Γράφει η Αρετή Γεωργακοπούλου
Υπάρχει γύρω μας ένα πεδίο που δεν αντιλαμβανόμαστε με τις ελλιπείς αισθήσεις μας, ένα ενεργειακό πλέγμα που περιβάλλει όλο το Σύμπαν. Αυτό σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς είναι ο Αιθήρ, το πέμπτο στοιχείο. Ο Πλάτων μας δίνει πληροφορίες στον Τίμαιο για τα λεγόμενα "πλατωνικά" στερεά και δίνει στον Αιθέρα το σχήμα του δωδεκάεδρου. Το δωδεκάεδρο αποτελείται από δώδεκα πεντάγωνα όπου από κάθε πεντάγωνο προκύπτει η θεϊκή Πεντάλφα, από την οποία προκύπτει η χρυσή τομή. Δείτε περισσότερα εδώ για το συγκεκριμένο σχήμα και τις ιδιότητές του και θα κατανοήσετε πως όλη η δημιουργία προκύπτει από την χρυσή τομή!
Οι ιδιότητες όμως του Αιθέρος είναι άπειρες.. Και μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Όλα τα "μετα-φυσικά" φαινόμενα βρίσκουν εξήγηση στην κβαντική επιστήμη και γίνεται κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε. Φαινόμενα όπως τηλεκίνηση, απομακρυσμένη προβολή, το φαινόμενο των διδύμων που αισθάνονται από μακριά ο ένας τον άλλον,τα "ερωτευμένα φωτόνια", ο χορός της βροχής των ινδιάνων, ακόμα και τα βουντού των μάγων, όλα εξηγούνται μέσω του Αιθέρος.
Πριν σας μιλήσω για το θέμα της ηχητικής αντιβαρύτητας θα ήθελα να επισημάνω κάτι: Σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την γνώση των προγόνων μας συμβουλεύω αυτό: μην μένετε επιφανειακά πάνω σε αυτήν, βυθιστείτε στον ωκεανό της με αργά βήματα και προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Με το να λέμε: " Ο Ηράκλειτος είπε αυτό, ο Πλάτων είπε το άλλο, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεχνολογία" δεν γίνεται κάτι. Το Ζήτημα είναι να σκεφτούμε γιατί λένε ό,τι λένε και να βρούμε μετά από μελέτη τα μυστικά της τεχνολογίας των αρχαίων! Μην ακούτε τον πολύ κόσμο που λέει "χάθηκε η γνώση, δεν υπάρχει τίποτα" και επαναπαύεται. Μπορεί κανείς, αν έχει την θέληση να ψάξει σε σκόρπιες πηγές και να ενώσει ύστερα το παζλ, να κάνει μια ωραία αρχή και να βοηθήσει έτσι και τους υπόλοιπους. Σίγουρα έχει χαθεί μεγάλο κομμάτι, όχι όμως τόσο όσο πιστεύεται. Να είναι καλά οι Κόπτες Αιγύπτιοι και οι Άραβες που έσωσαν σε μετάφραση πολλά ελληνικά κείμενα, και οι Θιβετιανοί που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα μέρος αυτής της γνώσης. Και, όπως λέει ο Πλάτων στον διάλογο Μενέξενο, σκοπός μας πρέπει να είναι, όχι μόνο να καμαρώνουμε για τους προγόνους μας, αλλά και να τους ξεπεράσουμε! Προς αυτό προσπαθώ κι εγώ να προτρέψω όσους διαβάζουν το άρθρο. Με λυπεί το ότι περνούν τα χρόνια και βλέπω άτομα με πνευματικές ανησυχίες να μένουν στάσιμοι και να μην υπάρχει καμία εξέλιξη. Να μένουν στο μπλα-μπλα και στις θεωρίες και να τσακώνονται οι μεν με τους δε για ανοησίες, αντί να κοιτάξουν να κάνουν την γνώση κτήμα και δύναμη τους και να την διαδώσουν! Μόνο όταν θα γίνει αυτό θα μπορέσει να σωθεί η Ελλάς, αλλά και όλη η ανθρωπότητα.
Σε παλαιότερο άρθρο βλέπουμε έναν κύριο να έχει φτιάξει ολόκληρο πάρκο από ογκόλιθους και να έχουμε μείνει με την απορία πώς κατάφερνε και τους σήκωνε στον αέρα.Κάποιοι είπαν πως τον άκουσαν να τραγουδάει στους ογκόλιθους.Μεγάλο ρόλο παίζει και η γνώση του μαγνητικού πεδίου που μας περιβάλλει. Επίσης με το εν λόγω φαινόμενο μας λύνεται και η απορία του πώς τοποθετήθηκαν τόσο μεγάλοι ογκόλιθοι στην μεγάλη Πυραμίδα, πώς έφτιαξαν τα Μενίρ, το Στόουνχέιντζ και άλλα μεγαλουργήματα. Σας παραθέτω απόσπασμα από το πολύ καλό βιβλίο του Δημήτριου Ευαγγελόπουλου "Αντιβαρύτητα" σελ 19-22 σχετικά με ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο :
ΗΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ;
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις και μετεωρίσεις αντικειμένων
μέσω κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι Θιβετανοί μάλιστα μοναχοί
θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύθηκε σε ένα
Γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής:
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της άπω ανατολής ότι αυτοί μπορούσαν να
ανυψώσουν με διάφορους ήχους βαρείς ογκόλιθους πάνω σε ψηλά βουνά...Η
γνώση των διάφορων ηχητικών κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο
και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της
βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson έγραψε γι’ αυτό το
φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion No. 13. Η παρακάτω αναφορά βασίζεται
σε παρατηρήσεις που έγιναν πριν από 20 μόνο χρόνια στο Θιβέτ. Έχω αυτή
την αναφορά από το φίλο μου πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός τη
συμπεριέλαβε αργότερα στο βιβλίο του Οι Απωλεσθείσες Τεχνικές.
