Γιατί επέλεξαν τα ονόματα της “Ευριδίκης” και του “Ζήνωνα” οι ιλλουμινάτοι νονοί;

Οι “πεφωτισμένοι” που κατέχουν εκείνες τις θέσεις στην πυραμίδα εξυπηρέτησης και επιβολής της παγκόσμιας ελίτ έχουν το δικό τους σκεπτικό και κουλτούρα, αλλά και τους δικούς τους κώδικες

Μια φονική καταιγίδα που κόστισε τη ζωή 16 συνανθρώπων μας ενώ αγνοούνται ακόμα 6 βαπτίστηκε “Ευρυδίκη”. Καπάκι έρχεται εκ νέου ένα άλλο σύστημα που δημιουργήθηκε τεχνηέντως στην Ιταλία και του έδωσαν το όνομα του φιλοσόφου Ζήνωνα.

Φουλ ηλεκτρομαγνητικά κύματα

Που να πάει το μυαλό του κόσμου και να κάτσει να σκεφτεί γιατί επιλέχθηκαν αυτά τα ονόματα.

Ποια ήταν η Ευριδίκη

Στην ελληνική μυθολογία, αναφέρονται τέσσερα πρόσωπα με το όνομα Ευρυδίκη, ωστόσο η πλέον γνωστή σε όλους ήταν η σύζυγος του Ορφέα. Το όνομα της ταυτίζεται με τον θάνατο και των Κάτω Κόσμο.

Η Ευριδίκη δαγκώθηκε από ένα φίδι και πέθανε. Ο Ορφέας, τρελαμένος από τον πόνο του, έπαιξε τόσο λυπητερά τραγούδια που έκανε όλους τους Θεούς να δακρύσουν και έτσι τον συμβούλευσαν να κατέβει στον Κάτω Κόσμο. Όταν ο Ορφέας κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο και με τη μουσική του απάλυνε την καρδιά του Άδη και της Περσεφόνης, αυτοί συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη, αλλά με την προϋπόθεση πως έπρεπε να περπατά μπροστά από αυτή και να μην κοιτάξει ποτέ πίσω μέχρι να φτάσουν και οι δυο στον Πάνω Κόσμο.

Αλλά όπως γίνεται (περιέργως) πάντα με μια τέτοια εντολή, ο Ορφέας αθέτησε την υπόσχεση και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε και πάλι. Η ιστορία αυτή έχει γίνει θέμα πολλών έργων τέχνης, όπως η μπαρόκ όπερα του Gluck “Ορφέας και Ευριδίκη” καθώς αγγίζει το θέμα που ανέκαθεν απασχολούσε τον άνθρωπο, την μετά θάνατον ζωή:

Ο Χορός των Ευλογημένων Πνευμάτων

Γιατί, λοιπόν, έδωσαν στην φονική καταιγίδα μια ονομασία που είναι ταυτόσημη με τον Θάνατο και τον Άδη, πριν ακόμα αυτή αποδειχθεί φονική; Ποιού είδους έμπνευση συνελήφθη από τα τρανά μυαλά των μετεωρολόγων μας που όλα τα γνωρίζουν, όλα τα ξέρουν εκτός από το γεγονός ότι το κλίμα μας χειραγωγείται;

Ποιος ήταν ο Ζήνων

Ο Ζήνων ο Ελεάτης ήταν ένας από τους αρχαίους Έλληνες προσωκρατικούς φιλοσόφους στην Κάτω Ιταλία και μέλος της Ελεατικής σχολής, που ίδρυσε ο Παρμενίδης. Ο Αριστοτέλης τον αποκαλούσε εφευρέτη της διαλεκτικής μεθόδου.

Όλο το έργο του Ζήνωνα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η ενασχόληση του με το φιλοσοφικό σύστημα του Παρμενίδη. Ο Ζήνων, ο οποίος ήταν 25 χρόνια νεότερος του Παρμενίδη, έγραψε την υπεράσπιση του φιλοσοφικού του συστήματος σε πολύ νεαρή ηλικία. Αν και έχουν σωθεί ελάχιστα από τα γραπτά του, τα περισσότερα που γνωρίζουμε για αυτόν προέρχονται από τον Αριστοτέλη στα Φυσικά, βιβλίο 6, κεφάλαιο 9.

Ο Ζήνων δείχνει τις πόρτες Veritas et Falcita = αλήθεια και ψεύδος – Τοιχογραφία στο Εσκοριάλ, Σιέρα Γκουανταράμα ΒΔ της Μαδρίτης

Η συνεισφορά του Ζήνωνα στην Ελεατική φιλοσοφία είναι εντελώς αρνητική. Δεν προσέθεσε τίποτα θετικό στη διδασκαλία του Παρμενίδη, παρά αφιερώθηκε στο να αρνείται και να ανταποδεικνύει τις απόψεις των αντιπάλων του. Ο Παρμενίδης δίδασκε πως ο κόσμος των αισθήσεων είναι μια ψευδαίσθηση επειδή αποτελείται από κίνηση (ή αλλαγή) και πολλαπλότητα. Το Πραγματικό Όν είναι απολύτως ένα και δεν υπάρχει πολλαπλότητα σε αυτό. Είναι στατικό και αμετάβλητο. Η κοινή λογική λέει πως υπάρχει και κίνηση και πολλαπλότητα. Αυτή είναι και η Πυθαγόρεια αντίληψη της πραγματικότητας ενάντια στην οποία επιχειρηματολογούσε ο Ζήνωνας. Ο Ζήνων έδειξε πως η κοινή αντίληψη της πραγματικότητας οδηγεί σε παράδοξα και οξύμωρα.

