Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΗΣΗ [ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ]

<<Σκέπτομαι άρα υπάρχω!>> είπε κάποτε ο Καρτέσιος προσπαθώντας να δώσει μια ερμηνεία της ζωής, αλλά και να εκφράσει το μεγαλείο της διανόησης.

 Ο Ντιντερό  διαφωνεί όμως με τον Καρτέσιο ….. πρότεινε  ότι το σωστό είναι <<αισθάνομαι άρα υπάρχω!>> ….ο γάλλος φιλόσοφος πίστευε ότι η ύπαρξη αποδεικνύετε με τις αισθήσεις, διότι αυτές μόνο μπορούν να  αντιλαμβάνονται άμεσα  το περιβάλλον.

Oι σκέψεις του Καρτέσιου όμως όσο αναλυτικές και εκλεπτυσμένες και αν είναι, όπως και   τα αισθητήρια   του Ντιντερό όσο   ζωντανά και αν είναι ,  δεν δίνουν καμία  ουσιαστική απάντηση σε υπαρξιακά ερωτήματα όπως είναι  της ζωής και του θανάτου. 

Σήμερα η κβαντική φυσική προσπαθεί να δώσει  επιστημονικές  απαντήσεις μέσα και από πειράματα,  δηλώνοντας   ότι αυτό που θεωρούμε ζωή τελικά  είναι μια δική μας προβολή.

Που σημαίνει ότι ανάλογα με αυτό που είμαστε  ψυχολογικά   …  ανάλογα ζούμε, αλλά  και ανάλογα  <<έχουμε>> και  στην καθημερινότητα μας .

 Αυτό  επίσης σημαίνει ότι ζούμε μέσα σε ένα όνειρο που έχουμε φτιάξει εμείς οι ίδιοι, και το οποίο όνειρο, ανάλογα με αυτό που είμαστε την κάθε στιγμή ψυχολογικά,  διαμορφώνετε ή μεταβάλλετε.

Και αυτό που θεωρούμε θάνατο δεν είναι παρά η αλλαγή της ύλης [ ενέργειας ] από μια κατάσταση σε μια άλλη.

Η αλλαγή αυτή  όμως δεν είναι θάνατος, έτσι όπως διανοητικά τον …….υποψιαζόμαστε .

 Εκτός από τους κβαντικούς επιστήμονες, σε αυτές τις απόψεις θα βρούμε πολλούς υποστηρικτές στο χώρο του εσωτερισμού, της φιλοσοφίας, και του μυστικισμού.

Έχουμε  ακούσει και διαβάσει διάφορα σχετικά με αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα.

Έχουμε  διαβάσει για ανθρώπους  που είχαν  μεταθανάτιες εμπειρίες, και οι οποίοι επιστρέφουν στη ζωή αφού έχουν πεθάνει για μερικά λεπτά .

Οι εμπειρίες που έχουν περνώντας το <<τούνελ>>, ή την <<γέφυρα>> , στην άλλη πλευρά ,  στην πλειοψηφία τους  είναι ευχάριστες και αισιόδοξες, αλλά και πάλι αυτές οι πληροφορίες δεν μας διαφωτίζουν, διότι ούτε δικές μας εμπειρίες [πιθανόν]  δεν είναι ,  αλλά και δεν μας δίνουν κάποια   ικανοποιητική απάντηση.

Έχουμε επίσης  ακούσει και διαβάσει για την μετεμψύχωση και την  μετενσάρκωση, κάποιες θρησκείες δέχονται την μετεμψύχωση κάποιες άλλες όχι .

Η χριστιανική θρησκεία με τον  φανατισμό που την χαρακτήριζε τον μεσαίωνα, πέταξε δυστυχώς στα σκουπίδια βιβλία και χειρόγραφα  τα οποία είχαν αναφορές σε αυτά τα υπαρξιακά  θέματα, και έφτιαξε μια κόλαση η οποία μας περιμένει στην άλλη ζωή αν είμαστε <<κακά παιδιά >>.

