4. KAΡΜΑ(Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ)

Ο εκδηλωμένος κόσμος, ο Μακρόκοσμος όπως και ο άνθρωπος, ο μικρόκοσμος  είναι το αποτέλεσμα μιας σειράς αιτίων τα οποία είναι στο σύνολο τους σχετικά άγνωστα, αν εξαιρέσει κανείς τις υπάρχουσες πληροφορίες από τα εσωτερικά πεδία που έχουμε διατυπώσει ήδη μέχρι τώρα, με τη Γένεση του κόσμου, και τους νόμους που διέπουν τον Θάνατο και την επαναγέννηση.  Το Σύμπαν είναι μια ατελείωτη σειρά αιτιών και αποτελεσμάτων που ξεκινά από την τροποποίηση της πρώτης Αρχής και της εκδήλωσης της σαν Πολλαπλότητα.

 Το σύνολο της διαδικασίας αυτής που διέπει τις σχέσεις ανάμεσα στο πρώτο και μοναδικό και στις εκδηλώσεις του, αποτελεί μια θεία Νομοτέλεια η οποία στον Ανατολικό Εσωτερισμό ονομάζεται Ντάρμα.

 Το Ντάρμα είναι ο Νόμος, ο οποίος εκφράζει τη θέληση την Αγάπη και την Σοφία του Θείου Νου, σαν την βάση των κοσμικών αρχών.   Είναι το σύνολο των κοσμικών νόμων οι οποίοι λειτουργούν και καθορίζουν τους κύκλους εκδήλωσης και επανακύκλωσης της Ζωής σε όλο το γνωστό και άγνωστο Σύμπαν.

Ένας από τους Νόμους του Ντάρμα είναι το Κάρμα

 Το Κάρμα είναι η έκφραση της κοσμικής αρχής της Πολικότητας της διαφοράς δυναμικού μεταξύ των δύο πόλων κάθε εκδηλωμένου πράγματος.  Κάτω από αυτό το  νόμο πλάθεται ο κόσμος και ο  άνθρωπος και κάτω από την κυριαρχία του κάθε πράξη περνά μέσα από τον νόμο της πολικότητας και γίνεται αιτία - αποτέλεσμα.  Έτσι η δράση φέρνει αντίδραση, η χαρά φέρνει πόνο και η ζωή θάνατό! Το κάρμα είναι γνωστό σαν Νόμος της Ανταποδοτικής Δικαιοδύνης.  Λέγεται ακόμη και μοίρα ή πεπρωμένο, χωρίς να είναι απόλυτα επιτυχείς αυτοί οι όροι.  Ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην έννοια του πεπρωμένου στην προς Γαλάτες επιστολή του κεφ. 6:7 γράφοντας: «Μην πλανάστε, ο Θεός δεν εμπαίζεται επειδή ό,τι αν σπείρει ο άνθρωπος τούτο και θέλει θερίσει...»

Στην Μπαγκαβάντ Γκίτα, κεφ 8:3, αναφέρεται από τον Κρίσνα ότι το Κάρμα είναι η δημιουργική δύναμη που φέρνει σε ύπαρξη τα όντα και όλες τις καταστάσεις της ύπαρξης.  Είναι ο νόμος της ζωής και της εκδήλωσης, επιβάλλεται και επιδρά σ’ ολόκληρο το σύμπαν, σε όλα τα πράγματα σε όλες τις καταστάσεις.  Είναι η κοσμική διαδικασία, ο τρόπος που πλάθεται και εκδηλώνεται ο Κόσμος με τα δημιουργήματα του.  Είναι ο νόμος της Δικαιοσύνης.  Επιδρά αμετάκλητα στην ανθρώπινη φύση, την κατευθύνει και την αναγκάζει αργά και σταθερά να αντιληφθεί το νόμο της δικαιοσύνης και να τον εφαρμόσει.  Όλη αυτή η Καρμική διαδικασία αιτίας - αποτελέσματος, όπου το αποτέλεσμα τείνει να επαναφέρει πόνο.  Αυτός είναι και ο φοβερός τιμωρός, χειρότερος και από το Χάρο.  Ο πόνος αυτός όμως συντελεί στην ευθυγράμμιση του αποτελέσματος προς την αιτία του, επαναφέροντας την ανθρώπινη φύση προς την αρχική της κατάστασης για να ξαναβρεί την χαμένη αρμονία.

