σκιά

"Σκέπασε την ψυχή μου"

- είπε.

Και μετά,ακούμπησε

τις παλάμες της επάνω

στους ώμους μου

που κρατούσαν

- τόσα χρόνια -

τα συντρίμμια

όλων των ταξιδιών μου.

"Να δω το φως σου μονάχα"

- είπα -

και το στήθος της

έγινε γέφυρα για το δάκρυ μου.

Με μια κίνηση απαλή,

φίλησα τα χέρια της

και απλώθηκα

τρυφερά στο φως της.

Χορεύαμε ως το πρωί

σε ένα φως

που δεν έμοιαζε με κανένα.

Μέχρι που οι πρώτες σκιές

άρχισαν δειλά να φεύγουν απ'το 

σεντόνι.

Το φως έφθανε τρέχοντας

και εσύ αποχώρησες μαζί με τις σκιές.

Και διασπάστηκε 

η καρδιά μου από το σώμα.

Και έπεφταν κομμάτια στάχτης
στα σεντόνια.

Από τότε

στο θλιμμένο φως περιμένω 

- είναι σειρά,εσύ να με σκεπάσεις.

skopiastaoneira

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