Η ζωή του συνηθισμένου ανθρώπου, στην καλύτερη περίπτωση, είναι μονότονη. Ξυπνά, πλένει το σώμα του, απολαμβάνει την αισθητήρια εντύπωση μετά το μπάνιο, τρώει πρωινό, πηγαίνει βιαστικά στη δουλειά, αρχίζει να κουράζεται, ανανεώνεται με το μεσημεριανό φαγητό, μετά πάλι δουλεύει, και τελικά γυρίζει στο σπίτι βαριεστημένος και άτονος. Η ώρα κατά την οποία τρώει το υπερβολικά βαρύ δείπνο του διαταράσσεται από διάφορους θορύβους από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και συχνά κακόκεφες παρατηρήσεις της συζύγου του ή των παιδιών του. Αυτός ο τυπικός άνθρωπος μπορεί μετά να δει μια ταινία ή να πάει σ’ ένα πάρτυ για μια σύντομη χαλαρωτική ανάπαυλα. Έρχεται στο σπίτι αργά, είναι πολύ κουρασμένος και κοιμάται βαριά.
Τι ζωή! Κι όμως, επαναλαμβάνει αυτή τη συμπεριφορά, με παραλλαγές που στερούνται φαντασίας, καθ’ όλα τα καλύτερα χρόνια της ζωής του.
Με τέτοιες συνήθειες ο άνθρωπος γίνεται σαν μηχανή, ένα ανθρώπινο ρομπότ, που τροφοδοτείται με το καύσιμο του φαγητού, εκτελώντας αυτόματα διάφορα καθήκοντα, νωθρά και απρόθυμα, χωρίς χαρά ή έμπνευση, και σταματώντας εν μέρει τις δραστηριότητές του με τον ύπνο – μόνο και μόνο για να επαναλάβει την επόμενη μέρα την ίδια ρουτίνα.
Με τέτοιες συνήθειες ο άνθρωπος γίνεται σαν μηχανή, ένα ανθρώπινο ρομπότ, που τροφοδοτείται με το καύσιμο του φαγητού, εκτελώντας αυτόματα διάφορα καθήκοντα, νωθρά και απρόθυμα, χωρίς χαρά ή έμπνευση, και σταματώντας εν μέρει τις δραστηριότητές του με τον ύπνο – μόνο και μόνο για να επαναλάβει την επόμενη μέρα την ίδια ρουτίνα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι γρανάζια της μηχανής της δραστηριότητας, αλλά δεν γνωρίζουν τον σκοπό της ζωής. Τρώνε, ζουν, κάνουν παιδιά και πεθαίνουν. Μια τέτοια ύπαρξη είναι λίγο καλύτερη των ζώων.
Η Μπάγκαβαντ Γκίτα προτείνει στον άνθρωπο να αποφύγει αυτήν τη «στεγνή ύπαρξη». Διακηρύσσει ότι η επαφή με τον Θεό, στην πάντα ανανεούμενη χαρά του διαλογισμού γιόγκα, θα καταστήσει τον άνθρωπο ικανό να κρατήσει την κατάσταση της μακάριας συνειδητότητας πάντα παρούσα μέσα του, ακόμα και κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των μηχανικών πράξεων που πρέπει να γίνουν απ’ όλους. Η δυσαρέσκεια, η ανία και η δυστυχία είναι η συγκομιδή μιας μηχανικής ζωής – αντίθετα, οι άπειρες πνευματικές αντιλήψεις που αποφέρει ο διαλογισμός ψιθυρίζουν χαρούμενα στον άνθρωπο αμέτρητες συναρπαστικές εμπνεύσεις σοφίας που φωτίζουν και δίνουν ζωή σε κάθε πλευρά της ζωής του.
Συνειδητοποιείτε πώς ξοδεύετε τη ζωή σας? Πολλοί λίγοι από εμάς έχουν επίγνωση για το πόσα πολλά μπορούμε να κάνουμε και να πάρουμε από τη ζωή αν τη χρησιμοποιήσουμε σωστά, με σοφία και με οικονομία. Πρώτα, ας κάνουμε οικονομία στον χρόνο μας – η διάρκεια ζωής λιγοστεύει πριν προλάβουμε να το συνειδητοποιήσουμε και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε την αθάνατη αξία του χρόνου που μας έχει δώσει ο Θεός. Πάρα πολύς χρόνος ξοδεύεται μέσα στη βιασύνη, χωρίς ουσιαστικά κανένα σκοπό. Θα πρέπει να σταματήσουμε, να σκεφτούμε και να προσπαθήσουμε να μάθουμε τι μπορεί να μας δώσει η ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται βαθιά για τη ζωή – απλώς τρώνε, κοιμούνται, εργάζονται και πεθαίνουν.
