Ευγένεια - Σεβασμός - Μεγαλοψυχία

Μικροψυχία Γερμανών - Μεγαλοψυχία Ελλήνων

 γράφει ο Legion 

Η Ευγένεια, είναι ίσως το πολυτιμότερο πράγμα, σε εναν Άνθρωπο.
Δείτε τα πρόσωπα των ζώων πόσο ευγενικά κοιτάζουν και παρατηρούν τον κόσμο .
Δεν υπάρχει ίχνος μοχθηρίας και κακίας στα μάτια τους.

Μακάρι εμείς οι άνθρωποι να μπορούσαμε επιτέλους να διδαχθούμε απο την φύση, σε οσα πράγματι μας διδάσκει και οχι σε οσα μας βολεύει να βλέπουμε και να ενστερνιζόμαστε ως διδάγματα της.
Δεν υπάρχει ζώο στο οικοσύστημα, το οποίο να επιτεθεί, εαν δεν νιώσει πως απειλείται, η εαν δεν νιώθει ακόρεστη πείνα. Όλα τα ζώα, λειτουργούν με κάποια αιτία. Αλλά ακόμα και στην αγριότερη τους στιγμή, εκείνη της εκπλήρωσης των αναγκών τους, παραμένουν ευγενικά και δίχως ίχνος μοχθηρίας.
Ακόμα και ως ζώα, ως θηρία δηλαδή, εμείς οι άνθρωποι εχουμε αποτύχει παταγωδώς. Είμαστε , η μάλλον καταντήσαμε, τρις χειρότεροι, απο τα ζώα .

Μόνο ο άνθρωπος χυδαιολογεί και υβρίζει. Μόνο ο άνθρωπος είναι αγενής και διακατέχεται απο σύνδρομα ασέβειας και μικροψυχίας. Μόνο ο άνθρωπος επιθυμεί και πράττει το κακό, απο συνειδητή επιλογή, κι οχι απο κάποια εσώτερη φυσική του ανάγκη, η οποία σε τελική ανάλυση, θα είχε και θεϊκή καταγωγή.
Ο άνθρωπος είναι χειρότερος απο κάθε διάβολο και απο κάθε δαίμονα που η φαντασία του κατα καιρούς πλάθει και αναπαράγει. Επειδή είναι αναίτιος, στα περισσότερα απο οσα κάνει. Είναι το πλέον ασυνείδητο και ανόητο των θηρίων. Η μάλλον, για να το θέσουμε σε σωστές βάσεις, ετσι κατάντησε.
Θανατώνει αλόγιστα τα πλάσματα της γης , οχι για να καλύψει τις πραγματικές του ανάγκες, αλλά για να εκπληρώσει τις ανερμάτιστες και δίχως λογική γευστικές του επιθυμίες. Έχει ξεχάσει ο άνθρωπος, πως τίποτα δεν του ανήκει στον πλανήτη. Πως είναι διαχειριστής εδω και οχι ο ιδιοκτήτης. Παραχωρήθηκε η Γη στον Άνθρωπο. Το μίσος του ανθρώπου προς το φυσικό περιβάλλον, μπορεί να εξηγήσει με πολύ απλό τρόπο, το οτι ο άνθρωπος εχει ενα κομμάτι μέσα του καθαρά "εξωγενές" . Η ασέβεια του αυτή, απο κάπου "πηγάζει" . Εαν ηταν γνήσιο τέκνο και δημιούργημα του οικοσυστήματος, δίχως μια κάποια παρέμβαση απο κάπου "αλλού", σίγουρα, η ίδια η φύση, θα είχε προνοήσει, ο άνθρωπος να μην ηταν τόσο βάναυσος και χυδαίος απέναντι της.
Οι ευγενικότεροι των ανθρώπων, μεταστρέφονται σε κάποιο χρονικό σημείο της ζωής τους, απο γνήσια συναίσθηση, στην ακρεοφαγία. Δηλαδή, συνειδητά, σταματάνε να καταναλώνουν κρέας, ως δείγμα σεβασμού και αντίδρασης, στην αλόγιστη και τρομακτικά βέβηλη συμπεριφορά του ανθρώπου. Πρώτος και καλύτερος, με προφητική διάθεση, ο Μέγας Πυθαγόρας μας μίλησε για την στάση ζωής της ακρεοφαγίας ως συνειδητή και πνευματική επιλογή των ανθρώπων. Και το εκανε αυτό σε μια εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι, είχαν μέτρο, σύνεση και αυστηρή πειθαρχία στην κατανάλωση κρέατος. Τουλάχιστον στον Ελληνικό κόσμο. Φανταστείτε σήμερα, τι θα ένιωθε η τι θα έλεγε, αυτός ο μέγας στοχαστής, φιλόσοφος και μύστης .

