Ζεις ώρες υπεράνθρωπης προσπάθειας και ατελείωτης αγωνίας. Ξέρω, έχεις λυγίσει. Νοιώθεις τα πόδια σου κομμένα και πως κάθε μέρα ξημερώνεσαι στην κόλαση. Σηκώνεις τα μάτια στον ουρανό, ψάχνοντας εκεί τις απαντήσεις, ένα νεύμα, κάτι, αλλά και αυτός έχει σωπάσει. Κοιτάς στη γη το δρόμο σου, και θεωρείς πως πιο εύκολα θα διάβαινες ένα ποτάμι λάβας!
Είναι βαρύς ο αγώνας ο καθημερινός, έχεις στρατιές μυρίων απέναντί σου να σε πολεμάνε. Βλέπεις, και αισθάνεσαι, το κακό ανεξέλεγκτα να θεριεύει.
Και ψάχνεις μικρός εσύ, μέσα σε αυτήν την καταιγίδα, κάπου να τοποθετηθείς, μια ασφάλεια να αποκτήσεις και ένα νόημα να νιώσεις. Ψάχνεις μες του μυαλού σου την απελπισία, μια εικόνα χαράς, για να έχεις να πιστέψεις.
Αυτό το θεριό το ανήμερο, Ο ΦΟΒΟΣ, που ξαμολήσανε τα αχόρταγα σκυλιά της οικουμένης, τρώει σιγά σιγά τα σωθικά και στραγγίζει όνειρα και προσδοκίες. Είναι το κακό βαρύ, μουντό και απαίσια στριγκλίζει. Αναρωτιέσαι όλο και πιο πολύ, καθώς εικόνα άλλη δεν βλέπεις.
Δεν στα γράφω αυτά, από κάποιο δωμάτιο σιγουριάς, ούτε καν την καθημερινή μου ασφάλεια δεν έχω δεδομένη! Είμαι ο κάθε διπλανός σου, άνθρωπος που συνέχεια συναντάς, που χωρίς απαντήσεις προχωράω στο μονοπάτι αυτό της ζωής.
Στα γράφω, γιατί σήμερα στο δρόμο, είδα μια γυναίκα να χαμογελά, και μου θύμισε ότι το καλό σε όλους μέσα μας φωλιάζει. Είδα ακόμα μια μάνα με αγάπη να δίνει το βυζί της στο μωρό, και μου θύμισε πως η αγάπη μέσα μας φωλιάζει. Είδα έναν άντρα πρόθυμα τον διπλανό του να βοηθά, και μου θύμισε πως η ανθρωπιά, μέσα στους ανθρώπους φωλιάζει.
Είδα το καλό, παρόλο που η σκιά βαριά πάνω του του πέφτει, μέσα στην καρδιά των απλών και των καθημερινών να βρίσκει τον τρόπο, και το κακό να διαφεντεύει. Είδα το καλό, μέσα στης ψυχής την άκρη, από την πηγή της ζωής, συνεχώς να μεγαλώνει με αγάπη.
Ίσως για ένα σπόρο θέλησης, μέσα στην έρημο της θλίψης να μιλώ, μα, από ένα σπόρο μοναχό, δάσος μπορεί να βγει και να θεριέψει. Σε αυτό το σπόρο προσδοκώ, με την αγάπη μου, το φόβο τους να προϋπαντήσω. Ίσως, γιατί ο πόλεμος αυτός, δεν είναι με σώματα και όπλα να γενεί. Πολεμιστές του σκότους, πολεμιστές του φωτός, πολεμιστές της ύλης, πολεμιστές του πνεύματος, πολεμιστές σε όλη την οικουμένη!
Από τους ανθρώπους έμαθα, πως μέσα στην καρδιά τους, ότι και αν στο έξω τους περνούν, με την ματιά του μέσα τους θα επιλέγουν. Αν την αγάπη προτιμούν, αν την αγάπη τη διαλέγουν, τότε γι αυτήν και θα προσπαθούν, ειρηνοποιοί για μια ζωή θα μένουν.
Δημήτρης Νομικός συγγραφέας
hmt
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.