Αυτοί οι κολάσιμοι κόσμοι υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις θρησκείες του κόσμου, οι εκπρόσωποι των εκκλησιών ισως δεν γνωρίζουν ότι πρόκειται για τους υποσυνείδητους κόσμους του κάθε ανθρώπινου όντος, τους  οποίους έχει δημιουργήσει ο ίδιος ο άνθρωπος,   και είναι οι περιοχές όπου εδρεύουν και κινούνται   τα ψυχολογικά επιπρόσθετα.

Υπάρχουν εκατοντάδες ενδιαφέρουσες μαρτυρίες για αναμνήσεις προηγουμένων ζωών από πολλούς ανθρώπους, όμως και πάλι , καμία ικανοποιητική απάντηση που να μπορέσουμε καταλάβουμε και να μας λύσει τις απορίες .

Ο Σαίξπηρ μέσα από τον Άμλετ μονολογεί και αναρωτιέται με ειλικρίνεια ……<<να ζει κανείς ή να μην ζει >>.

Ο θάνατος μπορεί να μας ενδιαφέρει σαν ιδέα, σαν θέμα προς  θεωρητική έρευνα ,  αλλά σαν γεγονός  δεν είναι κάτι που  μας ανησυχεί ότι θα συμβεί άμεσα, και  αποφεύγουμε να  τον σκεπτόμαστε.

Είναι γνωστή σε όλους μας η τολμηρή συμβουλή …….<<να ζούμε την κάθε μέρα μας σαν να είναι η τελευταία>>,  αλλά όμως αυτό αν και ακούγετε ενδιαφέρον, ίσως να μην το καταλαβαίνουμε όσο θα έπρεπε, και επίσης  αν το δούμε επιφανειακά όπως κάνουμε πάντα , είναι  μια  απλή σοφιστεία και μάλλον δύσκολη στην εφαρμογή της.

…… Ο θάνατος είναι φυσικό να μας τρομάζει  όταν τον αισθανόμαστε να  μας πλησιάζει με διαφόρους τρόπους.

όπως όταν χάνουμε οριστικά αγαπημένα πρόσωπα, ή όταν με κάποιους τρόπους νιώθουμε την <<ανάσα>> του θανάτου  δίπλα μας …………και πολύ κοντά μας …..

Πολλοί είμαστε  προληπτικοί και φοβισμένοι με διάφορα …όπως  με το μωβ χρώμα που κάποιοι το χαρακτηρίζουμε, χρώμα του θανάτου , και το αποφεύγουμε,  ενώ η αλήθεια είναι ότι  έχει [εκτός των άλλων] και την ιδιότητα της προστασίας σε όλες της διαστάσεις.

Πώς θα μπορούσε το μυαλό μας  να κατανοήσει το τί είναι ο  θάνατος, εφόσον  ότι γνωρίζει , είναι μοναχά μια επιφανειακή επεξεργασία από  αυτά που διαβάζει, που βλέπει, ακούει και αγγίζει ?

Για να έχουμε μια αντικειμενική γνώση για παράδειγμα …… ότι η φωτιά μπορεί να μας κάψει, βάζουμε το χέρι μας πάνω της, και αμέσως από  την κάψα  που νιώθουμε στο δέρμα μας   …….η γνώση  ότι η φωτιά   καίει….  γίνετε δική μας.

Έτσι και ο θάνατος, η αντικειμενική γνώση για το τι είναι, θα υπάρξει μόνο όταν έρθει για να μας συναντήσει.

Υπάρχουν εκατοντάδες γνωμικά και σοφιστείες για την ζωή και το θάνατο….. όμως παραμένουν  όμορφα γνωμικά και  εντυπωσιακές σοφιστείες αφού δεν τα καταλαβαίνουμε.

                            ……………………………………………………………………..

Για πρώτη φορά είχα  μια κατεύθυνση στο υπαρξιακό αυτό ερώτημα,  για το τι είναι ο θάνατος, όταν άκουσα πριν μερικά χρόνια τον Τζιντου  Κρισναμούρτη σε ένα βίντεο να λέει  ….<< όταν ξέρουμε πώς να ζούμε ο θάνατος αποκτά ένα διαφορετικό νόημα>> ……..

 Όπως επίσης <<για να καταλάβει κάποιος τι είναι η αγάπη…… πρέπει  πρώτα να…… πεθάνειαπόλυτα >>

Και επίσης στο ίδιο βίντεο υποστήριζε ότι η …. ζωή,  αγάπη, και θάνατος ένα πράγμα !!!

