Τον Ιούλιο του 2011 είχα γράψει ένα άρθρο, «Η ώρα των πολεμιστών», χωρίς να συνειδητοποιώ το μέγεθος της ευθύνης του και χωρίς να γνωρίζω φυσικά την τροπή της μετέπειτα ζωής μου. Τώρα, ένα χρόνο περίπου αργότερα, βρίσκομαι σε ένα κομβικό σημείο της ζωής μου, από όλες τις απόψεις και σε όλα τα επίπεδα, που ξέρω ότι αντικατοπτρίζει το συλλογικό γίγνεσθαι, έστω κι αν δεν φαίνεται τόσο ξεκάθαρα ή δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμα από πολλούς.
Όντας ασυμβίβαστη, ανήσυχη, ενθουσιώδες παιδί και αθεράπευτα ρομαντική (οι έννοιες δεν αντιστοιχούν με τις τρέχουσες αντιλήψεις περί αυτών), και ανίκανη να επαναπαυθώ «στις δάφνες μου», πολύ πρόσφατα αντιλήφθηκα με έκπληξη και θλίψη, την συλλογική αντίληψη περί αφύπνισης και το νέο μάτριξ που έχει δημιουργηθεί. Κάπου εδώ αδυνατώ να λεκτικοποιήσω την εσωτερική σφαιρική αντίληψη, τις πολλαπλές εικόνες και πληροφορίες που συλλαμβάνω και μένω μετέωρη να περιμένω καθοδήγηση και έμπνευση…
Πώς να χωρέσω όλ’ αυτά σε ένα μόνο άρθρο; Πώς να δώσω τη συνολική εικόνα που διαφαίνεται, συνθέτοντας τόσες πολλές συγκεκριμένες πληροφορίες, τόσες εμπειρίες, τόση γνώση που μόνο η σοφία μετατρέπει την πληροφορία σε τέτοια; Με κίνδυνο λοιπόν να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου συνέχεια, ΚΑΙ αυτό το άρθρο θα είναι μόνο μια αρχή, μια αφορμή, η οποία επίσης μπορεί εύκολα να προσπεραστεί. Γιατί; Μα γιατί μάθαμε να θέλουμε να ψάχνουμε και να περιμένουμε απαντήσεις, έτοιμες θεωρίες τις οποίες μπορούμε να απορρίψουμε ή να υιοθετήσουμε, να συμφωνήσουμε ή να διαφωνήσουμε με αυτές, παραμένοντας στην ασφάλεια των ήδη εδραιωμένων πεποιθήσεων και αντιλήψεών μας. Και εγώ ΔΕΝ υπηρετώ, συνειδητά, την πλάνη αυτή!
Την τεράστια, ασύλληπτη πλάνη που επικρατεί!
Πολύ επιτυχημένα, έχουμε, με τη βοήθεια της τεχνολογίας και του ίντερνετ, διαμορφώσει μια νέα εξουσία, η οποία έχει γιγαντοποιηθεί και έχει καταβροχθίσει την ανθρώπινη βούληση, για άλλη μια φορά. Ποια είναι αυτή η εξουσία; Η πληροφόρηση! Τα πάντα ελεύθερα, τα πάντα προσβάσημα, τα πάντα αναδυόμενα στην έκθεση και προς εξέταση, μετατρέπονται αβασάνιστα σε «γνώση» για τους απανταχού χειριστές της. Εστιασμένοι για άλλη μια φορά στις λειτουργίες του αριστερού ημισφαιρίου που βασίζεται στη μνήμη, στην ανάλυση, στην κατηγοριοποίηση, στην εσωτερική έλλειψη και ανάγκη να λάβει, οι πληροφορίες μετατρέπονται σε δύναμη, ενισχυμένες με παρανοήσεις παράπλευρων εννοιών όπως αυτές της «αυθεντίας», του «δασκάλου», του «γνώστη», του «καθοδηγητή» και πολλές άλλες.
