Οι αιτίες των προβλημάτων υγείας και η αντιμετώπισή τους

«Κάλλιον το προλαμβάνειν, παρά το θεραπεύειν»

Ιπποκράτης

   Το Rothschild Group και το Rockefeller Financial Group ελέγχουν τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρίες. Μάλιστα, ο οργανισμός του Ροκφέλλερ είναι από τις αρχές του 20ου αιώνα ο μεγαλύτερος χρηματοδότης της ιατρικής επιστήμης και εκπαίδευσης στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία. Η χρηματοδότηση αυτή έχει ως σκοπό να μάθει τους φοιτητές ιατρικής μέσω των πανεπιστημιακών μαθημάτων να υποστηρίζουν τη μαζική κατανάλωση φαρμάκων και χημικών ουσιών. Την ίδια στιγμή, οι γιατροί που θεραπεύουν με φθηνά και φυσικά μέσα (βότανα), κατηγορούνται για τσαρλατανισμό επειδή απειλούν τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιριών. Φυσικά, το μυστικό της μακροζωίας και της υγιούς ζωής των Ροκφέλλερ είναι το εξής: Ακολουθούν μία λιτή δίαιτα με φυσικά προϊόντα, συμβουλεύονται ομοιοπαθητικό γιατρό και αποφεύγουν πάνω απ’ όλα τα συνθετικά φάρμακα!

   Οι φαρμακευτικές εταιρίες προκειμένου να επεκτείνουν τις αγορές των φαρμάκων παγκοσμίως και να αυξήσουν τα κέρδη τους προωθούν φάρμακα που θεραπεύουν απλά τα συμπτώματα και δεν εστιάζουν στην αιτία του προβλήματος, ενώ ταυτόχρονα προκαλούν νέες παθήσεις λόγω των καταστρεπτικών τους παρενεργειών και άρα νέες πωλήσεις φαρμάκων για την αντιμετώπισή τους.

   Τα φάρμακα που ελαττώνουν τη χοληστερίνη, ιδιαίτερα όσα ανήκουν στην ομάδα των στατινών ή των φιμπρατών, προωθούνται με το πρόσχημα της πρόληψης των καρδιαγγειακών παθήσεων, παρά το γεγονός ότι προκαλούν καρκίνο όταν χορηγούνται στις δόσεις που τα παίρνουν εκατομμύρια ασθενών σε όλο τον κόσμο.

   Η ασπιρίνη προωθείται ως αναλγητικό και αντιπυρετικό φάρμακο αλλά και με το πρόσχημα ότι προστατεύει από το έμφραγμα, παρά το γεγονός ότι η μακροχρόνια χρήση της προκαλεί την καταστροφή του κολλαγόνου με αποτέλεσμα να αυξάνει τον κίνδυνο εμφραγμάτων. Επίσης, προκαλεί έλκος στο στομάχι και γενικότερα αιμορραγίες από το γαστρεντερικό σύστημα.

   Τα μηστερινοειδή αντιφλεγμονώδη προωθούνται με το πρόσχημα ότι αντιμετωπίζουν τον πόνο και τη φλεγμονή, όπως για παράδειγμα στην αρθρίτιδα, παρά το γεγονός ότι πολλά από αυτά καταστρέφουν τον συνδετικό ιστό, όπως για παράδειγμα τις αρθρώσεις.

   Οι ανταγωνιστές ασβεστίου προωθούνται με το πρόσχημα ότι αντιμετωπίζουν την υπέρταση και τη στηθάγχη, παρά το γεγονός ότι η μακροχρόνια χρήση τους προκαλεί αύξηση στις κρίσεις στηθάγχης, έμφραγμα και άλλες ασθένειες.

   Τα οιστρογόνα και άλλα φάρμακα ορμονικής υποκατάστασης προωθούνται με το πρόσχημα της πρόληψης της οστεοπόρωσης και των καρδιαγγειακών παθήσεων, παρά το γεγονός ότι η μακροχρόνια χρήση τους προκαλεί καρκίνο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 30% των γυναικών που τα παίρνουν. Οι πιο συχνές μορφές καρκίνου που προκαλούνται από τα φάρμακα αυτά είναι οι διάφοροι ορμονοεξαρτώμενοι καρκίνοι, όπως του μαστού και της μήτρας.

   Τα ηρεμιστικά και τα αντικαταθλιπτικά προκαλούν εξάρτηση και εθισμό, με αποτέλεσμα να επεκτείνεται η αγορά αυτών των φαρμάκων παγκοσμίως.

Οι αιτίες των προβλημάτων υγείας και η αντιμετώπισή τους

ΝΕΡΟ

Νερό: Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70% περίπου από νερό. Η παρουσία μάλιστα του νερού στον εγκέφαλο υπερβαίνει το 80%. Επομένως, υπάρχουν σημαντικότατες επιπτώσεις ακόμα και από τη μερική αφυδάτωση στην ανθρώπινη φυσιολογία.

   Η ανεπαρκής αναπλήρωση των ποσοτήτων ύδατος που χάνουμε κάθε μέρα συνεπάγεται μεταξύ άλλων, συσσώρευση τοξινών και βλαβερών ενώσεων και προβληματική λειτουργία όλων των επιμέρους συστημάτων του ανθρώπινου σώματος.

   Πέρα από το αίσθημα της δίψας, το σώμα εκδηλώνει την ανάγκη του για πρόσληψη νερού δια της ξηρότητας του στόματος. Αλλά αυτό δεν αποτελεί παρά μία από τις τελευταίες ενδείξεις αφυδάτωσης, η οποία καταδεικνύει ότι ουσιαστικές και ευαίσθητες λειτουργίες του σώματος έχουν ήδη απενεργοποιηθεί ή υπολειτουργούν. Μάλιστα όταν αυτού του είδους η ήπια αφυδάτωση είναι χρόνια, οδηγεί και σε μόνιμη απώλεια λειτουργίας ορισμένων ενζύμων με αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και την επιτάχυνση των διαδικασιών γήρανσης.

Αναπνευστικό σύστημα: `Οταν παρουσιάζεται έλλειψη νερού, το σώμα δεσμεύει ποσότητες που προορίζονταν για τη λειτουργία των υπολοίπων οργάνων προκειμένου να εξασφαλίσει την ομαλή τροφοδοσία του εγκεφάλου. Αν κάποιος βρίσκεται σε κατάσταση χρόνιας αφυδάτωσης, ο παραπάνω μηχανισμός προσπαθεί να αποτρέψει την απώλεια ύδατος μέσω της αναπνοής παράγοντας ισταμίνες, οι οποίες ευθύνονται για το κλείσιμο των πνευμονικών βρόγχων.

