Σε αυτήν την «ενότητα» θα μιλήσουμε για αυτό που λέμε αρχή, αν μπορεί να υπάρχει κάτι που να λέγεται αρχή, ίσως πολλές φορές η αρχή και η συνέχιση της να ταυτίζεται με την Αιτία της ύπαρξης και άρα η αρχή της δημιουργίας να είναι ταυτόσημη με την αιτία, άλλες ερμηνείες πάλι διαχωρίζουν την αρχή από την αιτία και θέτουν αυτήν την αρχή σε μια προαιώνια κατάσταση ενώ την αιτία της συνέχειας την ονόμασαν πτώση.
Τι είναι και τι δεν είναι ο Χαογνωστικισμός…
Όμως τελικά έχουν δίκιο οι μεν ή δε; Μπορούμε να μιλήσουμε για σταθερή ή για σχετική αλήθεια; Η Σχετικότητα και η Σταθερότητα της αλήθειας που αρχίζουν και που σταματούν; Ας δούμε την θεωρία του Χαογνωστικισμού, αφού πρώτα θέλω να επισημάνω κάτι το οποίο πολλοί μας ρωτούν. O Χαογνωστικισμός δεν είναι σύστημα, είναι ρεύμα το οποίο δεν είναι χαοτική μαγεία, ο όρος χάος είναι αρχαιότερος της μαγικής φιλοσοφίας η οποία περιγράφεται πίσω από τον όρο χαοτική μαγεία. Ο Χαογνωστικισμός ως όρος συντίθεται από δύο λέξεις, από την λέξη Χάος και την λέξη Γνωστικισμός, οπότε είναι λογικό η ερμηνευτικές του μέθοδοι και οι θεωρίες του να περιγράφονται έχοντας γνωστική χροιά.
Δεν είναι όμως ούτε και Γνωστικισμός με την παλαιά έννοια του όρου, όπως ξέρουμε οι παλαιοί γνωστικοί δαιμονοποίησαν τον όρο Χάος αποδίδοντας τον στον Θεό της Πτώσης, τον Δημιουργό Ιαλνταμπαώθ, Ο Χαογνωστικισμός λοιπόν δεν δίνει δαιμονικά επίθετα και όλα αυτά τα θεωρεί έννοιες που περιγράφουν συμπαντικές δυνάμεις και καταστάσεις ύπαρξης ή μη ύπαρξης. Κανείς δεν εγγυάται όμως εδώ για την αλήθεια αφού η αλήθεια για μας συνιστά την μη λήθη και όχι κάποιο σταθερό κέντρο, κάποιο απάνεμο λιμάνι, κάποια Ιθάκη αλλά η μη λήθη, η άρση της λήθης συνιστά ταξίδι πάνω σε κύματα φουρτουνιασμένα. Τα απάνεμα λιμάνια ονομάζονται θρησκείες και είναι πλάνη, κανένα λιμάνι στον κόσμο της αλλαγής δεν είναι απάνεμο, όλα τα λιμάνια είναι σταθμοί, μπορεί ο άνθρωπος λοιπόν να επιλέξει να βρει, να ζήσει και να πεθάνει πάνω σε ένα τέτοιο σταθμό νομίζοντας ότι κατέχει την αλήθεια και τα … μυστικά της ή δύναται να επιλέξει να συνθέσει την αλήθεια και να αποκτήσει την Μνημοσύνη μέσα από τα άπειρα ταξίδια του. Ούτε ο Χαογνωστικισμός είναι ένα απάνεμο λιμάνι, αλλά πλοίο που ταξιδεύει στα μανιασμένα κύματα της πλάνης του ονείρου του κόσμου του καθρέπτη. Αφού λοιπόν ξεκαθαρίσαμε δύο πράγματα μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω…
Το Τίποτα και Ο Χρόνος…
Πριν Υπάρξουν τα σύμπαντα υπήρξε αυτό που λέμε τίποτα, αυτό ήταν απροσδιόριστο, ακατάληπτο, ακατανόητο γιατί στην ουσία δεν ήταν; Ποια λέξη μπορεί να περιγράψει το τίποτα; Ποιο επίθετο μπορεί να το συνοδέψει; Ποιος μπορεί να μιλήσει για αυτό χωρίς να υποπέσει σε λάθος; Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει το τίποτα γιατί το τίποτα απλά δεν έχει ιδιότητες και για κάτι που δεν έχει ιδιότητες δεν μπορεί να μιλήσει ένα ον σαν τον άνθρωπο που ζει εγκλωβισμένο σε έναν κόσμο ιδιοτήτων η πιο απλά στον κόσμο της ιδιότητας. Ακόμα και τα επίθετα που χρησιμοποιήσαμε παραπάνω για το τίποτα είναι στον πυρήνα τους λανθασμένα επειδή δίδουν περιγραφή στο τίποτα και το τίποτα δεν δύναται να περιγραφεί. Είδατε όμως ; Ακόμα και τώρα η λεκτική παγίδα της Ταμπέλας δεν μπόρεσε να αποφευχθεί; Οι λέξεις που μιλούν για το τίποτα, συνεπώς, μας οδηγούν σε ένα φαύλο κύκλο επεξηγήσεων και αναιρέσεων οι οποίες δεν καταλήγουν τελικά πουθενά!
