ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ (λίγα λόγια)

H σεξουαλική ενέργεια θα έλεγε κανείς ότι είναι εκείνη η ενέργεια που κινεί τα νήματα της ζωής μας σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Η σεξουαλικότητα στην πρωτόγονη της μορφή δεν είναι τίποτα άλλο παρά ορμές, επιθυμίες, ένστικτα και αναπαραγωγή.
Τι γίνεται όμως όταν η σεξουαλικότητα μετατρέπεται σε σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνη η κρίσιμη στιγμή που ο άνθρωπος ανεβάζει τον πήχη της συνειδητότητας του.
Τι είναι όμως η σεξουαλική ενέργεια; Είναι εκείνο το συστατικό της ύπαρξης μας, του πνεύματος που μετουσιώνει την ηδονιστική ύλη σε δημιουργική ενέργεια, και σε ενδελέχεια, ή αλλιώς είναι η ενδελέχεια της ύλης.


Για να δούμε τι συμβαίνει στο επίπεδο των ανθρωπίνων σχέσεων...
Κατ` αρχάς όταν αγαπάμε τον/την σύντροφο μας στην ζωή, μπορούμε να έχουμε την ίδια ή και περισσότερη αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο; πχ τους φίλους μας, τους "εχθρούς" μας ή ανθρώπους άγνωστους προς εμάς που όμως χρειάζονται την βοήθεια μας ή την στήριξη μας, περιθωριοποιημένες ή αδύναμες κοινωνικές ομάδες κτλ. Και για τους γονείς μας;
{Έθεσα ως μείζων παράδειγμα την ερωτική συντροφική σχέση σε αντιδιαστολή με όλα τα υπόλοιπα καθώς είναι προφανές ότι σε αυτό το είδος της σχέσης συναντάμε την πιο έντονη εκδήλωση σεξουαλικής ενέργειας.}
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι μάλλον απλή: Η αγάπη είναι μία, δεν έχει ετεροπροσδιορισμό, και κατ` αυτόν τον τρόπο κανονικά όταν αγαπάμε ή αγάπη μας θα πρέπει να είναι η ίδια για όλο τον κόσμο και αυτό δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά με ένα υψηλό βαθμό συνειδητότητας. 
Αυτό τώρα που συμβαίνει όταν συμβιώνουν δύο άνθρωποι σε έναν συντροφικό δεσμό είναι ότι αντλούν την αγάπη τους από την σεξουαλική τους ενέργεια, πράγμα που ισχυροποιεί ολοένα και περισσότερο την μεταξύ τους έλξη και το δέσιμο. Αντλώντας λοιπόν δύναμη από την σεξουαλική τους ενέργεια ανταλλάσσουν πιο άμεσα, πιο έντονα και πιο συχνά αγάπη.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχουν αγάπη για τον υπόλοιπο κόσμο, το ένα δεν αναιρεί το άλλο, ούτε όμως και προβιβάζει. Δηλαδή νομίζω ότι είναι λάθος να προβούμε σε μια απλοϊκή εκλογίκευση λέγοντας ότι αφού έχουμε συντροφική αγάπη τώρα μπορούμε να δώσουμε αγάπη και στον υπόλοιπο κόσμο. Μέγα λάθος!Δεν δίνουμε την αγάπη μας με προϋποθέσεις ούτε την χρησιμοποιούμε ως βήμα ολοκλήρωσης, δεν υπάρχει ολοκλήρωση που να στηρίζεται σε οποιεσδήποτε εκλογικεύσεις.
Δεν σημαίνει επίσης ότι αγαπάμε τους φίλους μας λιγότερο (αρκεί να είμαστε συνειδητοί). Διότι εάν δεν είμαστε συνειδητοί αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε θα είναι να επωφεληθούμε και να εκμεταλλευτούμε τους φίλους μας.
Δεν σημαίνει επίσης ότι δεν αγαπάμε τους γονείς μας λιγότερο. Οι γονείς όμως αλλά και τα ίδια τα παιδιά πρέπει να φροντίζουν και να δημιουργούν εκείνες τις κατάλληλες συνθήκες για να ανεξαρτητοποιούνται τα παιδιά όσο το δυνατόν νωρίτερα και εφόσον βέβαια αυτό είναι εφικτό. Διότι όσο τα παιδιά δεν φεύγουν από την οικογενειακή στέγη και εφόσον υπάρχουν οι προϋποθέσεις δύο αρνητικά μπορούν να συμβούν:
1) τα παιδιά θα αναπτύξουν λανθάνων ερωτισμό με τους γονείς τους, είτε οι γονείς με τα παιδιά τους, είτε και οι δύο αμφίδρομα. 2) Σχέση εξάρτησης μεταξύ παιδιών και γονέων, με τα γνωστά συνεπακόλουθα.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί να διαφέρει η συντροφική ερωτική συμβίωση δύο ανθρώπων με την συμβιωτική σχέση γονιών-παιδιών; Βεβαίως είναι διαφορετικά πράγματα που όμως στην παρακμήτους ανταποκρίνονται ανάλογα, και με κακή χρήση της σεξουαλικής ενέργειας.

