Οι Ιέρειες της Δήμητρας υποδέχονται στον μεγάλο περίβολο του Ναού τους μύστες των Ελευσίνιων

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ

Στις αρχές του Σεπτέμβρη, επί δύο ημέρες τρώγοντας βρασμένο σιτάρι με μέλι, οι μύστες βαδίζουν προς την Ελευσίνα. Ο Μέγας Αρχιερέας δεν έπρεπε να πιει ή να φάει οτιδήποτε μέχρι να φτάσει στον ναό της Δήμητρας και να τον υποδεχθεί η Ιέρεια που και αυτή με την σειρά της νήστευε επί δύο ημέρες. Λέγεται ότι συχνά οι δύο ιερείς έπιναν άκρατο οίνο (χωρίς νερό) κατά την διάρκεια του ταξιδιού του ενός και της αναμονής της άλλης, ώστε να βρεθούν σε μία εκστατική κατάσταση.
Η πομπή της δεύτερης μέρας με αναμμένους πυρσούς ζητά άδεια εισόδου στον Ναό.
Οι Ιέρειες της Δήμητρας υποδέχονται στον μεγάλο περίβολο του Ναού τους μύστες των Ελευσίνιων, άντρες και γυναίκες, και τους προσφέρουν νερό, ψωμί και ελιές και τους αφήνουν να ξεκουραστούν.

Εκείνη την νύχτα που είναι μία νύχτα πριν την Νέα Σελήνη κατά μία εκδοχή συνέβαινε ένα τελετουργικό σμίξιμο του Ιερέα με την Ιέρεια με σκοπό να ενωθεί το φως με το σκοτάδι , η αρνητική με την θετική πολικότητα. Αυτό συνέβαινε σε μία εσωτερική σπηλιά στο άδυτο του ναού ενώ ταυτόχρονα οι Ιέρειες έψελναν ύμνους στην θεά Μητέρα Δήμητρα που γονιμοποιεί την ύλη, την γη, και ενώνει τους ανθρώπους.
Συνήθως υπάρχει ένα παιδί από αυτή την ένωση που θεωρείται ευλογημένο, το οποίο υπηρετεί ως Ιέρεια της Δήμητρας εάν είναι κορίτσι και ως Ιερέας του Απόλλωνα εάν είναι αγόρι.
Τα παιδιά αυτά ούτως ή άλλως τα μεγάλωναν οι άλλοι ιερείς στους ναούς και δεν έχει καμία επικοινωνία με την μητέρα Ιέρεια και τον πατέρα Ιερέα.
Με το χάραμα της επόμενης μέρας οι μύστες οδηγούνται στην θάλασσα για να τελέσουν καθαρμούς και να τιμήσουν τον Ποσειδώνα.
Συνήθως εμφανίζονται δελφίνια ή τρίτωνες (γιοι του Τρίτωνα) κατά την διάρκεια του τελετουργικού λουτρού για να δηλώσουν ότι ο Ποσειδώνας συναινεί στα μυστήρια καθώς η διαδρομή των εσωτερικών ποταμών της γης συγκλίνει στο άδυτο της Ελευσίνας και συμβολίζει την συναισθηματική μήτρα.
Γύρω στο μεσημέρι έχουμε την κάθοδο στο άδυτο που είναι συμβολικά η κάθοδος στον Άδη, δηλαδή η διερεύνηση του αρνητισμού του υλικού σώματος η οποία στους Μύστες ταυτίζεται με το βίωμα ισχυρού ψυχικού πόνου. (Ο καθένας από αυτούς συναντά την σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, τον μεγαλύτερο φόβο, τον μεγαλύτερο πόνο ακόμα και την παράνοια από τα οποία πρέπει να βγει νικητής. Οι πάπυροι το ονομάζουν «ο πόλεμος των μυστών με την σκιά).
Όταν ξεκινάει η τελετουργία προπορεύεται ο Αρχιερέας του Απόλλωνα ντυμένος στα Λευκά και στεφανωμένος με δάφνη και ακολουθεί η Ιέρεια της Περσεφόνης – Εκάτης με μαύρο χιτώνα και πέπλο στεφανωμένη με θαλασσινά μαργαριτάρια σαν σύμβολο της γονιμότητας και της θηλυκής φύσης.
Οι μύστες ακολουθούν την κάθοδο σε 18 σκαλοπάτια που είναι 18 βήματα στο βάθος του ψυχικού κόσμου του καθενός. Δηλαδή 18 μικρές μεταβολές συνειδητότητας. Οι Αρχιερείς είναι οδηγοί σε αυτή την πρώτη κάθοδο όπου πρέπει να αντιμετωπιστεί στο άδυτο η σκοτεινή φύση των ενστίκτων της επιβίωσης.
Στα 18 σκαλοπάτια, ως πρώτη κάθοδος, επιτυγχάνεται η μετατροπή του πρώτου ενεργειακού κέντρου, συμπεριλαμβανομένων των ποδιών ως γείωση στην Μητέρα Γη-Δήμητρα.
Στο πρώτο επίπεδο του αδύτου βρίσκεται το Ιερό της Δήμητρας και της Περσεφόνης και εκεί ακριβώς οι Μύστες θα εγκατασταθούν για ένα 24ωρο και θα πρέπει να δουν μέσα τους ότι αρνητικό από βιώματα, εμπειρίες και συναισθήματα κουβαλούν. Φόβος, τρόμος, μανία, σκιές κ.λ.π. Ακολουθούνται από τις Ιέρειες της Περσεφόνης, οι οποίες κατά καιρούς με αποτρεπτικούς ήχους από κύμβαλα και άναρθρες κραυγές προσπαθούν να επαναφέρουν τους Μύστες στην πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό γίνεται η μετουσίωση του ΠΡΩΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ και η ένωση με την Μητέρα Γη. Με άλλα λόγια η γείωση των Μυστών με την δική τους πραγματικότητα. Επιτυγχάνεται το κόκκινο-μαύρο αιθερικό σώμα.

