Το Τραγούδι της Ημέρας ''Ξημερώνει Κυριακή'' ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ - ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ «Ο ΔΡΟΜΟΣ»

     

Είναι κάποιες φορές που επιθετικοί προσδιορισμοί όπως «κλασικός», «θρυλικός» κλπ δεν είναι αρκετοί για να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά ενός προσώπου, ενός αντικειμένου ή μιας εποχής. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και «Ο Δρόμος», ένας από τους καλύτερους δίσκους στα χρονικά των ελληνικών ηχογραφημάτων. Η ιστορία αυτής της δουλειάς ξεκίνησε ένα βράδυ στο σπίτι του Λευτέρη Παπαδόπουλου, όταν ο Μίμης Πλέσσας τον περίμενε να τελειώσει κάποιο τηλεφώνημα και κατά τύχη είδε πάνω στο τραπέζι ορισμένα σκόρπια χειρόγραφα. Τα διάβασε κι αμέσως ζήτησε από τον σπουδαίο στιχουργό να τα πάρει για να τα μελοποιήσει. Εκείνος του τα έδωσε, αν και όχι με ιδιαίτερη ευχαρίστηση καθώς πίστευε ότι αυτά τα στιχάκια δε θα μπορούσαν να γίνουν τραγούδια.  Ο συνθέτης τα έγραψε μέσα σε δύο ημέρες, τα ενέκρινε και ο αείμνηστος διευθυντής της εταιρείας Αλέκος Πατσιφάς κι έτσι τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Να σημειωθεί ότι αρχικά ο Πλέσσας είχε σκεφτεί για το δίσκο τον τίτλο «Τα άγουρα χρόνια», όμως ο Πατσιφάς ήταν εκείνος που τον ονόμασε «Ο δρόμος» κι έτσι τον γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Ως κύριος ερμηνευτής επιλέχθηκε ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο οποίος κυριαρχούσε εκείνη την εποχή στα μιούζικαλ του Φίνου και ήταν ο βασικός συνεργάτης του συνθέτη. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος πρότεινε τη Ρένα Κουμιώτη, την οποία είχε ακούσει σε κάποια μπουάτ κι έτσι εκείνη έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία (μια από τις ωραιότερες γυναικείες φωνές όλων των εποχών), ενώ συμμετείχε και η Πόπη Αστεριάδη που ήδη είχε κάποια χρόνια στο τραγούδι και την πρώτη μεγάλη επιτυχία της (το υπέροχο «Σκληρό μου αγόρι») λίγο νωρίτερα από το «Δρόμο». Ο δίσκος που ηχογραφήθηκε μέσα σε δέκα ώρες παρά ένα τέταρτο (!) κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1969 και είμαι σίγουρος ότι θα ακούγεται τουλάχιστον μέχρι τον Απρίλιο του ...2969! Και τα δώδεκα τραγούδια είναι πασίγνωστα, εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες έχουν πάρει τη θέση τους στο πάνθεον της ελληνικής μουσικής και θα συνεχίσουν ν' ακούγονται όσο υπάρχει Ελλάδα. Οι ερμηνείες όλων των τραγουδιστών είναι καταπληκτικές και πέραν πάσης κριτικής, ενώ δεσπόζει το μπουζούκι του σπουδαίου σολίστα Στέλιου Ζαφειρίου. Ξεχωρίζει επίσης το γεγονός ότι εκτός από το «Ξημερώνει Κυριακή» και τη «Φραγκόκλησσα», κανένα από τα υπόλοιπα τραγούδια δεν έχει ρεφρέν! Εκτός από τη μεγάλη μουσική αξία του εγχειρήματος, πρέπει να επισημανθεί ότι η τεράστια επιτυχία του καθιέρωσε την απονομή χρυσού και πλατινένιου δίσκου στη χώρα μας, μια και σε πρώτη φάση ξεπέρασε τις 50.000 πωλήσεις και κατόπιν τις 100.000, ενώ μέχρι σήμερα αυτοί οι αριθμοί σίγουρα θα πρέπει να έχουν δεκαπλασιαστεί! Αξίζει να σημειωθεί ότι με τους ίδιους συντελεστές τον Ιανουάριο του 1970 ανέβηκε στο θέατρο «Παξινού» το ομότιτλο μιούζικαλ, το οποίο όμως γνώρισε ανελέητο κυνηγητό από τη δικτατορία των συνταγματαρχών καθώς περιείχε κι επιπλέον τραγούδια με ξεκάθαρα μηνύματα εναντίον της (λ.χ. ο στίχος «Έξι τους βαράγανε μα δεν μαρτυράγανε»)... Το πανέμορφο ζωγραφικό έργο του εξωφύλλου ανήκει στον Σπύρο Βασιλείου, η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο της "Columbia" με ηχολήπτη τον Στέλιο Γιαννακόπουλο και στο οπισθόφυλλο υπάρχει σημείωμα (γραμμένο προφανώς από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο), το οποίο περιγράφει τις συνθήκες ζωής κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής «δένοντάς» τες με τους στίχους των τραγουδιών που την ζωντανεύουν. Τα τραγούδια του δίσκου 1. Γέλαγε η Μαρία (Γ. Πουλόπουλος) 2. Φραγκόκλησσα (Γ. Πουλόπουλος - Π. Αστεριάδη) 3. Μέθυσε απόψε το κορίτσι μου (Γ. Πουλόπουλος) 4. Ο τρελός (Γ. Πουλόπουλος) 5. Πρώτη φορά (Ρ. Κουμιώτη) 6. Πήρα σύννεφο δυο τόπια (Γ. Πουλόπουλος) 7. Ξημερώνει Κυριακή (Γ. Πουλόπουλος) 8. Η Μυρσίνη βάζει τα άσπρα (Γ. Πουλόπουλος-Π. Αστεριάδη) 9. Δώδεκα μαντολίνα (Γ. Πουλόπουλος) 10. Το άγαλμα (Γ. Πουλόπουλος) 11. Δώσε μου το στόμα σου (Ρ. Κουμιώτη) 12. Έπεφτε βαθιά σιωπή (Γ. Πουλόπουλος)

Αλέκος Χρυσόπουλος
http://old.musiccorner.gr
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