 Ο σκοπός του Θεού είναι να κρατά σε ισορροπία και αρμονία τον εκδηλωμένο κόσμο με τα όντα του και αυτό το πετυχαίνει με τον κοσμικό νόμο της δράσης - αντίδρασης.  Μέσα από αυτό το νόμο κάθε ανθρώπινη δράση ξαναβρίσκει αυτόματα την ισορροπία της, δεχόμενη από το ίδιο το αποτέλεσμα την απαραίτητη επανορθωτική δύναμη ( ανάδραση ) Αν η δράση αποσκοπεί στο ανώτερο, το αγνό, το δίκαιο, το καλό, το ανιδιοτελές η αντίδραση είναι ανταμοιβή, χαρά και ευλογία.  Αν η δράση περιέχει διαχωριστικότητα και επιθυμία που επιδιώκει και ικανοποιήσει αποκλειστικά το κατώτερο εαυτό, τότε η αντίδραση θα είναι οδύνη, πόνος και τιμωρία που επιδιώκει να επαναφέρει την διασαλευμένη ανώτερη τάξη.

 Ο νόμος του Κάρμα είναι ο νόμος της ανταμοιβής και της τιμωρίας και κυριαρχεί παντού σε όποίο επίπεδο συνείδησης και να βρίσκεται ο άνθρωπος.  Το κάρμα είναι ο νόμος που περιφρουρεί την κοσμική τάξη.  Χωρίς αυτό το νόμο και την λειτουργία τους δεν θα υπήρχε Κόσμος αλλά Χάος.

 Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε καλά ότι ο άνθρωπος πολύ περισσότερο καιρό ζει χωρίς φυσικό σώμα παρά με σώμα. Μπορούμε να κατανοήσουμε τη δράση του καρμικού νόμου μόνο αν μελετήσουμε τον τρόπο που ενεργεί η ψυχή έξω από το φυσικό κόσμο.

 Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, η ενεργητικότητα της ψυχής εκδηλώνεται άμεσα δημιουργώντας τις σκεπτομορφές της. Η νοητική εικόνα μένει ενωμένη με τον δημιουργό της σαν συνθετικό μέρος της συνείδησης. Είναι το συνθετικό μέρος της συνείδησης του δημιουργού της, μέρος αναπόσπαστο και αδιαχώριστο απ’ αυτήν και μ’ αυτό τον τρόπο την σέρνει μαζί στη γήινη ζωή και όταν διαβαίνει μαζί της, της πύλες του θανάτου, την κουβαλάει μαζί σε περιοχές πέρα από τον τάφο.  Όταν ξαναγυρίσει στην αδρότερη περιοχή, η ύλη του πεδίου ξαναχύνεται στην νοητική της μήτρα και ανασχηματίζει την κατάλληλη πυκνότερη μορφή της.  Αν το κίνητρο της ψυχής είναι η επιθυμία, η εικόνα κατασκευάζεται ανάλογα με το πάθος και την όρεξη της στιγμής.  Αν την καλλιεργεί κάποιο ευγενικό ιδανικό θα δημιουργήσει την εικόνα με ανάλογες ποιότητες και να επικρατήσει μια έντονα πνευματική τάση, η εικόνα θα είναι γεμάτη με αγνό πνεύμα.  Είτε πνευματικές, είτε ευγενικές ή αισθησιακές και οι εικόνες χωρίς αυτές δεν μπορούμε να έχουμε ατομικό Κάρμα, που να ενώνει τη μια περίοδο της ζωής μας  με την άλλη. 