Η ιστορία του έχει ως εξής: Ένας Σουηδός γιατρός, ο Δρ. Jarl, φίλος του
Kjelsons, σπούδασε στην Οξφόρδη. Στη διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε
φίλος με ένα νεαρό Θιβετανό σπουδαστή. Μετά από δυο χρόνια, το 1939, ο
Δρ. Jarl, έκανε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για την Αγγλική Επιστημονική
Κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιαφόρος του Θιβετανού φίλου του και
τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει ένα μεγάλο Λάμα.
Ο Δρ. Jarl αφού πήρε την άδεια ακολούθησε τον αγγελιαφόρο και έφθασε
μετά από ένα μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια Γιακ στο μοναστήρι
όπου ζούσαν ο γέρος Λάμα και ο φίλος του, που κατείχε τώρα μια υψηλή
θέση.
Ο Δρ. Jarl έμεινε εκεί για κάποιο χρόνο και λόγω της φιλίας του με τους
Θιβετανούς έμαθε από αυτούς πολλά πράγματα που οι άλλοι ξένοι δεν είχαν
την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σε ένα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του
έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς
γκρεμούς. Σε έναν από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 περίπου μέτρων
υπήρχε μια μεγάλη τρύπα που φαινόταν σαν η είσοδος μιας σπηλιάς. Μπροστά
από αυτή τη τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί
έκτιζαν ένα πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτή την πλατφόρμα ήταν
από τη κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν εκεί με τη βοήθεια
σκοινιών.
Στη μέση του λιβαδιού, 250 περίπου μέτρα από τον γκρεμό, υπήρχε μια
γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η
κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15 εκατοστά. Ένας
μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μανουβράρετο με τη βοήθεια βοδιών Γιακ
μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος ένα μέτρο και μήκος
ενάμιση μέτρο. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε
μια απόσταση 63 μέτρων από τη πέτρινη πλάκα. Η ακτίνα αυτή των 63 μέτρων
μετρήθηκε με ακρίβεια. Τα μουσικά όργανα αποτελούντο από 13 τύμπανα και
έξη σάλπιγγες. Οκτώ τύμπανα είχαν διατομή ενός μέτρου και μήκος ενάμιση
μέτρο. Τέσσερα τύμπανα είχαν ενδιάμεσο μέγεθος με μια διατομή 0,7 μέτρων
και μήκος ενός μέτρου. Το μόνο μικρό τύμπανο είχε διατομή 0,2 μέτρα και
μήκος 0,3 μέτρα. Όλες οι σάλπιγγες είχαν το ίδιο μέγεθος, μήκους 3,12
μέτρων και ανοίγματος 0,3 μέτρων. Τα μεγάλα τύμπανα και όλες οι σάλπιγγες
ήσαν στερεωμένα πάνω σε βάσεις οι οποίες μπορούσαν να ρυθμιστούν με
ράβδους προς τη κατεύθυνση της πέτρινης πλάκας. Τα μεγάλα τύμπανα ήσαν
κατασκευασμένα από φύλλο σιδήρου 3χιλιοστών και είχαν βάρος 150 kg.
Ήσαν κατασκευασμένα σε πέντε τομείς. Όλα τα τύμπανα ήσαν ανοιχτά στο
ένα άκρο, ενώ το άλλο είχε ένα πάτο από μέταλλο, πάνω στο οποίο κτυπούν οι
μοναχοί με μεγάλα δερμάτινα ρόπαλα. Πίσω από κάθε όργανο ήταν μια σειρά
μοναχών. Όταν ο ογκόλιθος ήταν στη θέση του ο μοναχός πίσω από το μικρό
τύμπανο έκανε σινιάλο να αρχίσει το κονσέρτο. Το μικρό αυτό τύμπανο είχε
ένα πολύ οξύ ήχο και μπορούσε να ακουστεί μαζί με τα άλλα όργανα που
έκαναν ένα τρομερό θόρυβο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια
προσευχή, αυξάνοντας σιγά - σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου.
Στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων λεπτών δε συνέβη τίποτα. Μετά, καθώς
αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε
να κουνιέται και να ταλαντώνεται και ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια
αυξανόμενη ταχύτητα προς τη κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην
τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Μετά από τρία λεπτά ανόδου
προσγειώθηκε πάνω στη πλατφόρμα.
Έφεραν συνεχώς νέους ογκόλιθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που
χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο μετέφεραν με αυτό το τρόπο 5 με 6
ογκόλιθους την ώρα σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 περίπου
μέτρων και ύψους 250 μέτρων. Μια πολύ απίστευτη εργασία. Ο Δρ. Jarl
γνώριζε για την ανύψωση των βράχων. Θιβετανοί ειδήμονες σαν τους Linaver,
Spalding και Huc είχαν μιλήσει γι’ αυτό, αλλά δεν το είχαν δει ποτέ. Ο Δρ Jarl
ήταν ο πρώτος ξένος που είχε την ευκαιρία να δει αυτό το αξιόλογο θέαμα.
Επειδή νόμιζε στην αρχή ότι είχε πέσει θύμα μιας μαζικής ψύχωσης, τράβηξε
δυο φιλμ του συμβάντος. Τα φιλμ αυτά έδειξαν εντούτοις τα ίδια ακριβώς
πράγματα με αυτά που είχε παρατηρήσει.
Η Αγγλική Εταιρία για την οποία εργαζόταν ο Δρ. Jarl δήμευσε τα δύο φιλμ και
τα χαρακτήρισε σα διαβαθμισμένα. Θα αποχαρακτηρίζονταν μόνο το 1990...
Προφανώς οι προσευχές που έψελναν οι μοναχοί δεν είχαν καμιά άμεση
επίδραση στο γεγονός της ανύψωσης των βράχων. Η όλη αντίδραση δεν
προκλήθηκε από τη θρησκευτική θέρμη τους, αλλά από τη γνώση του
μυστικού της γεωμετρικής τοποθέτησης των μουσικών οργάνων σε σχέση με
τους βράχους που επρόκειτο να ανυψωθούν και από τον αρμονικό συντονισμό
των τυμπάνων και των σαλπίγγων. Η συνδυασμένη δυνατή ψαλμωδία των
ιερέων με ένα ορισμένο ύψος και ρυθμό μπορεί να προσέφερε κάτι στο
συνολικό φαινόμενο. Η ομάδα των συνδυασμένων ηχητικών κυμάτων που
παρήχθησαν με αυτό το τρόπο προκάλεσε μια αντιβαρυτική επίδραση στο
σημείο εστίασής τους (τη θέση των βράχων) και γύρω από το τόξο μέσω του
οποίου κινήθηκαν οι βράχοι.
Οι Θιβετανοί μας δίνουν με αυτό το τρόπο μια άμεση ιδέα για το πώς να
κατασκευάσουμε ένα διαστημόπλοιο αντιβαρύτητας, ηχητικής προώθησης. Το
μόνο που χρειάζεται είναι να συμπληρώσουμε το κύκλο των ηχητικών
γεννητριών και να έχουμε έτσι ένα δίσκο που δημιουργεί μια αντιβαρυτική
δύναμη στο κέντρο του.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι γίνονται ήδη πειράματα αυτού του είδους και ότι οι
ηχητικές μέθοδοι χαμηλής συχνότητας έχουν αντικατασταθεί από γεννήτριες
υψηλής συχνότητας, ενώ διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα επιτρέπουν τον
πλήρη έλεγχο της κίνησης.
Ας σημειωθεί ότι οι υπέρηχοι χρησιμοποιούνται ήδη επιστημονικά για τη
συγκόλληση μετάλλων όπως επίσης στη λεγόμενη ψυχρή σύντηξη. Το
περιοδικό New Energy News παρουσίασε τον Ιούνιο του 1996 ένα γράμμα του
Donald P. Walton στο οποίο αυτός εξέθετε τη θεωρία ενός φίλου του
ηλεκτρονικού σχετικά με τη χρησιμοποίηση του ήχου στην ανύψωση
αντικειμένων:
Κάθε ενεργειακό επίπεδο έχει τρεις μοναδικές συχνότητες. Εξ’ αιτίας επίσης
της δημιουργικής και καταστροφικής αλληλεπίδρασης των τριών αυτών
συχνοτήτων παράγει ένα ιδιαίτερο σύνθετο ενεργειακό επίπεδο...Για τους
σκοπούς μας οι συχνότητες δεν είναι σημαντικές. Αυτό που είναι σημαντικό
είναι η σχέση αυτών των συχνοτήτων μεταξύ τους μέσα στα αντίστοιχα
ενεργειακά τους επίπεδα.
Παρεμβάλλοντας τη σχέση συχνότητας του υψηλότερου ενεργειακού επιπέδου
έτσι ώστε οι ιδιαίτερες συχνότητες που επιλέγουμε να παράγουν γήινες
αντηχήσεις σα μια από τις ετερόδυνες συμβολές τους, μπορούμε να
δημιουργήσουμε ένα ισχυρότατο πεδίο που συμβάλλει δραστικά με το
μαγνητικό περίβλημα της γης.