Ακούγοντας αυτόν τον σοφό δάσκαλο…  διαισθανόμαστε  ότι στα λόγια του…  υπάρχει μια πληροφορία, ένας προσανατολισμός,  κάτι όμως που δεν μπορούμε   να καταλάβουμε  σε βάθος  αν δεν εμβαθύνουμε πρακτικά  σε αυτό ….

Έτσι σύμφωνα με την άποψη του σοφού, αν θέλουμε πραγματικά  μια απάντηση  πρέπει  να μάθουμε  να ζούμε. 

Πώς να μελετήσουμε  όμως σε βάθος κάτι,  αφού έχουμε ριζωμένη για τα καλά  την πεποίθηση ότι το γνωρίζουμε ?

Είμαστε ζωντανοί, περπατάμε  , μιλάμε, γελάμε ,κλαίμε, έχουμε και άγχος, ταξιδεύουμε , δουλεύουμε, πληρώνουμε, αγαπάμε ,ανησυχούμε ,  κάνουμε  σεξ, γιόγκα, διαλογισμό, αθλητισμό και τόσα άλλα πράγματα …..πιστεύουμε απόλυτα ότι είμαστε  μέσα στη ζωή και μάλιστα  στο φουλ….

Ζούμε  λοιπόν  για τα  …καλά

Τι παραπάνω να κατανοήσουμε για την ζωή ?

Τι εννοεί αυτός ο σοφός δάσκαλος με την φράση ….<< όταν ξέρουμε πώς να ζούμε ο θάνατος αποκτά ένα διαφορετικό νόημα>>

                   ……………………………………………………………………………

Μέχρι που κάποια μέρα  λοιπόν,    ίσως  έρχεται η ζωή…… και μας δείχνει  ένα καινούριο, και  μάλλον <<άγριο πρόσωπο>>, ……………που πριν δεν  γνωρίζαμε  ότι υπάρχει, ή τέλος πάντων δεν πιστεύαμε ότι θα  είχε.. ραντεβού και μαζί μας.

Τότε ..είναι φανερό ,  ότι ήρθε η ώρα να μάθουμε κάτι περισσότερο για την ζωή ,

Πόσο έτοιμοι είμαστε για ένα τέτοιο μάθημα ?

Υπάρχουν γεγονότα στη ζωή που είναι…… αναπόφευκτα , και που ο άνθρωπος καλείται  να ζήσει  τα πιο σημαντικά   μαθήματα.

Όσο πιο προετοιμασμένος είναι ο άνθρωπος,  τόσο πιο ανώδυνα θα  περάσει αυτά τα  αναπόφευκτα γεγονότα , αλλά και γενικά , πάντα  πιο πολλά ωφέλει θα αποκομίσει από μια οποιαδήποτε εμπειρία.

Άλλωστε όλη η ζωή είναι ένα σχολείο , ένα ταξίδι στην εμπειρία, και έχει ειπωθεί ότι …..πάντα δίνετε στον άνθρωπο μια δοκιμασία, ανάλογη με  την εσωτερική  δύναμη που έχει  μέσα του για να την αντέξει, και ποτέ κάτι περισσότερο.

  Το πιο σημαντικό γεγονός σε όλες τις διαστάσεις, είναι η γέννηση και ο θάνατος που καταλήγει όμως να είναι  το ίδιο πράγμα.

  Όταν κάποιος κατακτά  τον αστρικό ή διανοητικό κόσμο [ 5^η ή 6^η διάσταση] και εισέρχεται νικηφόρα σε αυτούς τους εσωτερικούς κόσμους [ όταν αναγεννιέται δηλαδή συνειδητά σε αυτούς του κόσμους ] λέγεται ότι οι δάσκαλοι της σοφίας, και οι άγγελοι των διαστάσεων αυτών ,  στήνουν χορό,  όπως  ακριβώς κάνουμε και  εμείς στο  φυσικό κόσμο μας όταν γεννιέται ένας άνθρωπος.

Οι δάσκαλοι γνωρίζουν  βέβαια ότι αυτοί που εισέρχονται συνειδητά στις ανώτερες διαστάσεις έχουν πρώτα πεθάνει …..ψυχολογικά.