Για να τελειώσει η διαδικασία γίνεται επίκληση στην Περσεφόνη και τον Άδη και οι Μύστες μοιράζονται μεταξύ τους 9 σπόρους από ρόδι σε ανάμνηση των συναισθημάτων που έχουν νικήσει , γιατί είναι μία νίκη απέναντι στον θάνατο που κουβαλούν μέσα τους (συμβολίζουν τα 9 αιθερικά σώματα που πρόκειται να αποκτήσουν οι μύστες).
ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ, οι Μύστες πρέπει να κατέβουν άλλες 25 βαθμίδες για να οδηγηθούν στον βωμό του Ποσειδώνα και των εσωτερικών νερών, όπου εκεί θα απελευθερωθεί η ερπετοειδής φύση για να κατακτήσει τα αιθερικά πεδία και να μετατραπεί σε ένα πράσινο αιθερικό σώμα (χρυσο-χαλκο-πράσινο).
Οι άντρες στέκονται χωριστά από τις γυναίκες γιατί σε αυτή την μετατροπή η ενέργεια των γυναικών είναι πολύ πιο ισχυρή από των αντρών και η γονιμοποιός δύναμή τους είναι απαραίτητη για την απελευθέρωση του δεύτερου ενεργειακού σώματος.
Με την βοήθεια του Αρχιερέα γίνεται επίκληση στον Απόλλωνα ώστε το φως του να καθοδηγήσει την κατώτερη φύση και να την βοηθήσει να ξεφύγει από την συνείδηση του κατώτερού Εγώ του .
Εδώ οι γυναίκες είναι πιο ικανές ως μητέρες και αδελφές και με την ένωσή τους βοηθούν τους άντρες, των οποίων η προσκόλληση στην κατώτερη κουνταλίνι έχει βαθιές ρίζες στο dna τους.
Γίνεται μία θυσία στον Απόλλωνα ενός λευκού περιστεριού και με το αίμα του σημειώνεται ένας σταυρός στα μέτωπα των μυστών, ενώ ένα λευκό περιστέρι ακόμα απελευθερώνεται για να οδηγηθεί στην έξοδο του αδύτου.
Οι μύστες υπογράφουν με το αίμα τους την συμφωνία με το φως ότι δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω στην κατώτερη υλικότητα, στην επιθυμία και τον πόνο της υλικής πραγματικότητας.
Το περιστέρι που απελευθερώνεται είναι η ψυχή που οδηγείται σε ανώτερα πεδία, τώρα που τα κατώτερα ενεργειακά κέντρα έχουν περιβληθεί από ανώτερα αιθερικά σώματα.
Η μετατροπή αυτή ολοκληρώνεται με ένα τελετουργικό καθαρμού, όπου άντρες και γυναίκες πρέπει να λούσουν το κεφάλι τους σε μία πηγή των εσωτερικών ποτάμιων νερών και με τα χέρια τους να ξεπλύνουν τον σταυρό του αίματος.
Η επίκληση στον Ποσειδώνα και στις Νηρηίδες γίνεται καθώς οι μύστες κατεβαίνουν άλλα 45 σκαλοπάτια προς ένα τεράστιο σκοτεινό Ναό από μαύρο χαλαζία (μαύρο πέτρωμα ιριδίζων) όπου πρέπει να καθίσουν σε ισάριθμους θρόνους να κλείσουν τα μάτια και να επικαλεστούν την θεά Δήμητρα να παρουσιαστεί και να κατευθύνει την αλλαγή στο ΤΡΙΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ, η οποία γίνεται με μία περιδίνηση, έναν εσωτερικό στρόβιλο κίτρινου φωτός.