Οι λόγοι συχνότητας αυτού του επιπέδου είναι 1,4 και 5, ή σε μουσικούς
όρους οι τόνοι do, fa και so. Επιλέγοντας σαν αντιπροσωπευτικές συχνότητες
τις 48Hz, 64Hz και 72Hz - αλλά μετακινώντας τες ελάχιστα προς τα κάτω, έτσι
ώστε η ετερόδυνη συμβολή των δυο υψηλότερων συχνοτήτων να γίνει 7,83
Hz, επιτυγχάνουμε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Εφόσον η ποιότητα του πραγματικού ενεργειακού επίπεδου είναι αυτή των
βαθμωτών στασίμων κυμάτων, επιμήκων στη φύση τους, η χρησιμοποίηση
ηχητικών κυμάτων μπορεί να προσομοιάσει ή αντανακλάσει την
αλληλεπίδρασή τους, εάν το μέσον δια του οποίου τα άγουμε είναι ιοντικό.
Ετοίμασα ένα κυματοδηγό με τρεις βραχίονες που συγκλίνουν σε ένα κέντρο,
ο καθένας σε σκέλος 120 μοιρών. Κάθε σκέλος κόπηκε από σωλήνα
υδρορροής PVC τετραγωνικής διατομής και μετρήθηκε ώστε να αντιστοιχεί σε
ένα ακριβές κλάσμα του μήκους κύματος για μια από τις συχνότητες, δηλαδή
12, 9 και 8 ίντσες ή πολλαπλάσιά τους. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν
μορφοτροπείς που να μπορούν να παράγουν 120 dB στο επιλεγόμενο μέσο και
να τοποθετηθούν στα άκρα των κοιλοτήτων. Η μέτρηση γίνεται από την
πλευρά του μορφοτροπέα μέχρι το σημείο της τομής.
Η παραγωγή των απαιτούμενων συχνοτήτων είναι σχετικά απλή και θα πρέπει
να ξεκινήσουμε με ένα κύριο ταλαντωτή με ένα λεπτό αυξητικό συντονισμό
στα 576Hz. Αυτός συνδέεται με τρεις ενισχυτές buffer των οποίων η έξοδοι
λαμβάνονται ίσες με: 1) 72Hz (διαίρεση με το 8), 2) 64Hz (διαίρεση με το 9)
και 3) 48Hz (διαίρεση με το 12). Και οι τρεις λαμβάνονται μέσω ενός
τετραγώνου προς τον ημιτονικό μετατροπέα και προς τους μορφοτροπείς μέσω
ενισχυτών ισχύος...
Βλέπουμε λοιπόν πώς η μουσική και οι δονήσεις της επηρεάζουν την ύλη. Κατά την άποψή μου, η μουσική είναι σαν την Δημιουργία, μέσα από τις δονήσεις προκύπτουν τα σχήματα και από αυτά ο Κόσμος του Γίγνεσθαι.. και αυτό γίνεται πάντα.
Στα παρακάτω βίντεο θα δείτε πειράματα σχετικά με το φαινόμενο και ένα ντοκιμαντέρ. Με το φαινόμενο της αντιβαρύτητας να παρατηρείται και στα Α.Τ.Ι.Α., βλέπουμε ότι η γνώση αυτή είναι και γήινη.. Τώρα, το ποιος την έδωσε σε ποιον, και αν τελικά κάποια Α.Τ.Ι.Α. είναι εξωγήινα ή γήινα..είναι ένα άλλο θέμα! Και ως επίλογο να θέσω αυτό: Πιστέψτε στις δυνάμεις σας! Είστε πολύ πιο σημαντικοί από όσο νομίζετε!
Υπάρχει γύρω μας ένα πεδίο που δεν αντιλαμβανόμαστε με τις ελλιπείς αισθήσεις μας, ένα ενεργειακό πλέγμα που περιβάλλει όλο το Σύμπαν. Αυτό σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς είναι ο Αιθήρ, το πέμπτο στοιχείο. Ο Πλάτων μας δίνει πληροφορίες στον Τίμαιο για τα λεγόμενα "πλατωνικά" στερεά και δίνει στον Αιθέρα το σχήμα του δωδεκάεδρου. Το δωδεκάεδρο αποτελείται από δώδεκα πεντάγωνα όπου από κάθε πεντάγωνο προκύπτει η θεϊκή Πεντάλφα, από την οποία προκύπτει η χρυσή τομή. Δείτε περισσότερα εδώ για το συγκεκριμένο σχήμα και τις ιδιότητές του και θα κατανοήσετε πως όλη η δημιουργία προκύπτει από την χρυσή τομή!
Οι ιδιότητες όμως του Αιθέρος είναι άπειρες.. Και μας περιμένουν να τις ανακαλύψουμε. Όλα τα "μετα-φυσικά" φαινόμενα βρίσκουν εξήγηση στην κβαντική επιστήμη και γίνεται κατανοητό πως τα πράγματα δεν είναι όπως τα βλέπουμε. Φαινόμενα όπως τηλεκίνηση, απομακρυσμένη προβολή, το φαινόμενο των διδύμων που αισθάνονται από μακριά ο ένας τον άλλον,τα "ερωτευμένα φωτόνια", ο χορός της βροχής των ινδιάνων, ακόμα και τα βουντού των μάγων, όλα εξηγούνται μέσω του Αιθέρος.