Πως μπορούμε λοιπόν να ξεπεράσουμε αυτόν τον λεκτικό Ισμό; Μόνο με μια λύση, στον κόσμο της χωριστικότητας πολλές φορές μονάχα η χωριστικότητα επιλύει τα προβλήματα των «εννοιών» μέσα στα απεικάσματα των αρχετύπων. Έτσι θα διαχωρίσουμε την έννοια του Τίποτα σε δύο μέρη στο Τίποτα έξω από τον χρόνο και στο Τίποτα μέσα στον χρόνο. Για το πρώτο δεν έχουμε να πούμε…Τίποτα για το τίποτα μέσα στον Χρονιαίο Κύκλο μπορούμε να πούμε πολλά. Διαχωρίζουμε έτσι δύο καταστάσεις την προ Κύκλου και την Μετά Κύκλου. Ο Κόσμος του κύκλου είναι ακτινωτός, ένα ακτινωτό ενεργειακό όνειρο, ο Κόσμος προ Κύκλου είναι ανύπαρκτος ενώ υπάρχει και ένα ενδιάμεσο στάδιο το οποίο έχει να κάνει το σημείο χάραξης του πρώτου κύκλου, με το μελάνι της δημιουργίας ας το πούμε ρομαντικά! (Για τις έννοιες και τις μάσκες που πήρε ο χρόνος ανά τους αιώνες έχει γράψει πολλά και σημαντικά πράγματα ο Γιώργος Μπαλάνος στο Βιβλίο του Άμμοι του Χρόνου, οφείλω να τον ευχαριστήσω καθ’ ότι με τον δημιουργικό, πνευματώδη και περιγραφικό τρόπο γραφής του με οδήγησε έξω από τον χρόνο…δεν μπορώ να μεταδώσω περισσότερα για αυτό το βίωμα επειδή ακριβώς είναι βίωμα, τα βιώματα δεν επεξηγούνται, αλλά όπως το λέει η λέξη βιώνονται) Ας γυρίσουμε όμως στο Θέμα μας! Τι λέγαμε; Α Ναι! Για το Τίποτα έξω από τον χρόνο και για το τίποτα εν τω χρόνω! Λοιπόν ας ξεχάσουμε προς το παρόν το πρώτο και ας ασχοληθούμε με το δεύτερο (με το θέμα χρόνος θα ασχοληθούμε σε παρακάτω κείμενα).
Στην Μετά Τίποτα «Εποχή» έχουμε να κάνουμε με τρεις καταστάσεις ύπαρξης
- Mε την Αρνητική Ύπαρξη
- Με την κατάσταση πρώτης χάραξης του χρόνου
- Με την Ύπαρξη στα χρονικά μοτίβα
Το τίποτα εν τω χρόνω αρχίζει από την αρνητική ύπαρξη και καταλήγει στην ερμηνεία του στην ύπαρξη στον Τέλειο Χρόνο ( Κατάσταση C). Σε λίγο θα δούμε μαζί την ερμηνεία του «Εν χρόνω» Τίποτα και τις τρεις καταστάσεις ή αλλιώς τα τρία αξιωματικά προσωπεία της Πλάνης του Αιώνα τούτου. Ας πάμε πρώτα να δούμε τι σημαίνει ΑΙΩΝ.
