SILO : Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΟΔΥΝΗΣ

                                                             


Αν ήρθες να ακούσεις έναν άνθρωπο, που υποτίθεται ότι μεταδίδει τη σοφία έκανες λάθος στο δρόμο, γιατί η σοφία δεν μεταδίδεται ούτε διαμέσου των βιβλίων, ούτε μέσω των λόγων... Η αληθινή σοφία βρίσκεται στο βάθος της συνείδησής σου, έτσι όπως η αληθινή αγάπη βρίσκεται στο βάθος της καρδιάς σου.
Αν ήρθες σπρωγμένος από τους συκοφάντες και από τους υποκριτές για να ακούσεις αυτόν τον άνθρωπο με το σκοπό να χρησιμοποιήσεις αυτά που ακούς σαν επιχείρημα ενάντια σε αυτόν έκανες λάθος στο δρόμο, γιατί αυτός ο άνθρωπος δεν είναι εδώ για να σου ζητήσει τίποτε, ούτε να σε χρησιμοποιήσει, γιατί δεν σε έχει ανάγκη.

Πρέπει να ξέρεις ποιος είναι αυτός που ακούς. Ακούς έναν απλό άνθρωπο, που δεν γνωρίζει τους νόμους, που κυβερνούν το σύμπαν, που δεν γνωρίζει τους νόμους της ιστορίας, που αγνοεί τις σχέσεις που δένουν τους λαούς. Αυτός ο άνθρωπος απευθύνεται στη συνείδησή σου, όπως κάνουν εκείνοι, που διαλογίζονται πάνω σε υψηλές χιονισμένες κορυφές, μακριά από τις πόλεις και τις καταστροφικές φιλοδοξίες που μεγαλώνουν σε αυτές.
Εκεί, στις πόλεις, όπου κάθε μέρα υπάρχει ένας δυστυχισμένος που πεθαίνει, όπου στην αγάπη μπαίνει το μίσος, όπου τη συγνώμη ακολουθεί η εκδίκηση.... εκεί, στις πόλεις των πλουσίων και φτωχών ανθρώπων.... εκεί στις απέραντες περιοχές των ανθρώπων, φορέθηκε ένα χιτώνας πόνου και θλίψης.
Υποφέρεις, όταν ο πόνος χτυπά το σώμα σου. Υποφέρεις όταν η πείνα κυριεύει το κορμί σου. Όμως δεν υποφέρεις μόνο από τον άμεσο πόνο, απ’ την πείνα του σώματος... υποφέρεις και από τις συνέπειες της αρρώστιας που χτυπούν το σώμα σου.
Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις δύο τύπους πόνου... ένας είναι εκείνος που παράγεται σε σένα λόγω της αρρώστιας (κι αυτός μπορεί να οπισθοχωρήσει χάριν στην πρόοδο της επιστήμης και όπως η αρρώστια έτσι και η πείνα μπορεί να οπισθοχωρήσει χάριν όμως στην επιβολή της δικαιοσύνης). Αλλά, μερικές φορές ο πόνος έχει μια άλλη ρίζα, ακόμα κι αν συνδέεται με την αρρώστια του σώματος.
Αν είσαι παράλυτος, αν δεν μπορείς να δεις, αν δεν μπορείς να ακούσεις... υποφέρεις. Όμως, ακόμα κι αν προέρχεται από το σώμα σου, αυτός ο πόνος είναι του νου σου. Υπάρχει λοιπόν ένας άλλος τύπος πόνου, που δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει μπροστά στην πρόοδο της επιστήμης. Αυτός ο τύπος πόνου, που είναι στενά δεμένος με το νου σου, οπισθοχωρεί μπροστά στην πίστη... μπροστά στη χαρά της ζωής... μπροστά στην αγάπη...
Πρέπει να ξέρεις ότι αυτός ο πόνος βασίζεται πάντα πάνω στη βία, που βρίσκεται στη συνείδησή σου. Υποφέρεις γιατί φοβάσαι να χάσεις αυτό που έχεις, υποφέρεις γι’ αυτό που έχεις χάσει ή γι’ αυτό που αδημονείς να κατακτήσεις... υποφέρεις γιατί δεν έχεις ή έχεις φόβο...