Πριν σας μιλήσω για το θέμα της ηχητικής αντιβαρύτητας θα ήθελα να επισημάνω κάτι: Σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για την γνώση των προγόνων μας συμβουλεύω αυτό: μην μένετε επιφανειακά πάνω σε αυτήν, βυθιστείτε στον ωκεανό της με αργά βήματα και προσπαθήστε να την κατακτήσετε. Με το να λέμε: " Ο Ηράκλειτος είπε αυτό, ο Πλάτων είπε το άλλο, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν τεχνολογία" δεν γίνεται κάτι. Το Ζήτημα είναι να σκεφτούμε γιατί λένε ό,τι λένε και να βρούμε μετά από μελέτη τα μυστικά της τεχνολογίας των αρχαίων! Μην ακούτε τον πολύ κόσμο που λέει "χάθηκε η γνώση, δεν υπάρχει τίποτα" και επαναπαύεται. Μπορεί κανείς, αν έχει την θέληση να ψάξει σε σκόρπιες πηγές και να ενώσει ύστερα το παζλ, να κάνει μια ωραία αρχή και να βοηθήσει έτσι και τους υπόλοιπους. Σίγουρα έχει χαθεί μεγάλο κομμάτι, όχι όμως τόσο όσο πιστεύεται. Να είναι καλά οι Κόπτες Αιγύπτιοι και οι Άραβες που έσωσαν σε μετάφραση πολλά ελληνικά κείμενα, και οι Θιβετιανοί που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα μέρος αυτής της γνώσης. Και, όπως λέει ο Πλάτων στον διάλογο Μενέξενο, σκοπός μας πρέπει να είναι, όχι μόνο να καμαρώνουμε για τους προγόνους μας, αλλά και να τους ξεπεράσουμε! Προς αυτό προσπαθώ κι εγώ να προτρέψω όσους διαβάζουν το άρθρο. Με λυπεί το ότι περνούν τα χρόνια και βλέπω άτομα με πνευματικές ανησυχίες να μένουν στάσιμοι και να μην υπάρχει καμία εξέλιξη. Να μένουν στο μπλα-μπλα και στις θεωρίες και να τσακώνονται οι μεν με τους δε για ανοησίες, αντί να κοιτάξουν να κάνουν την γνώση κτήμα και δύναμη τους και να την διαδώσουν! Μόνο όταν θα γίνει αυτό θα μπορέσει να σωθεί η Ελλάς, αλλά και όλη η ανθρωπότητα.
Σε παλαιότερο άρθρο βλέπουμε έναν κύριο να έχει φτιάξει ολόκληρο πάρκο από ογκόλιθους και να έχουμε μείνει με την απορία πώς κατάφερνε και τους σήκωνε στον αέρα.Κάποιοι είπαν πως τον άκουσαν να τραγουδάει στους ογκόλιθους.Μεγάλο ρόλο παίζει και η γνώση του μαγνητικού πεδίου που μας περιβάλλει. Επίσης με το εν λόγω φαινόμενο μας λύνεται και η απορία του πώς τοποθετήθηκαν τόσο μεγάλοι ογκόλιθοι στην μεγάλη Πυραμίδα, πώς έφτιαξαν τα Μενίρ, το Στόουνχέιντζ και άλλα μεγαλουργήματα. Σας παραθέτω απόσπασμα από το πολύ καλό βιβλίο του Δημήτριου Ευαγγελόπουλου "Αντιβαρύτητα" σελ 19-22 σχετικά με ένα άλλο παρόμοιο φαινόμενο :
ΗΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΗΤΑ;
Από την αρχαιότητα έχουν αναφερθεί ανυψώσεις και μετεωρίσεις αντικειμένων
μέσω κατάλληλων ηχητικών κυμάτων. Οι Θιβετανοί μάλιστα μοναχοί
θεωρούνται ειδήμονες σε αυτό. Η παρακάτω ιστορία που δημοσιεύθηκε σε ένα
Γερμανικό περιοδικό έχει ως εξής:
Γνωρίζουμε από τους ιερείς της άπω ανατολής ότι αυτοί μπορούσαν να
ανυψώσουν με διάφορους ήχους βαρείς ογκόλιθους πάνω σε ψηλά βουνά...Η
γνώση των διάφορων ηχητικών κραδασμών καταδεικνύει ότι ένα δονούμενο
και συμπυκνωμένο ηχητικό πεδίο μπορεί να εξουδετερώσει τη δύναμη της
βαρύτητας. Ο Σουηδός μηχανικός Olaf Alexanderson έγραψε γι’ αυτό το
φαινόμενο στο βιβλίο του Implosion No. 13. Η παρακάτω αναφορά βασίζεται
σε παρατηρήσεις που έγιναν πριν από 20 μόνο χρόνια στο Θιβέτ. Έχω αυτή
την αναφορά από το φίλο μου πολιτικό μηχανικό Henry Kjelson. Αυτός τη
συμπεριέλαβε αργότερα στο βιβλίο του Οι Απωλεσθείσες Τεχνικές.
