ο Κόσμος μας...η Δημιουργία μας...

Τον Κόσμο τον δημιουργεί ο καθένας από εμάς, κυρίως με τον εσωτερικό του κόσμο.
Αν δεν μπορείς να είσαι όμορφος προς τα μέσα, δεν θα μπορέσεις να είσαι όμορφος και προς τα έξω...
Με το "όμορφος" εννοώ πάντα εκείνες τις αυθεντικές ποιότητες που έχει ο Άνθρωπος...
Όμως για να μπορέσει να εκφράσει Ομορφιά, χρειάζεται να είναι Ολόκληρος και όχι από την μέση και πάνω, ή από την μέση και κάτω.


Όταν ο άνθρωπος είναι μισός, ένα κομμάτι του είναι ανεκδήλωτο, ανέκφραστο και παγωμένο και αυτό είναι η Καρδιά.

Κάποιοι λειτουργούν περισσότερο με τα πάνω κέντρα και αυτό τους κάνει ιδεαλιστές, γιατί δεν μπορούν να αντέξουν τίποτα υλικό.
Κάποιοι λειτουργούν περισσότερο με τα κάτω κέντρα και αυτό τους κάνει ματαιόδοξους και υλιστές γιατί δεν μπορούν να αντέξουν τίποτα πνευματικό.
Μα ούτε οι μεν, ούτε οι δε δεν μπορούν να αγαπήσουν τον Εαυτό τους και τους άλλους, γιατί τους λείπει η αιτία της Αθώωσης, που μόνο με την Σοφία της Καρδιάς μπορεί να εκφραστεί.
Και για τις δύο κατηγορίες ανθρώπων, ο Κόσμος μας είναι μια ματαιότητα και στην αντίληψη της κάθε κατηγορίας, υπεύθυνοι για την αθλιότητα του Κόσμου τούτου, είναι μόνο οι άλλοι.
Αυτοί που λειτουργούν με τα πάνω κέντρα του ιδεαλισμού, θεωρούν βάρος την ζωή εδώ στον Φυσικό Κόσμο, γιατί οι άλλοι δεν είναι καλοί.
Αυτοί που λειτουργούν με τα κάτω κέντρα του υλισμού, θεωρούν υποχρέωση την ζωή εδώ στον Φυσικό Κόσμο και αγωνίζονται να την τελειώσουν.
Κανένας άνθρωπος και από τις δύο κατηγορίες, δεν μπορεί να νιώσει, ότι η Ζωή, εδώ στον φυσικό Κόσμο, είναι Απόφαση, γιατί δεν μπορεί να αθωώσει την ενσάρκωσή του, δεν μπορεί να μυηθεί στην Ζωή, να ανοίξει την Καρδιά του στο μυστήριο και να αφεθεί στην Τέχνη της εσωτερικής του Μύησης.
Τον εμπόδιο του είναι πάντα ο Εαυτός του και τα ψυχο-πνευματικά του περιεχόμενα.

Από την πρώτη κατηγορία, αυτών δηλαδή που λειτουργούν με τα πάνω κέντρα, τους ιδεαλιστές, γεννήθηκε μια ανάγκη και αυτή λέγεται New Age...Το μάρκετινγκ του συστήματος, αναγνώρισε ότι αυτή η ανάγκη θα γινόταν ολοένα και πιο επιτακτική, μια και οι ερευνητές των ψυχολογικών τάσεων, παρακολουθώντας τις τάσεις αυτές μέσα στις κοινωνίες, ήξεραν ότι η ιδεαλιστική τάση θα παρουσίαζε μια αυξητική δυναμική και, λόγω των συνθηκών, δεν θα μπορούσε πια να εκφραστεί μέσω της πολιτικής και των πολιτικών συστημάτων, ούτε μέσω της τέχνης, ούτε μέσω της επιστήμης, ούτε καν μέσω της εφαρμοσμένης θρησκείας.

Έτσι άνοιξαν ένα πεδίο με την ονομασία «πνευματικός κόσμος» και το εμπλούτισαν με ένα συνονθύλευμα φιλοσοφιών και θεωριών και θρησκευτικών αντιλήψεων, δημιουργώντας προϋποθέσεις «φώτισης» και τεράστια κέρδη στην εμπορική πλευρά του πνεύματος.
Αντί να ενώσουν τους κόσμους, τους διαχώρισαν ακόμα περισσότερο, και αυτό δεν έγινε τυχαία, αλλά μετά από πολυετείς έρευνες πάνω στην ανθρώπινη α-σθένεια.