Η πληροφόρηση, αν και αναγκαία, πιο συχνά χρησιμοποιείται ως προπαγάνδα, ως παραπληροφόρηση, μη γνωρίζοντας οι άνθρωποι τον τρόπο λειτουργίας του νου, τις υποσυνείδητες διεργασίες που διεξάγονται πέρα από τη συνειδητοποίησή τους. Η πληροφορία όμως είναι πάντα λειψή, όποια κι αν είναι. Το εξωτερικό φαίνεσθαι είναι πάντα υποκειμενικό και περιοριστικό, αν δεν έχουν ταυτόχρονα αναπτυχθεί η διάκριση, η εσωτερική όραση, και άλλες ανώτερες (πιο διευρυμένες) λειτουργίες. Ακόμα κι αυτές όμως, έχουν ερμηνευθεί από τους καταχραστές (συνήθως εν αγνοία τους) της γνώσης.
Γιατί «διάκριση» δεν σημαίνει να συλλέγεις πολλές πληροφορίες ή πολλές πλευρές ενός θέματος και να επιλέγεις τη σωστή ή να φτιάχνεις (να μαγειρεύεις) τη δική σου εκδοχή. Διάκριση δεν είναι να παραδίδεις ό,τι συλλέγεις στο νου σου, για να τα βάζει σε τάξη και να σου δίνει την καλύτερη ή σωστότερη θέαση. Συνειδητοποιώ, ως κάποιος που τώρα προσγειώνεται σε αυτόν τον ταλαίπωρο κόσμο των πολλών μάτριξ (για άλλη μια φορά), πόσο πολύ έχουν διαστρεβλωθεί τα πάντα, και πόσο εύκολα προσπερνούνται από την εκπαιδευμένη τακτική του «ξέρω» = δεν χρειάζεται να αναθεωρώ έννοιες που έχω ήδη αποδεχθεί.
Αλήθεια, δεν ξέρω αν όλ’ αυτά γίνονται κατανοητά ή αν ανακατεύουν ακόμα παραπάνω την ήδη υφιστάμενη πλάνη. Ο λόγος είναι απλός. Μπροστά στην (επιτακτική) ανάγκη να ξεσηκώσουμε τα πάντα στον αέρα, μη αφήνοντας τίποτα στη θέση του, ως «γνωστόν», η αχαλίνωτη, ενστικτώδης ανάγκη να «επαναφέρουμε την τάξη» θα δημιουργήσει ακόμα μεγαλύτερο στροβιλισμό, προκαλώντας ζαλάδα και την φοβική θέση του «δεν ξέρω τελικά», κάτι που το προγραμματισμένο εγώ θα υποστηρίξει σθεναρά.
Την ευθύνη μου, που έχω συνειδητά επιλέξει, την βλέπω τώρα τεράστια… Να εκθέτω και να φανερώνω την πλάνη, την οποιαδήποτε πλάνη! Να μην επαναπαύομαι σε τίποτα που παρουσιάζει ο οποιοσδήποτε αλλά να προκαλώ αληθινούς διαλόγους που ταρακουνούν συθέμελα την οποιαδήποτε παρανόηση ή πλάνη της περιοριστικής μας αντίληψης. Να ζω τη ζωή μου σύμφωνα και μόνο με το ποια Είμαι, τι πρεσβεύω και την αλήθεια που μου αποκαλύπτεται. Να είμαι έτοιμη κάθε στιγμή να αφήσω όσα γνωρίζω για να μαθαίνω αυτά που ακόμα δεν έχουν φανερωθεί. Να είμαι πιστή στον Εαυτό μου και όχι στο σύστημα στο οποίο Επέλεξα να υπάρχω και να υπηρετώ συνειδητά με την προσφορά μου και όχι συμβιβασμένη σε αυτό.