Η ιστορία του έχει ως εξής: Ένας Σουηδός γιατρός, ο Δρ. Jarl, φίλος του
Kjelsons, σπούδασε στην Οξφόρδη. Στη διάρκεια εκείνου του χρόνου έγινε
φίλος με ένα νεαρό Θιβετανό σπουδαστή. Μετά από δυο χρόνια, το 1939, ο
Δρ. Jarl, έκανε ένα ταξίδι στην Αίγυπτο για την Αγγλική Επιστημονική
Κοινότητα. Εκεί τον βρήκε ένας αγγελιαφόρος του Θιβετανού φίλου του και
τον κάλεσε να έρθει επειγόντως στο Θιβέτ για να κουράρει ένα μεγάλο Λάμα.
Ο Δρ. Jarl αφού πήρε την άδεια ακολούθησε τον αγγελιαφόρο και έφθασε
μετά από ένα μακρύ ταξίδι με αεροπλάνο και καραβάνια Γιακ στο μοναστήρι
όπου ζούσαν ο γέρος Λάμα και ο φίλος του, που κατείχε τώρα μια υψηλή
θέση.
Ο Δρ. Jarl έμεινε εκεί για κάποιο χρόνο και λόγω της φιλίας του με τους
Θιβετανούς έμαθε από αυτούς πολλά πράγματα που οι άλλοι ξένοι δεν είχαν
την ευκαιρία να ακούσουν ή να παρατηρήσουν.
Μια μέρα ο φίλος του τον πήγε σε ένα μέρος κοντά στο μοναστήρι και του
έδειξε ένα κεκλιμένο λιβάδι που περιβαλλόταν βορειοδυτικά από υψηλούς
γκρεμούς. Σε έναν από τα πέτρινα τοιχώματα, σε ύψος 250 περίπου μέτρων
υπήρχε μια μεγάλη τρύπα που φαινόταν σαν η είσοδος μιας σπηλιάς. Μπροστά
από αυτή τη τρύπα υπήρχε μια πλατφόρμα πάνω στην οποία οι μοναχοί
έκτιζαν ένα πέτρινο τοίχο. Η μόνη πρόσβαση σε αυτή την πλατφόρμα ήταν
από τη κορυφή του γκρεμού και οι μοναχοί κατέβαιναν εκεί με τη βοήθεια
σκοινιών.
Στη μέση του λιβαδιού, 250 περίπου μέτρα από τον γκρεμό, υπήρχε μια
γυαλισμένη πέτρινη πλάκα με μια κοιλότητα σαν κούπα στο κέντρο της. Η
κοιλότητα αυτή είχε διάμετρο ενός μέτρου και βάθος 15 εκατοστά. Ένας
μεγάλος ορθογώνιος ογκόλιθος μανουβράρετο με τη βοήθεια βοδιών Γιακ
μέσα σε αυτή τη σπηλιά. Ο ογκόλιθος είχε πλάτος ένα μέτρο και μήκος
ενάμιση μέτρο. Μετά στήθηκαν 19 μουσικά όργανα σε ένα τόξο 90 μοιρών, σε
μια απόσταση 63 μέτρων από τη πέτρινη πλάκα. Η ακτίνα αυτή των 63 μέτρων
μετρήθηκε με ακρίβεια. Τα μουσικά όργανα αποτελούντο από 13 τύμπανα και
έξη σάλπιγγες. Οκτώ τύμπανα είχαν διατομή ενός μέτρου και μήκος ενάμιση
μέτρο. Τέσσερα τύμπανα είχαν ενδιάμεσο μέγεθος με μια διατομή 0,7 μέτρων
και μήκος ενός μέτρου. Το μόνο μικρό τύμπανο είχε διατομή 0,2 μέτρα και
μήκος 0,3 μέτρα. Όλες οι σάλπιγγες είχαν το ίδιο μέγεθος, μήκους 3,12
μέτρων και ανοίγματος 0,3 μέτρων. Τα μεγάλα τύμπανα και όλες οι σάλπιγγες
ήσαν στερεωμένα πάνω σε βάσεις οι οποίες μπορούσαν να ρυθμιστούν με
ράβδους προς τη κατεύθυνση της πέτρινης πλάκας. Τα μεγάλα τύμπανα ήσαν
κατασκευασμένα από φύλλο σιδήρου 3χιλιοστών και είχαν βάρος 150 kg.
