Η απόρριψη πονάει. Γεγονός. Όμως εκτός από το συναισθηματικό πόνο, μπορεί να έχει και αρνητικές επιπτώσεις στη σκέψη και τη συμπεριφορά μας.
Ιδού 10 λιγότερο γνωστά γεγονότα που περιγράφουν και εξηγούν τα εφέ της απόρριψης, τις αιτιολογίες τους και γιατί ένα ...παυσίπονο ή οι καλοί μας φίλοι, μπορούν να κάνουν την πληγωμένη μας καρδιά να νιώσει λίγο καλύτερα.
Η απόρριψη πονάει και σωματικά
Κι όμως, η απόρριψη διοχετεύεται και στις φυσικές οδούς του πόνου στον εγκέφαλο.
Μελέτες δείχνουν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν βιώνουμε την απόρριψη, είναι ίδιες με αυτές που ενεργοποιούνται όταν βιώνουμε σωματικό πόνο.
Αυτός είναι ο λόγος που η απόρριψη πονάει τόσο πολύ (νευρολογικά μιλώντας).
Ένα παυσίπονο μειώνει τον πόνο της απόρριψης
Ο συναισθηματικός πόνος μιμείται τον σωματικό πόνο. Έτσι, ερευνητές έδωσαν σε ορισμένους συμμετέχοντες σε σχετική έρευνα, ένα χάπι ακεταμινοφαίνης (Tylenol), προτού ανακαλέσουν μια οδυνηρή εμπειρία απόρριψης.
Οι άνθρωποι που πήραν το χάπι ανέφεραν σημαντικά λιγότερο συναισθηματικό πόνο, από ό,τι τα άτομα που πήραν ένα χάπι placebo, δηλαδή καραμελίτσα.
Το εξελικτικό μας παρελθόν παίζει ρόλο
Ως κυνηγοί/τροφοσυλλέκτες, στο παρελθόν, ο εξοστρακισμός από μια φυλή ήταν ουσιαστικά ποινή θανάτου, καθώς ήταν σχεδόν απίθανο να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μόνος του.
Οι εξελικτικοί ψυχολόγοι υποθέτουν πως ο εγκέφαλος έχει αναπτύξει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης κινδύνου εξοστρακισμού.
Επειδή η απόρριψη μιμείται τον φυσικό πόνο, εκείνοι που είχαν το αίσθημα προειδοποίησης, είχαν περισσότερες πιθανότητες να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους και κατά συνέπεια, να παραμείνουν στη φυλή και να επιβιώσουν.
Μπορούμε να αναβιώσουμε πιο έντονα τον ψυχολογικό πόνο συγκριτικά με το σωματικό
Σε μια ερώτηση όπως: «Θυμάσαι τότε που έκοψες το δάχτυλό σου και έκανες επτά ράμματα;» η πιθανότερη απάντηση είναι: «Σιγά τ? αυγά. Πού το θυμήθηκες αυτό τώρα;».
Όμως, αν η ερώτηση γίνει «Θυμάσαι τότε που σε πούλησε ο κολλητός σου ή που σε παράτησε το μεγάλο σου αμόρε;», εκεί μάλλον θα νιώσουμε ένα αγκάθι στην καρδιά.
Αυτό συμβαίνει διότι ο εγκέφαλός μας βάζει σε προτεραιότητα τις εμπειρίες της απόρριψης, επειδή είμαστε κοινωνικά ζώα που ζουν σε «φυλές».
Έχουμε θεμελιώδη ανάγκη να ανήκουμε κάπου
Όμως η απόρριψη αποσταθεροποιεί αυτή την ανάγκη μας. Η επανασύνδεση με αυτούς που μας αγαπούν ή το άνοιγμα προς τα μέλη των ομάδων με τις οποίες αισθανόμαστε ισχυρή συγγένεια και που μας εκτιμούν και μας αποδέχονται, απαλύνει τον συναισθηματικό πόνο μετά από μια απόρριψη.
Η απόρριψη δημιουργεί οργή και επιθετικότητα
Αναρίθμητες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και ήπιες απορρίψεις έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους να διοχετεύσουν την επιθετικότητά τους σε αθώους περαστικούς.
Πυροβολισμοί σε σχολεία, βία κατά των γυναικών, και απολύσεις εργαζομένων, είναι άλλα παραδείγματα του ισχυρού δεσμού μεταξύ της απόρριψης και της επιθετικότητας.
Η απόρριψη μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή
Μεγάλο μέρος την επιθετικότητας που προκαλείται από την απόρριψη, στρέφεται προς τον εαυτό μας.
