Οι 3 ιδέες που θα «αναμορφώσουν» την Παγκόσμια Διακυβέρνηση

Mια ματιά στο… “μάτι” του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), όπου οι ισχυροί του πλανήτη δεν μαντεύουν, δεν προφητεύουν, απλά σχεδιάζουν το μέλλον μας…

Αναρωτιέται το WEF, ποιες νέες ιδέες θα μπορούσαν να αναμορφώσουν και να εξυπηρετήσουν καλύτερα την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, της παγκόσμιας ελίτ, φυσικά, αφού αυτήν εκπροσωπούν. Παραθέτουμε το άρθρο και κατόπιν αριθμημένους τους σχολιασμούς.
Το άρθρο αυτό μαζί με τις επεξηγήσεις πρέπει να διαβαστεί από κάθε Έλληνα, κάθε πολίτη που θεωρεί τον εαυτό του ως ενεργό και που δεν επιθυμεί να ξαναβρεθεί στην δεινή και παθητική θέση του πολιτικά εξαπατημένου. Τα όσα γράφονται τον αφορούν άμεσα και ως πολίτη του παγκόσμιου χάρτη, αλλά και ως Έλληνα, αφού τα όσα διαδραματίζονται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν είναι τυχαία, αλλά αποτέλεσμα σχεδιασμού των ηγετών της παγκόσμιας διακυβέρνησης.

Είμαστε μάρτυρες μιας έλλειψης εμπιστοσύνης στα μοντέλα διακυβέρνησης σε όλο τον κόσμο. Αυτό προέρχεται από την αντίληψη ότι οι ηγέτες μας δεν είναι σε θέση να λύσουν τις προκλήσεις, την επίλυση των συγκρούσεων, την αντιμετώπιση των απειλών και γενικά να συμπεριφερθούν με υπεύθυνο τρόπο [1]. Αυτό δημιουργείται έτσι, είναι η απάθεια και η αίσθηση της αποξένωσης μεταξύ του πληθυσμού. Αλλά πιο δυσοίωνα, αφήνει ένα κενό για άλλους φορείς – ή άτομα με άλλα συμφέροντα στο μυαλό από το κοινό καλό – για να το γεμίσει. Οι διαδικασίες και οι δομές λήψης αποφάσεων πρέπει να αλλάξουν.

Δεν είναι η πρώτη ή τελευταία φορά που τα πρότυπα διακυβέρνησης πρέπει να επανεξεταστούν. Οι κοινωνικο-οικονομικές συνέπειες της μετάβασης από την αγροτική κοινωνία στη βιομηχανική του 19ου αιώνα, δημιούργησε την ανάγκη για νέους θεσμούς κοινωνικής ασφάλισης. Ο Β ‘Π.Π. προκάλεσε τη δημιουργία του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να μπορούν [2] οι χώρες να λάβουν συλλογικά μέτρα για τη διατήρηση της ειρήνης σε διεθνές επίπεδο.

Σήμερα, η πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας αλλάζει τις δομές εξουσίας, καθώς αναδιαμορφώνει τα άτομα, τις οργανώσεις και τις κοινωνίες. Οι αλλαγές που φέρνει η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση ελπίζουμε ότι θα είναι σε μεγάλο βαθμό θετική, αλλά η εξουσιοδότηση της [3] μπορεί να επιφέρει απρόβλεπτες συνέπειες. Γι ‘αυτό θα χρειαστούν νέα μοντέλα διακυβέρνησης που θα είναι πιο αποτελεσματικά, υπεύθυνα και χωρίς αποκλεισμούς. [4] Νέα ερωτήματα θα προκύψουν. Μπορούμε να εμπιστευθούμε το πλήθος; Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τον κίνδυνο της τυραννίας της πλειοψηφίας; [5] Πώς μπορούμε να εξασφαλίσουμε αναστοχασμό και μακροπρόθεσμη σκέψη σε ένα ταχύ περιβάλλον; Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την αποτελεσματική συνεργασία, ενόσω συμπεριλαμβάνονται περισσότεροι παράγοντες;

