ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΦΩΤΙΔΟΥ
Πολλές φορές έρχεται η στιγμη να αλλάξουμε, να αλλάξουμε κάτι σημαντικό στη ζωή μας, να κάνουμε το βήμα και να ρισκάρουμε, να χάσουμε κάτι και να κερδίσουμε κάτι άλλο, να εξελιχθούμε με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, με ρυθμούς που αντέχουμε και έχουμε ανάγκη..αλλά ναι..αν το καλοσκεφτουμε δεν πονά η αλλαγή αλλά η απίστευτη επιμονή μας στην "ασφάλεια" του τίποτα.
Στην ασφάλεια του συνηθισμένου, του μίζερου...Ποια αλλαγή θα φέρει πόνο? Η αλλαγή αν δεν μας ωφελήσει μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε, να εξελιχθούμε και να ξανα αλλάξουμε κάτι στην πορεία...όσο αντιστεκόμαστε στην αλλαγή και την εξέλιξη, τόσο θα πονάμε άλλοτε βουβα και αθόρυβα, και άλλοτε με τρόμο και ουρλιαχτα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο αντιστεκόμαστε σε μια ψευδή ασφάλεια τόσο θα έρχεται πάντα κάτι να μας τα αναποδογυρίσει ολα μα όλα, όχι απο εκδίκηση ούτε απο...κακογλωσσιά, είναι ο νόμος της ζωής αυτός, όταν κάπου "βολεύεσαι" εκεί σε ξεβολεύει, και μάλιστα απότομα, άκομψα πολλές φορές και οδυνηρά, για να σου υπενθυμίσει αυτό! Ότι τιποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν παραμένει στασιμο. Ότι και εσυ κάποια στιγμή πρέπει να εξελιχθείς, να ξεκουνηθείς, να ξαραχνιάσεις, αφήνοντας την βολική θεσούλα σου και την απίστευτη "ρέκλα" σου που σεχει κάνει ένα πλάσμα παθητικό, δυστυχισμένο με απίστευτα κενα και με κέντρο του κόσμου εσένα και τίποτε άλλο.
Όχι φίλοι μου δεν μιλάμε εδω για την επαγγελματική αλλαγή-εξέλιξη, αλλά για την προσωπική. Όχι δεν μιλάμε για γάμους και οικογένειες, αλλά για ανάπτυξη εαυτού, όλα τα υπόλοιπα έρχονται και έρχονται αυτόματα.
Αντίσταση στην αλλαγή σημαίνει αντίσταση στο εσωτερικό μας μεγάλωμα. Εχουμε δουλειά, κάνουμε παιδιά και παλεύουμε να εξελίξουμε αυτα όταν εμείς είμαστε ακόμα άκαμπτοι και δύστροποι σαν μουλάρια. Όταν φοβόμαστε την κάθε αλλαγή που σηματοδοτεί την εξέλιξή μας, όταν ο τρόπος ζωής μας είναι ένας και δεν επιθυμούμε να τον αλλάξουμε για να μην ρισκάρουμε, αντιστεκόμαστε με νύχια και με δόντια στην αλλαγή που θα μας εξελίξει καθώς μοιάζει τρελό, παράλογο, να απλώσουμε το πόδι σε ένα αόρατο σκαλοπάτι, να αφήσουμε το σκοινί που κάποτε μας έσωσε μα τώρα έχει γίνει θηλιά και πρέπει να απεμπλακούμε διαφορετικά θα "πεθάνουμε"...
Πολλές απο τις νευρώσεις μας δεν θα υπήρχαν αν παίρναμε απόφαση να προχωρήσουμε χωρίς να αντισταθούμε. Είμαστε μια κοινωνία που φοβάται στα πάντα, πλήθος ανθρώπων που φοβούνται τα δύσκολα, φοβούνται την ευθύνη, φοβούνται την αγάπη, φοβούνται την ίδια τη ζωή....γεμίσαμε απο νευρώσεις, νευρωτικοί γονείς με νευρωτικά παιδιά....και μετα αναρωτιόμαστε τι κάναμε λάθος.
