Φανατισμένοι και πιο αποβλακωμένοι από ποτέ

Η λέξη φανατισμός προέρχεται από τη λατινική λέξη "fanum" (=ιερό) και σημαίνει την μετ' εγωισμού και εμπάθειας προσήλωση σε κάποιες αντιλήψεις, ανεξάρτητα απ' το αν αυτές είναι ορθές ή όχι.

Επομένως, ο φανατισμός έχει εξ' ορισμού αρνητική σημασία, είτε είναι θρησκευτικός, είτε πολιτικός, είτε αθλητικός, είτε εθνικός. Σε κάθε του μορφή, ο φανατισμός αποβλακώνει. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, ώστε πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις καν τη διαδικασία μετάλλαξης.

Βασικό εργαλείο υποκίνησης του φανατισμού είναι η προπαγάνδα η οποία χρησιμοποιείται από τον πομπό για την πραγματοποίηση συγκεκριμένων σκοπών, πάντα μέσω της χειραγώγησης του δέκτη. 

Ο φανατισμός επηρεάζει / διαμορφώνει την κοινή λογική, δηλαδή τη λογική που, όπως είχα γράψει και παλιότερα, περισσότερο σχετίζεται με το συναίσθημα παρά με την ορθολογική σκέψη. Η προπαγάνδα που έχει στόχο να φανατίσει γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματική όταν ανακατεύει τον θρησκευτικό με τον πολιτικό φανατισμό, τον πολιτικό με τον πατριωτικό, τον αθλητικό με τον πατριωτικό και ούτω καθεξής.

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στο σημερινό εξώφυλλο της Πράσινης με τίτλο "Απελάστε τον τώρα", όπου απεικονίζεται ο ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Κασάμι να πανηγυρίζει το χθεσινό γκολ. Σύμφωνα με την εφημερίδα, ο Κασάμι δείχνει τον αετό της Μεγάλης Αλβανίας, ενώ στην πραγματικότητα κάνει μια χειρονομία σαν πεταλούδα που εμφανίζεται συχνά στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Κι αν τέτοια φαινόμενα αντιμετωπίζονται από πολλούς ως γραφικά, έχουν εν τούτοις μεγάλη επίδραση στην ψυχολογία των μαζών και τρέφουν συναισθήματα φανατισμού.

Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά στην πολιτική. Εκτός από τον ακροδεξιό φανατισμό της Χρυσής Αυγής παρατηρείται το τελευταίο διάστημα ένας φανατισμός πολύ πιο γενικευμένος ο οποίος προχωρώντας προς τις εκλογές θα μεγαλώνει όλο και περισσότερο. 

Φανατικοί αντικομμουνιστές, αντισυριζαίοι, αντιμνημονιακοί, μνημονιακοί και λαϊκιστές ξεπηδάνε από παντού υποκύπτοντας στην προπαγάνδα που δέχονται ή εφαρμόζοντάς την στους γύρω τους. Δηλώσεις οι οποίες παλιότερα θα μας άφηναν παγερά αδιάφορους ή θα μας προκαλούσαν γέλιο, όπως αυτές του Πανούση, του Λαζόπουλου, του Γεωργιάδη, του Μαρκογιαννάκη, βρίσκουν φανατικούς θιασώτες ή πολέμιους και γίνονται αντικείμενο δημοσίου διαλόγου. 

Ειδήσεις διαστρεβλώνονται και διαδίδονται χωρίς επιβεβαίωση, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη καταψήφιση των προτάσεων της Αριστερής Πλατφόρμας από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, προτάσεις οι οποίες δεν είχαν καμία σχέση με το αντικείμενο της συνεδρίασης κι αποτελούσαν μέρος του κλασικού παιχνιδιού που παίζεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Κατεβαίνει μια πρόταση καταδικασμένη εκ των προτέρων να καταψηφιστεί, καταψηφίζεται και μετά βγαίνει η Αριστερή Πλατφόρμα και λέει ότι η πρότασή της καταψηφίστηκε. Ο κόσμος όμως δεν το ξέρει αυτό, ούτε ενδιαφέρεται να το μάθει και η είδηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ απορρίπτει αριστερές προτάσεις παίρνει το δρόμο της. Όχι πως όλα στο ΣΥΡΙΖΑ είναι καλά - το κάθε άλλο - αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.

Ανέφερα ορισμένα παραδείγματα παρμένα από την τελευταία εβδομάδα. Παρόμοια παραδείγματα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο κι έχουν ως μοναδικό αποτέλεσμα τον φανατισμό, τον αποπροσανατολισμό κι εν τέλει την καταστροφή του δημοσίου διαλόγου - τις περισσότερες φορές εσκεμμένα. Δεν υπάρχει πια κριτική, δεν υπάρχει πια διαχείριση θυμού και συναισθήματος. Ούτε στα social media, ούτε στα παράθυρα των τηλεοράσεων, ούτε στη Βουλή, ούτε πουθενά. 

Δε συζητάμε πια για πραγματικά, πρακτικά θέματα. Συζητάμε για το Σαμαρά που σκίζει κάθε μέρα το μνημόνιο, για τον Λαφαζάνη που θα το καταργήσει σε μια νύχτα, για αεροπλάνα που ψεκάζουν, για τους τζιχαντιστές που απειλούν να μας κόψουν τα κεφάλια, για τον Λουκάνικο που πέθανε από τα χημικά των μπάτσων, για τον Εμφύλιο, για τον Στάλιν και τον Χίτλερ. 

Οτιδήποτε, εκτός από ρεαλιστικές λύσεις σε υπαρκτά προβλήματα. 

Έτσι θα πάμε μέχρι τις εκλογές κι έτσι θα συνεχίσουμε και μετά από αυτές. Φανατισμένοι. Και πιο αποβλακωμένοι από ποτέ.

by To Skouliki Tom

thethreemooges

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