Απόψε σκέπασε τους φόβους μου

της Σοφίας Δημουλά

Σκέπασέ με. Κρυώνω σήμερα πολύ.
Έβγαλα κάθε συναίσθημα από πάνω μου. Ξεγύμνωσα την καρδιά μου και αποκοιμήθηκα ξεσκέπαστη.
Σήκωσε αέρα έξω. Ακούγεται δαιμονισμένος και με φοβίζει.
Φυσάει ψεύτικα λόγια και δήθεν αγάπες. Φυσάει ηλίθιες υποσχέσεις, εγωισμό και πολλές δικαιολογίες.
Τα παραθυρόφυλλά μου έχουν λυσσάξει. Ανοιγοκλείνουν μανιωδώς. Σαν να με προειδοποιούν να προσέχω μην τυχόν και με παρασύρει αυτός ο τρελός αέρας.
Δεν πρόλαβα να τα κλείσω.
Φοβάμαι που δεν είσαι εδώ. 
Φοβάμαι τον «ντυμένο» αυτόν αέρα. Φοράει πολλές στρώσεις κακίας και αναστάτωσης. Για καλό δεν ήρθε.
Σκεπασέ με. Τρομάζω και κλαίω σαν μικρό παιδί.
Και αυτός ο αέρας δεν λέει να κοπάσει, να ξεθυμάνει. Τα ‘χει ρημάξει όλα. Είναι πολύ θυμωμένος.
Μαζί μου;
Φοβάμαι τα παραθυρόφυλλά μου θα λυγίσουν, δεν θα αντέξουν.

Πώς θα προστατέψω εγώ την αξιοπρέπειά μου αν χαλάσουν αυτά;
Πώς θα φυλάξω την αγνότητα απ’ τον αέρα να μην την πάρει τροχάδην;
Σκέπασέ με. Όχι με σεντόνι, ούτε με κουβέρτα. Δε με ζεσταίνουν αυτά.
Με αγκαλιές. Πολλές. 
Με λόγια τρυφερά, ζεστά.
Με χάδια απαλά, προστατευτικά.
Με φιλιά γλυκά, εκφραστικά.
Με αγάπη αγνή, αληθινή.
Και πες στον αέρα να πάψει να με τρομάζει. Δεν είναι αστείο αυτό που κάνει.
Είναι αρκετά λυσσώδης και γω αρκετά μόνη ακόμη να τον αντιμετωπίσω.
Τουλάχιστον ας λυπηθεί τα παραθυρόφυλλά μου. Είναι τα μόνα που μου έχουν απομείνει, να κλείσω έξω τον αναθεματισμένο αυτόν αέρα.

fwords

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