Τα παράδοξα του Ζήνωνα απασχόλησαν, μελέτησαν και ενέπνευσαν πολλούς φιλοσόφους, μαθηματικούς και φυσικούς ανά τους αιώνες, μέχρι τη σύγχρονη εποχή.

Η διχοτομία

Το κβαντικό παράδοξο του Ζήνωνα έχει να κάνει με την γενικότερη ερμηνεία της κβαντικής μηχανικής, καθώς και με τον ρόλο που διαδραματίζει η μέτρηση στην κβαντική θεωρία. Για παράδειγμα, το θέμα του δρομέα που ποτέ δεν φθάνει στον τελικό προορισμό του διότι δήθεν έχει να διανύσει άπειρα διαιρούμενα διαστήματα, έχει τη λύση του στην κβαντική θεώρηση της διαδρομής του ως μια πεπερασμένη ομάδα βημάτων και όχι σαν μια άπειρη ομάδα σημείων. Φαίνεται ότι η επίδραση του Κάντ και των ιντουσιονιστικών μαθηματικών συνάδει με την ανωτέρω άποψη. Η “κατασκευαστικότητα” ενός δεδομένου μεγέθους και η αντιμετώπισή του ως “όλον” απομακρύνει έξ αρχής την ύπαρξη των παραδόξων του συνεχούς.

Οι πόρτες της Αλήθειας και τους Ψεύδους, ή με σύγχρονους όρους, οι πόρτες εντός ή εκτός Μάτριξ, είναι αυτές που απασχολούσαν τον φιλόσοφο Ζήνωνα.

Πιστεύετε ότι τυχαίες οι επιλογές των “νονών” της νύχτας που σκοτεινιάζει τη ζωή μας; Μας κυβερνάει μια παγκόσμια cult που οδηγείται στα διάφορα επίπεδα συνειδητότητας από τις πλέον σκοτεινές δυνάμεις που εμφανίστηκαν στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Είμαστε στην καρδιά της περιόδου Κάλι Γιούγκα, για την οποία θα κάνουμε και ειδικό αφιέρωμα.

Κάλι Γιούγκα (κυριολεκτικά “Εποχή του Κάλι” ή “Εποχή της φαυλότητας”) είναι ένα από τα τέσσερα στάδια της ανάπτυξης από τα οποία διέρχεται ο κόσμος, ως μέρος του κύκλου των Γιούγκα, κατά τις Ινδουιστικές γραφές. Τα άλλα τρία είναι Σατύα Γιούγκα, Τρέτα Γιούγκα και Ντβαπάρα Γιούγκα. Κατά το Σουρύα Σιντάντα, μια αστρονομική πραγματεία που αποτελεί τη βάση για όλα τα Ινδουιστικά και το Βουδιστικά ημερολόγια, το Κάλι Γιούγκα ξεκίνησε τα μεσάνυχτα στις 18 Φεβρουαρίου του 3102 π.Χ. σύμφωνα με το προληπτικό Ιουλιανό ημερολόγιο, ή στις 14 Ιανουαρίου του 3102 π.Χ. κατά το προληπτικό Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Θεωρείται επίσης από πολλούς Ινδουιστές ότι είναι η στιγμή που ο Κρίσνα έφυγε για την κατοικία του. Το Κάλι Γιούγκα θεωρείται παραδοσιακά ότι διαρκεί 432.000 χρόνια. Το Κάλι Γιούγκα αναγνωρίζεται ακόμα και αναφέρεται από τον Σιχισμό στο Γκουρού Γκράνθ Σαχίμπ.

Οι περισσότερες ερμηνείες των Ινδουιστικών γραφών πιστεύουν ότι η Γη είναι ήδη στο Κάλι Γιούγκα, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι η Γη βρίσκεται τώρα στην αρχή του Ντβαπάρα Γιούγκα. Οι Ινδουιστές πιστεύουν ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός εκφυλίζεται πνευματικά καθ’ όλη τη διάρκεια του Κάλι Γιούγκα. Αναφέρεται ως η Σκοτεινή Περίοδος, κυρίως γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται όσο πιο μακριά είναι δυνατό από το Θεό. Η παρακάτω περιγραφή του Κάλι Γιούγκα είναι μια ένδειξη της ερμηνευτικής του σημασίας για τη σύγχρονη ύπαρξη.

Ο Ινδουισμός γενικά παρομοιάζει την ηθική με ένα ταύρο που λέγεται Ντάρμα. Στο Σατιά Γιούγκα, το πρώτο στάδιο ανάπτυξης, ο ταύρος είχε τέσσερα πόδια, και σε κάθε εποχή η ηθική μειώνεται κατά ένα τέταρτο. Ως την εποχή της Κάλι, η ηθική θα έχει μειωθεί στο ένα τέταρτο σε σχέση με την χρυσή περίοδο. Επομένως, ο ταύρος θα έχει μόνο ένα πόδι, και η ηθική θα υστερεί στους ανθρώπους.

Το Κάλι Γιούγκα συνδέεται με τον δαίμονα της αποκάλυψης Κάλι, ο οποίος δεν πρέπει να συγχέεται με τη θεά Κάλι, καθώς αυτές είναι διαφορετικές λέξεις στη Σανσκριτική γλώσσα. Το “Κάλι” στο Κάλι Γιούγκα σημαίνει “διαμάχη, διχόνοια, διένεξη ή ανταγωνισμός”, ενώ η Θεά “Καάλι” σημαίνει “χρόνος”.

allnewz

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