Όταν η ψυχή βάζει σε λειτουργία τη σκέψη οι εικόνες που παράγει γίνονται κανονικές μορφές στην αστρική ύλη.  Ο άνθρωπος γεμίζει την ατμόσφαιρα του διαστήματος με ένα δικό του κόσμο.  Οι κραδασμοί κάθε νοητικής εικόνας προξενούν ανάλογους παλμούς στην πυκνότερη αστρική ύλη και οι παλμοί αυτοί παράγουν την αστρικονοητική εικόνα.  Οι κραδασμοί της νοητικής εικόνας δεν βρίσκονται μόνο στο κατώτερο και ανώτερο αστρικό πεδίο, αλλά ανέρχονται μετά το φυσικό θάνατο του ατόμου, και στα καθαρά πνευματικά πεδία.  Κι όπως οι κραδασμοί αυτοί φτιάχνουν στο κατώτερο πεδίο μια πυκνή μορφή, έτσι και στο ανώτερο πεδίο δημιουργούν μια πάρα πολύ αραιή μορφή, η οποία στην ουσία δεν είναι καν μορφή .  Σε ειδικό αποθηκευμένο χώρο και ουσία, την Ακάσα, όπως ονομάζεται στους κόσμους του Ουρανού ή Παράδεισου, εισχωρούν και οι κραδασμοί από όλες τις σκέψεις που γίνονται στον κόσμο μας, όλων των μορφών σ΄ όλα τα πεδία της ύπαρξης.

 Όλα αυτά αφήνουν τα αποτυπώματα τους στην Ακάσα και παράγουν εικόνες που για μας δεν έχουν μορφή, για τις ανώτερες όμως οντότητες είναι τελείως  ξεκάθαρες. Οι Μεγάλοι Κύριοι του Κάρμα, οι διαχειριστές του καρμικού νόμου, μπορούν με μια ματιά να ξέρουν ολόκληρη την καρμική υποχρέωση που έχει κάθε άτομο, ολόκληρη την ευθύνη της ψυχής για ότι σχετίζεται με τις νοητικές εικόνες που δημιουργεί.  Ακόμα και την μερική ευθύνη που δημιουργείται από τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα των εικόνων της, σε συνεργασία με εικόνες άλλων όντων.

 Από αυτά μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ο σκοπός και το κίνητρο παίζει τον κυριότερο ρόλο στη δημιουργία του Κάρμα, και γιατί το Κάρμα ενεργεί σε όλα τα πεδία σε συνεργασία με όλα τα στοιχεία-εικόνες που αποτελούν το κάθε πεδίο.  Τα αποτελέσματα αυτών των εικόνων είναι τάσεις, ικανότητες και ευκαιρίες αλλά και οδύνες που προορίζονται για τις μελλοντικές ζωές του κάθε ενός από μας.  Ας δούμε τώρα μερικές λεπτομέρειες για την δημιουργία του Κάρμα από τις νοητικές εικόνες.

Ο άνθρωπός στη διάρκεια μιας ζωής κάνει ολόκληρη συλλογή από αναρίθμητες νοητικές εικόνες, άλλες δυνατές, καθαρές, με σταθερό δυναμικό από τις επαναλήψεις και άλλες αόριστες και φρεσκοσχηματισμένες.  Μετά από το φυσικό θάνατο η ψυχή μένει με αυτές τις εικόνες, που άλλες αντιπροσωπεύουν τις πνευματικές αναζητήσεις της, τον πόθο τις εικόνες, που άλλες αντιπροσωπεύουν τον πόθο υπηρεσίας της την αναζήτηση της γνώσης και άλλες είναι συγκινησιακές και γεμάτες  αγάπη, η τρυφερότητα, φιλοδοξία, οργή, υπερηφάνεια ή απληστία.  Άλλες είναι γεννημένες από τις σωματικές ορέξεις, πλούσιες σε πόθο και αισθησιακό πάθος και περιέχουν σκέψεις λαιμαργίας και φιλοδοξίας.  Ένα μεγάλο μέρος από αυτές διαλύεται με το θάνατο του ατόμου γιατί δεν έχουν τη δύναμη να κρατηθούν έξω από την ύλη.  Μετά το δεύτερο θάνατο διαλύονται και οι αστρικονοητικές εικόνες, οι νοητικές όμως εικόνες μένουν κτήμα της ψυχής και τις παίρνει μαζί της στα ουράνια βασίλεια.  Αυτές τις τελευταίες η Μπλαβάτσκυ τις ονομάζει << άϋλες >> ή ιδέες ικανές να ζουν χωρίς υλική εκδήλωση.