   Η αναπνευστική αυτή πάθηση αντιμετωπίζεται από την κατεστημένη ιατρική με τη χορήγηση αντιισταμινικών σκευασμάτων. Οι αντιισταμίνες ανοίγουν μεν τους βρόγχους διευκολύνοντας την αναπνοή, όμως αποτυγχάνουν να αντιμετωπίσουν την κύρια αιτία του προβλήματος, που είναι βεβαίως η αφυδάτωση. Μάλιστα η χορήγηση αντιισταμινών συνδέεται με αυξημένη διούρηση, γεγονός που επιδεινώνει την κατάσταση χρόνιας αφυδάτωσης από την οποία πάσχουν πολλοί από τους ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα.

Εγκεφαλική λειτουργία: Ο εγκέφαλος αποτελεί το πιο πλούσιο σε περιεκτικότητα ύδατος όργανο (περίπου 80%), στο οποίο η αφυδάτωση συνεπάγεται δραστική μείωση της μνήμης και των γνωστικών και αντιληπτικών ικανοτήτων.

   Η αίσθηση της δίψας αμβλύνεται σε ανθρώπους μεγαλύτερων ηλικιών, γεγονός το οποίο ευθύνεται και για την ανάπτυξη εκφυλιστικών παθήσεων του εγκεφάλου, όπως το Αλτσχάιμερ.

   Η αφυδάτωση επίσης συνδέεται και με την ύπαρξη των κοινών πονοκεφάλων και ημικρανιών.

Μυοσκελετικό σύστημα: Μία χρόνια κατάσταση αφυδάτωσης έχει επιπτώσεις και στο μυοσκελετικό σύστημα. Η πιο συνηθισμένη πρόκληση πόνου (εκτός από τις περιπτώσεις που οφείλεται σε άλλες, εμφανείς παθήσεις, όπως για παράδειγμα σε τραυματισμούς) αποδίδεται σε φθορά του μεσοσπονδύλιου δίσκου της σπονδυλικής στήλης, ο οποίος αποτελείται κατά πολύ μεγάλο ποσοστό από νερό και στηρίζει το 75% του βάρους του σώματος.

   Παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα ή οι πόνοι των αρθρώσεων αποτελούν ενδείξεις αφυδάτωσης και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται κατ’ αρχήν με αυξημένη πρόσληψη νερού και μικρές ποσότητες αλατιού, αντί για παυσίπονα.

Καρδιαγγειακό σύστημα: Μία κατάσταση χρόνιας ακούσιας αφυδάτωσης ευθύνεται και για τη συγκέντρωση της αποκαλούμενης «κακής χοληστερόλης» στα αγγεία. Σε έναν αφυδατωμένο οργανισμό, το «όξινο» αίμα, λόγω της μικρής του περιεκτικότητας σε νερό, πριν επιστρέψει στην καρδιά αφυδατώνεται ακόμα περισσότερο, καθώς διέρχεται από τους πνεύμονες (εξαιτίας της εξάτμισης του νερού κατά τη διάρκεια της αναπνοής). Τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, της καρδιάς και των κύριων αρτηριών που οδηγούν στον εγκέφαλο φθείρονται σε συγκεκριμένα σημεία από την αυξημένη πίεση που παράγεται από το συμπυκνωμένο «όξινο» αίμα. Η αποκαλούμενη ως «κακή χοληστερόλη» αναπτύσσεται από τον οργανισμό για την προστασία των αγγείων, λειτουργώντας σαν ένα είδος προστατευτικού «επιδέσμου» και απομακρύνεται με εντελώς φυσικό τρόπο όταν, μετά την αντιμετώπιση του προβλήματος της αφυδάτωσης, αποκατασταθεί η σωστή πυκνότητα του αίματος.

Πεπτικό σύστημα: Η εξαιρετικά σύνθετη διαδικασία της πέψης απαιτεί άφθονες ποσότητες νερού. Τα κύτταρα του στομάχου παράγουν ένα διττανθρακούχο διάλυμα, το οποίο τα προστατεύει από το υδροχλωρικό οξύ που διασπά τις τροφές. Οι ποσότητες αυτού του προστατευτικού για τα τοιχώματα του στομάχου διαλύματος καθορίζονται άμεσα από τον βαθμό της ενυδάτωσης του σώματος, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην πρόληψη και τη θεραπεία παθήσεων, η εκδήλωση των οποίων ποικίλλει, από απλές ενοχλήσεις, όπως για παράδειγμα η δυσπεψία ή η ελαφράς μορφής γαστρίτιδα, έως πολύ πιο σύνθετες, όπως είναι τα πεπτικά έλκη. `Οσον αφορά τα πεπτικά έλκη, η εκδήλωσή τους συνδέεται με την ύπαρξη του ελικοβακτηριδίου. Ωστόσο, το συγκεκριμένο βακτηρίδιο έχει ανιχνευθεί στο λεπτό έντερο πολλών ανθρώπων, οι οποίοι ποτέ δεν ανέπτυξαν έλκος. Οπότε συνδέεται η ανάπτυξή του με καταστάσεις ακούσιας χρόνιας αφυδάτωσης με τη δράση του νευροδιαβιβαστή της ισταμίνης. Ιδανική λύση για την πρόληψη των παθήσεων που συνδέονται με το πεπτικό σύστημα είναι η κατανάλωση νερού μισή ώρα περίπου πριν από κάθε γεύμα.

ΓΑΛΑ

Βρέφη και παιδιά: Τα βρέφη που καταναλώνουν αγελαδινό γάλα έχουν 14 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν από επιπλοκές διάρροιας και 4 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να πεθάνουν από πνευμονία, σε σχέση με τα βρέφη που τρέφονται με μητρικό γάλα. Ακόμα, ένας παράγοντας που έχει συνδεθεί με το σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου των βρεφών είναι η δυσανεξία και η αλλεργία στο αγελαδινό γάλα (εύρημα της μελέτης που δημοσιεύθηκε σε ένα από τα πιο αναγνωρισμένα ιατρικά περιοδικά, το The Lancet, τον Νοέμβριο του 1994).

