Η Αξία “Μύκονος”

Εδώ και μέρες κυκλοφορεί στο διαδίκτυο ένα τιμολόγιο από παραλία της Μυκόνου που χρεώνει την ξαπλώστρα 20 ευρώ και το μπουκάλι νερό με 7. Συνοδευόμενο φυσικά απ’ τις ανάλογες αποδοκιμασίες για τις δήθεν εξωφρενικά υψηλές τιμές του νησιού των πλουσίων. Είναι όμως πράγματι εξωφρενικές αυτές οι τιμές; Φαινομενικά ναι, οπουδήποτε αλλού τα ίδια προϊόντα χρεώνονται με κλάσμα των παραπάνω ποσών. Όμως στην προκειμένη περίπτωση αυτά που αγοράζει ο καταναλωτής δεν είναι απλώς μία ξαπλώστρα και ένα μπουκάλι νερό, αλλά κάτι παραπάνω. Αγοράζει πρώτα και κύρια την αξία “Μύκονος” που ενσωματώνεται στις εν λόγω υπηρεσίες και εκτοξεύει το κόστος τους.

Σε τι συνίσταται όμως αυτή η περιβόητη αξία;

Όχι φυσικά στο ιδιαίτερο φυσικό κάλλος του νησιού – υπάρχουν άλλα πιο όμορφα που κοστίζουν πολύ λιγότερο – ούτε στο υψηλό επίπεδο των υπηρεσιών που παρέχει. Συνίσταται στο ότι εδώ και δεκαετίες είναι το νησί που επιλέγουν οι πλούσιοι, οι επιτυχημένες τηλεπερσόνες και άλλες φιγούρες της show biz, για τις διακοπές τους. Γι αυτό είναι διάσημη η Μύκονος και εκεί οφείλει την μεγάλη ελκυστικότητατης ως τουριστικός προορισμός. Αντλεί απ’ το στάτους και την αίγλη των επισκεπτών της. Μία βασική και αναγκαία μορφή εκδήλωσης αυτού του στάτους είναι η επίδειξη πλούτου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν πολλά χρήματα και το προβάλλουν σε κάθε τους βήμα και δραστηριότητα. Και σε μία κοινωνία πλήρως ενσωματωμένη στο καπιταλιστικό κύκλωμα η αξία κάθε πράγματος ταυτίζεται σχεδόν πάντα και πλήρως με τη χρηματική του αποτίμηση.

Κατόπιν τούτων, προκύπτει το εξής κύκλωμα.

Η Μύκονος έγινε το νησί των πλουσίων και των διάσημων.

Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτών των ομάδων και μέσο που τους διαφοροποιεί απ’ τους υπόλοιπους είναι η επίδειξη πλούτου. Το στάτους των πλουσίων και τα πολλά χρήματα που ξοδεύουν για να το επιβεβαιώσουν επιτελεστικά ενσωματώνονται στις υπηρεσίες που προσφέρει το νησί και η αξία τους εκτοξεύεται. Η υψηλή αξία των υπηρεσιών του νησιού επικυρώνει με τη σειρά της το στάτους των επισκεπτών της (τόσο ακριβές που μόνο ΛΙΓΟΙ και “εκλεκτοί” μπορούν να τις απολαύσουν). Έτσι το κύκλωμα γίνεται κλειστό και αυτοτροφοδοτούμενο. Στην ξαπλώστρα της Μυκόνου των 20 ευρώ υπάρχει ενσωματωμένη λίγη απ’ τη συμβολική αξία του Κωστόπουλου και της Μενεγάκη και αυτή είναι που πληρώνει πρωτίστως ο καταναλωτής, όχι βέβαια τη λειτουργική της χρησιμότητα – να ξαπλώνει το κορμί του μετά το μπάνιο.  [Οι ισχυρές κάστες της Ινδίας επιλέγουν τη Μύκονο για τους γάμους και τις κοινωνικές τους εκδηλώσεις, ξοδεύοντας αμύθητα ποσά.]

