Ποια ήταν η ταυτότητα του Μελχισεδέκ;

 

Τι αποκαλύπτει ο Μέγας Αθανάσιος για την ελληνική καταγωγή του ανθρώπου που ευλόγησε τον Αβραάμ!.. Διαβάστε τι γράφουμε μέσα στο έργο μας: «Οι Έλληνες της Βίβλου» (Παλαιά Διαθήκη)!...

Είναι γνωστό ότι μέσα εις την Αγίαν Γραφήν υπάρχουν κάποια πρόσωπα τα οποία «διαδραματίζουν» ένα μυστηριώδη ρόλον. Ένα εξ’ αυτών είναι και ο Μελχισεδέκ για τον οποίον έχουν γραφεί πολλά σχετικώς με αυτό το οποίο πιστεύεται, ότι δηλαδή ήτο αγενεαλόγητος, απάτωρ και αμήτωρ.
Σύμφωνα με την Γένεση ήτο από την Ιερουσαλήμ και μάλιστα ιερέας των Ελγιών δηλαδή του Υψίστου Θεού. Όταν ο Αβραάμ επέστρεφε από την νικηφόρο εκστρατεία του εναντίον του Χοδολλογόμαρ, βασιλέως του Ελάμ, ετίμησε με δώρα τον Μελχισεδέκ, ο οποίος του προσέφερε ψωμί και κρασί, ενώ στην συνέχεια τον ευλόγησε.
Είναι παράδοξον το γεγονός, ότι περί του προσώπου αυτού θρυλούνται πολλά., αφού η Αγία Γραφή δεν αναφέρει τίποτε άλλο διαφωτιστικό για την ζωή του Μελχισεδέκ, που θεωρείται προδρομική μορφή του Μεσσία και η Εκκλησία μας τον τιμά την Κυριακή των Προπατόρων.

«ΟΥΧΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΞΙΝ ΑΑΡΩΝ»
Μέσα στο «Λεξικόν των Αγίων Γραφών, του Γ. Κωνσταντίνου1
ΜΕΛΧΙΣΕΔΕΚ, βασιλεύς δικαιοσύνης ην δε βασιλεύς της Σαλήμ και ιερεύς του Υψίστου, ότε ηυλόγησε τον Αβραάμ, και έλαβε παρ' αυτού δέκατα (Γέν. ιδ', 18 —20. βρ. ζ', 1—3)• ή αγία Γραφή όλως σιγώσα τον τε πα¬τέρα, την μητέρα, την γέννησιν και την γενεαλογίαν αυτού, ως και τον θάνατον, παρίστησι τούτον άνευ μεν προκατόχου και διαδόχου, βασιλέα δε και ιερέα υπό του Θεού ορισθέντα, δήλα δη σα¬φή τύπον του Ιησού Χριστού, όντος «βασιλέως και ιερέως κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» δήλα δη άνευ μεν προκατόχου και διαδόχου, αείποτε δε βασιλεύοντος και ιερατεύοντος, και ουχί κατά την τάξιν Ααρών, γνωστού βίου, κα¬ταγωγής, θανάτου και διαδοχής. (Ψαλμ.ρι', ή ρθ΄ρθ',4.Έβρ.ζ',11).

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο Ι. Θ. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑΣ

Ας δούμε, όμως, τι γράφει για τον Μελχισεδέκ ο Θεολόγος καθηγητής Ι. Θ. Κολιτσάρας,:

«Μυστηριώδες ιερόν πρόσωπον, αναφερόμενον εις την Π. Διαθήκην και συμβολίζει τον Χριστόν. Παρουσιάζεται, όπως γράφει και ο Απόστολος Παύλος, ως «απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος μήτε αρχή ημερών μήτε ζωής τέλος έχων» (Εβρ. ζ΄3). Φωτεινόν μετέωρον, εξαιρετική προσωπικότης εις την ιστορίαν των ανθρώπων, του οποίου το όνομα και η διακονία ήσαν κατ’ εξοχήν συμβολικά. Μελχισεδέκ σημαίνει βασιλεύς δικαιοσύνης. Ήτο βασιλεύς της Σαλήμ, της μετά ταύτα Ιερουσαλήμ. Η λέξις Σαλήμ σημαίνει ειρήνη. Άρα ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται και ως βασιλεύς της ειρήνης. Ευλογεί τον Αβραάμ εν τω προσώπω του οποίου ευλογεί και τους απογόνους του, άρα και την ιερατικήν φυλήν Λευί. Παρουσιάζεται, δε αύτη έχων ανωτέραν ιερωσύνην, από την των Εβραίων διότι «το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται» (Εβρ. ζ΄7). Επί δε τούτοις προσέφερε ως θυσίαν, άρτον και οίνον, σύμβολα της θυσίας του Χριστού και ειδικώτερον του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Η Γραφή ονομάζει τον Χριστόν «ιερέα εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Ψαλμ. ρθ’ 1,4 και Ματθ. κβ΄44). Ο δε Απόστολος Παύλος επανειλημμένως ονομάζει τον Κύριον ως τον μοναδικόν αρχιερέα και λυτρωτήν τον προεικονισθέντα υπό του Μελχισεδέκ (Εβρ. ζ΄1-28)».

«ΦΥΛΗΣ ΕΤΕΡΑΣ ΜΕΤΕΣΧΗΚΕΝ»!

