Γιατί χάνουμε την χαρά μας; Η απάντηση είναι πολύ απλή και έχει δύο όψεις: Κάνουμε παρέα με (ή συναντούμε) τα λάθος άτομα και δεν έχουμε την απαιτούμενη Αυτοεκτίμηση.
Για να δούμε τώρα πως συνδυάζονται αυτά τα δύο.
Όταν μπαίνεις στην διαδικασία να "ενδιαφερθείς" για την υποτιθέμενη άσχημη συμπεριφορά κάποιου, οτιδήποτε και αν είναι αυτό ουσιαστικά κάνεις κακό στον ίδιο σου τον εαυτό.
Ότι και να σκέφτεται κάποιος για σένα δεν μπορεί να σου κάνει κακό γιατί κάνει κακό στον εαυτό του. Ότι και να σκέφτεσαι εσύ για κάποιον δεν μπορείς να του κάνεις κακό γιατί κάνεις κακό στον εαυτό σου. Και έτσι Αυτοεξουδετερώνεσαι.
Όσες σκέψεις και αν κάνεις (όσο και να το αναλύσεις) είναι εγωιστικά, φλύαρα τεχνάσματα του νου χωρίς αντίκρισμα. Αυτού του είδους οι σκέψεις μπορούν να σου προσδίδουν την άτυπη ψευδαισθητική αίσθηση του νικητή. Αλλά είναι μια Ψευδαίσθηση.
Ακόμα και η συγχώρεση μπορεί να είναι ψευδαίσθηση όταν η εγωική σκέψη λέει ότι πρέπει να μπω σε μια διαδικασία συγχώρεσης. Όταν είσαι Παρόν, όταν είσαι ο Εαυτός σου, δεν υπάρχει τίποτα για να συγχωρεθεί - δεν υπάρχει υποκείμενο και αντικείμενο, άρα δεν υφίσταται καμία ψυχολογική σύγκρουση.
Η ψυχολογική σύγκρουση υφίσταται μόνο όταν υπάρχει Κατακράτηση και Διαστρέβλωση της σκέψης. Τότε αντλείς ικανοποίηση και συγχωρείς μέσα σε ένα φαύλο κύκλο. Αυτή είναι η συνηθισμένη λειτουργία του ανθρώπου και είναι "κοινωνικά αποδεκτή".
Η Αλήθεια για τον Εαυτό σου όμως βρίσκεται Έξω από αυτόν τον κύκλο, έξω από την κοινή εγωιστική σκέψη και αυτό είναι ένα άλλο είδος Σκέψης. Αυτό μας οδηγεί στο Συμπέρασμα ότι στην Πραγματικότητα εμείς οι Άνθρωποι δεν έχουμε να χωρίσουμε Απολύτως Τίποτα και η Ενότητα είναι η φυσική κατάσταση μας. Έτσι Απλά. Όταν κάθε Γίγνεσθαι εκλαμβάνεται ως Είναι. Αυτή είναι η μεγάλη Αρχή.
Αντώνης Χαρατσής
metavatismos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.