Ο δρόμος προς τη διακυβέρνηση του 21ου αιώνα

Ο ρυθμός, το βάθος και το εύρος της μεταβολής των προσδοκιών και η ψηφιακή τεχνολογία καθιστούν δύσκολη για τα τρέχοντα μοντέλα διακυβέρνησης την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων. Οι μεταρρυθμίσεις και η βελτίωση από μόνες τους δεν θα κάνουν το κόλπο. Χρειαζόμαστε μια συστημική αλλαγή, αλλά πώς θα το κάνουμε αυτό;
Τα καλά νέα είναι ότι έχουμε ήδη ένα όραμα για το μέλλον. Η εξαιρετικά ευρεία και ταχεία επιδοκιμασία των Στόχων για την Αειφόρο Ανάπτυξη (Ατζέντα 21) είναι ένα ελπιδοφόρο μήνυμα και παρουσιάζει έναν σαφή οδικό χάρτη. Ποια μοντέλα διακυβέρνησης θα βοηθήσει να επιτύχουν οι Στόχοι το όραμά τους, ενώ παράλληλα θα καλύψουν τις προαναφερθείσες ερωτήσεις;

Οι Στόχοι για τη “Βιώσιμη Ανάπτυξη” (Ατζέντα 21)

Για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων του 21ου αιώνα, τα μοντέλα διαχείρισης πρέπει να ανταποκριθούν σε ένα πιο υπεύθυνο, χωρίς αποκλεισμούς και πιο αποτελεσματικό τρόπο. Εδώ είναι τρεις ιδέες που θα μπορούσαν να τους βοηθήσουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

1. Δικτυωμένη διακυβέρνηση για ένα δικτυωμένο κόσμο – συνεργατικό, δημιουργικό 

Χρειαζόμαστε μοντέλα διακυβέρνησης που είναι ευέλικτα και αρκετά διαφορετικά για να αντιμετωπίσουν με το ρυθμό, το βάθος και την πολυπλοκότητα του σημερινού κόσμου. Τέτοια μοντέλα είναι πιθανό να είναι αποκεντρωμένα και αυτο-οργανωμένα, με κάθε ενεργό μέλος να φέρνει μοναδικούς πόρους με διαφορετικούς κόμβους δημιουργώντας δημιουργικές, συνεργατικές και σύνθετες λύσεις. [6]

Υπάρχουν δύο δομικά στοιχεία που απαιτούνται για να λειτουργήσουν τα δίκτυα: μια κοινή ατζέντα και κοινωνικό κεφάλαιο [7]. Αυτά θα ενώνουν τους διάφορους κόμβους ενός δικτύου μεταξύ τους και θα επιτρέπουν την ενσωμάτωση των κατανεμημένων δυνατοτήτων προς έναν κοινό στόχο. Ένα καλό παράδειγμα αυτού είναι η συνεργασία μεταξύ του Ερυθρού Σταυρού και της OpenStreetMap, μια πλατφόρμα χαρτογράφησης open-source ενεργοποιημένη από εθελοντές σε όλο τον κόσμο για κοινή χρήση των δεδομένων. Με την αξιοποίηση των υφιστάμενων κοινωνικών και επαγγελματικών δικτύων, ο Ερυθρός Σταυρός είναι σε θέση να επισπεύσει τη δημιουργία των βασικών υποδομών (δηλαδή σε πραγματικό χρόνο με λεπτομερή στοιχεία και χάρτες), και τους επιτρέπει να εξοικονομήσουν χρόνο.

2. «DiplomaCity» – πιο κοντά στους πολίτες, πιο απτά

Έρευνα δείχνει ότι ανεξάρτητα από το μέγεθος μιας πόλης ή τις πολιτικές πεποιθήσεις της, οι τοπικές αρχές έχουν την τάση να παρουσιάζουν ένα ρεαλιστικό στυλ διακυβέρνησης που συχνά λείπει σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. «Δεν υπάρχει Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικανικός τρόπος καθορισμού αποχέτευσης», έγραψε ο Benjamin Barber στο βιβλίο του, Αν οι Δήμαρχοι κυβερνούσαν τον κόσμο . Η ίδια η φύση της διακυβέρνησης της πόλης τοποθετεί πιο κοντά στους πολίτες, επιτρέποντας ένα υψηλότερο επίπεδο της συμμετοχής και της κατανόησης. Επίσης, τα αποτελέσματα των αποφάσεών του είναι συχνά πιο απτά. Το γεγονός αυτό καθιστά τις πόλεις σε πολύ καλή θέση για να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τοπικά αλλά παγκόσμια ζητήματα. [8]