 Η Αννυ Μπεσάντ αναφέρει σχετικά :

«Στο Δεβαχάν (Παράδεισο) ο άνθρωπος θα εργαστεί με αυτές τις εικόνες και θα τις μετατρέψει σε ικανότητες και έτσι η ψυχή του ξαναγυρίζοντας στη γη θα είναι εφοδιασμένη με πλατύτερες δυνατότητες, κι αυτές θα του επιτρέψουν να κάνει διανοητικές προσπάθειες που το ύψος τους ήταν άφταστο πριν γι αυτόν.  Έτσι μεταμορφώνονται οι νοητικές εικόνες και μ’ αυτή τη μεταμόρφωση παύουν να είναι εικόνες δημιουργημένες και διαμορφωμένες από την ψυχή και γίνονται ικανότητες της, μέρος αναφαίρετο της ίδιας της την Φύσης.  Αν η Ψυχή σε επόμενες ζωές της θα ήθελε να ξαναδεί τις νοητικές εικόνες όπως ήταν μια φορά πρέπει να ψάξει να τις βρει στα καρμικά αρχεία, όπου μένουν χαραγμένες για πάντα σαν ακασικές εικόνες.

Αν λοιπόν ποθεί ο άνθρωπος να αποκτήσει νοητικές ικανότητες ανώτερες από εκείνες που έχει, μπορεί να εξασφαλίσει την ανάπτυξή τους με την αποφασιστική θέληση να τις αποκτήσει, αποβλέποντας επίμονα σ’ αυτήν τη κατάσταση, γιατί εκείνο που είναι η θέληση να κάνει κάτι, γίνεται η δύναμη για να το κάνεις.  Πρέπει όμως να θυμάται κάποιος πως η ικανότητα που θα δημιουργηθεί μ’ αυτόν τον τρόπο, περιορίζεται αυστηρά από τα υλικά που θα δοθούν στον αρχιτέκτονα. Αν η ψυχή που βρίσκεται στη γη παραμελεί να βάλει σ’ ενέργεια τι δυνατότητες της, με τη σπορά μόνο του πόθου και της επιθυμίες να βρει πολύ λίγη σοδειά στο Δεβαχάν".

 Ο πόθος (η επιθυμία) να δράσεις σε μια ζωή γίνεται υποχρεωτική πράξη σε μια άλλη.  Φαίνεται ότι ο πόθος είναι κάτι που ζητάμε από την Μητέρα Φύση και αυτή σαν καλή μητέρα  ανταποκρίνεται δίνοντας μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε αυτόν τον πόθο.  Όσο συνεχίζονται οι γήινες ζωές, ο πόθος σπρώχνει την ψυχή να ρίχνεται σε κάθε τι που την τραβάει.  Στο κυνηγητό πάνω, σκοντάφτει στο νόμο του κάρμα και πέφτει πληγωμένη και καταματωμένη.  Πολλές τέτοιες εμπειρίες που ζήτησε την διδάσκουν ότι στην ουσία είναι πηγές πόνου, ενάντια στο Νόμο.  Όταν σε μια καινούργιά ζωή, η επιθυμία την ξανασπρώχνει σε μια απόλαυση έξω από την δικαιοδοσία της, η ανάμνηση που έχει από τις προηγούμενες εμπειρίες της, έρχεται σαν συνείδηση να σημάνει συναγερμό στην άμυνα της.  Η ψυχή συγκρατεί τότε τις αισθήσεις και προσπαθεί να καταλάβει το μήνυμα που δέχεται.  Στο τωρινό στάδιο εξέλιξης, όλες οι ψυχές εκτός από τις πολύ «οπισθοδρομικές»  έχουν περάσει από πολλές δοκιμασίες και έτσι είναι σε θέση να ξεχωρίσουν σε γενικές γραμμές το καλό από το  κακό, δηλαδή την αρμονία ή την δυσαρμονία με τη θεϊκή τους φύση.  Τα καινούργια παθήματα θα της διδάξουν ό,τι δεν ήξερε πριν, και οι επίμονες εμπειρίες της θα γίνουν συνείδηση που θα την προφυλάξει από τον μελλοντικό παρόμοιο πόνο μέχρι να φτάσει στο σημείο να εναρμονίζει τον εαυτό της με το Νόμο της Ζωής, τον Νόμο του Ντάρμα.