Το κίτρινο φως ουσιαστικά γίνεται το τρίτο αιθερικό σώμα των ιστών αλλά ξεκινά από το ηλιακό πλέγμα και απλώνεται σιγά – σιγά από το κάτω μέρος του κορμού στο επάνω μέρος του κορμού και στον εγκέφαλο. Και έτσι δημιουργείται ένα αιθερικό κίτρινο σώμα.
Η τελετουργία περιλαμβάνει την επίκληση των τεσσάρων στοιχείων της φύσης. (Γη, νερό, φωτιά, αέρας). Τα 4 στοιχεία της φύσης συγκεντρώνονται στο ηλιακό πλέγμα, απελευθερώνουν δύναμη, αγάπη, θάρρος και βιολογικά τίθενται στην υπηρεσία του μύστη κάθε φορά που έχει ανάγκη κάθε ένα από αυτά.
Η ΓΗ χρειάζεται για να φεύγει μέσα από την γείωση ο αρνητισμός. Το ΝΕΡΟ για να εξαγνίζονται τα κύτταρα και να καθαρίζουν όταν συμβαίνει μία εσωτερική σύγκρουση. Η ΦΩΤΙΑ για να καίγεται η υλικότητα. Ο ΑΕΡΑΣ για να αναπτύσσεται η εσωτερική νοητική δόνηση.
Τα 4 στοιχεία μαζί συγκροτούν το λαμπερό κίτρινο αιθερικό σώμα του ηλιακού πλέγματος.
Τώρα οι μύστες κατεβαίνουν άλλα 50 σκαλοπάτια για να φτάσουν στο επίπεδο του Λευκού Χαλαζία, όπου για κάθε μύστη βρίσκεται λαξευμένο ένα κρεβάτι στο οποίο θα ξαπλώσει για να αντιμετωπίσει την εσωτερική σύγκρουση και την απελευθέρωση των συναισθημάτων του ενεργειακού κέντρου της καρδιάς., δηλαδή το ΤΕΤΑΡΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.
Κάθε μύστης παίρνει στα χέρια ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και στο σημείο αυτό οι ιερείς της Δήμητρας απαγορεύουν στον Αρχιερέα του Απόλλωνα να εισέλθει, επιβάλλουν στους μύστες να βρεθούν σε κατάσταση βαθιάς εσωτερικής συγκέντρωσης, ενώ στην συνέχεια η Ιέρεια Εκάτη, αποποιείται τον σκοτεινό της ρόλο, αφαιρώντας τα ενδύματά της και ντυμένη μόνο με τα μαργαριτάρια στον λαιμό, αγγίζει την καρδιά του κάθε μειούμενου και τον οδηγεί στην απελευθέρωση του λευκού αιθερικού σώματος που ξεκινάει από την καρδιά. Φωτεινό λευκό χρώμα όπως ο ιριδίζων χαλαζίας. Είναι φωσφορίζον αιθερικό σώμα.
Κάθε μύστης καθώς μετουσιώνει την ενέργεια της καρδιάς σε αιθερική, αποκτά στην θέση που είναι ο καρδιακό μυς ένα χάραγμα λευκού χρώματος σε σχήμα τριαντάφυλλου.
Το τελετουργικό ολοκληρώνεται με τον ύμνο προς την Αφροδίτη, την προστάτιδα του ουράνιου έρωτα, εφόσον οι μειούμενοι έχουν αποχαιρετίσει το υλικό πεδίο και την σεξουαλικότητά τους.

ΠΕΜΠΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.
Οι μύστες για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του Λόγου κατεβαίνουν άλλα 27 σκαλιά και οδηγούνται όχι σε άδυτο αλλά σε εξωτερικό χώρο. Εκεί υπάρχει ένα είδος μπαλκονιού στο εσωτερικό της γης όπου μπορούν να δουν τον ουρανό αλλά και τα έγκατά της. (μπαλκόνι στο κενό, από κάτω είναι τα έγκατα της γης και από επάνω ο ουρανός).
Στον χώρο αυτό γίνεται επίκληση στους θεούς του ανέμου και της καταιγίδας, στον Αίολο και στην Καλυψώ (είναι θεά των θαλάσσιων καταιγίδων και κρύβεται απ’ όλους. Δεν μπορεί να προκαλέσει τις καταιγίδες όταν οι άλλοι βλέπουν, γιατί μετατρέπεται σε ένα τέρας της θάλασσας και του ανέμου , διότι στην πραγματικότητα είναι πανέμορφη.
Στην ουσία δεν δίδεται όνομα αλλά επικαλείται ως θεά που προκαλεί τις θαλάσσιες καταιγίδες.
(Μήπως είναι η θηλυκή πλευρά του Ποσειδώνα?)
Στην ουσία είναι μία μεγαλειώδης έκφραση θηλυκής οργής. Είναι η ελευθερία από την λογική σκέψη.
  Μία τεράστια καταιγίδα έρχεται και οι μύστες πρέπει να την αντιμετωπίσουν που φανερώνεται στο υλικό πεδίο και ξεκινάει από τον νου τους. Όταν αυτό συμβαίνει παρουσιάζεται το πέμπτο αιθερικό σώμα το οποίο έχει χρώμα ασημένιο και απελευθερώνει τον μύστη από την λογική πραγματικότητα της ύλης.
Με το αιθερικό αυτό σώμα ο μύστης περνά σε ανώτερο επίπεδο της διάστασής του και εκδηλώνει την πραγματικότητά του με άλλο τρόπο, εκφράζοντας ελεύθερα την καρδιά καθώς αποχαιρετά την ανθρώπινη κοινή λογική.
  Οι μύστες οδηγούνται τώρα από τον Αρχιερέα του Απόλλωνα σε μία γαλάζια είσοδο κατασκευασμένη πιθανόν από νεφρίτη. 5 ακόμα σκαλοπάτια πιο κάτω θα πρέπει να ενεργοποιήσουν τους κρυστάλλους της όρασης και να δουν μέσω αυτών μία άλλη πραγματικότητα. Η μετατροπή του ΕΚΤΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ γίνεται με επίκληση στον Απόλλωνα ώστε να μπορέσει ο κάθε μύστης να αποκτήσει ενόραση και να ενεργοποιήσει το αιθερικό σώμα που έχει χρώμα μωβ-ιώδες και το οποίο έχει την ικανότητα να ταξιδεύει στα άστρα.
Ο Απόλλωνας παρίσταται μέσω του Αρχιερέα, ο οποίος διαγράφει στα μάτια του μυημένου μία σειρά από έλικες στο αιθερικό πεδίο. Με το τέλος της διαδικασίες ένα χάραγμα υπάρχει στο μέτωπο του κάθε μύστη. Είναι ένας μωβ έλικας (ένα σίγμα μωβ ανάποδο στο μέτωπο) (~).
Με το τέλος αυτής της διαδικασίας και την ενεργοποίηση του έκτου ενεργειακού σώματος, ο μύστης έχει πετύχει να κινείται στην υλική πραγματικότητα χωρίς να καταλαβαίνουν την παρουσία του και να βλέπει πίσω από τις μορφές την πραγματική φύση των όντων.
 
