Οι πήλινες πινακίδες της Σουμερίας
Πυρηνικό Ολοκαύτωμα
Άραγε κατοικήθηκε η Γη κάποτε – στο πολύ παλαιό παρελθόν – από έναν πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό, το πιθανότερο εξωγήινο; Εκείνα τα όντα διέθεταν μιαν ανώτερη νοημοσύνη, μεγαλύτερη από τη δική μας;
Αυτές οι ερωτήσεις γεννώνται κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανεξήγητες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, αλλά κάθε φορά το γεγονός είτε αποκρύπτεται είτε γελοιοποιείται από τους επιστήμονες της επικρατούσας τάξης. Κάθε φορά φτάνουμε σε αδιέξοδο επειδή «κάποιοι» δεν θέλουν να μάθουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα δίδαξαν!
Όσο τρελό όμως και αν φαίνεται αυτό, υπάρχουν πραγματικοί αναζητητές της αλήθειας που συνεχίζουν την προσπάθεια της αποκάλυψης του μακρινού παρελθόντος της γήινης ιστορίας.
Έτσι, πριν από χιλιάδες χρόνια, και για την ακρίβεια γύρω στο 2000 π.Χ. ένας πόλεμος με όπλα υψηλής τεχνολογίας έλαβε χώρα ανάμεσα στις διαφορετικές φατρίες «θεών» που κατοικούσαν στη Γη. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από την ερμηνεία των πήλινων πινακίδων της Σουμερίας. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή…
Η ιστορία ξεκίνησε όταν ένα στρώμα ραδιενεργού στάχτης βρέθηκε στο Ρατζαστάν της Ινδίας. Κάλυπτε μια περιοχή τριών χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων, δέκα μίλια δυτικά του Τζοντπούρ (Jodhpur). Η έρευνα άρχισε όταν η περιοχή εμφάνισε ένα πολύ υψηλό ποσοστό γέννησης παραμορφωμένων βρεφών και καρκίνου. Τα επίπεδα ραδιενέργειας που κατέγραψαν τότε οι μετρητές γκάιγκερ ήταν τόσο υψηλά που η Ινδική κυβέρνηση απέκλεισε την περιοχή. Άρχισαν ανασκαφές και οι επιστήμονες έβγαλαν στην επιφάνεια μια πόλη αρχαία ηλικίας 8,000 – 12,000 ετών με αποδείξεις ότι διαλύθηκε από ατομική έκρηξη που είχε καταστρέψει τα περισσότερα κτίρια και πιθανόν μισό εκατομμύριο κατοίκους.
Και γυρίζουμε ξανά στη Σουμερία της οποίας η μυστηριώδης αρχή του πολιτισμού, πάνω από χιλιάδες χρόνια πριν, συνοδεύτηκε από την εξίσου ξαφνική και μυστηριώδηεξαφάνισή του. Οι περιστάσεις πίσω από αυτή την κατάρρευση έχουν σβηστεί από τα γενικά βιβλία της ιστορίας. Μας λένε απλά ότι αυτός ο υπέροχος πολιτισμός είχε έναν ανταγωνιστή, τη γειτονική και εξίσου μυστηριώδη Ακκάδια αυτοκρατορία, και ότι γύρω στο2000 π.Χ. οι Ακκάδιοι εξαφανίστηκαν και αυτοί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Στη συνέχειαμας λένε ότι δύο νέοι πολιτισμοί, οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι εμφανίστηκαν από το πουθενά για να κυριαρχήσουν στη Μεσοποταμία. Με αυτή την τεράστιαυπεραπλούστευση το θέμα στη συνέχεια αφήνεται στην ησυχία του. Και όμως, υπάρχει μια πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που περιγράφουν την πτώση της Σουμερία και μετά της Ακκάδιας αυτοκρατορίας… οπότε γιατί τα στοιχεία αυτά δεν εμφανίζονται στα βιβλία της ιστορίας;
Η απάντηση είναι ότι η φύση της καταστροφής που εξαφάνισε τις πόλεις της Σουμερίας υπήρξε εν πρώτοις ο μεγάλος Κατακλυσμός. Στη συνέχεια κάποιες πόλεις της κτίστηκαν εκ νέου για να ξανακαταστραφούν οριστικά από πυρηνικά όπλα. Η περιγραφή της καταστροφής της Σουμερίας είναι τόσο παράξενη ώστε θα ήταν καλύτερα να θεωρηθεί ως μια ακόμα μυθολογία και να «εξαφανιστεί» από τα βιβλία της ιστορίας. Είναι όμως αρχαιολογικό γεγονός ότι ο θάνατος εκεί ήρθε ξαφνικά.