<< Είναι απαραίτητο να ξαναγεννηθείς προκειμένου να εισέλθεις στην Βασιλεία των Ουρανών>>  (Ιωάννης 3: 1-15).Ο Ιησούς  στον Νικόδημο:

Πώς όμως μπορεί κάποιος να πεθάνει απόλυτα όπως μας λέει ο σοφός Κρισναμούρτη  για να γνωρίσει την αγάπη ….

αλλά και  να ξαναγεννηθεί …….ώστε να βιώσει την ενότητα……… [ζωή, θάνατος, αγάπη.]

Η ζωή

Συμβαίνει να έχουμε την πεποίθηση ότι  τα πιο σημαντικά στοιχεία τα οποία συντηρούν την ζωή είναι το νερό, η  στερεά τροφή, και ο αέρας.

Και όμως υπάρχει κάτι που είναι πιο σημαντικό ακόμα  από τα στοιχεία  αυτά, και αυτό είναι η << επικοινωνία >>  το πώς <<συνδεόμαστε>> δηλαδή με όλα τα στοιχεία, το πώς <<επικοινωνούμε>> με όλα τα στοιχεία  του περιβάλλοντος μας.

Σύμφωνα με την κβαντική επιστήμη δεν υπάρχουν στην ουσία  αντικείμενα, έτσι όπως είναι καταγεγραμμένα στο νου μας …

Αυτό που υπάρχει πραγματικά είναι μόνο …<<σχέσεις>>, και όλη αυτή η εικόνα του κόσμου που αντιλαμβανόμαστε, είναι τελείως  υποκειμενικά  καταγεγραμμένη στον εγκέφαλο μας .

Όλα αυτά τα γεγονότα  της καθημερινότητας  που αντιλαμβανόμαστε είναι οι εντυπώσεις.

Και οι εντυπώσεις αυτές καταλήγει να είναι οι πιο σημαντικές ακόμα  και από την φυσική τροφή για την ύπαρξη  ενός ανθρώπου..

χωρίς τροφή θα μπορούσε κάποιος να ζήσει ίσως και σαράντα μέρες,

χωρίς νερό ίσως και τρεις ή τέσσερις μέρες,

 χωρίς αέρα ίσως και τρία με τέσσερα λεπτά …

Χωρίς εντυπώσεις, [με μηδενική  εντύπωση δηλαδή ],σημαίνει ότι δεν έχουμε φυσικό σώμα.

Ότι δεν υπάρχει επικοινωνία και σύνδεση με τα στοιχεία του περιβάλλοντος μας.

 Δηλαδή δεν μπορούμε να υπάρχουμε σαν φυσικές οντότητες  ούτε καν ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου.

Οι εντυπώσεις λοιπόν είναι αυτό που εμείς αποκαλούμε ζωή!

Κάποτε ο άνθρωπος τρεφόταν μόνο με εντυπώσεις [ imresia-αμβροσία] πριν αποκτήσει τελικά το πυκνό υλικό σώμα που έχει σήμερα…

Για  τα βασικά στοιχεία, για την επιβίωση  του φυσικού σώματος  μας, έχουμε όργανα με τα οποία  μετατρέπουμε την στερεά τροφή και το νερό σε θρεπτικές ουσίες, και το όργανο  για αυτή τη δουλειά είναι το στομάχι, και επίσης οι πνεύμονες που μετατρέπουν τον  αέρα σε οξυγόνο.

Τα όργανα  τα οποία μας επιτρέπουν την επικοινωνία και την σύνδεση με το περιβάλλον μας και από όπου εισέρχονται οι εντυπώσεις και έχουμε  ζωή και  εμπειρία  είναι  τα αισθητήρια ….. 

οι πέντε αισθήσεις μας…….

Για την  επικοινωνία αυτή,  που είναι τελικά και ή πιο σημαντική <<τροφή μας>>,  δεν  υπάρχει κάποιο όργανο το οποίο να μετατρέπει αυτές τις εντυπώσεις  και να τις αφομοιώνει σε γνώση.

