Ραϊμόντο Ντι Σάνγκρο: Ο Αλχημιστής Πρίγκιπας

Ο Ραϊμόντο ντι Σάνγκρο ήταν Ιταλός ευγενής, ερευνητής, συγγραφέας και επιστήμων.   Από την ηλικία των 10 ετών ξεκίνησε σπούδές στο κολλέγιο των Ιησουιτών ιερέων στη Ρώμη και το 1730 σε ηλικία 20 ετών επέστρεψε στη Νάπολη. Μαθήτευσε κοντά σε διάσημους δασκάλους ένας εκ των οποίων ήταν και ο μαθηματικός και γνώστης της υδροστατικής Domenico Spiniola. Υπήρξε επιστήθιος φίλος του Τσαρλς της Βουρβώνης, ο οποίος το 1734 έγινε βασιλιάς.

Αξιοσημείωτο θεωρείται το ενδιαφέρον του για τις επιστήμες, με προτίμηση τη χημεία και την αλχημεία. Μιλούσε αρκετές Ευρωπαϊκές γλώσσες, Αραβικά και Εβραϊκά.  Υπήρξε σπουδαίος εφευρέτης. Λέγεται οτι εφηύρε έναν μηχανισμό άντλησης νερού, φλόγιστρο που έβγαζε φλόγα διαρκείας για τη δημιουργία χημικών παρασκευασμάτων  δικής του επινόησης,  ένα μηχανικό σύστημα οχήματος με το οποίο μπορούσε κανείς να ταξιδέψει σε ξηρά και θάλασσα, πολύχρωμα πυροτεχνήματα και τυπογραφικό πιεστήριο που μπορούσε ναδώσει πολύχρωμες εκτυπώσεις.  Ο λόγος για τον οποίο το όνομά του πέρασε στην ιστορία είναι η σύνδεσή του με τα αγάλματα του παρεκκλησίου του Σανσεβέρο.

   Τα γλυπτά του παρεκκλησίου του Σανσεβέρο ξεχωρίζουν για τις πτυχώσεις τους και το λεπτοφυές του πέπλου από το οποίο επικαλύπτονται.  Οι δυνατότητες των σμιλευτικών εργαλείων  ούτε και στις μέρες μας δεν συμβάλουν στην παραγωγή τέτοιων γλυπτών και μάλιστα σε μάρμαρο.  Η σινδόνη στον  ‘’Κεκαλυμμένο Χριστό’’  και το πέπλο στην ‘’Σεμνότητα’’  είναι τα πιο χαρακτηριστικά γλυπτά του εν λόγω παρεκκλησσίου.

Κεκαλυμμένος Χριστός

Το Πέπλο της Σεμνότητας

Στον »Κεκαλυμμένο Χριστό», στο σημείο του προσώπου όπου βρίσκεται η μύτη, δημιουργείται η εντύπωση οτι η συνδόνη διηθείται από την ανάσα του ατόμου-μοντέλου, καθώς προσπαθεί να εισπνεύσει αέρα εναγωνίως. Οι γλύπτες των δύο αξιοθαύμαστων γλυπτών που εργάστηκαν υπό την εποπτεία και τις οδηγίες του αλχημιστή πρίγκιπα και έγιναν γνωστοί χάριν της συγκεκριμένης συνεργασίας είναι ο  Τζουζέπε Σανμαρτίνο  και ο Αντώνιο Κοραντίνι.

Στο παρεκκλήσι βρίσκονται και δύο γυάλινες προθήκες, μέσα στις οποίες φυλάσσονται οι σκελετοί ενός ανδρός και μίας γυναίκας. Το παράξενο εδώ είναι πως αποδίδεται με απίστευτη ακρίβεια και λεπτομέρεια το ανθρώπινο κυκλοφορικό σύστημα. Μάλιστα, τα μάτια στο σκελετό της γυναίκας είναι εκφραστικά και έντρομα. Η γυναίκα ήταν κυοφορούσα και είναι περισσότερο από ευδιάκριτοι η καρδιά, ο πλακούντας, ο ομφάλιος λώρος και τα αιμοφόρα αγγεία στο σώμα της.

Ο ‘’Αλχημιστής Πρίγκιπας’’ είχε εφεύρει κάποια ουσία την οποία διοχέτευε ενδοφλεβίως στο ανθρώπινο σώμα και προέκυπταν αυτά τα αποτελέσματα; Εμπαινε στη διαδικασία να πειραματιστεί σε ζωντανούς ανθρώπους για την τύχη των οποίων δεν θα ενδιαφερόταν κανείς; Και επιπλέον πως μπορούσε να διοχετεύσει την όποια ουσία στο σώμα των θυμάτων του, τη στιγμή που γνωρίζουμε πως εκατό χρόνια αργότερα εφευρέθηκε η σύριγγα των υποδορίων ενέσεων από τον Carlo Gabriele Pravaz;

Ο ’’Αλχημιστής Πρίγκιπας’’ κοιμήθηκε το 1771/22/3, εικάζεται από τις αναθυμιάσεις κατά τα αλχημιστικά πειράματά του, η δε σωρός του ποτέ δεν ανερεύθη!

Αλίκη Μπ. Δούκα

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