Το 1985 ο Ζαχαρίας Σίτσιν (Zecharia Sitchin) έδωσε μια πολύ πιστευτή εξήγηση μέσα από την ανάγνωση των πινακίδων – για τη χρήση των πυρηνικών όπλων δυτικά της Σουμερίας το έτος που συμπίπτει με την μυστηριώδη πτώση της. Μέχρι σήμερα πολλοί επιστήμονες αμφισβητούν τις πληροφορίες του Σίτσιν, αλλά εξίσου πολλοί άλλοι ερευνητές και μελετητές των αρχαίων ερειπίων, τόσο της Μεσοποταμίας όσο της Αιγύπτου και της Ν. Αφρικής επιβεβαιώνουν τα όσα περιγράφονται στις πήλινες πινακίδες.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι μετάφραση που δημοσιεύτηκε από τον εξέχοντα – ειδικό επί θεμάτων Σουμερίας – καθηγητή Samuel Kramer.
Στη γη {Σουμερίας} έπεσε μια συμφορά άγνωστη για τον άνθρωπο,
μια που ποτέ δεν είχε δει πρωτύτερα, μια την οποία δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει.
Μια μεγάλη καταιγίδα από τον ουρανό…
Μια καταιγίδα που τη γη εκμηδένιζε...
Ένας Κακός Άνεμος, σα βιαστικός χείμαρρος...
Η καταιγίδα μαχόταν κι ενωνόταν με καυτερή ζέστη...
Τη μέρα, στερούσε τη γη από το λαμπερό ήλιο, το βράδυ τ’ αστέρια δεν έλαμπαν.
Οι άνθρωποι, τρομοκρατημένοι, με δυσκολία ανέπνεαν...
Ο κακός άνεμος τους άδραξε, δεν τους χορήγησε μιαν άλλη μέρα...
Τα στόματα μούσκεμα με αίμα, τα κεφάλια κολυμπούσαν στο αίμα...
Τα πρόσωπα έγιναν χλωμά από τον κακό άνεμο.
Έκανε τις πόλεις να ερημώσουν, τα σπίτια κι αυτά ερήμωσαν…
Οι στάβλοι ερήμωσαν, οι στάνες άδειασαν....
Τα ποτάμια της Σουμερίας έκανε να ρέουν πικρό νερό…
Τα καλλιεργημένα χωράφια της τώρα γέμισαν με αγριόχορτα,
Στα βοσκοτόπια της μεγαλώνουν φυτά που μαραίνονται.
Η περιγραφή αυτή βρίσκεται επίσης στο έργο με τον τίτλο «Το Θέμα του Κακού Ανέμου».
Στο τέλος της τρίτης χιλιετίας προ Χριστού, ο μεγάλος πολιτισμός των Σουμερίων τελείωσε απότομα. Η ξαφνική παρακμή του θρηνείται σε πολλά κείμενα που έχουν ανακαλυφθείαπό τους αρχαιολόγους. Τα κείμενα αποδίδουν τη συμφορά σε έναν Κακό Άνεμο που άρχισε να φυσάει από τα δυτικά (από την κατεύθυνση της Μεσογείου) – ένα θανατηφόροσύννεφο που προκάλεσε βασανιστικό θάνατο για όλα τα έμβια όντα, ανθρώπους και ζώα, τα φυτά μαραίνονταν και δηλητηριάστηκαν τα νερά.
Στο βιβλίο του «Πόλεμοι Θεών και Ανθρώπων» ο Ζεκάρια Σίτσιν είδε μιαν εξήγηση για τον αιφνίδιο θάνατο σε ένα μεγάλο κείμενο που είναι γνωστό στους μελετητές ως «TheErra Epos» το οποίο περιγράφει μιαν αλυσίδα γεγονότων που τελικά οδήγησαν στη χρήση των «Όπλων του Τρόμου» στη σύγκρουση μεταξύ των αντιμαχόμενων Ανουννάκι (‘Εκείνων που από τον Ουρανό ήρθαν στη Γη’) και που είχαν χωριστεί σε δυο δεσπόζουσες οικογένειες.