Για να διατηρήσουμε λοιπόν μια συντροφική ερωτική των δύο, και για να έχουμε μια αξιοθαύμαστη ποιότητα σχέσης θα πρέπει να μετουσιώσουμε την σεξουαλικότητα σε σεξουαλική ενέργεια και αγάπη. Το ερώτημα που τίθεται τώρα είναι τι μετουσιώνει την σεξουαλικότητα σε δημιουργική ανιδιοτελής όσο είναι δυνατόν σεξουαλική ενέργεια; Νομίζω ότι επιτυγχάνεται με την προσοχή μας στην ύπαρξη μας και με την διασύνδεση μας με την ΜΙΑ ενέργεια, με την Πηγή, της αρχής και τους τέλους των πάντων.

Παρ` όλο που η σεξουαλικότητα σε μία συντροφική σχέση μετατρέπεται σε σεξουαλική αγάπη και σεξουαλική ενέργεια, το οποίο είναι και το ζητούμενο, αυτού του είδους η σχέση "οφείλει" να τροφοδοτείται διαρκώς, διότι αν σταματήσει να τροφοδοτείται τότε σταματά και η έλξη, που είναι και το βασικό συστατικό της σχέσης.
Αν σταματήσει να υπάρχει η έλξη τότε νομίζω πως δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί και η σχέση. Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που υπάρχει μία σχέση, λόγω της έλξης και της σεξουαλικής ενέργειας που μετουσιώνεται σε σεξουαλική αγάπη. Και αν τυχόν στην πορεία του χρόνου δύο άνθρωποι αισθανθούν πλημμυρισμένοι από την "τέλεια" αγάπη, που δεν έχει να κάνει με οποιαδήποτε προσωπική σχέση αλλά, με την σχέση μας με όλο τον κόσμο, τότε δεν χρειάζεται να είναι μαζί. Διαφορετικά εάν χαθεί η έλξη και η σεξουαλική ενέργεια τότε το μόνο που απομένει είναι, η συγκατάβαση, ο συμβιβασμός και η συνήθεια, και αυτό δεν είναι αγάπη.

Συνειδητά μόνος του κάποιος μπορεί να νιώσει ολόκληρος "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο. Σε μια συντροφική ερωτική σχέση όμως, ακόμα και στην ποιοτικότερη, νομίζω ότι δεν μπορεί ποτέ κάποιος άνθρωπος να νιώσει απόλυτα ολόκληρος και "ένα" με ολόκληρο τον κόσμο.

Η συνειδητή συντροφική ερωτική αγάπη μπορεί να μην είναι η "τέλεια" αγάπη αλλά σίγουρα είναι ένα βήμα πριν την τέλεια αγάπη. Αλλά υπάρχει η τέλεια αγάπη;

Την αγάπη, την όποια αγάπη δεν την κυνηγάς ούτε την αποφασίζεις, αυτή σε "αποφασίζει".
Ας χαλαρώσουμε όμως και ας ζήσουμε στο τώρα.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