Τα αισθητήρια όργανα αισθάνονται  μόνο το γεγονός, αλλά δεν το μετατρέπουν δεν το χωνεύουν όπως κάνει το στομάχι στη φυσική τροφή, και τα πνευμόνια στον αέρα .

Αντί αυτού όμως έχουμε έναν κριτή, κάποιον ο οποίος  αντί να βιώνει την εμπειρία και το γεγονός όπως πραγματικά είναι, αυτός το ερμηνεύει, και απλά χαρακτηρίζει κάθε εντύπωση που εισέρχεται στο αισθητηριακό μας πεδίο.

Και βέβαια είναι  ο ΝΟΥΣ .

Το αισθητήριο της αφής για παράδειγμα έχει μια εντύπωση θερμοκρασίας περιβάλλοντος,  το αισθητήριο δεν ερμηνεύει όμως την εμπειρία,  αν κάνει δηλαδή κρύο ή ζέστη.

Επίσης όταν τρώμε ένα φαγητό το αισθητήριο της γεύσης αισθάνεται την εμπειρία της γεύσης, όμως δεν χαρακτηρίζει την γεύση αν είναι γλυκιά, ξινή, ή πικρή.

Αν και το δέρμα και το αισθητήριο της αφής αντιλαμβάνεται την περιβαλλοντική εμπειρία, αν και το αισθητήριο της γεύσης αντιλαμβάνεται την εμπειρία του φαγητού,  ο νους είναι αυτός που κρίνει αν κάνει κρύο ή ζέστη και αν το φαγητό ήταν καλό η κακό, γλυκό ή πικρό κλπ

 Πάντα εκεί   επεμβαίνει ο ΝΟΥΣ, και πάντα αυτός αναλαμβάνει την ερμηνεία.

Ερμηνεύοντας όμως την εμπειρία σύμφωνα πάντα με προηγούμενες εμπειρίες που έχει αποθηκευμένες στη μνήμη και έχει  ήδη χαρακτηρίσει,   υποκειμενικά.

Επίσης ερμηνεύει επηρεασμένος από άλλες θεωρίες και ερμηνείες άλλων,  εφόσον αυτός ίσως δεν έχει επαρκεί στοιχεία, ή δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει μια εμπειρία.

 Ο νους επίσης δεν μπορεί να καταλάβει αν κάτι είναι πραγματικό ή όχι , μπορεί δηλαδή να κάνουμε μια αρνητική σκέψη για ένα φανταστικό γεγονός  και να έχουμε σαν αντίδραση συναισθήματα σαν να είναι αληθινό αυτό το γεγονός που φανταστήκαμε.

Έτσι λοιπόν αυτή η δράση του νου,  έχει σαν αποτέλεσμα να αντιλαμβανόμαστε  την εντύπωση που εισέρχεται από τα αισθητήρια,  [αυτό που λέμε  ζωή]………….με βάση την παρελθούσα  ερμηνεία του ΝΟΥ και όχι αυτό που πραγματικά είναι εκείνη την στιγμή ….

Έτσι δεν υπάρχει πραγματική ζωή ….αλλά μια ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗ  ερμηνεία της.

Μια εικονική πραγματικότητα, υποκειμενικά φτιαγμένη από εμάς τους ίδιους, ή και από <<άλλους>> οι οποίοι πρόθυμα μας φτιάχνουν ένα κόσμο της αρεσκείας τους,   που αντικαθιστά την αλήθεια  .

Με αποτέλεσμα να χανόμαστε μέσα στην εμπειρία των αισθήσεων, και των σκέψεων που προκύπτουν από αυτές ,   να γοητευόμαστε από τα τραγούδια των <<σειρήνων>> γύρω μας και να ξεχνάμε τον εαυτό μας.

Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι έχουν  ΠΕΡΙΠΟΥ καταλάβει αυτό το κομμάτι της ψυχολογίας του ανθρώπου και το εκμεταλλεύονται Τραβώντας την προσοχή του με διαφόρους τρόπους, και κατευθύνοντας την όπου αυτοί επιλέγουν.