Συχνά, όταν μας απορρίπτουν, κατηγορούμε τον εαυτό μας, τις ανεπάρκειές μας, χαστουκίζουμε τον αυτοσεβασμό μας και μάς «ρίχνουμε» κάτω από το μηδέν.
Το να κατηγορούμε τον εαυτό μας, όχι μόνο βαθαίνει το συναισθηματικό μας πόνο, αλλά καθιστά πιο δύσκολο για μας το να συνέλθουμε και να ορθοποδήσουμε.
Μειώνει την εξυπνάδα μας η απόρριψη; Ναι, αλλά μόνο προσωρινά
Έρευνες έχουν ζητήσει από τους συμμετέχοντες να θυμηθούν μια πρόσφατη εμπειρία απόρριψης και να την ξαναζήσουν νοητικά.
Ύστερα έπρεπε να κάνουν ένα τεστ IQ.
Τα αποτελέσματα έδειξαν τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, αλλά και την εγκεφαλική διαδικασία για τη λήψη αποφάσεων να παραπαίουν και να μη λειτουργούν σωστά.
Η απόρριψη δεν ανταποκρίνεται στη λογική
Γι? αυτό, ακόμα και πειράματα κατά τα οποία οι συμμετέχοντες απορρίφθηκαν από αγνώστους, που κανονικά θα έπρεπε να τους έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια, δείχνουν συναισθηματικό πόνο.
Ακόμα και όταν αυτοί οι άγνωστοι ανήκουν σε κάποια ομάδα ανθρώπων που δεν συμπαθούμε, ούτε καν λιγάκι, ναι, η απόρριψη δεν εκλογικεύεται.
Τα καλά νέα:
Πάντα υπάρχουν τρόποι για να χειριστούμε και να απαλύνουμε τον πόνο της απόρριψης.
Για να γίνει αυτό αποτελεσματικά, πρέπει να αντιμετωπίσουμε καθένα από τα ψυχολογικά τραύματά μας, δηλαδή να καταπραΰνουμε τον συναισθηματικό μας πόνο, να μειώσουμε το θυμό και την επιθετικότητά μας, να προστατέψουμε την αυτοεκτίμησή μας και να σταθεροποιήσουμε την ανάγκη τού να ανήκουμε.
Δηλαδή, να στραφούμε στους φίλους, στην οικογένεια, σε κάποιον ειδικό για βοήθεια.
Ίσως και να πάρουμε ένα παυσίπονο...
Ιδού 10 λιγότερο γνωστά γεγονότα που περιγράφουν και εξηγούν τα εφέ της απόρριψης, τις αιτιολογίες τους και γιατί ένα ...παυσίπονο ή οι καλοί μας φίλοι, μπορούν να κάνουν την πληγωμένη μας καρδιά να νιώσει λίγο καλύτερα.
Η απόρριψη πονάει και σωματικά
Κι όμως, η απόρριψη διοχετεύεται και στις φυσικές οδούς του πόνου στον εγκέφαλο.
Μελέτες δείχνουν ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν βιώνουμε την απόρριψη, είναι ίδιες με αυτές που ενεργοποιούνται όταν βιώνουμε σωματικό πόνο.
Αυτός είναι ο λόγος που η απόρριψη πονάει τόσο πολύ (νευρολογικά μιλώντας).
Ένα παυσίπονο μειώνει τον πόνο της απόρριψης
Ο συναισθηματικός πόνος μιμείται τον σωματικό πόνο. Έτσι, ερευνητές έδωσαν σε ορισμένους συμμετέχοντες σε σχετική έρευνα, ένα χάπι ακεταμινοφαίνης (Tylenol), προτού ανακαλέσουν μια οδυνηρή εμπειρία απόρριψης.
Οι άνθρωποι που πήραν το χάπι ανέφεραν σημαντικά λιγότερο συναισθηματικό πόνο, από ό,τι τα άτομα που πήραν ένα χάπι placebo, δηλαδή καραμελίτσα.
Το εξελικτικό μας παρελθόν παίζει ρόλο
Ως κυνηγοί/τροφοσυλλέκτες, στο παρελθόν, ο εξοστρακισμός από μια φυλή ήταν ουσιαστικά ποινή θανάτου, καθώς ήταν σχεδόν απίθανο να επιβιώσει για μεγάλο χρονικό διάστημα ένας άνθρωπος μόνος του.
Οι εξελικτικοί ψυχολόγοι υποθέτουν πως ο εγκέφαλος έχει αναπτύξει ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης κινδύνου εξοστρακισμού.
Επειδή η απόρριψη μιμείται τον φυσικό πόνο, εκείνοι που είχαν το αίσθημα προειδοποίησης, είχαν περισσότερες πιθανότητες να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους και κατά συνέπεια, να παραμείνουν στη φυλή και να επιβιώσουν.