Προσωπικά δεν είμαι κατά της κατανάλωσης κρέατος. Είμαι ομως κατά της αλόγιστης κατανάλωσης του. Δεν εχουμε ανάγκη κάθε μέρα κρέας, ούτε καν μια φορά την βδομάδα. Μία με 2 φορές κάθε μήνα, είναι υπερ-αρκετή και πάλι θα πρέπει να εχουμε συναίσθηση, οτι κάποιο ζωντανό πλάσμα, σφαγιάστηκε, ισως με πολύ άγριο και βασανιστικό τρόπο, προκειμένου εμείς, οι τάχα ανώτεροι, να απολαύσουμε την γεύση του και να πάρουμε τα θρεπτικά του στοιχεία.
Κοινωνίες που συμπεριφέρονται με τέτοια χυδαιότητα στο φυσικό περιβάλλον, η που καταναλώνουν με τόση μανία τα αγαθά της φύσεως, είναι κοινωνίες βαρβαρικές, χειρότερες απο αυτές των αγριότερων θηρίων της αβύσσου. Είναι κοινωνίες το λιγότερο αξιοθρήνητες.
Μια σοφή παροιμία λέει, πως είμαστε οτι τρώμε. Δεν απέχει ιδιαίτερα απο την πραγματικότητα. Η τροφή παίζει μεγάλο ρόλο, στην ψυχοσύνθεση, την ιδιοσυγκρασία , την ίδια την ποιότητα μας.
Η Ευγένεια, είναι ενα χαρακτηριστικό, που οφείλει να διακατέχει κάθε άνθρωπο, ακόμα κι αν αυτό θα πρέπει να επιβληθεί δια ροπάλου κάποτε στις κοινωνίες των ανθρώπων. Γιατί η ευγένεια, αν μη τι άλλο, δείχνει συναίσθηση, του τόπου και του χρόνου. Δείχνει, πως κάποια κέντρα της ψυχής , λειτουργούν σωστά και εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον και τον Νόμο που το διέπει.
Ο αγενής, δεν είναι κάτι περισσότερο, απο εναν τυχάρπαστο βάρβαρο, κατώτερο των ζώων και φυσικά και ανθρώπου, ανεξάρτητα φυλής, θρησκείας, η χρώματος. Είναι το πρώτο και ισως χαρακτηριστικότερο δείγμα πνευματικής και φυσικής κατωτερότητας κάποιου. Μην ενοχλείς αν δεν εχεις ενοχληθεί. Μην αδικείς, αν δεν εχεις αδικηθεί. Αυτό το διδάσκει η φύση, οχι εγω. Εαν μπορώ να πω πως εχω επιτύχει κάτι στην ζωή μου, αυτό είναι να εναρμονιστώ με απόλυτο τρόπο με την συχνότητα του σύμπαντος και του φυσικού περιβάλλοντος και να το εκφράζω εκ των υστέρων με λέξεις . Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Η τοξικότητα των σύγχρονων κοινωνιών, διαβρώνει την ψυχή και την διάνοια των ανθρώπων σε απόλυτα μεγέθη. Το άγχος, η αντιφυσική και αναίτια καθημερινότητα και ολα τα μηνύματα αλλά και συστατικά του σύγχρονου κόσμου, είναι μια διαστροφή άνευ προηγουμένου. Ο Θεός εχει τρόπους να διορθώνει τέτοια λάθη και τέτοιες στρεβλώσεις. Κι οταν το κάνει, το θυμούνται ολες οι γενιές του μέλλοντος. Ακόμα και η ίδια η επιβίωση του είδους , είναι αμφίβολη πλέον, με γνώμονα το "μέτρο" της βλασφημίας και της ανομίας, σε κάθε επίπεδο.
Είναι αναίτια ομως αυτή η πορεία του ανθρώπου ; Σίγουρα οχι.