Δεν νομίζω ότι αυτή η πληθώρα γνώσης και τεχνικών New Age καταστάσεων έφερε ανατροπή στην πνευματική ωρίμανση της ανθρωπότητας.
Γιατί η μύηση της Ζωής γίνεται στην Καρδιά…Εκεί ο άνθρωπος γίνεται ολόκληρος σαν Πνευματικό Όν που είναι, και Ζει στον Φυσικό Κόσμο με απόλυτη αποδοχή, Χαρά και Αγάπη-Σοφία, μέσα στην ίδια του την Ύπαρξη. Αν αυτοί οι Νόμοι του Πνεύματος εκπληρωθούν στον Φυσικό Κόσμο, οι Νόμοι της Ύλης θα εκπληρωθούν επίσης και δεν θα είναι ανταγωνιστικοί ο ένας με τον άλλον.

Τα κάτω κέντρα είναι το εμπόδιο όλων των ανθρώπων, γιατί τα κάτω κέντρα, αν η Καρδιά δεν είναι το Σημείο του Θεού, συνδέονται με το αστρικό ασυνείδητο και τους κάνουν (και τους μεν της πρώτης κατηγορίας, και τους δε της δεύτερης) ίδιους μισούς ανθρώπους. Το να βρίσκεσαι στον πόλο του «καλού», δεν σημαίνει ότι ο πόλος του «κακού» δεν σου ανήκει, από την στιγμή που βρίσκεσαι στον Φυσικό Κόσμο για να βιώσεις την πολικότητά του. Οι Νόμοι λειτουργούν, ακόμα και αν οι άνθρωποι τους ματαιώνουν…

Όλα τα πάθη της ανθρώπινης Φυλής προέρχονται από την ασυνειδησία της, γιατί οι άνθρωποι στρέφουν την προσοχή τους στους εξωτερικούς πολέμους και αγνοούν τους εσωτερικούς. Οι εσωτερικές συγκρούσεις του πάνω με το κάτω, του καλού με το κακό, του ανώφελου με το ωφέλιμο, της αγνωμοσύνης με την ευγνωμοσύνη, του θεού με τον σατανά, και όλα τα διττά στοιχεία του Φυσικού Κόσμου, δημιουργούν πολώσεις στο Είναι του κάθε ανθρώπου και το διαμελίζουν, έτσι ώστε η ζωή να γίνεται μια ματαιότητα που δεν έχει τέλος, ένα μυστήριο που προσπαθούν συνεχώς να εξιχνιάσουν, ένας περιορισμός στον χρόνο και τον χώρο που καταπιέζει και δημιουργεί μια διαρκή και συνεχή πόλωση στον φυσικό νου του ανθρώπου που εντείνει την φθορά του και εμφανίζει συνεχώς νέες και συχνά μη αντιμετωπίσιμες ασθένειες.

Είναι σημαντικό στην πνευματική ωρίμανση του ανθρώπου, να αναγνωρίζει τις εσωτερικές συγκρούσεις, που δεν του επιτρέπουν να αποκαταστήσει την Αγάπη εντός του, και έτσι ούτε τον Εαυτό του να αγαπήσει με Θείο Λόγο, ούτε τους άλλους.


Και είπε ο Ποιητής
<<<Ίσως οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ήρθα για να σπείρω ειρήνη στον κόσμο.
Δεν ξέρουν ότι ήρθα για να σπείρω διχόνοια πάνω στην γη, φωτιά, ξίφος, πόλεμο.>>>
(Ευαγγέλιο του Θωμά)


Όλα είναι όμως μέσα στο Θεϊκό Σχέδιο...Όλα έχουν νόημα και σκοπό και το κάθε μικρό ή μεγάλο μόριο της Ζωής που εκφράζεται στον Φυσικό Κόσμο, έχει την θέση του στο Σύμπαν του Θεού της Αγάπης και της Σοφίας, μέσω της Θέλησης και της Ελεύθερης Βούλησης της Ανθρώπινης Ύπαρξης. Ο καθένας κάνει πάντα το καλύτερο που μπορεί στην δεδομένη στιγμή της πνευματικής του εξέλιξης…

Το ταξίδι ξεκινάει τότε, όταν το «τώρα» γίνει Εμπιστοσύνη και Αγάπη και το «αύριο» γίνει Αιωνιότητα…

ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