Η Σουφική «Οδός»

Αυτοί (όσοι είναι αυτοί) που γνώρισαν τον Σουφισμό από  «μέσα», με το να ενταχθούν (με πολύ δυσκολία) σε μια πραγματική «Σουφική οδό» («ταρίκα»), ή ομάδα ανθρώπων που επιτελεί μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ένα πνευματικό έργο («αμάλ»), γνωρίζει εμπειρικά μια πολύ μεγάλη αλήθεια για τον Σουφισμό που αγνοούν όλοι οι εξωτερικοί μελετητές του, πολυμαθείς κι εξαιρετικά αναλυτικοί κατά τα άλλα: «Ο Σουφισμός πήγασε κατευθείαν από την Καρδιά του Ισλάμ, από το Μυστικό Βίωμα του Προφήτη και το φλογερό κήρυγμά του, στους ελάχιστους που εμπιστευόταν ιδιαίτερα»… κι είναι βαθιά κρυμμένος μέσα στο «Κοράνι», που περιέχει και πολλά πολλά άλλα πράγματα, (γιατί υπήρχε λόγος να τα περιέχει).

Ο Σουφισμός (αυτό είναι βέβαιο) δεν προέκυψε από ξένες επιρροές ή συγκερασμό διαφόρων ξένων παραδόσεων, όπως υποστηρίζουν πολλοί εξωτερικοί μελετητές του. Ξεκινά από τον Μωάμεθ κι αποτελεί την βαθύτερη Ουσία του Ισλάμ, που γίνεται όμως προσιτή και κατανοητή από ελάχιστους… οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο εξωτερικά το Ισλάμ.

Κάποιες από τις «Οδούς» («Ταρίκα», σουφικά τάγματα, κατά την ορολογία των δυτικών, που είχαν υπόψη τους τα χριστιανικά μοναχικά τάγματα ) είναι πανάρχαιες και φτάνουν πίσω μέχρι τον Προφήτη, άλλα είναι νεότερα, κι άλλα εμφανίστηκαν και χάθηκαν, αφού εκπλήρωσαν τον προορισμό τους… Η ουσία είναι μία, για να γνωρίσεις πραγματικά τον Σουφισμό πρέπει να τον γνωρίσεις από «μέσα».

.

Η αλήθεια είναι ότι ο Σουφισμός, επειδή είναι ακριβώς «Βίωση του Πραγματικού», στην απόλυτη έκφρασή του, κι επειδή αποτελεί την Αλήθεια (που είναι Αιώνια) ξεπερνά τα όρια του Ισλάμ, ή μιας θρησκείας, είναι η Αληθινή Θρησκεία… Το ίδιο μπορούμε να πούμε για την πραγματική ουσία (το «Μυστικό Βίωμα») που βρίσκουμε στην καρδιά όλων των θρησκειών.

Ο Σουφισμός γεννήθηκε μέσα από την Βαθιά Μυστική Εμπειρία του Προφήτη για την «Μοναδικότητα του Θεού» (που σημαίνει «Υπάρχει Μόνον Θεός, τίποτα άλλο»), «αντίληψη» που υπάρχει σε διάφορα «σημεία» του Κορανίου, αλλά τα αναγνωρίζουν και κατανοούν το πραγματικό νόημά τους (στην πλήρη έκτασή του) οι λίγοι «μυημένοι».

Για να Ανυψωθούμε Ως τον Θεό, να Βιώσουμε την Μοναδικότητα του Θεού, ουσιαστικά πρέπει να εξαλείψουμε τα πάντα, αντιλήψεις, σκέψεις, δραστηριότητες… όλα (όλες οι αντιλήψεις, ακόμα και οι αντιλήψεις περί Θεού, εφόσον υπονοούν ένα «διαχωρισμό» μας από τον Θεό), θεωρούνται ουσιαστικά απατηλές: Υπάρχει Μόνον Θεός, Τίποτα άλλο… Πρακτικά, αυτό σημαίνει ακριβώς την εξάλειψη της ατομικής συνείδησης και την βύθισή μας στην Ενότητα της Ύπαρξης, στο Πραγματικό. 