Ως αποτέλεσμα, οι ηγέτες της πόλης παίρνουν όλο και περισσότερο διπλωματικούς και “διακρατικούς” ρόλους, και έχουν γίνει κορυφαίες φωνές σε ορισμένες από τις πιο σημαντικές παγκόσμιες συζητήσεις, όπως η Ηγεσία του C40 για το Κλίμα, ένα δίκτυο περισσότερων από 80 πόλεις σε όλο τον κόσμο που αναπτύσσει τοπικές λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα. [9]

3. Οι άνθρωποι στον πυρήνα του συστήματος – ευέλικτοι, πρεσβυώπες

Τα καλύτερα μοντέλα διακυβέρνησης έχουν σχεδιαστεί γύρω από τους ανθρώπους και αυτό που έχει σημασία γι ‘αυτούς. Χτίζοντας αξίες στη διακυβέρνηση εξισορροπεί την ανάγκη για ευελιξία με την ανάγκη για μακροχρόνια και συστηματική σκέψη. Οι αξίες αυτές δημιουργούν ένα όραμα, όπως οι Στόχοι (της Α21), οι οποίοι δίνουν σαφή κατεύθυνση και εστίαση σε μακροπρόθεσμη βάση, επιτρέποντας πιο ευέλικτες και προσαρμόσιμες διαδικασίες.

Είναι πολύ πιθανό τα ενδιαφερόμενα μέρη θα αυτο-οργανωθούν σε ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό τρόπο για την εφαρμογή της συμφωνίας, χωρίς την ανάγκη για οποιαδήποτε περαιτέρω μηχανισμούς επιβολής.

Το COP21 (η συνάντηση στο Παρίσι για το κλίμα) μπορεί να θεωρηθεί ως ένα επιτυχημένο παράδειγμα αξίας με βάση και αυτοεκπληρούμενης διακυβέρνησης. Παρά την έλλειψη δυνατότητας επιβολής [10], η συμφωνία έχει καταφέρει να αλλάξει τις προοπτικές των ανθρώπων. Είναι πολύ πιθανό τα ενδιαφερόμενα μέρη θα αυτο-οργανωθούν σε ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό τρόπο [11] για την εφαρμογή της συμφωνίας, χωρίς την ανάγκη για οποιαδήποτε περαιτέρω μηχανισμούς επιβολής.

Ωστόσο, όσο κι αν οι κοινές αξίες μπορούν να διαμορφώσουν την αντικειμενική κατεύθυνση και μακροπρόθεσμα, συχνά δεν είναι αρκετό για να μειώσουν το βραχυπρόθεσμο κόστος και τον παρασιτισμό. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να σκεφτούμε για το πώς θα οικοδομήσουμε τα σωστά κίνητρα στα μοντέλα διακυβέρνησης μας για να εξασφαλίσουμε βραχυπρόθεσμες δράσεις που θα είναι σύμφωνες με τους μακροπρόθεσμους στόχους. Πολλά μπορούν να αντληθούν από τις επιστήμες κοινωνικής συμπεριφοράς για το πώς θα επιτευχθεί αυτό.