Όποιος λοιπόν ανέβασε το τιμολόγιο στο διαδίκτυο και όσοι μαζί του εξανίστανται για τις “ληστρικές” τιμές δεν έχουν δίκιο.Συστατικό στοιχείο του “προϊόντος” Μυκόνου που το καθιστά περιζήτητο είναι και αυτές οι υψηλές τιμές. Χωρίς αυτές και το κύκλωμα που περιγράφεται παραπάνω θα ήταν ένα ακόμη συνηθισμένο νησί των Κυκλάδων. Αυτός που επισκέφτηκε τη Μύκονο και βρήκε τις τιμές εξωφρενικές βρίσκεται σε αντίφαση. Από τη μία επέλεξε το νησί λόγω της “ιδιαιτερότητας” του (νησί των πλουσίων και των διάσημων). Από την άλλη διαμαρτύρεται γιατί κλήθηκε να πληρώσει το (υψηλό) κόστος αυτής της ιδιαιτερότητας που τον έκανε να θέλει εξαρχής να το επισκεφτεί.

Απ’ ότι φαίνεται ο συγκεκριμένος ήθελε ν’ απολαύσει Μύκονο χωρίς “μυκονίνη”, όλα τα ευχάριστα δηλαδή, στοιχεία του προϊόντος χωρίς κανένα απ’ τα δυσάρεστα. Κάτι σαν μπύρα χωρίς αλκοόλ. Οι πάντες όμως γνωρίζουν πως τέτοιου είδους υποκατάστατα δεν προσφέρουν την εμπειρία των πρωτότυπων. Για τους μόνιμους θαμώνες της Μυκόνου ο διαμαρτυρόμενος επισκέπτης δεν είναι παρά ένας “φτωχομπινές” που ρίχνει το επίπεδο του αγαπημένου τους προορισμού. Για όλους τους υπόλοιπους, που δεν μας δελεάζουν οι κούφιες υποσχέσεις του νησιού των πλουσίων, δεν είναι παρά μία ακόμη απόδειξη του πως ο καπιταλισμός μπορεί, την ίδια στιγμή που απαξιώνει μέχρι και την ανθρώπινη ζωή όταν δεν παράγει κέρδος, να υπεραξιώνει το τίποτα, όπως οι ξαπλώστρες της Μυκόνου και οι θαμώνες της.

Απλά πράγματα για τους έχοντες ΛΟΓΙΚΗ

Δημήτρης Τσίρκας 6/8/2015

***

Σουίτες και δωμάτια τέλος για φέτος στα πολυτελή resorts της Μυκόνου.

Στα 60 περίπου χρόνια τουριστικής ιστορίας του νησιού, από την εποχή που σαν γάτες πάταγαν το πόδι τους στο νησί η Μελίνα Μερκούρη, ο Δημήτρης Καρέλας και ο Ζάχος Χατζηφωτίου μέχρι σήμερα που Λιβανέζοι ξεφορτώνουν πακτωλούς χρημάτων και γεμίζουν πισίνες με σαμπάνια Cristal για πλάκα, η Μύκονος φαίνεται να ζει σε άλλο πλανήτη.

Κάποτε ήταν το περιώνυμο greek chic με τον εξαγνιστικό αέρα και τα πνεύματα της Δήλου που έφερναν στο νησί τους μποέμ, ωραίους και ωραίες της εποχής, θεσπίζοντας την ελληνική βερσιόν του μύθου των Χάμπτονς, του παραθαλάσσιου παραδείσου δύο ώρες από τη Νέα Υόρκη.

Αργότερα ήταν η ακολασία του τρίπτυχου sex, drugs and rock ’n’ roll που αναβίωνε το άσωτο πνεύμα του «Studio 54», με πλούσιους και καλλονές να χάνουν το μυαλό τους δίπλα σε drag queens και καλοζωισμένους χίπηδες που άφηναν τα απομεινάρια μιας νύχτας κραιπάλης στους ασβεστωμένους τοίχους της Χώρας. Και πιο μετά ήρθαν οι πιτσιρικάδες με το πλοίο της γραμμής, αποφασισμένοι να αφήσουν τα κόκαλά τους στα πεζούλια -ως μια ιδιότυπη τελετή μύησης στο περίφημο ελευθεριάζον μυκονιάτικο πνεύμα που επέβαλλε ποτάμια μπίρας και τεκίλας-, ημιλιπόθυμοι από το αλκοόλ και ενίοτε ημίγυμνοι.

Μέχρι που ήρθαν τα 90ς και οι άνεμοι έφεραν νέα χούγια στο νησί, με την κοσμοπολίτικη ιστορία να καταχωνιάζεται ως κειμήλιο στα σεντούκια και τη Μύκονο να θυμίζει Κηφισιά που από τόπος αναψυχής και εξοχικών κατοικιών μεταμορφώθηκε σε αστική περιοχή. Είναι η εποχή του lifestyle, του νεοπλουτισμού, των must, των in και out, των πάρτι της ξιπασιάς, των παπαράτσι, των celebrities και της βίλας με ονοματεπώνυμο – από αυτές που γέμιζαν περιοδικά διακόσμησης, με τους ιδιοκτήτες να περιγράφουν με ποζάτο χαμόγελο αυτοπεποίθησης το προσωπικό τoυς success story με φόντο το Αιγαίο και τον μίνιμαλ καναπέ βεράντας από τον Βαρβέρη.

