ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ

Η ελληνική λέξη «ψυχή» ακολουθεί  δύο  νοηματικές πορείες ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ. 

Η πρώτη  στον καθημερινό λόγο, όπου δηλώνει την «πνοή», τη «φυσική ζωή», το «θάρρος», το «ήθος».

Η  δεύτερη  στις θρησκευτικές θεωρήσεις  και στις  φιλοσοφικές σχολές, ως μια αόρατη— άυλη και αθάνατη—θεια ουσία, που δίνει την ζωή στο φυσικό σώμα, και για πολλούς επιζεί μετά τον θάνατο του σώματος, μεταβαίνοντας σε έναν τόπο δυστυχίας ή μακαριότητας ή, για άλλους, σε κάποιο νεο σώμα.

Στην ελληνική γραμματεία η λέξη «ψυχή» πρωτοαπαντάται στον Όμηρο και μάλιστα σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπου η «ψυχή» παρουσιάζεται είτε ως κάτι το οποίο κινδυνεύει να χάσει ο πολεμιστής στη μάχη είτε ως κάτι που μετά τον θάνατο του σώματος μεταβαίνει στον Άδη, δηλαδή τον κάτω κόσμο, ή στα Ηλύσια Πεδία, απολαμβάνοντας αθανασία με τους θεούς.

ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ  της προσωκρατικής εποχής (7ος-5ο αι. π.χ.) παρατηρείται η  χρήση του όρου «ψυχή», ως συνώνυμη της «ζωής»,  ως η κινητήρια δύναμη της φύσης. Ως εκ τούτου, έμψυχο χαρακτηρίζεται οτιδήποτε αυτοκινείται. Ο Θαλής ο Μιλήσιος  οι Ίωνες φιλόσοφοι γενικά βλέπουν τον κόσμο ως «ἔμψυχον καὶ δαιμόνων πλήρη».

Τον 5ο αι.  η ψυχή επιπλέον σημαίνει την έδρα των σωματικών επιθυμιών, των συναισθημάτων και της νόησης. Παράλληλα αρκετοί, μεταξύ των οποίων ο Θουκυδίδης και ο Ιπποκράτης, χρησιμοποιούν τον εν λόγω όρο ή παράγωγά του για να δηλώσουν το θάρρος ή, γενικότερα, το ήθος του ανθρώπου.

Οι  Πυθαγόρειοι, όπως και οι  Ορφικοί  πιστεύουν ότι η ψυχή είναι θεϊκή ουσια στη φύση της, ότι έχει περοιρισθεί μερος της  στο  υλικό σώμα και ότι μετενσαρκώνεται. Υποστηρίζουν ότι η οριστική απελευθέρωση της ψυχής από τους κύκλους των μετενσαρκώσεων και η μόνιμη διαμονή της στα Ηλύσια Πεδία επιτυγχάνεται με ορισμενες  ενάρετες ζωές. Αντιθέτως, οι ψυχές των αδίκων υφίστανται  επιπλέον ενσαρκώσεις.

Διδάσκουν ότι η ηθική ζωή οδηγεί σε ανώτερες μετενσαρκώσεις, μέχρι να επιτευχθεί η ένωση με το θείον. Η αποχή των Ορφικών και των Πυθαγορείων από κρέας έχει ερμηνευτεί ως εκδήλωση σεβασμού προς τις  ψυχές έστω και της κατώτερης βαθμίδας που είναι οι ψυχές του ζωικού βασιλείου.

Για να προχωρήσει στην εξέλιξη της η ψυχή και να κατακτήσει την αθανασία σύμφωνα με τα χρυσά έπη πρέπει να έχει απαλλαγεί από τα βάρη του παρελθόντος  της .που είναι  οι τύψεις  οι ενοχές της και τα ανεξελεκτα παθη και συναισθήματα. Αυτά τα βάρη αφού αναλυθούν απο τον πασχοντα και αξιολογηθούν μέσα από βαθυ κριτικό στοχασμό θα παραμείνουν μόνο ως εμπειρία στο παρελθόν. Η ψυχή απαλλαγμένη από αυτά πλέον και  με γνώμονα την αρετή η οποία θα έχει εδραιωθεί μέσα της με την εφαρμογή των προτροπών των πρώτων 40 στοίχων από τα χρυσά έπη των Πυθαγορείων που τα  περιγράφει και διασώζει ο Ιεροκλής και η οποία έχει την μοναδική  διπλή ιδιότητα να φωτίζει τα πλέον απόκρυφα πάθη της ψυχής  και να ενεργοποιεί  την λογική και την δικαιοσύνη ώστε να τα αποκαθαίρουν. ΕΝΑ  ΜΗ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΩΣ ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΣΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΠΕΔΙΟ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΝΣΑΡΚΩΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΟΤΑΝ ΑΥΤΗ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΕΒΟΜΕΝΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΜΟΝΟΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΟΝΤΟΣ ...ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΟ ΑΥΤΟ ΕΥΑΤΟ ΟΙ ΑΡΧΑΟΙΟΙΜΑΣ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΝ ΟΡΙΖΑΝ ΜΕΤΟΝ ΟΡΟ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΟΣ (δαίμων 

Πτώση Ενικός Δυικός Πληθυντικός

Ονομαστική δαίμων δαίμονε δαίμονες

Γενική δαίμονος δαιμόνοιν δαιμόνων

Δοτική δαίμονι δαιμόνοιν δαίμοσι(ν)

Αιτιατική δαίμονα δαίμονε δαίμονας

Κλητική δαῖμον δαίμονε δαίμονες

δαίμων αρσενικό, θηλυκό

θρησκεία θεός, θεότηταὦ δαῖμον, οἵας συζύγου μ' ἀποστερεῖς (Ευριπίδης, Άλκηστις, 384)

μοίρα, τύχη, κλήρος, πεπρωμένο

το (καλό) πνεύμα που προστατεύει κάποιον

πληθυντικός δαίμονες: οι ψυχές (των ανθρώπων του χρυσού γένους και γενικότερα))

 Στοίχοι  61 Κ 62 από τα χρυσα Πυθαγορεια επη;

Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας, εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τῶι δαίμονι χρῶνται, ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν, οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.

Ζεύ Πάτερ, μπορείς αναμφίβολα ν' απαλλάξεις όλους από πολλά κακά,εάν δείξεις σε όλους πώς να χρησιμοποιούν τον δαίμονά τους.

Αλλά, να είσαι θαρραλέος, επειδή θείο γένος βρίσκεται μέσα στους θνητούς, στους οποίους η ιερή φύση δείχνει το κάθε τι, εφόσον σού τ’ αποκαλύψει.

 Μαργαριτα Αριστοτελους

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