Σημειώσεις – Σχολιασμοί

1. Η απαξίωση των πολιτικών και του συστήματος διακυβέρνησης που ισχύει τα τελευταία χρόνια δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Οι συνεχείς απογοητεύσεις με την πάγια τακτική άλλα να τάζονται προεκλογικά και άλλα να γίνονται στην πράξη έχουν ως σκοπό την απογοήτευση του κοινού και την πιο εύκολη αποδοχή μιας Τεχνοκρατικής Διακυβέρνησης. (διαβάστε: Όχι μόνο η διάλυση της οικονομίας, αλλά και η πολιτική απαξίωση είναι στα σχέδια της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης). Κι εδώ έρχεται ο σκοτεινός ρόλος και η ραγδαία άνοδος και προβολή του δικού μας “Λεβέντη”.  (Βασίλης Λεβέντης, ο δικός μας Άι Βασίλης, με δώρο την Τεχνοκρατία!) Αλλά θα πρέπει να είναι ανόητος κανείς ότι οι πολιτικοί δρουν και αποφασίζουν από μόνοι τους και όχι παίρνοντας εντολές από την ξένη και ντόπια ελίτ η οποία δήθεν τώρα δηλώνει “απογοητευμένη”.
2. Ο ΟΗΕ δεν σχεδιάστηκε για τους λόγους που αναφέρει η διακήρυξη του, αυτούς που λέει και το άρθρο. Ο ΟΗΕ σχεδιάστηκε για να επιβάλει την Παγκόσμια Διακυβέρνηση. Ερωτηθής παλιά ο Ζ. Μπρεζίνσκι ποιο θα είναι το όργανο επιβολής της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, απάντησε: Προς το παρόν δεν χρειαζόμαστε ένα νέο όργανο, έχουμε τον ΟΗΕ. Η δε αναφορά στην Ατζέντα 21 -το τερατούργημα του ΟΗΕ- είναι τόσο ξεκάθαρη, όσο ξεκάθαρος είναι και ο βρόμικος ρόλος της. Ο ρόλος της “Βιώσιμης Ανάπτυξης”, της καραμέλας σε κάθε στόμα ανεξαρτήτου πολιτικής απόχρωσης.
3. Με το “εξουσιοδότηση” εννοεί αν θα πρέπει να αφεθούν οι εφαρμογές της επιβολής των “στόχων” τους ολοκληρωτικά στους πολιτικούς. Κι αυτό γιατί υπάρχει απογοήτευση στο πρόσωπο τους, δέχονται πιέσεις, ενώ ένα τεχνοκράτης μπορεί να κερδίσει χρόνο ως ειδήμονας, να μην έχει να λογοδοτήσει γιατί άλλα έταξε και το βασικότερο, μόλις πιεστεί να μπορεί ως ανταλλακτικό αμέσως να αντικατασταθεί με έναν νέο τεχνοκράτη. Ποιος ξέρει, μπορεί κι από ένα ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη το οποίο θα πλασαριστεί ως “αντικειμενικό” και “αδιάφθορο”, προγραμματισμένο να “σκέφτεται” με γνώμονα το “κοινό καλό” (δηλαδή, την ελίτ).
4. «Νέα ερωτήματα θα προκύψουν. Μπορούμε να εμπιστευθούμε το πλήθος; Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε τον κίνδυνο της τυραννίας της πλειοψηφίας;» Δεν νομίζω εδώ να χρειάζεται σχολιασμός! Από εποχής Χίτλερ είχε να ειπωθεί δημόσια μια τόσο χυδαία και φασιστική φράση, χωρίς ενδοιασμό, χωρίς ηθικούς φραγμούς – αναγνώστη, ανήκεις στη μάζα και είσαι ανάξιος να πάρεις αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον σου!
5. Το άνοιγμα που έχει γίνει για να επιτευχθεί η μέχρι τώρα παγκόσμια διακυβέρνηση, προκαλεί ανησυχία στους ίδιους που το δημιούργησαν. Όλη αυτή η μέχρι τώρα καλά ελεγχόμενη δικτύωση μέσα στη βάση του “πλήθους”, όπως το κατονομάζουν – ΜΚΟ, Ιδρύματα, Λέσχες, Τεκτονικές στοές, κλειστά επαγγέλματα με κοινή ατζέντα (δημοσιογράφοι, μετεωρολόγοι, επιστημονική κοινότητα κ.λ.π), όλοι αυτοί που φάνηκαν σε μια συγκεκριμένη περίοδο χρήσιμοι, επειδή πρόκειται να πληγούν τώρα και οι ίδιοι (βλέπε ‘γραβατωμένους’, κανάλια κλπ) υπάρχει φόβος να στραφούν εναντίον της ελίτ η οποία ολοφάνερα ανησυχεί και δεν εμπιστεύεται πλέον.
