Πως λοιπόν να αποδεχτεί ένας άνθρωπος, ότι το σάρκινο σώμα του που έχει ερωτευτεί, είναι ο ίδιος ο πνευματικός θάνατος της ψυχής του.

Ο άνθρωπος..τι είναι ο άνθρωπος;

Είναι ένα μη νοήμων ον, που έχει πολλές ανάγκες, ανάγκες για τα πάντα γύρω του, είτε όταν είναι πλούσιος και έχει όλα τα υλικά αγαθά, είτε όταν είναι φτωχός και τρώγεται με τα πίτουρα.

Όταν πάλι αρρωσταίνει ξεχνά όλες του τις ανάγκες και θέλει απλά να είναι καλά στην υγεία του, και όταν γίνεται καλά πάλι αρχίζει και επιθυμεί τα πάντα λόγω της ασυγκράτητης επιθυμίας του να του ανήκουν όλα γύρω του.

Επιθυμεί όλα όσα δεν μπορεί να αποκτήσει, η απλά όσα δεν μπορεί να έχει, και όταν τα αποκτήσει θα επιθυμήσει άλλα καινούρια, η ακόμη περισσότερα, πράγμα που κάνει τον άνθρωπο να φαίνεται πως είναι ένα θνητό πλάσμα εξαρτώμενο συνεχώς από τις επιθυμίες και τις ανάγκες του.

Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται πνευματικά, γιατί κουράζονται μ'αυτό, αλλά προτιμούν την καλοπέραση ικανοποιώντας τις ανάγκες τους.

Μα όταν μένουν μόνοι τους αρχίζουν να σκέφτονται και να στεναχωριούνται συνεχώς, διότι η σκέψη τους δεν πάει πουθενά αλλού πέραν από τις συνεχόμενες ανάγκες, μέσα από τις επιθυμίες τους είτε υλικές είτε εξουσιαστικές προερχόμενες από το εγώ τους.

Οι ανάγκες όμως προκαλλούν την ανασφάλεια, και η ανασφάλεια τον φόβο, και ο φόβος τους κάνει τα πιο επικίνδυνα εγωπαθή θηρία πάνω στον πλανήτη, ειδικά όταν χάσουν την γη κάτω από τα πόδια τους, και καταρρεύσει ο σίγουρος κόσμος που είχαν φτιάξει μέσα στο χρυσό κλουβί τους για να κρύψουν τις αδυναμίες τους! ότι είναι τα πιο μικρόψυχα και εγωπαθή ζώα του πλανήτη!

Δεν αγαπούν τους άλλους, παρά μόνον τον εαυτό τους! και πάντα συναναστρέφονται με τους άλλους ανθρώπους από συμφέρον, είτε για να τονώσουν το εγώ τους, είτε για να τους εκμεταλλευτούν γενικώς.

Δυστυχώς, άνθρωποι νοήμονες πνευματικά δεν υπάρχουν, διότι το σάρκινο σώμα διαβρώνει το πνεύμα τόσο πολύ, όπως περιτύλιξε η σάρκα την ψυχή μέσα στο σκοτάδι της.

Πως λοιπόν να αποδεχτεί ένας άνθρωπος, ότι το σάρκινο σώμα του που έχει ερωτευτεί, είναι ο ίδιος ο πνευματικός θάνατος της ψυχής του.

Έτσι λοιπόν, προτιμά να μην πιστεύει ότι τον ενοχλεί, για να συνεχίσει να ζει ανέμελος μέσα στο μαύρο σκοτάδι του σάρκινου σώματος του.

Όταν ο άνθρωπος είναι ερωτευμένος με το σώμα του και τις ανάγκες του σώματος του, αλλά δίχως τον πνευματικό νου (ψυχή) να τον οδηγεί, τότε μόνον είναι δούλος του σώματος του η ψυχή.

Είναι κακό όταν ο άνθρωπος σκέπτεται σαν ζώο χωρίς τις ηθικές αξίες της ψυχής. 

Όταν οδηγός του ανθρώπου είναι ο έρωτας του σώματος του, και όχι ο έρωτας του για την αναζήτηση του ανώτερου του εαυτού, τότε δεν έχει ηθικές αξίες στην ζωή του και συμπεριφέρεται με τον πιο απάνθρωπο τρόπο.

Ο έρωτας έχει διάφορες μορφές, είτε ο έρωτας μας προς την ύλη αποκλειστικά, είτε προς την αναζήτηση του ανώτερου μας εαυτού.

Ο πρώτος μας οδηγεί σε ανθρώπινες θνητές συμπεριφορές.

Ενώ ο έρωτας για τον ανώτερο μας εαυτό (ψυχή), μας οδηγεί στις αξίες του κάλλους, της ομορφιάς, της αγάπης, της αρετής, του δικαίου, της αναγέννησης του ανώτερου μας εαυτού.

Όταν ερωτευόμαστε δίχως τον ανώτερο μας εαυτό, γινόμαστε άνθρωποι με πάθος μεν, αλλά αποκλειστικά με θνητές συμπεριφορές όπως ενός ζώου.

Όταν ερωτευόμαστε έναν άνθρωπο στην ζωή μας με οδηγό τον ανώτερο μας εαυτό, μας οδηγεί πάντα η ηθική όχι του σώματος, αλλά της ψυχής. Ναι μεν έχουμε πάθος, αλλά ταυτόχρονα και ηθικές αξίες στην ζωή.

morfeas sky

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