 Όταν η ψυχή τελειώσει την ζωή της στα ουράνια βασίλεια, ολοκληρώνοντας την αφομοίωση όλων των υλικών που συγκέντρωσε στην τελευταία γήινη ζωή της, τα δεσμά του  που την έδεναν με την υλική ζωή, αρχίζουν πάλι να την έλκουν προς την γη.

 Η ψυχή διαβαίνει το κατώφλι του Δεβαχάν και πηγαίνει σ’ ένα το πεδίο που ονομάζεται «πεδίο της επιλογής» φέρνοντας μαζί της, την εργασία που έκανε με τον εαυτό της στο βασίλειο του Πατέρα.  Συγκεκριμένα όντα για το σκοπό αυτό στέλνουν την ψυχή, στην μήτρα, στον τόπο, τη φυλή, την οικογένεια, το κοινωνικό περιβάλλον που είναι τα καταλληλότερα για να ξεπληρωθεί το Κάρμα της ιδιαίτερης ζωής που θα αρχίσει, εκείνο το Κάρμα που μπορεί να αναλάβει να  εξαντλήσει. 

Την τοποθετούν εκεί όπου το άτομο - ψυχή θα έρθει σε σχέσεις με μερικά από τα άτομα - ψυχές που γνώρισε σε παρελθούσες ζωές του που κι’ αυτά είναι ενσαρκωμένα ή θα ενσαρκωθούν στο διάστημα που κρατάει η περίοδος της ζωής.  Ο τόπος που διαλέγεται είναι τέτοιος ώστε να περιέχει τις θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που ταιριάζουν με τις ικανότητες του και συγχρόνως μ την παρουσία κάποιου Κάρμα που δημιούργησε αυτό σαν ψυχή, σε προηγούμενη δράση.  Έπειτα διαλέγεται η οικογένεια που η φυσική κληρονομικότητα να έχει τέτοιου είδους γενετικά υλικά και γενική οργάνωση που να αφήνουν ελεύθερη την αστρική και την νοητική φύση της ψυχής. 

 Γυρίζοντας στα γήινα περνά από τις νοητικές εικόνες που είχαν άλλοτε σχηματιστεί με υλικά προερχόμενα από τον πόθο και είχαν μείνει στη συνείδηση σε λανθάνουσα κατάσταση.  Οι εικόνες αυτές προβάλλονται πάλι προς τα έξω έλκουν από την αστρική ύλη καρμικό υλικό ίδιας φύσης και ξαναδημιουργούν πάθη, κατώτερες συγκινήσεις και ιδιαίτερες ορέξεις, σύμφωνα με προηγούμενες δράσεις της.  Ότι σκέφτηκε εκείνο έγινε, οι ιδιότητες του, τα ταλέντα του, τα χαρακτηριστικά του, είναι όλα αποτυπωμένα επάνω του σαν άμεσα αποτελέσματα που έφεραν οι σκέψεις του.