   Δεν αρκεί το να θηλάζουν τα βρέφη για να είναι προστατευμένα από τις πιθανές δυσμενείς επιδράσεις του αγελαδινού γάλακτος. Θα πρέπει να το αποφεύγουν και οι μητέρες τους που τα θηλάζουν. Και αυτό γιατί με τον θηλασμό μεταφέρονται στο παιδί είτε κάποια αντιγόνα του αγελαδινού γάλακτος, είτε κάποια αντισώματα που η ίδια η μητέρα έχει προς το αγελαδινό γάλα (μία μελέτη για το εν λόγω θέμα είναι αυτή που δημοσιεύθηκε στο Pediatrics το 1983, η οποία έδειξε ότι στα βρέφη που τρέφονται με μητρικό γάλα, η εκδήλωση κολικών συνδέεται με την κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος από τη μητέρα τους).

   Σύμφωνα με την American Academy of Allergy, Asthma and Immunology, το αγελαδινό γάλα αποτελεί την πρώτη και τη σημαντικότερη αλλεργιογόνο τροφή για τα παιδιά.

   Μία συχνή εκδήλωση της αλλεργίας στο γάλα και στα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι η αυξημένη έκκριση βλέννας (μύξας), που μπορεί να οδηγήσει σε βήχα, βρογχίτιδα, άσθμα, πνευμονία και μολύνσεις των αυτιών. Συμπτώματα που περνάνε μόλις διακοπεί ή περιοριστεί η κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος.

   Μία βρετανική μελέτη κατέληξε στο ότι το 93% των παιδιών που είχαν άσθμα και ρινίτιδα και στα οποία διαγνώσθηκε αλλεργία στο αγελαδινό γάλα, παρουσίαζαν ή μη τα συμπτώματα της πάθησής τους, ανάλογα με το αν έπιναν γάλα ή όχι.

   Το γάλα μπορεί να προξενήσει στα παιδιά και χρόνια δυσκοιλιότητα, όπως έδειξε μία μελέτη των Montalto, Florena, Tumminello, Soresi, Notarbartolo και Carrocio, οι οποίοι ερεύνησαν τις περιπτώσεις 65 παιδιών που υπέφεραν από χρόνια δυσκοιλιότητα και είχαν υποβληθεί σε θεραπεία με καθαρτικά, χωρίς ανταπόκριση. Αρκεί να σταματούσαν να πίνουν γάλα και μαζί σταματούσε και η δυσκοιλιότητά τους.

   `Ενα συχνό πρόβλημα στα παιδιά είναι η έλλειψη σιδήρου και η αναιμία. Η κατανάλωση γάλακτος έχει συσχετισθεί με την έλλειψη αυτή με δύο τρόπους.

   Πρώτον, το γάλα όπως και τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι τροφές φτωχές σε σίδηρο και γι’ αυτό, εάν κάποιος τρέφεται κατά βάση με αυτές, δεν καλύπτει τις ανάγκες του. Ακόμα, όταν τα γαλακτοκομικά προϊόντα καταναλώνονται μαζί με τροφές που είναι πλούσιες σε σίδηρο, εμποδίζουν την πρόσληψή του από τον οργανισμό. Γι’ αυτό άλλωστε και οι γιατροί, όταν χορηγούν σ’ έναν ασθενή σκευάσματα σιδήρου, του συνιστούν να τα παίρνει σε μία χρονική απόσταση δύο ή τριών ωρών, πριν ή μετά από την κατανάλωση γάλακτος ή γαλακτοκομικών προϊόντων.

   Δεύτερον, το γάλα έχει συσχετισθεί με την πρόκληση αναιμίας από έλλειψη σιδήρου είναι ότι, λόγω αντιδράσεων των κυττάρων του εντέρου στις πρωτεΐνες του γάλακτος, προκαλούνται μικρές αιμορραγίες στο επιθήλιο του εντέρου, με αποτέλεσμα την απώλεια αίματος και, κατά συνέπεια, αυξημένες ανάγκες σε σίδηρο για την αποκατάστασή του. Σύμφωνα με μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Pediatrics το 1982 «τα βρέφη που τρέφονται με αγελαδινό γάλα κατά τη διάρκεια του δεύτερου εξαμήνου της ζωής τους μπορεί να έχουν μία απώλεια αίματος της τάξης του 30% από την εντερική οδό και μία σημαντική απώλεια σιδήρου κατά την αφόδευση». Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Journal of Pediatrics Surgery τον Οκτώβριο του 1999 αυτό το πρόβλημα υγείας αντιμετωπίζεται βεβαίως ως εξής: «Σ’ όλες τις περιπτώσεις η αιμορραγία σταμάτησε τελείως ύστερα από μία δίαιτα ελεύθερη από αγελαδινό γάλα».

   Σε μία μελέτη που έγινε σε 800 παιδιά και δημοσιεύθηκε στο Diabets Care τον Αύγουστο του 1997, βρέθηκε πως η κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος πριν από την ηλικία των 8 ετών αποτελεί έναν παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση νεανικού διαβήτη.

   Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine το 1992 «ασθενείς με νεανικό ή ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη παράγουν αντισώματα απέναντι στις πρωτεΐνες του αγελαδινού γάλακτος και υπεύθυνη φαίνεται να είναι, κυρίως, η bovine serum albumin».

   Πολλές μελέτες συνδέουν τις αναπτυξιακές διαταραχές των παιδιών, όπως η διαταραχή εστίασης της προσοχής, η υπερκινητικότητα, καθώς και η διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή (αυτισμός), με την κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος.

Οστεοπόρωση: Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Clinical Nutricion τον Ιανουάριο του 2001 εξέτασε τη διατροφή 1035 γυναικών, με ιδιαίτερη εστίαση στην απώλεια οστικής μάζας, σε σχέση με την πρόσληψη πρωτεϊνών από ζωικές και φυτικές τροφές. Τα ευρήματά της έδειξαν πως η κατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών σχετίζεται με αυξημένη απώλεια οστικής μάζας. Και το γάλα είναι μία ζωική τροφή που περιέχει ζωικές πρωτεΐνες. Πιο συγκεκριμένα, «οι γυναίκες που τρέφονται περισσότερο με ζωικές πρωτεΐνες έχουν σημαντικά περισσότερα ποσοστά απώλειας οστών απ’ ότι οι γυναίκες που τρώνε φυτικές πρωτεΐνες. Οι γυναίκες που καταναλώνουν υψηλότερα ποσοστά ζωικής πρωτεΐνης έχουν 4 φορές υψηλότερα ποσοστά απώλειας οστών και κατάγματος του ισχίου».