Ιδού οι μεγάλοι εχθροί του ανθρώπου: ο φόβος της αρρώστιας, ο φόβος της φτώχειας, ο φόβος του θανάτου, ο φόβος της μοναξιάς. Όλοι αυτοί είναι ακριβώς πόνοι του νου σου. Όλοι διακηρύσσουν την εσωτερική βία, τη βία που υπάρχει στο νου σου.
Θεώρησε ότι αυτή η βία προέρχεται πάντα από την επιθυμία. Όσο πιο βίαιος είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο άξεστες είναι οι επιθυμίες του. Θα ήθελα να σου διηγηθώ μια ιστορία, που συνέβη πριν πολύ καιρό...
«Ήταν ένας ταξιδιώτης που έπρεπε να κάνει ένα μακρύ δρόμο... Έδεσε το ζώο του στην άμαξα και ξεκίνησε το ταξίδι... Είχε ένα καθορισμένο χρονικό όριο για να φτάσει στον μακρινό προορισμό του. Ονόμασε το ζώο «ανάγκη» και την άμαξα «επιθυμία», τη μία ρόδα «ευχαρίστηση» και την άλλη «πόνο»... Ο ταξιδιώτης οδηγούσε την άμαξά του πότε προς τα δεξιά και πότε προς αριστερά, αλλά δεν έχανε ποτέ την κατεύθυνσή του. Όσο πιο γρήγορα πήγαινε η άμαξα τόσο πιο γρήγορα κινούνταν οι ρόδες της Ευχαρίστησης και του Πόνου, που ήταν ενωμένες με τον ίδιο άξονα και μετέφεραν την άμαξα της Επιθυμίας.
Καθώς βαριόταν, επειδή ο δρόμος ήταν πολύ μακρύς, ο ταξιδιώτης αποφάσισε να εφοδιάσει και να στολίσει την άμαξα... κι έτσι κι έγινε. Όμως όσο περισσότερο η άμαξα της Επιθυμίας σκεπαζόταν από εφόδια, τόσο πιο βαριά γινόταν η Ανάγκη.... Και πραγματικά στις στροφές και στα κατηφορικά μέρη το φτωχό ζώο, που είχε ονομάσει Ανάγκη λαχάνιαζε, μη μπορώντας να μεταφέρει την άμαξα της Επιθυμίας. Και πάνω στις πέτρες οι ρόδες της Ευχαρίστησης και του Πόνου βούλιαζαν.
Μια μέρα ο ταξιδιώτης απελπίστηκε σκεφτόμενος ότι δεν θα φτάσει στον προορισμό του, γιατί ο δρόμος ήταν ακόμα πολύ μακρύς και ο σκοπός πολύ μακρινός. Τότε, όταν νύχτωσε, αποφάσισε να σκεφτεί... Καθώς σκεφτόταν άκουσε το χλιμίντρισμα του αλόγου του, κατάλαβε το μήνυμα που του έστελνε και έτσι το επόμενο πρωινό ελευθέρωσε την άμαξα από όλα τα εφόδια, την ξεφόρτωσε από όλα τα βάρη και εκείνο το ίδιο πρωί, αμέσως άρχισε να καλπάζει με το ζώο του προχωρώντας προς τον προορισμό του. Αλλά ο χρόνος που είχε χάσει δεν μπορούσε να καλυφθεί...
Την επόμενη νύχτα επέστρεψε να σκεφτεί και μια καινούρια ειδοποίηση του φίλου του τον έκανε να καταλάβει ότι τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσει ένα καινούριο καθήκον... και αυτό το καθήκον ήταν διπλά δύσκολο, γιατί σήμαινε τον αποχωρισμό, το χάσιμο του στηρίγματός του. Πρωί πρωί θυσίασε την άμαξα της Επιθυμίας... Είναι βέβαιο ότι με αυτόν τον τρόπο έχασε την ρόδα της Ευχαρίστησης, όμως μαζί με αυτήν έχασε και τη ρόδα του Πόνου.
Ανέβηκε στη ράχη του ζώου της Ανάγκης και άρχισε να καλπάζει στα πράσινα λιβάδια, μέχρι που έφτασε στον προορισμό του.»