Ξέρω να παίζω τα παιχνίδια που είναι αναγκαία για την επιβίωσή μου. Έχω ήδη περάσει από όλες τις προσπάθειες σίγασης της εσωτερικής μου φωνής, με σκοπό να υπάρξω, να είμαι αρεστή και ασφαλής. Ήταν όλα μέρος της εκπαίδευσής μου, της προετοιμασίας μου, για να γνωρίζω τα μονοπάτια, τα παιχνίδια, τις αμοιβές μα και το κόστος μιας τέτοιας τακτικής. Τώρα πια, και εφόσον συνειδητά έχω επιλέξει, ανεξάρτητα από το τίμημα, να γίνω και να φανερώνω μόνο τον Εαυτό μου, το στοίχημα είναι άλλο…
Μπορεί να παραμείνω μια μεμονωμένη φωνή στη βοή του μάτριξ, η οποία σύντομα θα σβήσει, ίσως για να αναγνωριστεί πολύ αργότερα, όταν η συλλογική συνειδητότητα είναι πιο έτοιμη να κατανοήσει, να αφουγκραστεί, να σταματήσει λίγο το εξωτερικό τρέξιμο βασισμένο στο φόβο και στην έλλειψη. Σε αυτήν την περίπτωση, πολύ σύντομα, θα παραμείνω «εκτός παιχνιδιού», εκτός δικτύου, με την ίδια την απειλή της φυσικής εξόντωσης (το σύστημα το κάνει αυτό πολύ αποτελεσματικά), χωρίς στέγη, τροφή και σύνδεση με το κοινωνικό γίγνεσθαι, μέχρι όλα τα ξεχαστούν και παράλληλα ό,τι είναι «δικό μου» να εξαφανιστεί από τον ορίζονται της νοητής αντίληψης. Γιατί; Μα είναι απλό… αυτή είναι η «δουλειά» μου, ό,τι έχω ορκιστεί να υπηρετώ. Δεν είναι μια παράπλευρη ασχολία, που τρέφει το εγώ μου ή συντηρεί το σώμα μου.
Το σύστημα ξέρει πολύ καλά να εξοντώνει τις «παράφωνες» φωνές, αυτές που απειλούν την κυριαρχία του. Παλαιότερα (ακόμα και σήμερα σε μερικές περιπτώσεις), το έκανε κραυγαλέα με δολοφονίες, αφορισμούς, συλλήψεις… τώρα έχουμε εκλεπτισθεί! Φτάνει να θυμάστε, ότι «το σύστημα» είμαστε όλοι εμείς: εσύ, εγώ, ο γείτονας, ο φίλος, ο αδελφός, ο συνάδελφος κλπ
Μπορεί εναλλακτικά, οι πολλοί αποκλεισμοί, διαφωνίες, άβολες προκλήσεις μου να φτάσουν στ’ αυτιά όσων πραγματικά έχουν καταλάβει και αναζητούν έξοδο από την πλάνη, προκαλώντας ένα κύμα τόσο δυναμικό, ικανό – μαζί με άλλους που ξέρω ότι υπάρχουν – να προκαλέσουν την αντίστροφη ροή στην ήδη επιλεχθείσα που έχουμε πάρει. Σε ελάχιστο χρόνο από σήμερα, θα δείξει…
Είναι εντελώς αδύνατον σε ένα άρθρο να αποδείξω τι δεν είναι αφύπνιση. Θα ήταν ασφαλές όμως να πω ότι το 99% των όσων κυκλοφορούν είναι απλές πληροφορίες που ελάχιστα έχουν να κάνουν με αληθινή αφύπνιση. Το κοντινότερο που μπορώ να φτάσω, επιγραμματικά, στο τι ΕΙΝΑΙ αφύπνιση, είναι το ότι αφορά και απαιτεί την συνειδητή, αφοσιωμένη, πειθαρχημένη ενασχόληση με τα απλά, με την προσωπική μας ζωή, με τον εαυτό μας, γιατί τα πάντα ξεκινούν μα και αντικατοπτρίζονται εκεί. Το πώς γίνεται αυτό, υπήρξε σκοπός και αναζήτησή μου, σε όλη μου τη ζωή (και όχι μόνο). Χωρίς να πιστεύω εγωιστικά ότι ο δικός μου τρόπος είναι ο μοναδικός που υπάρχει, πιστεύω, παρόλα αυτά ότι χωρίς καθοδήγηση, χωρίς ζωντανό δάσκαλο, είναι σχεδόν αδύνατον για οποιονδήποτε, όποιος κι αν είναι, να απελευθερωθεί από το σύστημα που τον παγιδεύει. Θυμηθείτε το «Μάτριξ», τον Neo και τον Morpheus…