 Χρησιμοποιούν αυτή την τακτική στο μάρκετινγκ, στο κινηματογράφο, στις διαφημίσεις, στη χειραγώγηση , στην εκπαίδευση και παντού …

Υπάρχει ένα δυνατό ΣΟΚ.. όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πραγματικά το πόσο υποκειμενικός είναι , εκεί  υπάρχει έντονα το στοιχείο της έκπληξης ….που είναι μια μικρή ένδειξη αφύπνισης.

Διότι αυτό που συνειδητοποιεί μέσα μας  είναι η συνείδηση.

Είναι μια απολύτως προσωπική και  εσωτερική εμπειρία που διαχωρίζει εντελώς την θεωρεία από την πράξη..

Και κάνει πλέον την θεωρεία να φαίνεται… <αστεία>…

Και εδώ είναι  και το σημείο όπου πρέπει να μάθουμε να ζούμε την δική μας ζωή ….

Να μην ερμηνεύουμε την ζωή ….άλλα να μάθουμε να την βιώνουμε, να μάθουμε  να ζούμε την κάθε στιγμή σαν  καινούρια έτσι όπως αυτή είναι χωρίς ερμηνείες κανενός είδους .

Και αυτό είναι ..αναγέννηση!

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο νους είναι ένα άχρηστο εργαλείο, αντιθέτως ….η σωστή χρήση του νου,  ελεύθερου από τα περιττά διανοητικά σκουπίδια που είναι συσσωρευμένα,  μπορεί να προσελκύσει την έμπνευση, και αυτή  να εκφραστεί με χιλιάδες τρόπους δημιουργικά στην κοινωνία και στο κοσμο.

 Ο μεγάλος μύστης είχε πει κάποτε   …<<όσα είναι  για τον καίσαρα να δίνονται στον καίσαρα και όσα είναι για τον θεό … στον θεό>>

Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι μιλούν για τον δεύτερη γέννηση, ή   για τον ψυχολογικό θάνατο που είναι το ίδιο πράγμα

Ο θάνατος …[ψυχολογικός]

Φοβόμαστε τον θάνατο διότι ο νους ερμηνεύει το πώς είναι περίπου ο θάνατος.

 Ο νους ανησυχεί και φοβάται μην χάσει αγαπημένα πρόσωπα, την περιουσία, τις απολαύσεις, αισθάνεται άβολα όταν σκέπτεται ότι θα βρεθεί μέσα σε ένα κρύο τάφο, μέσα στην μοναξιά, και στο σκοτάδι……… είναι φοβερό για τον άνθρωπο όταν ο  νους εντελώς μηχανικά εμπλέκεται σε αυτή τη σκέψη  επηρεασμένος από μια ασθένεια , ή από κάποιο  γεγονός, …….

Είναι υποθέσεις και φαντασίες ενός νου που το μόνο που κάνει είναι να ερμηνεύει υποκειμενικά πάντοτε αυτό που βλέπει, αυτό που αγγίζει , και ακούει, και τίποτα περισσότερο.

 Είναι η ερμηνεία ενός νου που δεν μπορεί να γνωρίζει τι είναι η ζωή και ο θάνατος.

Και είναι πολύ φυσιολογικό όταν μπλεκόμαστε σε τέτοιες σκέψεις, ο νους να προβάλει στοιχεία που έχει συγκεντρώσει  από τα αισθητήρια και μόνο,   με αποτέλεσμα να μας καταβάλει ο τρόμος και η απόγνωση.

Πολλοί άνθρωποι μέσα από τυχαία γεγονότα, δραματικά συμβάντα, λάθος εκτιμήσεις, επηρεασμένοι , βρίσκονται μέσα σε πραγματικά αντίξοες ψυχολογικές συνθήκες, και μέσα σε λίγο διάστημα  εξαθλιώνονται.

Πολλούς από αυτούς όμως  τους βλέπουμε μετά από κάποιο διάστημα να είναι καλύτερα από πριν, άλλοι να συνεχίζουν την ζωή τους κανονικά, άλλοι να γίνονται φίλοι με το γεγονός που τους ταλαιπωρεί , και άλλοι να ενημερώνουν τον κόσμο για την δραματική κατάσταση τους προσπαθώντας μάλιστα  να εμψυχώσουν  άλλους ενδυναμώνοντας τους ψυχολογικά  . δηλαδή σαν να ξαναγεννιούνται μέσα από τις στάχτες τους.