Άραγε κατοικήθηκε η Γη κάποτε – στο πολύ παλαιό παρελθόν – από έναν πολύ ανεπτυγμένο πολιτισμό, το πιθανότερο εξωγήινο; Εκείνα τα όντα διέθεταν μιαν ανώτερη νοημοσύνη, μεγαλύτερη από τη δική μας;
Αυτές οι ερωτήσεις γεννώνται κάθε φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι με ανεξήγητες αρχαιολογικές ανακαλύψεις, αλλά κάθε φορά το γεγονός είτε αποκρύπτεται είτε γελοιοποιείται από τους επιστήμονες της επικρατούσας τάξης. Κάθε φορά φτάνουμε σε αδιέξοδο επειδή «κάποιοι» δεν θέλουν να μάθουμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως μας τα δίδαξαν!
Όσο τρελό όμως και αν φαίνεται αυτό, υπάρχουν πραγματικοί αναζητητές της αλήθειας που συνεχίζουν την προσπάθεια της αποκάλυψης του μακρινού παρελθόντος της γήινης ιστορίας.
Έτσι, πριν από χιλιάδες χρόνια, και για την ακρίβεια γύρω στο 2000 π.Χ. ένας πόλεμος με όπλα υψηλής τεχνολογίας έλαβε χώρα ανάμεσα στις διαφορετικές φατρίες «θεών» που κατοικούσαν στη Γη. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από την ερμηνεία των πήλινων πινακίδων της Σουμερίας. Αλλά αυτό είναι μόνο η αρχή…
Η ιστορία ξεκίνησε όταν ένα στρώμα ραδιενεργού στάχτης βρέθηκε στο Ρατζαστάν της Ινδίας. Κάλυπτε μια περιοχή τριών χιλιάδων τετραγωνικών μιλίων, δέκα μίλια δυτικά του Τζοντπούρ (Jodhpur). Η έρευνα άρχισε όταν η περιοχή εμφάνισε ένα πολύ υψηλό ποσοστό γέννησης παραμορφωμένων βρεφών και καρκίνου. Τα επίπεδα ραδιενέργειας που κατέγραψαν τότε οι μετρητές γκάιγκερ ήταν τόσο υψηλά που η Ινδική κυβέρνηση απέκλεισε την περιοχή. Άρχισαν ανασκαφές και οι επιστήμονες έβγαλαν στην επιφάνεια μια πόλη αρχαία ηλικίας 8,000 – 12,000 ετών με αποδείξεις ότι διαλύθηκε από ατομική έκρηξη που είχε καταστρέψει τα περισσότερα κτίρια και πιθανόν μισό εκατομμύριο κατοίκους.
Και γυρίζουμε ξανά στη Σουμερία της οποίας η μυστηριώδης αρχή του πολιτισμού, πάνω από χιλιάδες χρόνια πριν, συνοδεύτηκε από την εξίσου ξαφνική και μυστηριώδηεξαφάνισή του. Οι περιστάσεις πίσω από αυτή την κατάρρευση έχουν σβηστεί από τα γενικά βιβλία της ιστορίας. Μας λένε απλά ότι αυτός ο υπέροχος πολιτισμός είχε έναν ανταγωνιστή, τη γειτονική και εξίσου μυστηριώδη Ακκάδια αυτοκρατορία, και ότι γύρω στο2000 π.Χ. οι Ακκάδιοι εξαφανίστηκαν και αυτοί χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο. Στη συνέχειαμας λένε ότι δύο νέοι πολιτισμοί, οι Βαβυλώνιοι και οι Ασσύριοι εμφανίστηκαν από το πουθενά για να κυριαρχήσουν στη Μεσοποταμία. Με αυτή την τεράστιαυπεραπλούστευση το θέμα στη συνέχεια αφήνεται στην ησυχία του. Και όμως, υπάρχει μια πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που περιγράφουν την πτώση της Σουμερία και μετά της Ακκάδιας αυτοκρατορίας… οπότε γιατί τα στοιχεία αυτά δεν εμφανίζονται στα βιβλία της ιστορίας;
Η απάντηση είναι ότι η φύση της καταστροφής που εξαφάνισε τις πόλεις της Σουμερίας υπήρξε εν πρώτοις ο μεγάλος Κατακλυσμός. Στη συνέχεια κάποιες πόλεις της κτίστηκαν εκ νέου για να ξανακαταστραφούν οριστικά από πυρηνικά όπλα. Η περιγραφή της καταστροφής της Σουμερίας είναι τόσο παράξενη ώστε θα ήταν καλύτερα να θεωρηθεί ως μια ακόμα μυθολογία και να «εξαφανιστεί» από τα βιβλία της ιστορίας. Είναι όμως αρχαιολογικό γεγονός ότι ο θάνατος εκεί ήρθε ξαφνικά.