Ατόφια Ευθύνη για το σύγχρονο χάλι, φέρει το ιερατείο του Ισραήλ, κι ολοι εκείνοι που επέβαλλαν πνευματική καταδυνάστευση στον Θεο των Ουρανών. Στον αντίποδα, δίχως αυτή την πνευματική καταδυνάστευση, δεν υπήρχε καμία μα καμία πιθανότητα, οι άνθρωποι να στραφούν στις επιστήμες και να εξελιχθούν, "επαναστατώντας",  με τόσο "παθιασμένο" και απόλυτο τρόπο. Ο Άνθρωπος είναι εξαιρετικά τεμπέλης διανοητικά και μόνο αν τον ωθήσεις στα άκρα, το "βάζει να δουλέψει". Λατρεύει να βολεύεται και δεν ξεβολεύεται για κανένα λόγο, κι οταν δυστυχώς το κάνει, είναι αργά, γιατί καταστροφή και όλεθρος, είναι πάντοτε συνοδευτικά.
 Οπότε, ας εχουμε ως δεδομένο, πως εχουμε ξαναεισέλθει, σε μια ακόμη περίοδο "ξεβολέματος" κι ας ευχηθούμε, μετά , αν υπάρχει βέβαια μετά, να εχουμε διδαχθεί, οσα πρέπει και οπως πρέπει.
Τώρα θα μου πείτε, που "κολλάει" η ευγένεια, με οσα ανέλυσα. Κολλάει στα "θεμέλια" του ανθρώπου. Στην έμφυτη ροπή του για βαρβαρότητα και εκφυλισμό. Ο εξευγενισμός του είδους μας, μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Κι εύχομαι κάποια μέρα να πραγματοποιηθεί. Για το καλό ολων.
Ο Σεβασμός, είναι ενα ακόμα χαρακτηριστικό κάποιου πράγματι πολιτισμένου και εξευγενισμένου ανθρώπου.
Μόνο που σε αντίθεση με την ευγένεια, ο σεβασμός κερδίζεται και δεν επιβάλλεται με το έτσι θέλω. Κερδίζεται είτε με την στάση ζωής και γενικά με το πως στέκεται κανείς στον χώρο και στον χρόνο και στο πως αντιμετωπίζει τις εκάστοτε προκλήσεις, είτε επιβάλλεται με τον νόμο της ισχύος και του φόβου.
Στην πρώτη περίπτωση, είναι Σεβασμός αγνός και αληθινός. Στην δεύτερη περίπτωση, σεβασμός ψευδεπίγραφος και καταδικασμένος σε ισοπέδωση. Κανείς, οσο δουλική η ευγενική κι αν είναι η φύση του, δεν ανέχεται για καιρό, η μετά απο μεγάλο χρονικό διάστημα, την επιβολή της ισχύος διαμέσου του φόβου απο κάποιον, είτε μιλάμε για άνθρωπο, είτε για συστήματα ολόκληρα, αλλά κι αν το κάνει, το κάνει ψεύτικα και πάντα σκέφτεται την απελευθέρωση του.
Τι πραγματολογική αξία εχει, να σε "σέβεται" κάποιος, ενω το αμέσος επόμενο λεπτό που θα στραφεί αλλού η προσοχή σου, να σε λοιδωρεί και να σε αναθεματίζει πισώπλατα ;
Κάθε ενας που επιβάλλει τον "Σεβασμό" , δια της τρομοκρατίας και της ισχύος, στο τέλος, γεύεται ο ίδιος, πάνω του, τους καρπούς των πράξεων του, με άκρως καταστρεπτική μανία . Πρώτη και καλύτερη το γεύτηκε αυτό η Ρώμη, οταν ο Σπάρτακος λίγο κόντεψε να εκθεμελιώσει την αυτοκρατορία. Ποτέ να μην υποτιμάς την συσσωρευμένη οργή και ορμή του αδικημένου, οσο ισχυρός κι αν είσαι. Ισα ισα, να την απεύχεσαι και να την αποφεύγεις.