Η ζωή δεν είναι νους , δεν είναι << σκέπτομαι άρα υπάρχω >> όπως μας λέει ο Καρτέσιος.

Η ζωή είναι η σχέση που έχουμε με αυτό …το οποίο που μας συνδέει με το όλον .

<< Ο δρόμος ΞΕΚΙΝΑ από τις πέντε αισθήσεις . σκοπός είναι να τις χρησιμοποιήσουμε αλλά χωρίς να τις συγχέουμε με εμάς >>. 

Μόνο ένα μέρος υπάρχει ….ώστε και στον δρόμο να είμαστε, αλλά και να μην συγχέουμε την ερμηνεία  της ζωής με αυτό που πραγματικά είναι η ζωή

Το κέντρο μας ……Η καρδιά……

Αυτό είναι το κατάρτι που δέθηκε ο Οδυσσέας και κατάφερε να ακούσει το τραγούδι των σειρήνων χωρίς να παρασυρθεί από την γοητεία τους.

Και σειρήνες είναι όλα αυτά που έχουμε μέσα μας, τα οποία αντανακλά η καθημερινότητα μας σαν ένας τεράστιος καθρέπτης και μας φωνάζει αυτό που είμαστε …….

Η απελευθέρωση όλων αυτών των σειρήνων, ερινυών, πεποιθήσεων , των δογμάτων ,των  ταμπού κλπ που στο σύνολο τους είναι ο υπερφορτωμένος μας νους …..η απελευθέρωση από αυτή τη συστηματική νοοτροπία καταλήγει να  είναι ο ψυχολογικός θάνατος και συγχρόνως η αναγέννηση μας.  

…Χωρίς να θέλω να κάνω κανενός είδους ερμηνείας στα λεγόμενα του σοφού δάσκαλου Κρισναμούρτη  και εκφράζοντας απλά την δική μου κατανόηση,  ο σοφός δάσκαλος αναφέρεται στον ψυχολογικό  θάνατο λέγοντας ότι ……..<<κάποιος πρέπει να πεθάνει απόλυτα>> .

Η ανάσταση των νεκρών [διαφωρετικα λογια αλλα με ίδιο νόημα ] φυσικά δεν αφορά τα  φυσικά σώματα τα οποία    βρίσκονται μέσα στην αγκαλιά της γης, και τα οποία αποσυντίθενται σταδιακά επιστρέφοντας τα στοιχεία με τα οποία αποτελούνται…… στην πηγή από όπου ξεκίνησαν .

Αλλά αναφέρεται στους <<ζωντανούς νεκρούς>> .

Και αφορά όλους τους ανθρώπους  με <<κοιμισμένη την συνείδηση >>….οι οποίοι πρέπει να αναστηθούν από τον ύπνο τους  

Όλα  τα ψυχολογικά επιπρόσθετα, χρησιμοποιούν το νου σαν το βασικό εργαλείο για να εκφράζονται, για να σκέπτονται, να φαντάζονται , να αναλύουν , να κρίνουν πράγματα και γεγονότα , που ποτέ δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν .

Τα ψυχολογικά επιπρόσθετα είναι πολύ λογικό να τρέμουν στην σκέψη του θανάτου διότι  δεν τον καταλαβαίνουν, και αυτό που φοβούνται είναι ότι θα χάσουν τα αντικείμενα της ευχαρίστησης τους, και της αισθησιακής τους απόλαυσης, πλούτη, ή δόξα, θα χάσουν ένα σωρό ζητήματα, που τα αφορούν και τα διατηρούν σε μια σχετική ύπαρξη.

Όταν αυτά τα ψυχικά επιπρόσθετα που ανησυχούν για τον θάνατο απελευθερωθούν από τον ψυχισμός μας

Όταν δηλαδή πεθάνουμε ψυχολογικά,  ποιος θα ανησυχεί, και ποιος  θα φοβάται για τον θάνατο?

Τα λόγια του σοφού έρχονται να συνδράμουν σε αυτή την κατανόηση  ….. << όταν ξέρουμε πώς να ζούμε ο θάνατος αποκτά ένα διαφορετικό νόημα >>. 