Το αν αυτό γίνεται (πραγματοποιείται) κι είναι αποτέλεσμα της άμεσης κατανόησής μας και χωρίς διαδικασία, ή αν πρέπει κάποιος να εργαστεί (πράγμα που είναι και το πιο συνηθισμένο) προς αυτή την κατεύθυνση για να το βιώσει, είναι καθαρά θέμα της ποιότητας του ανθρώπου, ή καλύτερα του επιπέδου κατανόησης που έχει, ή του βαθμού απορρόφησής του στον απατηλό κόσμο των φαινομένων… Μόνο ο Θεός Υπάρχει, Πίσω από όλα. Η προσωρινή ύπαρξη όλων των όντων κι όλων των πραγμάτων, Πηγάζει από τον Θεό, και σε Αυτόν επιστρέφει.

.

Ο Θεός (Αλλάχ σημαίνει ακριβώς Θεός, ο Θεός) ονομάζεται ακριβώς στον Σουφισμό Αλ-Χακ, το Πραγματικό, ακριβώς για να μας αποσπά από τις απατηλές αντιλήψεις περί πραγματικότητας… Οι Σούφι είναι οι «Αλ Αλ-Χακ», οι Οπαδοί, οι Λάτρεις, του Πραγματικού, Αυτοί που Οδεύουν προς το Πραγματικό, που Βιώνουν το Πραγματικό.

Το «Φανά», το σβήσιμο μέσα στον Θεό, δεν είναι τόσο η εξάλειψη του προσωπικού εγώ, όσο το Άνοιγμα στην Απεραντοσύνη, σε μια Άλλη Ύπαρξη, σε μια Άλλη Αληθινή Ζωή. Ο άνθρωπος, «χάνοντας» τον εαυτό του μέσα στον Θεό, μετουσιώνεται ο ίδιος στην Αληθινή Ύπαρξη, Βρίσκει την Αληθινή Φύση του, μέσα στην Παγκόσμια Ενότητα της Ύπαρξης.

Επειδή ακριβώς το αληθινό έργο («αμάλ») είναι η Βίωση της Απόλυτης Ενότητας της Ύπαρξης (του Πραγματικού), κι επειδή πρόκειται για μια μοναδική αιώνια αλήθεια που έχει βρει ο άνθρωπος και που μπορεί να βιώσει ο καθένας (στον βαθμό που το επιδιώκει και το πραγματοποιεί), είναι φυσικό σε αυτό ακριβώς (το ουσιαστικό σημείο) ο Σουφισμός να ταυτίζεται με όλες τις Γνήσιες Παραδόσεις. Αλλά το ότι οι Παραδόσεις μιλάνε όλες για την Αλήθεια, αυτό δεν συνεπάγεται κανένα αλληλοεπηρεασμό (χωρίς βεβαίως να το αποκλείει). Η Ενότητα των Παραδόσεων πηγάζει από την βαθύτερη ουσία τους κι όχι από εξωτερικούς παράγοντες.

.

Από καθαρά πρακτική άποψη ο Σουφισμός είναι πολλά πράγματα μαζί.

Είναι η Άμεση Ενόραση της Αλήθειας, που μας μεταφέρει άμεσα στο Χώρο του Πραγματικού.

Είναι επίσης πρακτικές που οδηγούν σε αυτό το υπέρτατο βίωμα.

Είναι «διδασκαλίες» που το υποδεικνύουν, με άμεσο λόγο, με υποδείξεις, παραβολές, «παραμύθια»…

Είναι δραστηριότητες που βοηθούν και πράξεις που το προετοιμάζουν να πραγματοποιηθεί.