Μπορούμε να αναβιώσουμε πιο έντονα τον ψυχολογικό πόνο συγκριτικά με το σωματικό
Σε μια ερώτηση όπως: «Θυμάσαι τότε που έκοψες το δάχτυλό σου και έκανες επτά ράμματα;» η πιθανότερη απάντηση είναι: «Σιγά τ? αυγά. Πού το θυμήθηκες αυτό τώρα;».
Όμως, αν η ερώτηση γίνει «Θυμάσαι τότε που σε πούλησε ο κολλητός σου ή που σε παράτησε το μεγάλο σου αμόρε;», εκεί μάλλον θα νιώσουμε ένα αγκάθι στην καρδιά.
Αυτό συμβαίνει διότι ο εγκέφαλός μας βάζει σε προτεραιότητα τις εμπειρίες της απόρριψης, επειδή είμαστε κοινωνικά ζώα που ζουν σε «φυλές».
Έχουμε θεμελιώδη ανάγκη να ανήκουμε κάπου
Όμως η απόρριψη αποσταθεροποιεί αυτή την ανάγκη μας. Η επανασύνδεση με αυτούς που μας αγαπούν ή το άνοιγμα προς τα μέλη των ομάδων με τις οποίες αισθανόμαστε ισχυρή συγγένεια και που μας εκτιμούν και μας αποδέχονται, απαλύνει τον συναισθηματικό πόνο μετά από μια απόρριψη.
Η απόρριψη δημιουργεί οργή και επιθετικότητα
Αναρίθμητες μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και ήπιες απορρίψεις έχουν οδηγήσει τους ανθρώπους να διοχετεύσουν την επιθετικότητά τους σε αθώους περαστικούς.
Πυροβολισμοί σε σχολεία, βία κατά των γυναικών, και απολύσεις εργαζομένων, είναι άλλα παραδείγματα του ισχυρού δεσμού μεταξύ της απόρριψης και της επιθετικότητας.
Η απόρριψη μας οδηγεί στην αυτοκαταστροφή
Μεγάλο μέρος την επιθετικότητας που προκαλείται από την απόρριψη, στρέφεται προς τον εαυτό μας.
Συχνά, όταν μας απορρίπτουν, κατηγορούμε τον εαυτό μας, τις ανεπάρκειές μας, χαστουκίζουμε τον αυτοσεβασμό μας και μάς «ρίχνουμε» κάτω από το μηδέν.
Το να κατηγορούμε τον εαυτό μας, όχι μόνο βαθαίνει το συναισθηματικό μας πόνο, αλλά καθιστά πιο δύσκολο για μας το να συνέλθουμε και να ορθοποδήσουμε.
Μειώνει την εξυπνάδα μας η απόρριψη; Ναι, αλλά μόνο προσωρινά
Έρευνες έχουν ζητήσει από τους συμμετέχοντες να θυμηθούν μια πρόσφατη εμπειρία απόρριψης και να την ξαναζήσουν νοητικά.
Ύστερα έπρεπε να κάνουν ένα τεστ IQ.
Τα αποτελέσματα έδειξαν τη βραχυπρόθεσμη μνήμη, αλλά και την εγκεφαλική διαδικασία για τη λήψη αποφάσεων να παραπαίουν και να μη λειτουργούν σωστά.
Η απόρριψη δεν ανταποκρίνεται στη λογική
Γι? αυτό, ακόμα και πειράματα κατά τα οποία οι συμμετέχοντες απορρίφθηκαν από αγνώστους, που κανονικά θα έπρεπε να τους έχουν γραμμένους στα παλιά τους τα παπούτσια, δείχνουν συναισθηματικό πόνο.
Ακόμα και όταν αυτοί οι άγνωστοι ανήκουν σε κάποια ομάδα ανθρώπων που δεν συμπαθούμε, ούτε καν λιγάκι, ναι, η απόρριψη δεν εκλογικεύεται.
Τα καλά νέα:
Πάντα υπάρχουν τρόποι για να χειριστούμε και να απαλύνουμε τον πόνο της απόρριψης.
Για να γίνει αυτό αποτελεσματικά, πρέπει να αντιμετωπίσουμε καθένα από τα ψυχολογικά τραύματά μας, δηλαδή να καταπραΰνουμε τον συναισθηματικό μας πόνο, να μειώσουμε το θυμό και την επιθετικότητά μας, να προστατέψουμε την αυτοεκτίμησή μας και να σταθεροποιήσουμε την ανάγκη τού να ανήκουμε.
Δηλαδή, να στραφούμε στους φίλους, στην οικογένεια, σε κάποιον ειδικό για βοήθεια.
Ίσως και να πάρουμε ένα παυσίπονο...
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.