   Η Δρ. Deborah Selmeyer λέει: «Οι ζωικές τροφές περιέχουν κυρίως συστατικά που μεταβολίζονται στον οργανισμό σε πρόδρομα όξινων ουσιών, προάγοντας συνθήκες οξέωσης. Η οξέωση, με τη σειρά της, διεγείρει τη δραστηριότητα των κυττάρων που αποδομούν το οστό, των οστεοκλαστών, ενώ παράλληλα αναστέλλει τη δραστηριότητα των κυττάρων που σχηματίζουν νέο οστό, των οστεοβλαστών».

   Ο Neil Nedley στο βιβλίο του Proof Positive είναι κατηγορηματικός: «Η οστεοπόρωση, αντίθετα με την κοινή γνώμη, δεν έχει σχέση με την έλλειψη ασβεστίου στη διατροφή.

   »Το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται να είναι οι υπερβολικές απώλειες ασβεστίου, ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης περισσότερης ζωικής πρωτεΐνης. Δεν περιμένουμε η αμερικανική γαλακτοβιομηχανία να διαφημίσει την αλήθεια αυτή. Χρόνια έχουν δουλέψει για να μας πείσουν ότι το να πίνουμε περισσότερο γάλα και να τρώμε περισσότερο τυρί και γιαούρτι θα μας βοηθήσει να εμποδίσουμε την οστεοπόρωση.

   »Το γεγονός, όμως, είναι το εξής: Εάν η διατροφή σας είναι υψηλή σε (ζωική) πρωτεΐνη, μπορείτε να φάτε όλο το ασβέστιο που οι επιχειρήσεις των γαλακτοκομικών προϊόντων έχουν να σας προσφέρουν, με αποτέλεσμα απλά να αυξήσετε τον πιθανό κίνδυνο να αδυνατίσετε τα κόκκαλά σας και, ίσως, να αντιμετωπίσετε ένα κάταγμα στη λεκάνη αργότερα στη ζωή σας».

   Μία μελέτη του Δρ. Μ. Νεγκστέντ έδειξε ότι η συχνότητα των καταγμάτων από οστεοπόρωση αυξάνει, όσο αυξάνει και η μέση ημερήσια κατανάλωση ασβεστίου.

Ακμή: Με βάση μία κλινική μελέτη 1088 νεαρών ασθενών, την οποία διηύθυνε ο Δρ. Jerome Fisher για πάνω από 10 χρόνια, αναφέρθηκε στην Αμερικανική Δερματολογική Εταιρία (American Dermatological Association) ότι το γάλα ήταν ο κύριος παράγοντας για την πρόκληση ακμής σε ορισμένους ασθενείς. Ο Δρ. Jerome Fisher διαπίστωσε πως τα σπυράκια της ακμής ελαττώνονταν σε αριθμό ή και μίκραιναν, όταν οι ασθενείς σταματούσαν να καταναλώνουν γάλα. Η γνώμη του είναι ότι το λίπος, η ζάχαρη και οι ορμόνες που περιέχουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα συντελούν στην εκδήλωση ή την επιδείνωση της ακμής.

Υπογονιμότητα: Μία από τις αιτίες που έχουν συσχετισθεί με την υπογονιμότητα είναι και η γαλακτόζη, ένα σάκχαρο που υπάρχει σε μεγάλες ποσότητες στο αγελαδινό γάλα και επιδρά δυσμενώς στο γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα.

Παχυσαρκία: Οι περισσότεροι γιατροί και διαιτολόγοι έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τροφές πλούσιες σε λιπαρά, όπως τα γαλακτοκομικά προϊόντα, οδηγούν σε παχυσαρκία.

   Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι τροφές πλούσιες σε λίπη. `Ενα ποτήρι πλήρες γάλα αποτελείται κατά 49% από λίπος. `Οσο για τα γάλατα, τα τυριά και το τυρί cottage χαμηλών ή και καθόλου λιπαρών περιέχουν λίπος σε ποσοστό πάνω από 20%.

   Ο Δρ. Benjamin Spock στο βιβλίο του Baby and Child Care γράφει: «Δεν συνιστώ τα γαλακτοκομικά προϊόντα. Τα απαραίτητα λίπη που χρειάζονται για την ανάπτυξη του εγκεφάλου βρίσκονται στα φυτικά έλαια. Το γάλα έχει ελάχιστες ποσότητες απ’ αυτά τα λίπη, είναι όμως πλούσιο σε κορεσμένα λιπαρά, τα οποία μπλοκάρουν τις αρτηρίες και οδηγούν σε προβλήματα βάρους».

Καρδιαγγειακά προβλήματα: Σε μία μελέτη που έγινε σε 24 χώρες για τους παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόκληση καρδιαγγειακών παθήσεων, οι μελετητές αποφάνθηκαν ότι «το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα συντελούν σε πολύ μεγάλο βαθμό στην εκδήλωση καρδιαγγειακών νοσημάτων, ενώ η ζάχαρη, οι ζωικές πρωτεΐνες και τα ζωικά λίπη έρχονται σε δεύτερη, τρίτη και τέταρτη θέση αντίστοιχα» (Medical Hypothesis 7: 907-918, 1981).

   Το ίδιο έδειξε και μία άλλη μελέτη που έγινε σε 40 χώρες και δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Circulation της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρίας (American Heart Association) όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι «το γάλα και πολλά συστατικά του γάλακτος (τα λίπη του βουτύρου, η πρωτεΐνη του γάλακτος, το ασβέστιο και η ριβοφλαβίνη), σχετίζονται θετικά με θανάτους από στεφανιαία νόσο, σύμφωνα με μελέτες σε 40 χώρες» (Circulation, 1993, 88 b: 2771-2779). Η αντικατάσταση μάλιστα των γαλακτοκομικών λιπών από φυτικά λίπη είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των θανάτων από στεφανιαία νόσο (Osmo Turpeinen, Effect of Cholesterol-Lowering Diet on Mortality From Coronary Heart Disease and other Causes, Circulation, 59, No. 1, 1979, 1-7).

   Σε μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Cardiology, ερευνητές μελέτησαν 7 χώρες με υψηλή κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων και διαπίστωσαν ότι οι θάνατοι από καρδιαγγειακά αυξάνονταν, όσο αυξανόταν η κατανάλωση γάλακτος (J. Segall, Dietary Lactose as a Possible Risk Factor for Ischemic Heart Disease: Review of Epidemiology, International Journal of Cardiology, 46, No. 3, 1994, 197-207).

   Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο European Journal of Epidemiology, βρήκε ότι η κατανάλωση γάλακτος και βουτύρου προκαλεί καρδιαγγειακές παθήσεις (A. Menotti, D. Krombhout, H. Blackburn, F. Fidanza, R. Buzina και A. Nissisen «Food Intake Patterns and 25-Year Mortality from Coronary Heart Disease: Cross-Cultural Correlations in the Seven Countries Study», European Journal of Epidemiology, 15, No. 6, 1999, 507-515).