Αντίστοιχα, μην περιμένεις απο κανέναν να σε σεβαστεί, επειδή απλά το ζητάς, η το απαιτείς. Εσυ ο ίδιος οφείλεις να προστατεύεις τον Εαυτό σου και οτι θεωρείς κεκτημένο σου κι ετσι να εμπνέεις σεβασμό. Εκει δεν χωράνε υπερβολικές ευγένειες, ούτε κλάψες. Ούτε καλοσύνες. Ούτε μεγαλοψυχία. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είναι κανείς αμείλικτος και έτοιμος για ολα , δίχως φόβο, αλλά με πάθος. Δεν μπορεί κανείς να Νικήσει η να παρεμποδίσει, την ορμή της Δικαιοσύνης απαξ και εχει αδικηθεί, η υποστεί ασέβεια. Ακόμα κι αν πεθάνεις, που λέει ο λόγος, σε μια τέτοια προσπάθεια υπεράσπισης, θα χεις ηδη νικήσει, απλά δεν θα είσαι παρόν οταν θα επέλθει το τσουνάμι της Δικαιοσύνης, η αλλιώς της θείας Δίκης. Δεν πρέπει να λογαριάζουμε εγωϊστικά η με βάση τον μικρόκοσμο μας, την δικαιοσύνη. Έρχεται οταν πρέπει, οπως πρέπει, απο εκει που πρέπει, ακόμα κι αν δεν ερχεται απο εμάς τους ίδιους. Και η θυσία ακόμα, καμιά φορά, μέσα στο παιχνίδι είναι.
Η Μεγαλοψυχία στον αντίποδα, είναι στοιχείο και χαρακτηριστικό του πράγματι ανώτερου ανθρώπου. Η μικρότητα και η μικροψυχία, είναι χαρακτηριστικά τυφλών και αδύναμων ανθρώπων. Ανθρώπων αδύναμων στα πάθη τους, τυφλωμένων απο τις ορμές και τα έντονα συναισθήματα τους.
Όλοι οι μεγάλοι της ιστορίας ηταν μεγαλόψυχοι, μηδενός εξαιρουμένου.
Και τα 3 αυτά χαρακτηριστικά του Ανώτερου ανθρώπου, είναι χαρακτηριστικά που είναι εφικτό να τα καλλιεργήσει κανείς και να τα κάνει κτήμα του, με σκληρό αγώνα, θέληση και προσπάθεια, αλλά συνήθως, είναι έμφυτα στην ψυχοσύνθεση εκείνου που τα φέρει.
Αυτό ομως δεν αναιρεί, πως ολοι μας πρέπει να μαχόμαστε για να καλυτερεύσουμε τον Εαυτό μας αδιάκοπα. Δεν εχουμε χρόνο , γιατί ποτέ δεν ξέρουμε, το πότε και το πως, θα αποχωρήσουμε απο αυτό τον κόσμο.
Ευγένεια-Σεβασμό-Μεγαλοψυχία και ως προέκταση και Αγάπη, δεν σημαίνει επουδενί και ανοχή στην βαρβαρότητα και την χυδαιότητα. Αν η ψυχή κάποιου το αντέχει, ας γυρνάει και το άλλο μάγουλο στο ράπισμα. Είναι κι αυτή, μια εξαίρετη "μέθοδος" εξουδετέρωσης της χυδαιότητας , γιατί η δράση που δεν βρίσκει αντίδραση και αντίσταση, εξασθενεί και μηδενίζεται. Αλλά πρέπει και εκεί ακόμα να υπάρχει διάκριση, στο πότε και που θα γυρίσεις το "μάγουλο" και θα κάνεις τον "μαλάκα" και στο πότε και το πως, θα υπερασπιστείς τα Δίκαια σου.
Όλοι μας λίγο ως πολύ, εχουμε στοιχεία μικροπρέπειας, μικροψυχίας, η μεγαλοψυχίας αντίστοιχα.
Αυτό ομως που οι περισσότεροι, ούτε καν μπαίνουν στην διαδικασία να το σκεφτούν, είναι πως η μεγαλοψυχία, "ανοίγει" διάπλατα την διάνοια, την κατανόηση και την εσώτερη θέαση . Κι αυτό σε επίπεδο Γνωστικό, πόσο μάλλον δε, θεουργικό, είναι άκρως αναγκαίο .
Μεγαλόψυχος με ολους, μικρόψυχος και μικροπρεπής,  ακόμα και σε ακραίο βαθμό και πάλι με ευγένεια και σεβασμό, στην μικροπρέπεια και στην αναίτια μικροψυχία .
Ο Θεός ορίζει και ο Θεός μόνο, διδάσκει αδιάκοπα. Αρκεί να Τον ακούσουμε και να εναρμονιστούμε, με ολες Του τις συχνότητες , δίχως να αποκλείουμε οσες δεν μας αρέσουν, η οσες δεν μας "βολεύουν".

world-legion

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