Είναι όλα αυτά, και πέρα από όλα αυτά, η Βίωση της Αλήθειας, η Επαφή με το Απέραντο…. Είναι το Βίωμα της Πραγματικότητας, του Πραγματικού.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι επειδή μιλάμε για μια πραγματική μεταστοιχείωση του ανθρώπου, για κάτι απόλυτα πρακτικό, που ο καθένας πραγματοποιεί προσωπικά και με τον μοναδικό τρόπο του (γιατί αφορά αυτόν), μέχρι να «αφήσει» τον εαυτό για να περάσει την Πύλη του Ουρανού… δεν μπορεί να υπάρχει κάποια (γενική) πρακτική που μπορεί να εφαρμόσει ο άνθρωπος… αυτό είναι πολύ θεωρητικό... Ο καθένας πρέπει να βαδίσει την «Οδό» αυτός ο ίδιος, και να το κάνει πρακτικά, μεταμορφούμενος από την περιορισμένη ύπαρξη στην Απέραντη Ενότητα της Ύπαρξης… άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Ο όρος «Φανά φι ‘λ-Χακ», σβήσιμο μέσα στο Πραγματικό, στην πραγματικότητα, πέρα από το πραγματικό τελειωτικό νόημά του, σημαίνει επίσης τα διάφορα στάδια ή βαθμίδες πραγμάτωσης, για αυτούς που δεν μπορούν να έχουν «Άμεση Όραση του Θεού», και προχωράνε σταδιακά προς τον Θεό, που είναι το πιο εύκολο για τους πιο πολλούς ανθρώπους.

1. Το πρώτο πράγμα που σηματοδοτεί την «Είσοδο στην Οδό», στο «Ρεύμα της Ζωής» είναι η απάρνηση του κόσμου, η αληθινή φτώχεια, η μη-κατοχή περίσσιων αγαθών από όσα χρειάζεται πραγματικά ο άνθρωπος.

2. Η κάθαρση (της κατώτερης ψυχής , «ναφς») από επιθυμίες και πάθη είναι αυτό που ανοίγει πραγματικά τον δρόμο για τον Ουρανό.

3. Η Αντίληψη της Παρουσίας του Θεού, η «Συγκέντρωση στο Θεό» σημαίνει τον παραμερισμό όλων των αντιλήψεων, των σκέψεων, όλων των νοητικών διαδικασιών, που είναι απομάκρυνση από τον Θεό. Το πέρασμα πέραν όλων αυτών, η εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης είναι το «φανά», το σβήσιμο του εγώ μέσα στην Ενότητα της Ύπαρξης.

Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία του «Ντικρ», της «Ανάμνησης του Θεού», τουλάχιστον στο «εσώτατο ντικρ», που είναι πέρα από το «ντικρ της γλώσσας» και το «ντικρ της καρδιάς»…

4. Αυτή όμως η «Αντίληψη της Ενότητας της Ύπαρξης» όπου έχει «διαλυθεί» το εγώ δεν είναι η Τελική Κατάσταση… πρέπει να ξεπεραστεί ακόμα και αυτή η Αντίληψη, σαν διαδικασία, σαν προσπάθεια σύλληψης, κατανόησης,  και κατοχής του Πραγματικού, κάθε συνειδητή προσπάθεια να αντιλαμβανόμαστε… Μόνο όταν περνάμε στην «ακινησία του να είμαστε» Ανατέλλει η «Άμεση Πλήρης Όραση της Πραγματικότητας», Γινόμαστε η Πραγματικότητα, το Πραγματικό… Αυτό είναι το «φανά αλ-φανά», το «σβήσιμο του σβησίματος».

5. Το Πραγματικό Ανήκει σε Άλλη Οντολογική Περιοχή από την δική μας (προσωρινή και σχετική) ύπαρξη, πέρα από την «κίνηση της αντίληψης»… Είναι η Αιώνια Σταθερή Πραγματικότητα που Υπάρχει, Ρέει Χωρίς να Αλλοιώνεται, επειδή είναι πέρα από το χρόνο και το κοσμικό γίγνεσθαι.

.

Το ουσιαστικό στον Σουφισμό, πέρα από τις όποιες θεωρητικές περιγραφές, είναι ότι όλα αυτά πρέπει να πραγματοποιηθούν.

Η «Ιερή Αποδημία», το «Ιερό Προσκύνημα στον Αληθινό Θεό», που μόνο ένα εξωτερικό σύμβολό του είναι το «προσκύνημα στην Μέκκα», (το «χατζ»), δεν μπορεί να είναι ούτε ευσεβής πόθος, ούτε πορεία χωρίς φτάσιμο… Πρέπει να βρεθούμε Εδώ, στο Θεό, να τον Αγγίξουμε, να Γίνουμε Ένα Μαζί Του… όλα τα άλλα είναι απλά ανθρώπινες ανοησίες.

wholemind8

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