6. Οι πόροι είναι οι φόροι. Θα μαζεύουν το χρήμα του πολίτη για να θέσουν σε λειτουργία τους “Στόχους” που… στοχεύουν τον ίδιο τον πολίτη.
7. Για όσους δεν κατάλαβαν, η ανάπτυξη που ήδη συμβαίνει και οραματίζονται για το μέλλον να εδραιωθεί σημαίνει: Ιδιωτική “πρωτοβουλία” με δημόσιο χρήμα. Πετυχαίνει; Τα κέρδη στους ιδιώτες. Αποτυγχάνει; Τις απώλειες χρεώνεται το δημόσιο. Βλέπε Σκουριές, μην πας πιο μακριά.
8. Ξαφνικά οι Δήμαρχοι αποκτούν εξουσία; Και όραμα; Θα είναι οι πρώτοι που θα αντικατασταθούν από Τεχροκράτες έτσι και σηκώσουν παντιέρα. Γιατί όσοι είναι “συνεργάσιμοι” με την Τοπική Ατζέντα 21 δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν, το αντίθετο, θα παίρνουν και τα εύσημα. Θα ιδιωτικοποιήσουν τους πόρους -νερό για παράδειγμα- και θα μαζεύουν τους φόρους. Ο φτωχός Βόλος, για παράδειγμα, ξαφνικά βρέθηκε πλούσιος με 5 εκατομμύρια στο ταμείο του, όταν άνθρωποι αυτοκτονούν κατά συρροή και η ανεργία χτυπάει κόκκινο!
9. Αναφορά στην Τοπική Ατζέντα 21 και στην ενίσχυση του ρόλου περιφερειών (βλέπε Hunger Games και περιφέρειες με ξεχωριστή διακυβέρνηση κάτω από μια ενιαία).
10. Μιλώντας για το ο COP21 -τη συνάντηση στο Παρίσι για το κλίμα- αναφέρει: «Παρά την έλλειψη δυνατότητας επιβολής» (εννοεί των αποφάσεων). Ψέματα! Υποτίθεται ότι οι αποφάσεις που πάρθηκαν εκεί έχουν δεσμευτικό και νομικό χαρακτήρα. Για ποιους όμως; Για τις ασθενείς χώρες, για εκείνες που έχει αποφασιστεί να είναι χώρες αιμοδοσίες των ισχυρότερων. Π.χ. Η Γερμανία πιέζει για ΑΠΕ, πουλάει ΑΠΕ και η ίδια έκανε μεγάλη στροφή πίσω στο λιγνίτη. Το ίδιο και η Νορβηγία, που εξακολουθεί όχι μόνο τη χρήση πετρελαίου, αλλά και νέες εξορύξεις στην Αρκτική. Με λίγα λόγια, εσείς πρασινίστε, εμείς έχουμε μια οικονομία να σκεφτούμε! Εδώ ακριβώς μπαίνει και το μεταναστευτικό, όπου θέλουν να γεμίσουν πρόσφυγες και μετανάστες τις φτωχότερες χώρες για πιο φτηνά εργατικά χέρια, ενόσω οι πιο “ανεπτυγμένες” θα στρέφονται στις νέες τεχνολογίες -την Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση- που θα είναι τα ρομπότ και που αργότερα θα αντικαταστήσουν σχεδόν κάθε ανθρώπινη εργασία.
11. «Είναι πολύ πιθανό τα ενδιαφερόμενα μέρη θα αυτο-οργανωθούν σε ένα συνεκτικό και αποτελεσματικό τρόπο για την εφαρμογή της συμφωνίας, χωρίς την ανάγκη για οποιαδήποτε περαιτέρω μηχανισμούς επιβολής.» Μιλάμε για την απόλυτη τρέλα! Πιο Χίτλερ πεθαίνεις! Κάτσε καλά, ε; Οργανωθείτε και κάντε ό,τι σας λέμε με τον καλό τρόπο, γιατί αλλιώς θα σας το επιβάλλουμε με τον κακό!

Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, στο οποίο συμμετέχουν όλα τα ηχηρά ονόματα της παγκόσμιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ (Ροκφέλερ, Ροθτσάιλντ, Γκέιτς, Σόρος, Λαγκάρντ κλπ) κυβερνά τον κόσμο μισό αιώνα τώρα, το αποτέλεσμα… το βλέπετε!

© AllNewz