   Στο περιοδικό Lancet δημοσιεύθηκε μία μελέτη που αποδεικνύει ότι για τα καρδιαγγειακά νοσήματα κύριος υπαίτιος «είναι η πρωτεΐνη του γάλακτος και όχι το λίπος του» (F. Alamgir, J. Caplin, G. Cheland, M. Norell και G. Kaye, Survival Trends, Coronary Event Rates and the Monica Project, The Lancet, 354, 4 Σεπτεμβρίου 1999). Το ότι για την πρόκληση των καρδιαγγειακών νοσημάτων ευθύνονται οι πρωτεΐνες του γάλακτος υποστηρίζεται και από μία μελέτη που δημοσιεύθηκε το 1980 στο ίδιο έντυπο (Davies, Antibodies and Myocardial Infarction, ii, 205-207), η οποία αποκάλυπτε ότι οι περισσότεροι ασθενείς που υπέφεραν από έμφραγμα του μυοκαρδίου είχαν υψηλά επίπεδα αντισωμάτων κατά των πρωτεϊνών του γάλακτος, εν αντιθέσει με τα ποσοστά που βρέθηκαν σε μία συγκρίσιμη ομάδα ασθενών που δεν είχαν προβλήματα στεφανιαίας νόσου.

   Ερευνητές που μελέτησαν τη διατροφική σύνδεση με τα καρδιαγγειακά νοσήματα σε 32 χώρες, βρήκαν ότι απ’ όλους τους διατροφικούς παράγοντες που μελετήθηκαν, οι υδατάνθρακες του γάλακτος παίζουν τον σημαντικότερο ρόλο στην εκδήλωση καρδιαγγειακών παθήσεων σε άτομα ηλικίας άνω των 35 ετών και ότι το άπαχο γάλα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στην εκδήλωση στεφανιαίας νόσου σε άτομα άνω των 45 ετών (William Grant, Milk and Other Dietary Influences on Coronary Heart Disease, Alternative Medicine Review, 3, No. 4, 1998, 281-294).

   Τον Μάιο του 2000 δημοσιεύθηκε στο Medical Hypotheses μία μελέτη που υποστήριζε ότι «η υπερβολική κατανάλωση γάλακτος μπορεί να επιδράσει δυσμενώς στην κυκλοφορία του αίματος λόγω του υψηλού ασβεστίου που περιέχεται στο γάλα. Η υπερβολική κατανάλωση ασβεστίου μπορεί να προκαλέσει ασβεστοποίηση και σπασμό των αρτηριών, κάτι που θεωρείται ότι αποτελεί έναν βασικό παράγοντα για την πρόκληση ισχαιμίας του μυοκαρδίου».

   Το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα περιέχουν υψηλά ποσοστά ενός αμινοξέος, της μεθειονίνης, που μετατρέπεται σε ομοκυστεΐνη. Η ομοκυστεΐνη είναι ένας ανεξάρτητος παράγοντας κινδύνου για την πρόκληση καρδιαγγειακών παθήσεων και η αύξησή της στο αίμα συσχετίζεται με την πρόκληση στα τοιχώματα των αρτηριών των αρχικών βλαβών, που οδηγούν στη δημιουργία αρτηριοσκλήρωσης και την πυροδότηση της όλης διαδικασίας των καρδιαγγειακών παθήσεων.

Προγεροντική άνοια (νόσος Αλτσχάιμερ): Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο New England Journal of Medicine τον Φεβρουάριο του 2002 κατέληξε στο ότι ο κίνδυνος για την εκδήλωση της νόσου Αλτσχάιμερ είναι διπλάσιος στους ανθρώπους που έχουν υψηλότερα επίπεδα ομοκυστεΐνης στο αίμα τους.

   Το γάλα λόγω της υψηλής περιεκτικότητας των πρωτεϊνών του στο αμινοξύ μεθειονίνη, συσχετίζεται με κίνδυνο για αυξημένη ομοκυστεΐνη στο αίμα και, κατ’ επέκταση, με αυξημένο κίνδυνο για νόσο του Αλτσχάιμερ.

Σκλήρυνση κατά πλάκας: Ο John McDougall από το 1974 είχε υποστηρίξει με άρθρο του στο ιατρικό περιοδικό The Lancet (12: 1061) ότι μία δίαιτα με πολλά γαλακτοκομικά προϊόντα συνδέεται στενά με την εκδήλωση και εξέλιξη της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

Ρευματοειδής αρθρίτιδα: Τον Φεβρουάριο του 2003 στην έκδοση του Annals of Rheumatic Diseases δημοσιεύθηκε μία έρευνα για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα που έγινε στη Σουηδία, σε μία χώρα που οι άνθρωποι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες κρέατος και γαλακτοκομικών προϊόντων. Οι ερευνητές παρατήρησαν σημαντική βελτίωση στα συμπτώματα 26 ατόμων με ρευματοειδή αρθρίτιδα που, για τις ανάγκες της έρευνας, υποβλήθηκαν σε μία δίαιτα ελεύθερη από γαλακτοκομικά προϊόντα για τρεις μήνες, σε αντίθεση με την παρατήρηση καμίας βελτίωσης στα 25 άτομα που αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου, συνεχίζοντας να τρέφονται με την παραδοσιακή σουηδική δίαιτα, πλούσια σε ζωικά και γαλακτοκομικά προϊόντα.

   Το 1985 δημοσιεύθηκε στο Journal of the Royal Society of Medicine (volume 78) ότι «η νεανική ρευματοειδής αρθρίτιδα έχει σχέση με την εκδήλωση ανοσολογικής απάντησης, αλλεργίας, στο γάλα. Μετά την αποφυγή των γαλακτοκομικών προϊόντων, όλοι οι πόνοι των ανθρώπων που μελετήθηκαν για τις ανάγκες τις έρευνας εξαφανίστηκαν μέσα σε τρεις εβδομάδες».

Πονοκέφαλοι και ημικρανίες: Μία έρευνα που δημοσιεύθηκε το 1989 στο ιατρικό περιοδικό Pediatrics (84, 4: 595-603) αναφέρει ότι «τα γαλακτοκομικά προϊόντα μπορεί να παίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση ημικρανιών».

Καρκίνος: Η κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων αποτελεί έναν παράγοντα που προδιαθέτει και αυξάνει τις πιθανότητες της ανάπτυξης καρκίνου.