Δράττομαι εδώ της ευκαιρίας να πω, ότι ο Απόστολος Παύλος εις την Προς Εβραίους Επιστολήν του (η οποία, κατά τον αείμνηστον Καθηγητήν Παναγιώτην Ν. Τρεμπέλαν ενδέχεται να έχη γραφή από τους ακόλουθους του Λουκά, Απολλώ ή υπό του Κλήμεντος Ρώμης) αναφερόμενος εις την αρχιερωσύνην του Χριστού «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Κεφάλαιο Ζ’, στίχ. 1-10) εις το γεγονός ότι ο Χριστός έγινεν αρχιερεύς θυσιάσας εαυτόν (Κεφ. 7, στίχ. 11-28), αναγκάζεται να γράψη «ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε» (7,14) διότι προηγουμένως, όπως ο ίδιος ομολογεί, «φυλής ετέρας μετέσχηκεν»!! (7,13).
Ας δούμε πως έχει το κείμενο:
«Ει μεν ουν τελείωσις δια της Λευϊτικής ιερωσύνης ην ο λαός γαρ επ' αυτή νενομοθέτητο τις έτι χρεία κατά την τάξιν Μελχισεδέκ έτερον ανίστασθαι ιερέα και ου κατά την τάξιν λέγεσθαι;
Μετατιθεμένης γαρ της ιερωσύνης εξ’ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται.
Εφ ον γαρ λέγεται ταύτα, φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ’ ης ουδείς προσέσχηκε τω θυσιαστηρίω.
Πρόδηλον γαρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο Κύριος ημών, εις ην φυλήν ουδέν περί ιερωσύνης Μωϋσής ελάλησε»
Και η ερμηνευτική απόδοσις από τον Παν. Ν. Τρεμπέλα:
«Ας ίδωμεν τώρα ποίον συμπέρασμα βγαίνει από όσα είπομεν. Εάν μεν λοιπόν ήτο δυνατόν να κατορθωθή η τελεία σχέσις και συμφιλίωσίς μας με τον Θεόν δια μέσου της Λευϊτικής ιερωσύνης, που ήτο κάτι ουσιώδες δια την όλην μωσαϊκήν νομοθεσίαν – διότι ο λαός είχε λάβει τον νόμον στηριγμένον και θεμελιωμένον εις την ιερωσύνη αυτήν – ποία πλέον ανάγκη υπήρχε να αναστηθεί και να αναδειχθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ και να μη ονομάζεται και ο νέος ιερεύς κατά την τάξιν Ααρών ιερεύς: Ήτο λοιπόν ανεπαρκής ή παλαιά ιερωσύνη και δι’ αυτό ανεδείχθη υπό του Θεού νέα ιερωσύνη. Αλλ’ αυτό συνεπιφέρει και μεταβολήν του νόμου. Διότι όταν μεταβάλλεται και αλλάση η ιερωσύνη, επί της οποίας εστηρίζετο η μωσαϊκή νομοθεσία, κατ’ ανάγκην επακολουθεί και αλλαγή νόμου και αντικαθίσταται λοιπόν η Παλαιά Διαθήκη υπό της Νέας. Πράγματι, δε μετετέθη και αντικατεστάθη η Λευϊτική ιερωσύνη. Διότι, εκείνος δια τον οποίον λέγονται ταύτα και τον οποίον εσυμβόλιζεν ο Μελχισεδέκ, ο Ιησούς Χριστός δηλαδή, κατάγεται, από άλλην φυλήν, από την οποίαν δεν επλησίασε κανείς ως ιερεύς εις το θυσιαστήριον. Διότι είναι φανερόν ότι ο Κύριός μας σαν άλλος ήλιος δικαιοσύνης ανέτειλεν από την φυλήν του Ιούδα, δια την φυλήν δε αυτήν δεν είπε τίποτε περί ιερωσύνης ο Μωϋσής»
.
Θέλετε τώρα να δείτε πως γίνεται η σωστή απόδοσις του ως άνω κειμένου; Διαβάστε:
«Αν η Λευιτική ιερωσύνη οδηγούσε στην τελειότητα – γιατί από τον νόμο αυτή η ιερωσύνη δόθηκε στον λαό – ποια ανάγκη υπήρχε να εμφανιστεί νέο είδος ιεροσύνης όπως εκείνης του Μελχισεδέκ; Δεν αρκούσε η ιερωσύνη από τη γενιά του Ααρών; Όταν όμως αλλάζει ο φορέας της ιερωσύνης, τότε αναγκαστικά αλλάζει και ο νόμος. Και ο Κύριός μας, για τον οποίον λέγονται τα παραπάνω ανήκε σε άλλη φυλή…» !2
Και κάτι ακόμη:
Ο Μέγας Αθανάσιος, Πατήρ της Εκκλησίας μας, γράφοντας : «Δια τι εκλήθη ο Μελχισεδέκ απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος», αναφέρει ότι ο πατήρ του Μελχισεδέκ ήτο «Έλλην, άσωτος, θυσίας επιτελών τοις ειδώλοις» ενώ εις υποσημείωσιν του κειμένου αυτού διαβάζομεν : «Ην δε ο πατήρ αυτών βασιλεύς Ελλήνων (sic) ασώτοις θυσίαις επιτελών» !3
Περί του θέματος αυτού γίνεται μνεία και μέσα στο βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. Γ. Κωνσταντίνου: Λεξικόν των Αγίων Γραφών, Εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήναι 1973, όνομα: «Μελχισεδέκ».
2. Ίδε «Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ» της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας, «Η Καινή Διαθήκη», Προς Εβρ. 7, 11-13, σελ. 348.
3. Ίδε «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ» του J. P. Migne, του «Κέντρου Πατερικών Εκδόσεων», Τόμος 28 σελ. 525- 532.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