Στη Μύκονο πια χωράνε όλοι.

Πιτσιρικάδες με τα σουβλάκια στο χέρι να στριμώχνονται δίπλα σε πολυπροβεβλημένους εκδότες και νεόπλουτους επιχειρηματίες, ενώ οι Ιταλοί ήταν οι μόνοι τουρίστες που έκαναν αισθητή την παρουσία τους τον Αύγουστο, αφού οι ξένοι μεγιστάνες και κοσμοπολίτες του παρελθόντος λάκισαν προς άλλους, πιο εκλεκτικούς προορισμούς. Μικρό το κακό για τον τουριστικό τορβανά, αφού κι αν έφυγε το παλιό χρήμα, ήρθε το νέο να καλύψει τα κενά. Οσο για τους «παλαιοημερολογίτες» λάτρεις του ρετρό κοσμοπολιτισμού, ας πάρουν την γκρίνια τους κι ας αράξουν αλλού. Τη Μύκονο δεν την αγγίζει τίποτα και όσο τα άλλα νησιά παραπαίουν έρμαια της κάθε κυβερνητικής πολιτικής, εκείνη σηκώνει την παντιέρα της αντίστασης καταρρίπτοντας κάθε χρόνο και νέο ρεκόρ τουριστικών αφίξεων – με μέτρο σύγκρισης ένα προηγούμενο δικό της.

Πριν από τα ζοφερά χρόνια του μνημονίου, άπαντες -από περαστικούς του Σαββατοκύριακου και του Δεκαπενταύγουστου μέχρι μυημένες παλιές καραβάνες του νησιού- προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το τουριστικό φαινόμενο της Μυκόνου πότε με κατάπληξη, πότε με κακία, πότε με θαυμασμό και πότε ακόμα και με επίκληση του μεταφυσικού. Αν οι παλιοί αναζητούν τις ερμηνείες στα μαγνητικά πεδία, οι νεότεροι γνωρίζουν ότι όλη αυτή η τρέλα δεν θα μπορούσε παρά να βρει τρόπο έκφρασης σε ένα σημείο της ελληνικής επικράτειας. Κι όπως γίνεται συνήθως, τον βρήκε στο ωραιότερο.

Αρέσει δεν αρέσει σε όλους, οι Μυκονιάτες έπαιξαν με τους δικούς τους κανόνες και με τη βοήθεια του φυσικού κάλλους σήκωσαν τη σημαία της τουριστικής ναυαρχίδας αψηφώντας μνημόνια και κλείνοντας κατάμουτρα την πόρτα σε απεχθείς τροϊκανούς. Και όσο η υπόλοιπη χώρα πλήττεται σφόδρα από την οικονομική κρίση, με την ανεργία να καλπάζει στο 27% και τις επιχειρήσεις να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, την ίδια στιγμή η Μύκονος γίνεται θέμα στον «Guardian» που μιλάει για ρεκόρ αφίξεων τουριστών ως ένα πρωτοφανές γεγονός στη ρημαγμένη χώρα των θαλασσοδανείων και της κατάρρευσης. Στη Μύκονο, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς κι όσο στην υπόλοιπη επικράτεια ισχύει το «κάθε πέρσι και καλύτερα», στην κυκλαδίτικη αυτή γωνιά βασιλεύει το «κάθε φέτος και πλουσιότεροι», αφού μέχρι και τον Οκτώβριο υπολογίζεται ότι θα σουλατσάρουν στο νησί περισσότεροι από 1,5 εκατ. τουρίστες!

Το τουριστικό θαύμα σε αριθμούς

Αν το μόνο που σήμερα φαίνεται να συνδέει τη Μύκονο με τις παραδόσεις της είναι το εκλεκτό τυρί της, η γνωστή κοπανιστή Μυκόνου και οι απόγονοι του Πέτρου του πελεκάνου, ουδείς νοιάζεται από τη στιγμή που τα νούμερα ευημερούν και το νησί συνεχίζει να κρατά τα ηνία του τουρισμού, πετυχαίνοντας μεγάλα ανοίγματα σε άγνωστες μέχρι χθες παγκόσμιες τουριστικές αγορές.