Μπορεί να φαίνεται επουσιώδες αλλά για μενα, στα δικά μου μάτια, αυτή η αντίσταση στην αλλαγή, σημαίνει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ όχι απλή στασιμότητα. Σημαίνει μή αποδοχή.. σημαίνει δειλία, σημαινει ανελευθερία.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΦΩΤΙΔΟΥ - ΣΥΜΒ.ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
psixologikosfaros
Στην ασφάλεια του συνηθισμένου, του μίζερου...Ποια αλλαγή θα φέρει πόνο? Η αλλαγή αν δεν μας ωφελήσει μας δίνει την ευκαιρία να μάθουμε, να εξελιχθούμε και να ξανα αλλάξουμε κάτι στην πορεία...όσο αντιστεκόμαστε στην αλλαγή και την εξέλιξη, τόσο θα πονάμε άλλοτε βουβα και αθόρυβα, και άλλοτε με τρόμο και ουρλιαχτα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο αντιστεκόμαστε σε μια ψευδή ασφάλεια τόσο θα έρχεται πάντα κάτι να μας τα αναποδογυρίσει ολα μα όλα, όχι απο εκδίκηση ούτε απο...κακογλωσσιά, είναι ο νόμος της ζωής αυτός, όταν κάπου "βολεύεσαι" εκεί σε ξεβολεύει, και μάλιστα απότομα, άκομψα πολλές φορές και οδυνηρά, για να σου υπενθυμίσει αυτό! Ότι τιποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν παραμένει στασιμο. Ότι και εσυ κάποια στιγμή πρέπει να εξελιχθείς, να ξεκουνηθείς, να ξαραχνιάσεις, αφήνοντας την βολική θεσούλα σου και την απίστευτη "ρέκλα" σου που σεχει κάνει ένα πλάσμα παθητικό, δυστυχισμένο με απίστευτα κενα και με κέντρο του κόσμου εσένα και τίποτε άλλο.
Όχι φίλοι μου δεν μιλάμε εδω για την επαγγελματική αλλαγή-εξέλιξη, αλλά για την προσωπική. Όχι δεν μιλάμε για γάμους και οικογένειες, αλλά για ανάπτυξη εαυτού, όλα τα υπόλοιπα έρχονται και έρχονται αυτόματα.
Αντίσταση στην αλλαγή σημαίνει αντίσταση στο εσωτερικό μας μεγάλωμα. Εχουμε δουλειά, κάνουμε παιδιά και παλεύουμε να εξελίξουμε αυτα όταν εμείς είμαστε ακόμα άκαμπτοι και δύστροποι σαν μουλάρια. Όταν φοβόμαστε την κάθε αλλαγή που σηματοδοτεί την εξέλιξή μας, όταν ο τρόπος ζωής μας είναι ένας και δεν επιθυμούμε να τον αλλάξουμε για να μην ρισκάρουμε, αντιστεκόμαστε με νύχια και με δόντια στην αλλαγή που θα μας εξελίξει καθώς μοιάζει τρελό, παράλογο, να απλώσουμε το πόδι σε ένα αόρατο σκαλοπάτι, να αφήσουμε το σκοινί που κάποτε μας έσωσε μα τώρα έχει γίνει θηλιά και πρέπει να απεμπλακούμε διαφορετικά θα "πεθάνουμε"...
Πολλές απο τις νευρώσεις μας δεν θα υπήρχαν αν παίρναμε απόφαση να προχωρήσουμε χωρίς να αντισταθούμε. Είμαστε μια κοινωνία που φοβάται στα πάντα, πλήθος ανθρώπων που φοβούνται τα δύσκολα, φοβούνται την ευθύνη, φοβούνται την αγάπη, φοβούνται την ίδια τη ζωή....γεμίσαμε απο νευρώσεις, νευρωτικοί γονείς με νευρωτικά παιδιά....και μετα αναρωτιόμαστε τι κάναμε λάθος.
Μπορεί να φαίνεται επουσιώδες αλλά για μενα, στα δικά μου μάτια, αυτή η αντίσταση στην αλλαγή, σημαίνει ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ όχι απλή στασιμότητα. Σημαίνει μή αποδοχή.. σημαίνει δειλία, σημαινει ανελευθερία.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΦΩΤΙΔΟΥ - ΣΥΜΒ.ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ
psixologikosfaros
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.