Ήσαν κατασκευασμένα σε πέντε τομείς. Όλα τα τύμπανα ήσαν ανοιχτά στο
ένα άκρο, ενώ το άλλο είχε ένα πάτο από μέταλλο, πάνω στο οποίο κτυπούν οι
μοναχοί με μεγάλα δερμάτινα ρόπαλα. Πίσω από κάθε όργανο ήταν μια σειρά
μοναχών. Όταν ο ογκόλιθος ήταν στη θέση του ο μοναχός πίσω από το μικρό
τύμπανο έκανε σινιάλο να αρχίσει το κονσέρτο. Το μικρό αυτό τύμπανο είχε
ένα πολύ οξύ ήχο και μπορούσε να ακουστεί μαζί με τα άλλα όργανα που
έκαναν ένα τρομερό θόρυβο. Όλοι οι μοναχοί τραγουδούσαν και έψελναν μια
προσευχή, αυξάνοντας σιγά - σιγά το τέμπο αυτού του απίστευτου θορύβου.
Στη διάρκεια των τεσσάρων πρώτων λεπτών δε συνέβη τίποτα. Μετά, καθώς
αύξανε η ταχύτητα της τυμπανοκρουσίας και ο θόρυβος, ο ογκόλιθος άρχισε
να κουνιέται και να ταλαντώνεται και ξαφνικά απογειώθηκε στον αέρα με μια
αυξανόμενη ταχύτητα προς τη κατεύθυνση της πλατφόρμας μπροστά στην
τρύπα της σπηλιάς, σε ύψος 250 μέτρων. Μετά από τρία λεπτά ανόδου
προσγειώθηκε πάνω στη πλατφόρμα.
Έφεραν συνεχώς νέους ογκόλιθους προς το λιβάδι και οι μοναχοί που
χρησιμοποιούσαν αυτή τη μέθοδο μετέφεραν με αυτό το τρόπο 5 με 6
ογκόλιθους την ώρα σε μια πτήση παραβολικής τροχιάς μήκους 500 περίπου
μέτρων και ύψους 250 μέτρων. Μια πολύ απίστευτη εργασία. Ο Δρ. Jarl
γνώριζε για την ανύψωση των βράχων. Θιβετανοί ειδήμονες σαν τους Linaver,
Spalding και Huc είχαν μιλήσει γι’ αυτό, αλλά δεν το είχαν δει ποτέ. Ο Δρ Jarl
ήταν ο πρώτος ξένος που είχε την ευκαιρία να δει αυτό το αξιόλογο θέαμα.
Επειδή νόμιζε στην αρχή ότι είχε πέσει θύμα μιας μαζικής ψύχωσης, τράβηξε
δυο φιλμ του συμβάντος. Τα φιλμ αυτά έδειξαν εντούτοις τα ίδια ακριβώς
πράγματα με αυτά που είχε παρατηρήσει.
Η Αγγλική Εταιρία για την οποία εργαζόταν ο Δρ. Jarl δήμευσε τα δύο φιλμ και
τα χαρακτήρισε σα διαβαθμισμένα. Θα αποχαρακτηρίζονταν μόνο το 1990...
Προφανώς οι προσευχές που έψελναν οι μοναχοί δεν είχαν καμιά άμεση
επίδραση στο γεγονός της ανύψωσης των βράχων. Η όλη αντίδραση δεν
προκλήθηκε από τη θρησκευτική θέρμη τους, αλλά από τη γνώση του
μυστικού της γεωμετρικής τοποθέτησης των μουσικών οργάνων σε σχέση με
τους βράχους που επρόκειτο να ανυψωθούν και από τον αρμονικό συντονισμό
των τυμπάνων και των σαλπίγγων. Η συνδυασμένη δυνατή ψαλμωδία των
ιερέων με ένα ορισμένο ύψος και ρυθμό μπορεί να προσέφερε κάτι στο
συνολικό φαινόμενο. Η ομάδα των συνδυασμένων ηχητικών κυμάτων που
παρήχθησαν με αυτό το τρόπο προκάλεσε μια αντιβαρυτική επίδραση στο
σημείο εστίασής τους (τη θέση των βράχων) και γύρω από το τόξο μέσω του
οποίου κινήθηκαν οι βράχοι.
Οι Θιβετανοί μας δίνουν με αυτό το τρόπο μια άμεση ιδέα για το πώς να
κατασκευάσουμε ένα διαστημόπλοιο αντιβαρύτητας, ηχητικής προώθησης. Το
μόνο που χρειάζεται είναι να συμπληρώσουμε το κύκλο των ηχητικών
γεννητριών και να έχουμε έτσι ένα δίσκο που δημιουργεί μια αντιβαρυτική
δύναμη στο κέντρο του.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι γίνονται ήδη πειράματα αυτού του είδους και ότι οι
ηχητικές μέθοδοι χαμηλής συχνότητας έχουν αντικατασταθεί από γεννήτριες
υψηλής συχνότητας, ενώ διάφορα ηλεκτρονικά συστήματα επιτρέπουν τον
πλήρη έλεγχο της κίνησης.