 Τα σωματικά  ελαττώματα έρχονται από τις ατέλειες του αιθέριου του τελευταίου αόρατου σώματος, και είναι οι ισόβιες ποινές σ’ αυτούς που αντιστάθηκαν στο Νόμο ή έκαναν άλλους ανθρώπους να υποφέρουν.  Όλα τα σωματικά ελαττώματα δημιουργούνται μέσω των προηγούμενων πράξεων βάσει του Νόμου του Κάρμα και αντανακλούν σαν φυσικές εκδηλώσεις κάθε είδους δυσμορφίας, εκδηλώσεις προξενημένες από λάθη και παράφορες.  Το ίδιο ισχύει και για την πολύπλοκη  διαδικασία  που κάνει να αναπαράγεται μια οικογενειακή αρρώστια.  Αυτή προέρχεται από την δίκαιη λειτουργία του Νόμου και η κατεύθυνση που της δίνεται προς την οικογένεια όπου η αρρώστια είτε είναι κληρονομική είτε συγχρονιστική, προσφέρει αδιάκοπα την ευκαιρία να κατανοηθεί η αιτία της.

Διάφορες ικανότητες, όπως οι καλλιτεχνικές, εξασφαλίζονται από προηγούμενη δράση και από το ίδιο το αστρικό σώμα, ένα ευαίσθητο νευρικό σύστημα.  Είναι συνηθισμένες οι ικανότητες που δίνονται σε ολόκληρες οικογένειες των οποίων τα μέλη ανέπτυξαν τα ταλέντα αυτά για γενιές ολόκληρες.  Η προσφορά υπηρεσίας, σε όλες τις περιπτώσεις που παρουσιάζονται σε μια ζωή, έχει σαν αποτέλεσμα σε μια επόμενη ζωή αφ’ ενός μεν τη πλούσια ανταμοιβή, αφ’ ετέρου δε, την τάση να παρουσιαστούν περισσότερες ευκαιρίες υπηρεσίας.  Έτσι μια ψυχή που έχει βοηθήσει, σε περιορισμένη σφαίρα, όλους όσους βρέθηκαν στο δρόμο της, θα ξαναγεννηθεί με ιδιότητες και συνθήκες που της δίνουν πολυάριθμες δυνατότητες να προσφέρει υπηρεσίες σε μεγαλύτερη έκταση πάνω στο γήινο πεδίο

Έτσι μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις γενικές γραμμές δράσεις των Κυρίων του Κάρμα από τη μια, και των ίδιων των πράξεων του ατόμου - ψυχής από την άλλη.  Το άτομο - ψυχή φτιάχνει τον χαρακτήρα και τις τάσεις του και αναπτύσσεται πάνω σ’ αυτά.  Οι Κύριοι του Κάρμα κατασκευάζουν το τελικό καλούπι, διαλέγουν το περιβάλλον, προσαρμόζουν και ελέγχουν ότι χρειάζεται για να εκφραστεί  όσο πιο άψογα γίνεται ο Νόμος, όσο και αν η ανθρώπινη θέληση είναι αντίθετη.  Αυτοί είναι οι καθοδηγητικοί φάροι που οδηγούν την ψυχή μέσα στο μονοπάτι της τελείωσης, ενώ ο Νόμος του Κάρμα είναι ο φορέας συνείδησης, ο Πόνος, που κάνει την ψυχή να συνειδητοποιεί την απομάκρυνση της από το Δρόμο του Ντάρμα.

Συνεχίζεται...

Κείμενο: ©Μιλτιάδης Μουτάφης - Καθηγητής Αστρολογίας

1. ΚΑΡΜΑ (Εισαγωγή-Ο Νόμος του Κάρμα)

2. ΚΑΡΜΑ (Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ)

3. ΚΑΡΜΑ (Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΤΗΤΑΣ)

         5. ΚΑΡΜΑ (Ομαδικό Κάρμα-Ασθένεια-Πόνος και Κάρμα)

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.

ΠΗΓΗ

• Katerina Chrisoulaki

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