Τουτέστιν, στη Μύκονο η λέξη «ανεργία» είναι άγνωστη αφού σχεδόν όλοι έχουν απορροφηθεί στον τομέα του τουρισμού και οι μοναδικοί που ενδεχομένως να μη βρίσκουν δουλειά αυτή την περίοδο είναι όσοι ψάχτηκαν την τελευταία στιγμή, λίγο καιρό δηλαδή πριν από την επίσημη έναρξη της τουριστικής περιόδου. Οι εκτιμήσεις μάλιστα κάνουν λόγο για την «εισαγωγή» 5.500 εργαζομένων περίπου που ήρθαν για να καλύψουν κενές θέσεις εργασίας για τις όλο και αυξανόμενες τουριστικές ανάγκες. Τα ευχάριστα μαντάτα για τους Μυκονιάτες έφτασαν τις πρώτες μέρες του Ιουνίου, όταν και ανακοινώθηκαν τα επίσημα νούμερα που αφορούσαν τις αφίξεις των τουριστών.

Για τον Απρίλιο αλλά και τον Μάιο είχε σημειωθεί αύξηση των αφίξεων σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες του 2012 – τότε που η τουριστική σεζόν ξεκίνησε ουσιαστικά από τις 17 Ιουνίου και μετά λόγω της πολιτικής αστάθειας, των δεύτερων εθνικών εκλογών και της αβεβαιότητας για το αν θα μείνουμε ή όχι στο ευρώ. Πιο συγκεκριμένα, ο φετινός Απρίλιος σημείωσε αύξηση κατά 360% σε σχέση με τον περσινό, ενώ τον Μάιο παρατηρήθηκε αύξηση 120%, πάντα σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο. Ο Ιούνιος, σύμφωνα με τα στοιχεία από τον Αερολιμένα Μυκόνου, χαρακτηρίζεται «εκρηκτικός» και ένα από τα πρώτα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι ότι η Μύκονος φαίνεται να επιτυγχάνει τον πρώτο της στόχο, τη διεύρυνση δηλαδή της τουριστικής περιόδου.

Οι προβλέψεις λένε ότι η φετινή σεζόν θα κλείσει με μια επιπλέον αύξηση σε σχέση με πέρσι, της τάξης του 15% με 20%. Τα παραπάνω ποσοστά αφορούν τις αφίξεις από αέρα και θάλασσα, ενώ προβλέπεται ότι και φέτος -παρά τις αρχικές δυσοίωνες προβλέψεις- θα αφιχθούν στο λιμάνι της Μυκόνου περισσότερα από 600 κρουαζερόπλοια.

Η «ναυμαχία» των mega yachts στον κόλπο της Ψαρούς

Η Μύκονος συνεχίζει να θεωρείται και φέτος ένας από τους κορυφαίους προορισμούς στην Ελλάδα σε αφίξεις τσάρτερ. Αν το 2012 -σε μια «κουτσή» ουσιαστικά σεζόν- είχε αναφερθεί πως στο αεροδρόμιο του νησιού είχαν προσγειωθεί περισσότερα λίαρ τζετ σε σχέση με αυτά στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», φέτος τον Ιούνιο μόνο προσγειώθηκαν περισσότερα από 200 λίαρ τζετ, ενώ τον Ιούλιο, βάσει των προβλέψεων του Αερολιμένα Μυκόνου, ο αριθμός αυτός αναμένεται να διπλασιαστεί. Μεγάλη αύξηση παρουσίασαν και οι πτήσεις τσάρτερ. Πιο συγκεκριμένα, μέχρι στιγμής έχει σημειωθεί αύξηση 125% στις πτήσεις τσάρτερ σε σχέση με πέρσι.

Σημαντικό ρόλο έχει διαδραματίσει και το γεγονός των καθημερινών ναυλωμένων πτήσεων από Κωνσταντινούπολη, ενώ αρκετές είναι και αυτές που καταφτάνουν από Λίβανο, Ισραήλ, Ιταλία και Μεγάλη Βρετανία. «Έχουμε καταβάλει προσπάθειες να συνδέσουμε τη Μύκονο και με τη Σμύρνη, γιατί είχαμε διαπιστώσει το τεράστιο ενδιαφέρον των Τούρκων να επισκεφτούν το νησί μας», αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο μέχρι πρότινος δήμαρχος Μυκόνου (τέθηκε σε αργία πριν από λίγες μέρες, ωσότου ξεκαθαρίσει το θέμα της εμπλοκής του ή μη σε οικονομικό σκάνδαλο του δήμου) κ. Αθανάσιος Κουσαθανάς-Μέγας. Σύμφωνα με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρίας MTC GROUP που συνεργάζεται με τον Δήμο Μυκόνου σε θέματα τουρισμού, κ. Νότη Μαρτάκη, ειδικά για φέτος έχουν επιτευχθεί μεγάλα ανοίγματα και σε αγορές που ήταν άγνωστες όχι μόνο στο νησί, αλλά και στις περισσότερες τουριστικές περιοχές της χώρας.