Παρατήρησε πώς η επιθυμία μπορεί να σε περιορίσει. Όμως υπάρχουν επιθυμίες διαφορετικής ποιότητας. Υπάρχουν άξεστες και υψηλές επιθυμίες. Ανύψωσε την επιθυμία... Ξεπέρασε την επιθυμία... Εξάγνισε την επιθυμία... Κάνοντας έτσι θα πρέπει σίγουρα να θυσιάσεις τη ρόδα της ευχαρίστησης, όμως μαζί με αυτή θα χάσεις και τη ρόδα του πόνου.
Η βία του ανθρώπου παρακινημένη από τις επιθυμίες του δεν παραμένει μονάχα στη συνείδησή του σαν μία αρρώστια, αλλά δρα επίσης στον κόσμο των άλλων ανθρώπων, εξασκώντας βία πάνω στα υπόλοιπα ανθρώπινα όντα.
Μην πιστέψεις ότι όταν μιλώ για βία αναφέρομαι μόνο στον πόλεμο και τα όπλα, με τα οποία οι άνθρωποι καταστρέφουν τους ανθρώπους. Αυτή είναι μία φυσική βία.
Αλλά υπάρχει και μία οικονομική βία. Η οικονομική βία είναι εκείνη που σε κάνει να εκμεταλλεύεσαι τον άλλο. Εξασκείς οικονομική βία, όταν κλέβεις τον άλλον, όταν δεν είσαι πια αδερφός του άλλου, αλλά ένα αρπαχτικό ζώο προς τον αδερφό σου.
Υπάρχει η φυλετική βία. Πιστεύεις ότι δεν εξασκείς βία, όταν καταδιώκεις έναν άλλον, που είναι διαφορετικής φυλής από τη δική σου; Πιστεύεις ότι δεν εξασκείς βία, όταν τον καταδικάζεις επειδή είναι διαφορετικής φυλής από τη δική σου;
Υπάρχει μία θρησκευτική βία. Πιστεύεις ότι δεν εξασκείς βία, όταν δεν δίνεις δουλειά σε κάποιον ή του κλείνεις την πόρτα ή τον απομακρύνεις από σένα, επειδή δεν είναι της θρησκείας σου; Πιστεύεις ότι δεν είσαι βίαιος, όταν κλείνεις σε έναν κύκλο καταδίκης, όποιον δεν πρεσβεύει τις αρχές σου; Όταν τον κλείνεις στον κύκλο της οικογένειάς του; Όταν τον κλείνεις στον κύκλο του κόσμου του, γιατί δεν πρεσβεύει τη θρησκεία σου;
Υπάρχουν άλλες μορφές βίας, που επιβλήθηκαν από τη φιλισταία ηθική. Εσύ θέλεις να επιβάλεις τον τρόπο ζωής σου σε άλλους... Αλλά ποιος σου είπε ότι είσαι ένα παράδειγμα, που πρέπει να το ακολουθήσουν; Ποιος σου είπε ότι  μπορείς να επιβάλεις έναν τρόπο ζωής επειδή σου αρέσει; Από πού έρχεται το καλούπι και το πρότυπο για να το επιβάλεις εσύ; Αυτή είναι μία άλλη μορφή βίας.
Μπορείς να θέσεις τέλος στη βία σε σένα και στους άλλους μονάχα με την εσωτερική πίστη και τον εσωτερικό διαλογισμό. Οι ψευδείς λύσεις δεν μπορούν να βάλουν τέρμα στη βία. Αυτός ο κόσμος υπάρχει για να εκραγεί και δεν υπάρχει τρόπος να τεθεί τέρμα στη βία. Μην ψάχνεις ψευδείς δρόμους εξόδου... Δεν υπάρχει πολιτική, που να μπορεί να λύσει αυτή την τρελή αγωνία της βίας... Στον πλανήτη δεν υπάρχει κόμμα, ούτε κίνημα, που να μπορεί να θέσει τέλος στη βία... Με ψευδείς λύσεις δεν είναι δυνατό να εξαφανίσουμε τη βία που υπάρχει στον κόσμο.
Μου λένε ότι οι νέοι πολλών χωρών ψάχνουν τα ναρκωτικά σαν λύση στη βία και στον εσωτερικό πόνο. Μην ψάχνεις λανθασμένους δρόμους εξόδου για να θέσεις τέλος στη βία.
Αδερφέ μου, ακολούθησε απλούς κανόνες, όπως απλές είναι αυτές οι πέτρες, αυτό το χιόνι και αυτός ο ήλιος που μας φωτίζει. Φέρε την ειρήνη σε σένα και στους άλλους.
Αδερφέ μου, εκεί στην ιστορία υπάρχει το ανθρώπινο ον, που δείχνει το πρόσωπο του πόνου. Αδερφέ μου, κοίταξε το πρόσωπο του πόνου... Αλλά θυμήσου ότι είναι ανάγκη να πας μπροστά μέσα στην ιστορία και ότι είναι ανάγκη να μάθεις να γελάς και ότι είναι ανάγκη να μάθεις να αγαπάς
Σε σένα αδερφέ μου, προσφέρω αυτήν την ελπίδα... Αυτήν την ελπίδα της χαράς, αυτήν την ελπίδα της αγάπης, γιατί εσύ εξυψώνεις την καρδιά σου και εξυψώνεις το πνεύμα σου και γιατί δεν ξεχνάς να εξυψώνεις το σώμα σου.

 Mario Luis  Rondriguez Cobos (Silo)
Punta de Vacas, Mentoza, Aργεντινή
4 Μαϊου 1969

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