Διατηρητέο

__________________________________________________

Σε πήρε η φθορά,

ολοκληρωτικά.

Έγινες πέτρινο σπίτι σε εγκατάλειψη.

Πέτρα σκληρή

-υλικό αθόρυβο

κι ακίνδυνο στην ακινησία του

μα τόσο επικίνδυνο σε κίνηση-

κρατάς το συναίσθημα τόσο βαθιά

που ασφυκτιεί από την έλλειψη ζωής.

Άσε το φως και τον αέρα

να εισχωρήσουν στα σκοτεινά δωμάτια.

Ενώ εγώ θέλω να ελίσσομαι εσύ 

μεγέθυνες το φόβο της απώλειας μέσα μου

αφήνοντάς με

με μια γεύση μούχλας στα χείλη

μπροστά στον απροσπέλαστο τοίχο σου.

Μην απορήσεις

αν σε γκρεμίσω

και πετάξω τις πέτρες μακριά

σα βότσαλα στη θάλασσα.

Μη φοβηθείς,

ούτως ή άλλως

πνιγμένος είσαι

στο βυθό των συναισθημάτων σου,

εγκλωβισμένος

στη σκόνη της φθοράς

στην ακινησία της εγκαρτέρησης.

Να ξέρεις ο χρόνος ποτέ δε θα 'ναι ο φίλος

που θα περιμαζεύει τα κομμάτια σου. 

_________________________________________________

ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΠΟΙΗΣΗ___ΕΛΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

tovivlio

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