Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΙΣΥΧΘΟΝΑ

Ο Ερυσίχθων, γιος του Τρίοπα, ήταν Θεσσαλός. Βλάσφημος, ασεβής, βίαιος και υπερόπτης, μ ισούσε τους θεούς.

Μια φορά διέταξε τους υπηρέτες
του να κόψουν τήν ιερή βελανιδιά, για να κτίσει
εκεί το παλάτι του, που ήταν αφιερωμ ένη στη θεά Δή ητρα και γύρω της χόρευαν οι Δρυάδες.
Οι θεϊκές προειδοποιήσεις δεν μπόρεσαν να τον μεταπείσουν να αποφύγει την ιεροσυλία.

Μάλιστα όταν αυτοί δίστασαν, άρπαξε ένα τσεκούρι και είπε:

«Δέν ενδιαφέρει αν το δέντρο αυτό το αγαπά η θεά. Ακόμ η και η θεά η ίδια ν αν ήταν, θα την έριχνα κάτω αν στεκόταν στον δρόμ ο μου».
Κάποιος από τους παριστα μένους προσπάθησε να τον
στα ματήσει καί ο Ερυσίχθονας τον σκότωσε, λέγοντας:

«Ορίστε η αντα μοιβή για τον οίκτο σου».

Οι Δρυάδες, βλέποντας με θλίψη πεσμν ένο πια κατάχαμ α
το πιο περίφημ ο δέντρο του δάσους,
πήγαν στη Δήμ ητρα και ζήτησαν την τιμ ωρία του Ερυσίχθονα. Η Δή μητρα συ φώνησε και ζήτησε από τον μεγαλύτερο εχθρό της, την Πείνα, που κατοικούσε στη Σκυθία μ αζί με τον Τρόμ ο και το Κρύο (μ έσω αγγελιοφόρου, αφού απαγορευόταν να έρθει
σε επαφή μαζί της), να κυριεύσει τα εντόσθια του Ερυσίχθονα.
Της παρήγγειλε ούτε η δύναμη των δώρων της (της Δήμ ητρας), αλλά ούτε
και καμμ ία αφθονία να μ ην τον ανακουφίζει. Η Πείνα υπάκουσε στις εντολές της Δήμητρας και ένα
βράδυ, που ο Ερυσίχθονας κοιμ όταν, κυρίευσε τα σωθικά του.

Μετά έφυγε από την γη ν της αφθονίας
(τη Θεσσαλία) για να γυρίσει στη φρικτή πατρίδα της.

Ο Ερυσίχθονας ονειρευόταν στον ύπνο του ότι πεινούσε
και όταν πλέον ξύπνησε, η πείνα του είχε γίνει τεράστια.

Α μέσως ζήτησε να του φέρουν τροφή.
Ό μως, όλο το φαγητό της Γης δεν του έφτανε. Η πείνα του έγινε τόση όση και ο ωκεανός.
Η περιουσία του εξανε ίσθηκε.

Η κόρη του, Μήστρα, που είχε το χάρισ α να μ ετα μορφώνεται (της το είχε δώσει κάποτε ο Ποσειδώνας) ,
σκέφτηκε να πουληθεί σα σκλάβα για να σώσει τον πατέρα της από την καταστροφή.

Κάθε φορά που πουλιόταν σκλάβα , μ ετα μ ορφωνόταν κι ερχόταν να πουληθεί και πάλι, προμηθεύοντας έτσι μ ε χρή ατα τον πατέρα της για να ικανοποιήσει την ακόρεστη πείνα του.

το τέλος ο Ερυσίχθων άρχισε να κατασπαράζει τα ίδια του τα μέλη.
Αγωνιζόταν να θραφεί, τρώγοντας το ίδιο του το σώ μα. Ώσπου ο θάνατος τον
απάλλαξε από την εκδίκηση της Θεάς Δή μητρας.
Ο ρόλος του Ερυσίχθονα στο συγκεκρι ένο μ ύθο είναι ε φανής. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι το πώς θα ικανοποιήσει τον εγωισ μό του περισσότερο.

Πώς θα κυριαρχήσει απόλυτα στην φύση χωρίς να ενδιαφέρεται για τις επιπτώσεις. Πώς θα ικανοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις του.
Ζητά όλο και περισσότερα. Φυσική συνέπεια είναι νά πληρώσει γι΄αύτό τό τίμημα.

Κατερινα Βλαχου

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