«Εχουμε πολλούς τουρίστες από τη Λατινική Αμερική, με έμφαση στη Βραζιλία και την Αργεντινή», αναφέρει ο κ. Μαρτάκης, για να προσθέσει: «Φυσικά έχουμε και από την Τουρκία, αλλά και από την Ιαπωνία, το Ντουμπάι και την Αυστραλία. Για να μην ξεχάσουμε τη Μαλαισία, αλλά και την Ινδία». Οι ισχυρές κάστες της Ινδίας επιλέγουν τη Μύκονο για τους γάμους και τις κοινωνικές τους εκδηλώσεις, ξοδεύοντας αμύθητα ποσά.

Να σημειωθεί ότι η Μύκονος έγινε ευρύτερα γνωστή στους Ινδούς χάρη σε μια μεγαλεπήβολη ιδιωτική εκδήλωση που διοργανώθηκε πέρσι το καλοκαίρι και έλαβε μεγάλη δημοσιότητα όχι μόνο λόγω των επώνυμων καλεσμένων, αλλά κυρίως λόγω του υπέρογκου κόστους της – που ξεπέρασε, σύμφωνα με τους διοργανωτές, το 1 εκατ. ευρώ.

Πεντακόσιοι εκλεκτοί καλεσμένοι, 5.000 σπασμένα πιάτα, 15 Ινδοί μάγειρες και εκατοντάδες στολισμένα γαϊδουράκια ήταν ο τελικός απολογισμός του γάμου του επιχειρηματία από το Ντουμπάι Σαγκάρ Σεγουακραμάνι και της Φάρα Μέχτα (κόρης ενός από τους ιδιοκτήτες του μεγαλύτερου εκδοτικού συγκροτήματος της Ινδίας), που έγινε πρώτο θέμα συζήτησης στα σαλόνια της υψηλής ινδικής κοινωνίας. Και όσο τα ανοίγματα σε νέες τουριστικές αγορές αλλάζουν τον συνήθη ανθρωπότυπο-επισκέπτη της Μυκόνου, την ίδια στιγμή μια άλλη τουριστική αγορά φαίνεται να σβήνει από τον χάρτη.

Πρόκειται φυσικά για την ελληνική, αφού η οικονομική κρίση «ξέρασε» στη μυκονιάτικη στεριά τα επιχειρηματικά πτώματα που κάποτε λιάζονταν στην πρώτη ξαπλώστρα-κύμα στην Ψαρού. Ο μέσος Ελληνας, αν τελικά καταφέρει φέτος να πάει διακοπές, το σίγουρο είναι ότι θα βγάλει εισιτήριο για πιο φιλικούς προς την τσέπη του προορισμούς, αφού ως γνωστόν στη Μύκονο ισχύει το παζάρι του «ακατέβατου» και οι τιμές συγκρίνονται μόνο με το Μόντε Κάρλο – και κάπως έτσι είναι πια και το νησί. Δεν θα μπορούσαν, άλλωστε, να κάνουν διαφορετικά όταν η Μύκονος, και παρά την κρίση, συνεχίζει να πουλάει σε τιμές Μόντε Κάρλο.

Για παράδειγμα, στο περιβόητο «Nammos» στην παραλία της Ψαρούς και στο «Solymar» στο Καλό Λιβάδι, το σετ ομπρέλα με δύο ξαπλώστρες μαζί με την κατανάλωση δύο καφέδων θα κοστίσει στον λουόμενο 40 ευρώ, στα καλά εστιατόρια το κόστος ανά άτομο κυμαίνεται από 70 έως 100 ευρώ, ενώ στα μπαρ και τα κλαμπ η τιμή του ποτού δεν πέφτει κάτω από τα 10 ευρώ. Η απουσία των Ελλήνων, ωστόσο, διόλου φαίνεται να έχει προβληματίσει τους Μυκονιάτες, καθώς αυτή ισοσκελίζεται από την ηχηρή παρουσία των ξένων.