Η συνείδηση δεν νοιάζεται για τον θάνατο διότι …γνωρίζει .

Ο θάνατος έτσι όπως τον υποψιαζόμαστε είναι καθαρά μια νοητική υποκειμενική ερμηνεία , μια ψευδαίσθηση, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ξεπέρασαν κάποια προβλήματα, αρρώστιες, δυσκολίες. άλλοι που αντιμετώπισαν τον θάνατο τους με χαμόγελο και αξιοπρέπεια είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι είχαν μια συνειδησιακή εμπειρία που τους διαφώτισε και τους έδωσε εσωτερική  δύναμη και αυτοπεποίθηση.

      

Ο άνθρωπος δεν ζει πραγματικά , όταν υπάρχει ο νους σε δραστηριότητα …

Ζωντανή εμπειρία υπάρχει μόνο όταν η συνείδηση βιώνει την εμπειρία,

 όταν υπάρχει επίγνωση …

όταν δηλαδή η προσοχή μας είναι αγκιστρωμένη , δεμένη στην καρδιά μας και αφήνουμε τα αισθητήρια μας να αντιληφθούν ελεύθερα, μόνα τους, και να μεταδώσουν την πληροφορία έτσι αγνή,  όπως είναι  η ζωή,  χωρίς καμιά  ερμηνεία απευθείας  ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ .

Ζούμε σε μια εποχή που ο κάθε άνθρωπος αργά η γρήγορα θα κάνει την επιλογή του.

Αν θα επιλέξει τον δρόμο του φόβου και της υποκειμενικότητας , ή θα επιλέξει τον δρόμο της αγάπης και της συνείδησης.

Δυστυχώς υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση  ή όποια στοχεύει στο να παραμείνει ο κόσμος σε συνειδησιακή ύπνωση ….υποστηρίζοντας ότι όλος κόσμος αφυπνίζετε  και εξελίσσετε συνειδησιακά αλλά και τεχνολογικά .

Πιστεύω ότι η εξέλιξη της ανθρωπότητας χωρίς συνείδηση και χωρίς αγάπη έχει ένα όριο, το όποίο και δεν της επιτρέπετε να υπερβεί. και αυτό είναι πολύ κατάλληλο.

Όλος ο κόσμος εξελίσσετε συνεχώς αλλά δεν υπάρχει η ίδια δόνηση σε κάποιον που υποστηρίζει με λόγια και θεωρητικά την συνειδητότητα αλλά συνεχίζει κοιμισμένος… με έναν άλλον που την συνείδηση την εννοεί στην πράξη.

Δεν είναι στο ίδιο υπαρξιακό επίπεδο κάποιος  που μιλάει και φωνάζει για αγάπη, τραγουδά για την αγάπη αλλά είναι μέσα του γεμάτος φόβο και μίσος, με κάποιον που έχει εμπιστοσύνη στο είναι του και βιώνει  την αγάπη και την ενότητα  για όλα  μέσα του,  χωρίς ίσως να μιλά πολύ για αυτήν.

Η εξέλιξη θα συνεχιστεί για όλα τα όντα …όμως αυτοί που θα επιλέξουν την συνείδηση θα συνεχίζουν να εξελίσσονται σε αυτόν τον πλανήτη σε ένα διαφορετικό επίπεδο οπως ειναι φυσικο..

Όσοι επιλέξουν τον φόβο και το μίσος  θα συνεχίζουν επίσης την δική τους εξέλιξη  αλλά σε άλλες πλανητικές σφαίρες αντίστοιχες της δόνησης τους και  του υπαρξιακού τους επιπέδου που επισης ειναι καταλληλο.

Ας απολαύσουμε λοιπόν το ταξίδι ….και σαν έμπειροι  ταξιδευτές  ας το κάνουμε όσο πιο συνειδητά γίνετε,  αγκυροβολημένοι  στο κέντρο μας, στο σημείο αυτό όπου συμβαίνουν όλα τα θαύματα.

Μπορούμε να είμαστε συνεχώς…..<< το σημείο >> όπου συμβαίνουν όλα τα θαύματα!

Εκεί όπου …. << ζωή,  αγάπη, και θάνατος ένα πράγμα >>  !!!

atheatos

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