   Ο καρκινολόγος Hans Nieper από το 1985 έλεγε πως τα γαλακτοκομικά προϊόντα αυξάνουν την παραγωγή βλέννας μέσα στο σώμα, μίας βλέννας που καλύπτει τους όγκους και τους προστατεύει από το ανοσολογικό σύστημα. Τα φονικά κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού δεν μπορούν να αναγνωρίσουν πίσω από αυτή την «πανοπλία βλέννας» τα καρκινικά κύτταρα και να τα καταστρέψουν (Hans Nieper, Revolution in Technology, Medicine and Society, 1985).

   Σύμφωνα με το World Cancer Research Fund και το American Institute for Cancer Research, έντεκα ξεχωριστές μελέτες σε ανθρώπινους πληθυσμούς έχουν συνδέσει την κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων με τον καρκίνο του προστάτη. Οι άνδρες που αποφεύγουν το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν αυτή τη μορφή καρκίνου.

   Τα ευρήματα του Health Professionals Follow-Up Study δείχνουν πως οι άνδρες που κατανάλωναν υψηλές ποσότητες γαλακτοκομικών προϊόντων έχουν κατά 70% υψηλότερο κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη, σε σχέση με τους άνδρες που δεν καταναλώνουν γαλακτοκομικά προϊόντα.

   Μία μελέτη που έγινε σε άνδρες σε 41 διαφορετικές χώρες και δημοσιεύθηκε στο Alternative Medicine Review έδειξε πως όσο αυξανόταν η κατανάλωση γάλακτος, τόσο αυξάνονταν και τα ποσοστά θανάτου από καρκίνο του προστάτη.

   Μία μελέτη Βρετανών ερευνητών που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Cancer έδειξε πως οι άνδρες που ακολουθούν μία δίαιτα χωρίς γαλακτοκομικά προϊόντα (και κρέας) είχαν χαμηλότερα επίπεδα μίας συγκεκριμένης πρωτεΐνης που συνδέεται με την εκδήλωση καρκίνου του προστάτη, της IGF-1, ενός ινσουλινοειδούς αυξητικού παράγοντα που πιστεύεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόκληση αυτού του είδους καρκίνου.

   Σύμφωνα με τον Δρ. J. L. Outwater του Princeton University και τους Δρ. A. Nicholson και N. Bernard του Physicians Committee for Responsible Medicine πάνω από 12 επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν μία θετική σχέση μεταξύ της κατανάλωσης γαλακτοκομικών προϊόντων και της ανάπτυξης καρκίνου του μαστού.

   Μία μελέτη που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Cancer δείχνει ότι ο κίνδυνος για καρκίνο του μαστού αυξάνεται όσο αυξάνεται η κατανάλωση ζωικών λιπών και ζωικών πρωτεϊνών, ιδιαίτερα δε των προερχόμενων από τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

   Μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Cancer Research συσχετίζει τους θανάτους από καρκίνο του μαστού με την κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων και υποστηρίζει ότι τα γαλακτοκομικά προϊόντα παίζουν έναν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του καρκίνου του μαστού.

   Ερευνητές του Stanford University και του National Institutes of Health των ΗΠΑ βρήκαν ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις της ορμόνης IGF-1 οδηγούν σε αύξηση των καρκινικών κυττάρων που αναπτύσσονται στον ανθρώπινο οργανισμό. Η IGF-1 βρίσκεται σε υπερβολική ποσότητα σε όλα τα γάλατα που προέρχονται από αγελάδες, στις οποίες έχει χορηγηθεί η συνθετική αυξητική ορμόνη των βοοειδών. Η IGF-1 δεν καταστρέφεται με την παστερίωση. Σύμφωνα με το FDA η διαδικασία της παστερίωσης έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της συγκέντρωσης της IGF-1.

   Ο Δρ. Samuel Epstein του Πανεπιστημίου του Illinois, με άρθρο του στο International Journal of Health Sciences προειδοποιεί ότι τα υψηλά επίπεδα της IGF-1 στα γάλατα που προέρχονται από αγελάδες στις οποίες έχει χορηγηθεί συνθετική αυξητική ορμόνη των βοοειδών, αποτελούν έναν υψηλό παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού σε γυναίκες που καταναλώνουν αγελαδινό γάλα.

   Μελέτες που έχουν δημοσιευθεί στο Journal of the American Dietetic Association και στο British Medical Journal έδειξαν ότι η κατανάλωση τριών μερίδων γάλακτος με 0% ή με 1% λιπαρά για 12 εβδομάδες, οδηγεί σε μία αύξηση των επιπέδων της IGF-1 κατά 10%.

   `Ερευνες στο Roswell Park Memorial Institute στο Buffalo της Νέας Υόρκης έδειξαν ότι οι γυναίκες που πίνουν πάνω από ένα ποτήρι γάλακτος την ημέρα έχουν 3.1 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για καρκίνο των ωοθηκών απ’ ότι οι γυναίκες που δεν πίνουν.

   Μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal το 1990, η οποία διεξήχθη στη Νορβηγία και η οποία εξέταζε τις διατροφικές συνήθειες 1422 ατόμων για 11.5 χρόνια. Στην ομάδα εκείνων των ανθρώπων που έπιναν δύο ή περισσότερα ποτήρια γάλα την ημέρα παρατηρήθηκαν τρεισήμισι φορές περισσότερα περιστατικά καρκίνου των λεμφαδένων.

   Τα αποτελέσματα μίας έρευνας που δημοσιεύθηκε στο International Journal of Cancer το 1989 έδειξε ότι το γάλα μπορεί να οδηγήσει σε καρκίνο των πνευμόνων. Η έρευνα αυτή εξέτασε τις διατροφικές συνήθειες 569 ατόμων που έπασχαν από καρκίνο των πνευμόνων και 569 ατόμων που δεν έπασχαν από αυτόν. Τα αποτελέσματά της έδειξαν πως οι άνθρωποι που έπιναν πλήρες σε λιπαρά γάλα τρεις ή περισσότερες φορές την ημέρα, είχαν διπλάσια πιθανότητα να πάθουν καρκίνο των πνευμόνων, από αυτούς που ποτέ δεν έπιναν πλήρες γάλα.