Χαογνωστικισμός και ο όρος Αιών…
Ο Όρος Αιώνας ( Αιών, Aeon κ.τ.λ.) δεν σημαίνει την εκατονταετία αλλά ένα μεγάλο διάστημα, στο οποίο κυριαρχούν συγκεκριμένα μοτίβα, τα οποία ξετυλίγονται και κυβερνούν αυτό το διάστημα ή την χρονική περίοδο χρωματίζοντας το με την εξωτερική τους φύση, αυτή η φύση ονομάστηκε από τα συστήματα τάξης «Τύπος», όμως αυτή η λέξη δεν μπορεί να περιγράψει το εύρος των μοτίβων γιατί όπως αναφέραμε πριν τα μοτίβα χρωματίζουν τον κάθε «Αιώνα» και την εκάστοτε αιωνική περίοδο με την εξωτερική φύση τους η οποία όμως έχει προκύψει από την ασταθή εσωτερική τους φύση που είναι το εγκλωβισμένο χάος για το οποίο θα μιλήσουμε πιο κάτω. Η Αστάθεια του πυρήνα των μοτίβων τα κάνει και να συμπλέκονται μεταξύ τους αφού έχουν κοινό παρανομαστή αλλά και να εκδηλώνουν την υποτιθέμενη σταθερότητα τους ασταθώς, η λέξη τύπος περιγράφει κάτι που είναι στατικό και παγωμένο αλλά το μόνο στατικό πάνω στις αιωνικές περιόδους είναι η αλλαγή και η μεταμόρφωση, ο λόγος που ίσως στα ανθρώπινα μάτια κάνουν την εκδήλωση των μοτίβων να φαίνεται στατική είναι ο κοινός πυρήνας, που δίνει την κίνηση της εξέλιξης του Κόσμου του Ονείρου. Για αυτά θα μιλήσουμε εκτενέστερα πιο κάτω, ας γυρίσουμε τώρα στον όρο Αιώνα, ο αιώνας λοιπόν είναι το χρωματισμένο από τα μοτίβα του χάους διάστημα, στο Υπερμοτίβο που ονομάζεται Κόσμος του Ανθρώπου και της Γης.
Τα τρία εκδηλωμένα στάδια ύπαρξης ονομάζονται Πλήρωμα στην Ολότητα τους, Δημιουργία στην χωριστικότητα τους, Πλάνη στο σύνολο τους. Αυτά λοιπόν σε συνάρτηση με τα μοτίβα δίνουν τις συμπαντικές φόρμουλες εκδήλωσης, αυτές που ονομάστηκαν δηλαδή από πολλούς τύποι, αυτές οι φόρμουλες είναι διαφορετικές για κάθε Υπερμοτίβο αλλά παραμένουν τέκνα του κοινού πυρήνα. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει άλλη μορφή ζωής καμιά δεκαριά γαλαξίες παραπέρα τότε οι φόρμουλες για εκεί θα έχουν διαφορετική μορφή αλλά δύο συνδετικούς κρίκους τον Λόγο που εκδηλώνεται με την Κοινή Γλώσσα των αρχετύπων αλλά και με τους νόμους εκδήλωσης των χαοτικών μοτίβων στα πεδία της πλανώδους τάξης και το Χάος που είναι ο εγκλωβισμένος πυρήνας όλης της πλάνης που ονομάζουμε Σύμπαν, Κόσμο κ.τ.λ. Ανακεφαλαιώνοντας απλά ξαναλέμε το εξής Αιών = Το μεγάλο χρονικό διάστημα ή περίοδος, κατά το οποίο εκδηλώνονται συγκεκριμένα μοτίβα, τα αρχέτυπα των οποίων ονομάζονται Αιωνικοί Κυβερνήτες. (Όλες οι άλλες έννοιες θα εξηγηθούν σε παρακάτω κείμενα.). Ο Κάθε Αιών έχει συγκεκριμένα μοτίβα τα οποία όμως και συνδέονται και συμπλέκονται με τα άλλα μοτίβα καθώς όλα συνδέονται με το εκάστοτε Υπερμοτίβο το οποίο όμως με την σειρά του συνδέεται και συμπλέκεται με τα υπόλοιπα άπειρα Υπερμοτίβα και όλα μαζί σχηματίζουν το λεγόμενο Μέγα Κιγκλίδωμα, τον Μέγα Τύραννο των Μοτίβων. Ρομαντικά θα ονομάσουμε αυτόν τον τύραννο Σαμαέλ και το θηλυκό του Λίλιθ, το γιατί και το πώς αυτού επεξηγείται, με μια συμβολική ιστορία, στο « Κλειδί το Καθρέπτη, στοFriends of Aquarian Seed και θα εξηγηθεί καλύτερα και σε επόμενα κείμενα.
Άρα Λοιπόν μαζί με την πτώση του τίποτα στο κάτι έχουμε μαζί να εξετάσουμε, τις καταστάσεις ύπαρξης ( και μη ύπαρξης) καθώς και το τίποτα μέσα σε αυτές.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.