Συλλέγοντας πληροφορίες, δεν αφυπνίζεστε, πληροφορείστε και μάλιστα μονόπλευρα. Υιοθετώντας διδαχές του παρελθόντος, από όπου κι αν προέρχονται, δεν αφυπνίζεστε, γινόσαστε οπαδοί, όσο κι αν νομίζετε ότι «τα έχετε κάνει δικά σας» ή ότι επιλέγετε. Σέρνοντας τα παιδιά σας σε κάθε είδους ειδικό για διαγνώσεις, θεραπείες και μεθόδους «ένταξής» τους, δεν αφυπνίζεσθε, μόνο κοιμίζετε ό,τι δεν θέλετε να αντιμετωπίσετε, να μάθετε, αλλάζοντας τα δεδομένα σας. Πληρώντας τον κάθε άδικο και άσκοπο φόρο που σας επιβάλλουν γιατί φοβάστε να χάσετε όσα έχετε «αποκτήσει» αλλά και μη πληρώνοντας (επειδή δεν έχετε πια) ξεκινώντας μια εξίσου άσκοπη επανάσταση αδικημένων και θυμάτων, επίσης δεν αφυπνίζεστε. Τα παραδείγματα είναι ατελείωτα, αλλά όλα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, στην ίδια παγίδευση: την συνεχιζόμενη ύπνωση της συνειδητότητας, με κάθε είδους επακόλουθο, συνέπεια και τίμημα της άγνοιας.
Οι παρανοήσεις και η παραπληροφόρηση, ατελείωτα… Ο υλισμός δεν είναι ο εχθρός σου. Το χρήμα δεν είναι ο εχθρός σου. Το εγώ σου δεν σε παγιδεύει. Η θεωρία δεν γίνεται πράξη. Το σκέπτεσθαι δεν σε απελευθερώνει. Το σταμάτημα της σκέψης δεν είναι φώτιση. Το τι τρως δεν δημιουργεί ασθένειες. ΚΑΝΕΝΑΣ που βρίσκεται αυτήν την στιγμή στον πλανήτη, μα ούτε και πέρα από αυτόν, δεν έχει τις απαντήσεις να σου τις δώσει έτοιμες στο πιάτο.
Την πραγματικότητά μας, το αύριο, την αφύπνιση, τα δημιουργούμε όλα ΜΑΖΙ, αλλά αλλοίμονο, δεν γνωρίζεις τι σημαίνει αυτό. Οι άπειρες θεωρίες της Νέας Εποχής και των εργατών του φωτός έχουν φροντίσει για αυτό. Δεν θα επεκταθώ σε αυτό εδώ, γιατί είναι μια από τις μεγαλύτερες πλάνες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στον κόσμο μας, και δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να περιγράψω τη φτιαχτή εικονική πραγματικότητα. Το «μαζί» περνάει ΠΡΩΤΑ από την ανάληψη της ευθύνης της αφύπνισης της ατομικότητας, την έκφραση του μοναδικού ατόμου μέσα από το Είναι του. Είναι όλο αυτό ανεξάρτητα από όλους τους άλλους; Όχι βέβαια, αυτός είναι μόνο ένας ακόμα μύθος ότι είμαστε ανεξάρτητοι, ακέραιοι και ότι μπορούμε μόνοι μας να δημιουργήσουμε έναν άλλον (εξίσου φτιαχτό) «αφυπνισμένο» κόσμο.
Ανακεφαλαιώνοντας, κάτι που έχουν απόλυτη ανάγκη όσοι έχουν κυρίαρχο το αριστερό ημισφαίριο τους μα και όσοι έχουν γαλουχηθεί να χρησιμοποιούν αυτό, αδιαφορώντας για τις διευρυμένες λειτουργίες του δεξιού ημισφαιρίου τους, αυτό το άρθρο περιλαμβάνει αρκετά θέματα και όχι μόνο ένα:
Τι δεν είναι αφύπνιση
Τι είναι αφύπνιση
Πώς βγαίνουμε από το μάτριξ
Τι σχέση έχει η προσωπική μας ζωή με όλ’ αυτά
Ποια η ευθύνη μας στη δημιουργία επιπλέον μάτριξ που μας παγιδεύουν
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.