Τα εξήντα χρόνια είναι ο μέσος όρος ζωής, αλλά γνωρίζετε στην πραγματικότητα πόσα χρόνια ζείτε? Οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται από έξι μέχρι δέκα ώρες την ημέρα – το ένα τρίτο της ζωής τους, δηλαδή είκοσι με εικοσιπέντε χρόνια, χάνονται, ξοδεύονται στο ασυνείδητο. Έτσι, μένουν μόνο σαράντα ή τριανταπέντε χρόνια. Γύρω στα πέντε με δέκα χρόνια ξοδεύονται σε κουτσομπολιά ή σε κουβέντες χωρίς καμιά αξία, καθώς και σε ψυχαγωγία. Αυτό κατεβάζει τον αριθμό στα τριάντα χρόνια – και σ’ αυτά τα τριάντα χρόνια τι άλλο κάνετε? Φαγητό και χάζι, και φυσικά δουλειά. Η εργασία είναι αναγκαία για τον σκοπό της διατήρησης του σωματικού ζώου, του οποίου η φροντίδα κλέβει τον περισσότερο χρόνο σας. Στη πραγματικότητα, αν εξετάσετε εξονυχιστικά τον χρόνο σας, θα δείτε πως μετά βίας σας μένουν δέκα χρόνια!
Το πρωί, οι περισσότεροι από εσάς ξυπνάτε με τη συνειδητότητά σας στον καφέ και το τοστ –καίγεστε από τη συνειδητότητα του πρωινού γεύματος. Καμιά σκέψη για τον Θεό για να αναζωογονηθεί το πνεύμα σας– και στη συνέχεια τρέχετε στη δουλειά. Η μέρα περνά – βιασύνη, ανησυχία και το μεσημέρι καφές και ντόνατς. Ούτε καν τρώτε σωστά! Έρχεται το απόγευμα – κινηματογράφος και χορός. Επιστρέφετε σπίτι αργά το βράδυ, πέφτετε για ύπνο, ξυπνάτε το πρωί και ξαναρχίζετε τα ίδια, με τη συνειδητότητά σας στο πρωινό. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο ξοδεύετε τη ζωή σας.
Όλοι επιζητούν κάτι για την ευτυχία που ελπίζουν ότι θα τους δώσει. Οι άνθρωποι όμως δεν βρίσκουν την αληθινή ευτυχία επειδή κάθε λεωφόρος υλικού κέρδους οδηγεί σ’ ένα τυφλό σοκάκι. Θέλετε κάτι μέχρι να το έχετε. Όταν το αποκτήσετε, η ευχαρίστηση ελαττώνεται μέχρι που η χαρά εξαφανίζεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν ότι δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο στη ζωή από το να γεννηθούν, να παντρευτούν, να αποκτήσουν παιδιά, να βγάλουν χρήματα, να γραπωθούν από απατηλές απολαύσεις και να πεθάνουν. Δεν είναι έτσι όμως.
Δεν ξέρετε γιατί είστε εδώ στη γη ή γιατί είστε άντρας ή γυναίκα ή γιατί είστε όπως είστε. Δεν είστε εδώ απλώς για να κάνετε το κέφι σας. Είστε εδώ για να κάνετε το θέλημα του Θεού.
Μερικές φορές, όταν ταξιδεύω με αυτοκίνητο, βλέπω πόσοι πολλοί άνθρωποι έζησαν παλιότερα στα σπίτια που βλέπω στο δρόμο και πόσοι πολλοί θα έρθουν να μείνουν εκεί στο μέλλον. Μια φορά ο Κύριος μού είπε: «Δες τα ανθρώπινα κοτέτσια και πώς οι κάτοικοι έρχονται και φεύγουν. Έτσι είναι η ανθρώπινη ζωή». Μη δίνετε αδικαιολόγητη σημασία στις σκηνές που περνούν από τη ζωή σας. Είστε ο αθάνατος Εαυτός, που ζει προσωρινά μόνο σ’ ένα όνειρο που κάποιες φορές είναι εφιάλτης. Αυτή είναι η ανώτερη φιλοσοφία των Δασκάλων της Ινδίας.
– Παραμαχάνσα Γιογκανάντα
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.