  Οι δύο Ιερείς φορώντας λευκά ρούχα και χρυσά στέμματα (Ιερέας και Ιέρεια) οδηγούν τους μύστες στην άνοδο και την έξοδο από το άδυτο. Από τα ίδια σκαλοπάτια τους ανεβάζουν επάνω. Στο Ιερό της Δήμητρας συγκεντρώνονται για να υμνήσουν τον Δία, την Δήμητρα και την Περσεφόνη και στη συνέχεια οδηγούνται στον χώρο ξεκούρασης της χθεσινής νύχτας. Ένα ήρεμο χωράφι ή λιβάδι. Περιμένουν εκεί μέχρι το ξημέρωμα όπου ο πλανήτης Αφροδίτη ανατέλλει, πίνουν μόνο κόκκινο κρασί και καθώς ο ήλιος δεν έχει ακόμα προβάλλει κατευθύνονται στην θάλασσα για τον τελευταίο καθαρμό επικαλούμενοι τον Ποσειδώνα.
Όταν βγουν από το νερό έχει ενεργοποιηθεί το ΕΒΔΟΜΟ ΑΙΘΕΡΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΩΜΑ το οποίο έχει ένα ρόδινο-λευκό χρώμα και αποτελεί την σύνδεσή τους με την πραγματικότητα των θεών, την πραγματικότητα των ιερέων και των δασκάλων. Έχουμε την αφύπνιση του υλικού dna και του υλικής δόνησης του Ολύμπιου Κώδικα (ΙΧΩΡ).
  Το αιθερικό αυτό σώμα υπερισχύει όλων των άλλων και με αυτό γίνονται ορατοί οι μύστες ως ενεργειακά όντα. Αυτό αποτελεί την προτεραιότητα στην αύρα τους, γι’ αυτό και πολύ συχνά ακόμα και οι νέοι σε ηλικία με την τελευταία μετατροπή αποχωρούν από τα μυστήρια έχοντας ρόδινα ή ασημένια μαλλιά.
  Οι δύο Ιερείς φορώντας λευκά ρούχα και χρυσά στέμματα (Ιερέας και Ιέρεια) οδηγούν τους μύστες στην άνοδο και την έξοδο από το άδυτο. Από τα ίδια σκαλοπάτια τους ανεβάζουν επάνω. Στο Ιερό της Δήμητρας συγκεντρώνονται για να υμνήσουν τον Δία, την Δήμητρα και την Περσεφόνη και στη συνέχεια οδηγούνται στον χώρο ξεκούρασης της χθεσινής νύχτας. Ένα ήρεμο χωράφι ή λιβάδι. Περιμένουν εκεί μέχρι το ξημέρωμα όπου ο πλανήτης Αφροδίτη ανατέλλει, πίνουν μόνο κόκκινο κρασί και καθώς ο ήλιος δεν έχει ακόμα προβάλλει κατευθύνονται στην θάλασσα για τον τελευταίο καθαρμό επικαλούμενοι τον Ποσειδώνα

Φωτεινή Κακογιάννου

απο την ομιλία μου στο therapy planet festival

ypernoisis

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