Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις …

Ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις χωρίς να το θέλουμε και κάποιες φορές εκεί που δεν το περιμένουμε, με τρόπο που δεν τον έχουμε φανταστεί.

Εμείς στην ζωή μας «αποθηκεύουμε» καθημερινά πράξεις, σκέψεις, συναισθήματα τα οποία προσμετρούνται μέσα στην αποθήκη του υποσυνείδητού μας.

Έτσι με το «πλήρωμα» του χρόνου «έρχεται η απάντηση» σε όλα και από όλα. Ο τρόπος είναι που μας ταράζει κάποιες φορές και σε κάποιες περιπτώσεις, γιατί δεν τον περιμέναμε.

Όπως είναι ένα ατύχημα, μία ασθένεια και μία απώλεια. Τα οποία μοιάζουν τυχαία, αλλά δεν είναι. Έρχονται μεν όταν δεν τα περιμένουμε, αλλά κάπως εμείς χρόνια ολόκληρα τα «συντηρούσαμε» μέσα μας και δεν το θυμόμασταν. Όμως η συνείδησή μας θυμάται τα πάντα. Και όταν «ωριμάσει» κάτι εκδηλώνεται είτε μέσα μας, είτε γύρω μας.

Όχι δεν φταίει ο Θεός, ούτε η «κακή μας μοίρα», αλλά ο πρώτος «σπόρος» που τον «φυτέψαμε» πριν από χρόνια και δεν το θυμόμαστε φυσικά. Γιατί ο άνθρωπος έχει επιλεκτική μνήμη και έχει την ιδιότητα να ξεχνά και να θεωρεί ότι κοιτάει μπροστά και ότι περπατάει προς το μέλλον του. Όμως δεν περπατάει προς το μέλλον του, αν συνεχώς αγνοεί το κάθε του παρόν αν έχει μέσα του μορφή αδικίας. Καθώς η αδικία έρχεται να βιωθεί από μας όταν έρθει η «ώρα».
Ποια αδικία άραγε, θα σκεφτεί κάποιος ?
- Εγώ δεν έχω αδικήσει στη ζωή μου, θα πει στον εαυτό του. 
Μα αλήθεια πιστεύουμε ότι δεν έχουμε αδικήσει ? Μία αρνητική σκέψη για έναν μας συνάνθρωπο, ένας θυμός, ένας καβγάς, ένα ψέμα, είναι μορφές αδικίας. Που όταν γίνονται, γίνονται χωρίς ίσως να το καταλάβουμε, επαναλαμβάνονται γιατί γίνονται μορφή συνήθειας, αλλά και στοιχείο του χαρακτήρα και έτσι όταν αυτά «μαζευτούν», θα εκδηλωθούν είτε το θέλουμε, είτε όχι. Ο τρόπος πάντα θα μας ξαφνιάζει, γιατί δεν έχουμε μάθει να αναζητάμε την κάθε μας στιγμή και την κάθε μας πράξη. Δεν έχουμε μάθει να «κοιτάμε» την αλήθεια, αλλά έχουμε μάθει να ξεχνάμε και να αγνοούμε τέτοιες στιγμές.
Με ποιο τρόπο άραγε και τι εννοεί ?

Αποτέλεσμα να βιώνουμε ασθένειες, που τώρα στην εποχή μας, τις λέμε «αυτοάνοσες», αλλά και τις κλασικές ασθένειες όπως έμφραγμα, καρκίνο, κλπ. Αλλά να βιώνουμε το πλήρωμα του χρόνο με απώλειες στον οικονομικό τομέα, στην δουλειά μας, στο συντροφικό μας κομμάτι κλπ.

Λύση λοιπόν σε όλο αυτό είναι, επειδή τα πάντα είναι ρόδα και γυρίζει, δηλαδή επιστρέφει, να αναζητήσουμε κάθε μας σημείο, και να δούμε πότε κρίναμε, πότε θυμώσαμε, πότε κατακρίναμε, πότε αδικήσαμε, πότε αδικήσαμε και να αρχίσουμε σταδιακά να αδειάζουμε όλα αυτά από μέσα μας πρώτον με συγνώμη και συγχώρεση από μας και από τον αποδέκτη γράφοντας σε ένα τετράδιο ξανά και ξανά ώσπου να νιώσουμε εμείς καλύτερα. Δεύτερον να δούμε τι συμπεριφορά είχαμε και να αρχίσουμε σταδιακά να βελτιώνουμε τον τρόπο μας. Τρίτον να πάρουμε απόφαση να μείνουμε σε απόσταση από κάθε μορφή κριτικής και αξιολόγησης. Τέταρτον να επιλέξουμε τον δρόμο της αυτογνωσίας ο οποίος σταδιακά θα μας βοηθήσει να καθαρίσουμε το παρελθόν μας για να μην έρθει τίποτε να μας ταράξει στο μέλλον μας.

Δωροθέα 

zefira21

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