Δυσανεξία της γαλακτόζης: Για την πέψη του γάλακτος είναι απαραίτητο ένα ένζυμο, η λακτάση, που διασπά ένα από τα βασικά σάκχαρα που υπάρχουν στο γάλα, τη γαλακτόζη. Η ικανότητα να παράγει ο ανθρώπινος οργανισμός το ένζυμο αυτό χάνεται μετά την ενηλικίωση, σε λίγο διαφορετική ηλικία και σε διαφορετικό βαθμό για τον κάθε άνθρωπο.

   Συμπτώματα όπως τα φουσκώματα, τα αέρια ή επεισόδια διάρροιας είναι μόνο η αρχή, με την κατανάλωση γάλακτος και γαλακτοκομικών προίόντων, καθώς στη συνέχεια, η ανεπάρκεια της λακτάσης, καθώς προδιαθέτει για ερεθισμό του εντερικού επιθηλίου και τη δημιουργία του συνδρόμου διαπερατού εντέρου, συνδέεται με ένα πλήθος από άλλα συμπτώματα και παθήσεις που συσχετίζονται με τα δύο αυτά εντερικά σύνδρομα.

ΣΙΤΑΡΟΧΟΡΤΟ

Σιταρόχορτο: Πρόκειται για το κοινό σκληρό κόκκινο σιταρόχορτο. `Εχει στενά φύλλα, κοίλο κοτσάνι και δυσδιάκριτα άνθη.

   Ο χυμός σιταρόχορτου περιέχει 92 από τα 102 στοιχεία του φλοιού του πλανήτη.

   Ο χυμός σιταρόχορτου είναι άριστη πηγή χλωροφύλλης, υψηλή σε σίδηρο, οξυγόνο και ένζυμα και μία από τις πιο πλούσιες πηγές βιταμινών A, B, C, ενώ περιέχει περισσότερη βιταμίνη C από το πορτοκάλι.

Πώς το πίνουμε: 2 έως 4 κουταλιές της σούπας, 3 έως 4 φορές την ημέρα (σύμφωνα με τις συστάσεις της Δρ. Ann Wigmore), περισσότερο δεν χρειάζεται. Το υπόλοιπο το φυλάμε στο ψυγείο. Το πίνουμε αργά και με άδειο στομάχι. Επίσης, τρώμε μισή ώρα μετά αφού έχουμε πιει τον χυμό. Εάν δεν μπορείτε να τον πιείτε σκέτο λόγω του ότι έχει μία ασυνήθιστη γεύση και μυρωδιά μπορείτε να τον προσθέσετε σε χυμό από πράσινα λαχανικά. Εάν ο χυμός σας βγει πικρός σημαίνει ότι ο σπόρος  ήταν πολυκαιρισμένος ή δεν ποτίστηκε αρκετά. Για θεραπευτικούς σκοπούς καλό είναι να συνδυάζεται με ωμοφαγία.

Αντιγήρανση: Ο άνθρωπος είναι τόσο υγιής, όσο υγιές είναι και το αίμα του. Επομένως, όσο πιο πολύ ανανεώνεται το αίμα του, τόσο πιο αργά κινείται το βιολογικό του ρολόι.

   Η χλωροφύλλη είναι πιο κοντά στη μοριακή δομή της αιμοσφαιρίνης του ανθρώπινου αίματος από οποιαδήποτε ουσία που υπάρχει στην πλανήτη και με την κατανάλωσή της αναζωογονείται το αίμα.

   Η χλωροφύλλη μπορεί να εξαχθεί από πολλά φυτά, όμως η χλωροφύλλη από σιταρόχορτο είναι ανώτερης ποιότητας, καθώς είναι η μόνη που περιέχει πάνω από 100 στοιχεία που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.

Ενδυνάμωση ανοσοποιητικού συστήματος: Η χλωροφύλλη σιταρόχορτου ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Καρκίνος: Στη χλωροφύλλη υπάρχουν πολλές αντικαρκινικές ουσίες, μία από τις οποίες είναι το αβσυσικό οξύ.

   Από μελέτες σε πειραματόζωα, αποδείχτηκε ότι ακόμα και σε μικρές ποσότητες, το αβσυσικό οξύ ήταν θανατηφόρο για τα καρκινικά κύτταρα του οργανισμού τους. Οι καρκινικοί όγκοι των ζώων αυτών εξαφανίστηκαν σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

   Κλινικές έρευνες σε καρκινοπαθείς έδειξαν ότι το pH του αίματός τους ήταν όξινο, ενώ μετά τη χρήση της χλωροφύλλης για μικρό χρονικό διάστημα, το αίμα τους έγινε αλκαλικό και το pH επανήλθε σε πλήρη ισορροπία. `Οταν το αίμα αποτοξινωθεί και γίνει αλκαλικό, όγκοι και ασθένειες δεν μπορούν να επιβιώσουν μέσα σ’ αυτό το υγιές περιβάλλον.

   Η χλωροφύλλη, όπως είπαμε, μπορεί να εξαχθεί από πολλά φυτά, όμως η χλωροφύλλη από σιταρόχορτο είναι ανώτερης ποιότητας, καθώς είναι η μόνη που περιέχει πάνω από 100 στοιχεία που χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός.

   Από τις μελέτες του Δρ. Chiu-Nan-Lai του Αντικαρκινικού Κέντρου του Πανεπιστημίου του Τέξας αποδείχθηκε ότι η φρέσκια χλωροφύλλη σιταρόχορτου έχει την ιδιότητα να καταπολεμά τις καρκινογόνες ουσίες που προκαλούν τους όγκους και να εξουδετερώνει τις τοξίνες στον οργανισμό.

   Η φρέσκια χλωροφύλλη σιταρόχορτου καταπολεμά τον καρκίνο, ειδικά όταν συνδυάζεται με «ζωντανές», δηλαδή αμαγείρευτες τροφές, διότι κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος των τροφών αυτές χάνουν ολοκληρωτικά τα ένζυμα, τις βιταμίνες, τα ιχνοστοιχεία και τη ζωτική τους ενέργεια και γίνονται τοξικές.

Γονιμότητα: Η χλωροφύλλη σιταρόχορτου βοηθάει στη γονιμότητα, καθώς η υψηλή ποσότητα μαγνησίου στη χλωροφύλλη χτίζει ένζυμα και αναπλάθει τις σεξουαλικές ορμόνες.

Εγκεφαλική λειτουργία: Το σιταρόχορτο περιέχει οξυγόνο, όπως όλα τα φυτά που περιέχουν χλωροφύλλη. Ο εγκέφαλος και τα αγγεία λειτουργούν καλύτερα μέσα σ’ ένα περιβάλλον υψηλό σε οξυγόνο.

Τοξίνες: Η χλωροφύλλη σιταρόχορτου εξουδετερώνει τοξίνες που βρίσκονται μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό.