Η Μύκονος συγκρίνεται μόνο με την Μύκονο

Οι ντόπιοι, βέβαια, συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η Μύκονος δεν είναι τόσο ακριβή όσο την παρουσιάζουν, ότι απευθύνεται σε τουρίστες όλων των βαλαντίων και πως οι Ελληνες την έκοψαν από τις επιλογές τους μάλλον για ψυχολογικούς λόγους.

«Στο εστιατόριο του Super Paradise τρως σουβλάκι-καλαμάκι με 1,5 ευρώ. Βέβαια, υπάρχει και η σαμπάνια των 100 ευρώ. Το σετ ξαπλώστρα – ομπρέλα κοστίζει 12 ευρώ, όμως υπάρχουν και ειδικά πριβέ τραπέζια με προσωπική σερβιτόρα και σεκιούριτι που προσφέρονται με ελάχιστη κατανάλωση 1.000 ευρώ. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι αυτός που τρώει το σουβλάκι του 1,5 ευρώ μπορεί να διασκεδάσει μαζί με αυτόν που ανοίγει σαμπάνιες των 1.000 ευρώ.

Οσον αφορά στη διαμονή, ενδεικτικά τον Ιούλιο προσφέρονται ενοικιαζόμενα δωμάτια από 45 ευρώ, ενώ υπάρχουν εστιατόρια όπως η “Μαρία” και το “Μαγειριό” στα οποία μπορείς να φας ικανοποιητικά με 10-15 ευρώ το άτομο», λένε χαρακτηριστικά. Παραμένει εντυπωσιακό το γεγονός ότι παρά την ακρίβεια, εν μέσω της λαίλαπας της οικονομικής κρίσης, η τοπική οικονομία αντιμετώπισε τις λιγότερες απώλειες σε σχέση με άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Αν και οι έμποροι εξακολουθούν να γκρινιάζουν για μείωση των αγορών, στην πραγματικότητα μάλλον είναι «κακομαθημένοι» αφού οι απώλειες των εσόδων τους είναι μηδαμινές, συγκριτικά με την κατάσταση που επικρατεί σε άλλα τουριστικά σημεία της χώρας. «Εδώ ο έμπορος μπορεί να διαμαρτύρεται γιατί πέρσι ή πρόπερσι έβγαζε 1.000 ευρώ καθαρό κέρδος την ημέρα, ενώ φέτος βγάζει 800 ευρώ», λέει στο «ΘΕΜΑ» ένας παράγοντας του νησιού. Το 23% του ΦΠΑ είχε φυσικά κάποια αρνητική επίδραση -όπως και παντού, άλλωστε- στον χώρο της εστίασης, τελικά όμως οι εστιάτορες της Μυκόνου είχαν τη δυνατότητα να τον απορροφήσουν, ενώ αρκετοί ήταν και αυτοί που προχώρησαν σε μειώσεις των τιμών για να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.

Η ανάσταση του real estate

Ο τομέας του real estate είναι αυτός που δέχτηκε τα μεγαλύτερα πλήγματα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Εκατοντάδες βίλες του ένδοξου -νεοπλουτίστικου- παρελθόντος παρέμεναν στα αζήτητα και παρά την πτώση των τιμών το αγοραστικό ενδιαφέρον ήταν βυθισμένο σε κώμα. Ολα αυτά μέχρι πρότινος, διότι φέτος και ειδικά τους τελευταίους μήνες παρατηρείται αναθέρμανση του αγοραστικού ενδιαφέροντος, κυρίως από τους ξένους που σπεύδουν στο νησί για να εντοπίσουν τις καλές ευκαιρίες. «Λιβανέζοι, Ισραηλινοί, Τούρκοι και Αραβες έχουν δείξει ενδιαφέρον για να αγοράσουν ακίνητα στο νησί», αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο αρχιτέκτονας-μηχανικός κ. Αποστόλης Στεργιόπουλος, που δραστηριοποιείται εδώ και χρόνια στη Μύκονο. «Γνωρίζω, για παράδειγμα, πως αυτή τη στιγμή ένας Λιβανέζος επιχειρηματίας αγοράζει μια βίλα στον Τούρλο 300 τ.μ. με πισίνα. Συμφώνησε να την αγοράσει αντί 1,3 εκατ. ευρώ. Και δεν είναι ο μοναδικός».

businesslife

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