Η κακοποίηση του νεκρού Έκτορα

Κακοποίηση Έκτορα.
Matsch, Franz, 1892

Xαρά Νάστου

Ο Πηλείδης Αχιλλέας, παίρνοντας εκδίκηση για το θάνατο του Πάτροκλου, σκοτώνει τον Έκτορα. 

Σκυλεύει τον νεκρό αντίπαλο, αλλά δεν σταματά στη σκύλευση, που θα ήταν και το πρέπον...
Κι ενώ πάντα στο νου του τριγυρνά το πάρσιμο της Τροίας, τη σκέψη αυτή παραμερνά, τον Πατρόκλο για να θάψει, σύροντας ως τρόπαιο τον Έκτορα μαζί του.
Επιτίθεται στο άψυχο σώμα του...
Δένει τον Έκτορα από τα πόδια στο άρμα του με λουριά που έχει περάσει από τους αστραγάλους και τον σέρνει πίσω του ως το αχαϊκό στρατόπεδο, ζητώντας μάλιστα από τους συντρόφους του να γυρίσουν στα πλοία ψέλνοντας της νίκης το τραγούδι.

ΑΧΙΛΛΕΑΣ:
«Άκλαφτος, άταφος, νεκρός κείτεται πλάι στα πλοία
ο Πάτροκλος' δεν γίνεται αυτόν να τον ξεχάσω.
Όμως τραγουδώντας τώρα της νίκης το τραγούδι
ας πάμε στα καράβια μας κι ας σύρουμε και τούτον.
Μεγάλη δόξα πήραμε'.......................................»
(Ιλιάδα, ραψ. Χ)

Το πάθος του για σκοτεινή εκδίκηση δεν σίγασε ακόμα, ο θάνατος τού φαίνεται ασήμαντη απάντηση στου Πάτροκλου το αίμα, και αποφασίζει σ' όλους με γύρο θριαμβευτικό το “θήραμα” να δείξει:

“των δυο ποδιών του τρύπησε τα νεύρα από πίσω
από φτέρνα σ' αστράγαλο, βοϊδόλουρα περνούσε,
τα έδεσε στ' αμαξι του' σερνόταν το κεφάλι.
Στο σύρσιμο του Έκτορα ανέβαινε η σκόνη'
τα μαύρα μαλλιά σκόρπιζαν' βρισκόταν μες στη σκόνη
το χαριτωμένο πιο πριν κεφάλι του' ο Δίας
να το ντροπιάζουν οι εχθροί άφηνε μες στη γη του¨".

Στο χώμα του αχαϊκού στρατοπέδου πετά το σώμα του εχθρού
Οι μνήμες του φέρνουν δάκρυα πολλά και: “ξεφρενιασμένος στο γυαλό δε σταματά να γυρνάει”.
Το φως της αυγής στο πόδι πάντα τον ανταμώνει και τότε είναι που με θυμό τυφλό:

“ .......................έζευε τα άλογα στ' αμάξι
σφιχτόδενε τον Έκτορα να σέρνεται από πίσω'
τρεις τον γυρόφερνε φορές στου Πάτροκλου το μνήμα
και στη σκηνή τον γύριζε' κι αυτόν τον παρατούσε
στη σκόνη μπρούμυτα, άπλυτο' κάθε ζημιά ωστόσο
έδιωχνε απ' τον νεκρό ο Φοίβος' τον πονούσε
τον νεκρό' και τον σκέπαζε με τη χρυσή ασπίδα,
μη ξεγδαρθεί το σώμα του τότε, καθώς σερνόταν.

Η προσβολή στον νεκρό αντίπαλο είναι μεγάλη..
-Ο Έκτορας είναι μες στη σκόνη και μπρούμυτα, ενώ ένας νεκρός θα έπρεπε ανάσκελα στο τάφο του μέσα είναι.
- Η ιερόσυλη αυτή πράξη γίνεται στην πατρίδα του, μπροστά στα μάτια των δικών του ανθρώπων που αδυνατούν να αντιδράσουν.
-Και φυσικά, δραματική είναι η εικόνα αυτής της τωρινής παραμόρφωσης, ο εξευτελισμός του ήρωα, ενός νέου βασιλιά, αφέντη στην ουσία της Τροίας, που λιγο πριν διέθετε ομορφια, μεγαλείο, κύρος και δύναμη...

Αν και δώδεκα μέρες ο Έκτορας μένει άταφος, το σώμα του το προστατεύει από την ανήκουστη σκληρότητα ο θεός που τον αγάπησε, ο Απόλλωνας:

"Με τ' ολόχρυσο σκουτάρι του τρογύρα
τον σκέπαζε όλο, ως τον βωλόσουρνε μην ξεγδαρθεί στο χώμα".
( Ιλιάδα ραψ. Ω ). ·

Κι από κοντά η Αφροδίτη έδιωχνε τα σκυλιά, να μη ζυγώσουν και τον κατασπαράξουν.
Τον άλειψε μάλιστα με αθάνατο ροδόνερο και τον σκεπάζει με παχύ γαλάζιο σύννεφο να μην ξεράνει ο ήλιος το δέρμα του.....

Η ύβρη του Αχιλλέα όλο και φουσκώνει 12 ημέρες τώρα...
Η ασέβεια στο νεκρό τρέφει την ικανοποίηση για την εκδίκηση, που στο όνομα της φιλίας παίρνει...
Η λογική καταργείται και το θυμοειδές κάνει κράτος στην ψυχή του.
Ο θεός, που υπεραγαπά τον Έκτορα, δεν αντιδρά, αφήνει τον Αχιλλέα να παραδοθεί στης Άτης τα πλοκάμια και μετά στης μοίρας τα γραμμένα.....

 The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