Αποτοξίνωση του ήπατος: Η χλωροφύλλη σιταρόχορτου αποτοξινώνει το ήπαρ.

Διαβήτης: Το σιταρόχορτο βελτιώνει το ζάχαρο στο αίμα (διαβήτης), ειδικά όταν συνδυάζεται με «ζωντανές», δηλαδή αμαγείρευτες τροφές, διότι κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος των τροφών αυτές χάνουν ολοκληρωτικά τα ένζυμα, τις βιταμίνες, τα ιχνοστοιχεία και τη ζωτική τους ενέργεια και γίνονται τοξικές.

Τερηδόνα: Μόνο μία ποσότητα σιταρόχορτου στον ανθρώπινο οργανισμό προλαμβάνει την τερηδόνα και διατηρεί υγιή τα δόντια.

Πονόδοντος: Κρατώντας τον χυμό σιταρόχορτου για 5 λεπτά στο στόμα, σταματάει ο πονόδοντος, απορροφώνται οι τοξίνες και συσφίγγονται τα χαλαρά ούλα.

Πεορία: Το σιταρόχορτο εξαλείφει την πεορία (πυώδη ούλα) (ο πολτός του σιταρόχορτου μαζί με τον χυμό του, αν εφαρμοστεί στην πάσχουσα περιοχή ή μασήσουμε τον πολτό και τον φτύσουμε).

`Ασπρισμα μαλλιών: Το σιταρόχορτο προλαμβάνει το άσπρισμα των μαλλιών και επαναφέρει το φυσικό τους χρώμα, ειδικά όταν συνδυάζεται με «ζωντανές», δηλαδή αμαγείρευτες τροφές, διότι κατά τη διαδικασία του μαγειρέματος των τροφών αυτές χάνουν ολοκληρωτικά τα ένζυμα, τις βιταμίνες, τα ιχνοστοιχεία και τη ζωτική τους ενέργεια και γίνονται τοξικές.

Πέψη: Το σιταρόχορτο βελτιώνει την πέψη.

Δυσκοιλιότητα: Το σιταρόχορτο είναι ιδανικό για τη δυσκοιλιότητα και κρατάει χαλαρό το έντερο.

Πίεση: Το σιταρόχορτο ρίχνει την πίεση, γιατί βοηθάει στη συντήρηση των αγγείων.

Θυροειδής: Το σιταρόχορτο ενεργοποιεί τον θυροειδή κατά της παχυσαρκίας.

Ακμή: Το σιταρόχορτο θεραπεύει την ακμή.

Κοψίματα, εγκαύματα, κιρσοί, μύκητες στα πόδια, τσιμπίματα από έντομα: Το σιταρόχορτο καταπραΰνει και θεραπεύει κοψίματα, εγκαύματα, κιρσούς, μύκητες στα πόδια και τσιμπίματα από έντομα.

Πιτυρίδα: Το σιταρόχορτο αν εφαρμοστεί στα μαλλιά με μασάζ πριν το λούσιμο, εξαλείφει την πιτυρίδα και την φαγούρα.

ΓΥΡΗ ΜΕΛΙΣΣΩΝ

Ελκώδης κολίτιδα: Η ελκώδης κολίτιδα θεραπεύεται μέσα λίγες μέρες με την πρόσληψη γύρης μελισσών αρκεί αυτή να είναι φρέσκια και να διατηρείται στην κατάψυξη.

ΑΣΠΑΡΤΑΜΗ

Ασπαρτάμη: Η ασπαρτάμη είναι μία γλυκαντική ουσία που αντικαθιστά την ζάχαρη σε όλα τα αναψυκτικά τύπου light, στις τσίχλες χωρίς ζάχαρη, σε παγωτά τύπου 0%, σε διάφορα γιαούρτια με λίγες θερμίδες και σε διάφορα γλυκά τύπου light.

Οι παρενέργειες από την κατανάλωση ασπαρτάμης μπορεί να εκδηλωθούν με τα εξής συμπτώματα:

Ψυχολογικά-ψυχιατρικά συμπτώματα: Τύφλωση στο ένα ή και τα δύο μάτια, Ταχυκαρδία, σοβαρή κατάθλιψη, μείωση της οπτικής οξύτητας.

Αίσθημα των καρδιακών παλμών, οξυθυμία, μείωση της νυχτερινής όρασης, αύξηση της πίεσης, επιθετικότητα, θόλωση της όρασης.

Δυσχέρεια της αναπνοής, ανησυχία, φωτεινές λάμψεις ή γραμμές, επιδείνωση των αναπνευστικών αλλεργιών όπως το άσθμα.

Αλλαγές προσωπικότητας, σηραγγώδης όραση, αϋπνία, πόνος στο ένα ή και στα δύο μάτια, φοβίες, μείωση των δακρύων.

Από το γαστρεντερικό σύστημα: Ναυτία, πρήξιμο των ματιών, διάρροια, τάση για συχνή ούρηση και αίσθηση καψίματος κατά την ούρηση, άτυπους πόνους στην κοιλιά.

Από το αυτί: Εμβοές, μείωση της αντοχής σε θορύβους, ελάττωση της ακουστικής ικανότητας.

Πρόσθετες παρενέργειες:

Από το νευρικό σύστημα: Θάνατος, πρήξιμο στα χείλη, σπασμοί ή και επιληπτικές κρίσεις, εμφάνιση εξανθήματος, όγκοι στον εγκέφαλο, πονοκέφαλοι ή και ημικρανίες, αμετάκλητες εγκεφαλικές βλάβες, ίλιγγοι.

Από το ενδοκρινικό σύστημα: Σύγχυση ή και απώλεια μνήμης, διαταραχές του ύπνου ή και υπνηλία.

Υπογλυκαιμία, πεπτικό έλκος.

Σημαντική λέπτυνση των τριχών ή και τριχόπτωση, σοβαροί μυϊκοί σπασμοί.

Η ασπαρτάμη μπορεί επίσης να πυροδοτήσει, να μιμηθεί τα συμπτώματα ή και να προκαλέσει τις ακόλουθες ασθένειες:

Σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, νόσο του Αλτσχάιμερ, επιληψία, διαταραχές εστίασης της προσοχής, σκλήρυνση κατά πλάκας, υποθυρεοειδισμό, ινομυαλγία.

«Μόνο τα μικρά μυστικά χρειάζονται προστασία.

Τα μεγάλα προστατεύονται από τη δημόσια δυσπιστία».

Μάρσαλ ΜακΛούαν

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