Ας σημειωθεί ότι οι υπέρηχοι χρησιμοποιούνται ήδη επιστημονικά για τη
συγκόλληση μετάλλων όπως επίσης στη λεγόμενη ψυχρή σύντηξη. Το
περιοδικό New Energy News παρουσίασε τον Ιούνιο του 1996 ένα γράμμα του
Donald P. Walton στο οποίο αυτός εξέθετε τη θεωρία ενός φίλου του
ηλεκτρονικού σχετικά με τη χρησιμοποίηση του ήχου στην ανύψωση
αντικειμένων:
Κάθε ενεργειακό επίπεδο έχει τρεις μοναδικές συχνότητες. Εξ’ αιτίας επίσης
της δημιουργικής και καταστροφικής αλληλεπίδρασης των τριών αυτών
συχνοτήτων παράγει ένα ιδιαίτερο σύνθετο ενεργειακό επίπεδο...Για τους
σκοπούς μας οι συχνότητες δεν είναι σημαντικές. Αυτό που είναι σημαντικό
είναι η σχέση αυτών των συχνοτήτων μεταξύ τους μέσα στα αντίστοιχα
ενεργειακά τους επίπεδα.
Παρεμβάλλοντας τη σχέση συχνότητας του υψηλότερου ενεργειακού επιπέδου
έτσι ώστε οι ιδιαίτερες συχνότητες που επιλέγουμε να παράγουν γήινες
αντηχήσεις σα μια από τις ετερόδυνες συμβολές τους, μπορούμε να
δημιουργήσουμε ένα ισχυρότατο πεδίο που συμβάλλει δραστικά με το
μαγνητικό περίβλημα της γης.
Οι λόγοι συχνότητας αυτού του επιπέδου είναι 1,4 και 5, ή σε μουσικούς
όρους οι τόνοι do, fa και so. Επιλέγοντας σαν αντιπροσωπευτικές συχνότητες
τις 48Hz, 64Hz και 72Hz - αλλά μετακινώντας τες ελάχιστα προς τα κάτω, έτσι
ώστε η ετερόδυνη συμβολή των δυο υψηλότερων συχνοτήτων να γίνει 7,83
Hz, επιτυγχάνουμε αυτό ακριβώς το αποτέλεσμα.
Εφόσον η ποιότητα του πραγματικού ενεργειακού επίπεδου είναι αυτή των
βαθμωτών στασίμων κυμάτων, επιμήκων στη φύση τους, η χρησιμοποίηση
ηχητικών κυμάτων μπορεί να προσομοιάσει ή αντανακλάσει την
αλληλεπίδρασή τους, εάν το μέσον δια του οποίου τα άγουμε είναι ιοντικό.
Ετοίμασα ένα κυματοδηγό με τρεις βραχίονες που συγκλίνουν σε ένα κέντρο,
ο καθένας σε σκέλος 120 μοιρών. Κάθε σκέλος κόπηκε από σωλήνα
υδρορροής PVC τετραγωνικής διατομής και μετρήθηκε ώστε να αντιστοιχεί σε
ένα ακριβές κλάσμα του μήκους κύματος για μια από τις συχνότητες, δηλαδή
12, 9 και 8 ίντσες ή πολλαπλάσιά τους. Πρέπει να χρησιμοποιηθούν
μορφοτροπείς που να μπορούν να παράγουν 120 dB στο επιλεγόμενο μέσο και
να τοποθετηθούν στα άκρα των κοιλοτήτων. Η μέτρηση γίνεται από την
πλευρά του μορφοτροπέα μέχρι το σημείο της τομής.
Η παραγωγή των απαιτούμενων συχνοτήτων είναι σχετικά απλή και θα πρέπει
να ξεκινήσουμε με ένα κύριο ταλαντωτή με ένα λεπτό αυξητικό συντονισμό
στα 576Hz. Αυτός συνδέεται με τρεις ενισχυτές buffer των οποίων η έξοδοι
λαμβάνονται ίσες με: 1) 72Hz (διαίρεση με το 8), 2) 64Hz (διαίρεση με το 9)
και 3) 48Hz (διαίρεση με το 12). Και οι τρεις λαμβάνονται μέσω ενός
τετραγώνου προς τον ημιτονικό μετατροπέα και προς τους μορφοτροπείς μέσω
ενισχυτών ισχύος...
Βλέπουμε λοιπόν πώς η μουσική και οι δονήσεις της επηρεάζουν την ύλη. Κατά την άποψή μου, η μουσική είναι σαν την Δημιουργία, μέσα από τις δονήσεις προκύπτουν τα σχήματα και από αυτά ο Κόσμος του Γίγνεσθαι.. και αυτό γίνεται πάντα.
Στα παρακάτω βίντεο θα δείτε πειράματα σχετικά με το φαινόμενο και ένα ντοκιμαντέρ. Με το φαινόμενο της αντιβαρύτητας να παρατηρείται και στα Α.Τ.Ι.Α., βλέπουμε ότι η γνώση αυτή είναι και γήινη.. Τώρα, το ποιος την έδωσε σε ποιον, και αν τελικά κάποια Α.Τ.Ι.Α. είναι εξωγήινα ή γήινα..είναι ένα άλλο θέμα! Και ως επίλογο να θέσω αυτό: Πιστέψτε στις δυνάμεις σας! Είστε πολύ πιο σημαντικοί από όσο νομίζετε!
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.