Το παρακάτω απόσπασμα είναι μετάφραση που δημοσιεύτηκε από τον εξέχοντα – ειδικό επί θεμάτων Σουμερίας – καθηγητή Samuel Kramer.
Στη γη {Σουμερίας} έπεσε μια συμφορά άγνωστη για τον άνθρωπο,
μια που ποτέ δεν είχε δει πρωτύτερα, μια την οποία δεν θα μπορούσε ν’ αντέξει.
Μια μεγάλη καταιγίδα από τον ουρανό…
Μια καταιγίδα που τη γη εκμηδένιζε...
Ένας Κακός Άνεμος, σα βιαστικός χείμαρρος...
Η καταιγίδα μαχόταν κι ενωνόταν με καυτερή ζέστη...
Τη μέρα, στερούσε τη γη από το λαμπερό ήλιο, το βράδυ τ’ αστέρια δεν έλαμπαν.
Οι άνθρωποι, τρομοκρατημένοι, με δυσκολία ανέπνεαν...
Ο κακός άνεμος τους άδραξε, δεν τους χορήγησε μιαν άλλη μέρα...
Τα στόματα μούσκεμα με αίμα, τα κεφάλια κολυμπούσαν στο αίμα...
Τα πρόσωπα έγιναν χλωμά από τον κακό άνεμο.
Έκανε τις πόλεις να ερημώσουν, τα σπίτια κι αυτά ερήμωσαν…
Οι στάβλοι ερήμωσαν, οι στάνες άδειασαν....
Τα ποτάμια της Σουμερίας έκανε να ρέουν πικρό νερό…
Τα καλλιεργημένα χωράφια της τώρα γέμισαν με αγριόχορτα,
Στα βοσκοτόπια της μεγαλώνουν φυτά που μαραίνονται.
Η περιγραφή αυτή βρίσκεται επίσης στο έργο με τον τίτλο «Το Θέμα του Κακού Ανέμου».
Στο τέλος της τρίτης χιλιετίας προ Χριστού, ο μεγάλος πολιτισμός των Σουμερίων τελείωσε απότομα. Η ξαφνική παρακμή του θρηνείται σε πολλά κείμενα που έχουν ανακαλυφθείαπό τους αρχαιολόγους. Τα κείμενα αποδίδουν τη συμφορά σε έναν Κακό Άνεμο που άρχισε να φυσάει από τα δυτικά (από την κατεύθυνση της Μεσογείου) – ένα θανατηφόροσύννεφο που προκάλεσε βασανιστικό θάνατο για όλα τα έμβια όντα, ανθρώπους και ζώα, τα φυτά μαραίνονταν και δηλητηριάστηκαν τα νερά.
Στο βιβλίο του «Πόλεμοι Θεών και Ανθρώπων» ο Ζεκάρια Σίτσιν είδε μιαν εξήγηση για τον αιφνίδιο θάνατο σε ένα μεγάλο κείμενο που είναι γνωστό στους μελετητές ως «TheErra Epos» το οποίο περιγράφει μιαν αλυσίδα γεγονότων που τελικά οδήγησαν στη χρήση των «Όπλων του Τρόμου» στη σύγκρουση μεταξύ των αντιμαχόμενων Ανουννάκι (‘Εκείνων που από τον Ουρανό ήρθαν στη Γη’) και που είχαν χωριστεί σε δυο δεσπόζουσες οικογένειες.
Βασιζόμενος στις περιγραφές των όπλων στο Erra Epos, και στα κείμενα θρήνου, οΖεκάρια Σίτσιν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα όπλα του τρόμου ήταν πυρηνικά όπλα.Χρησιμοποιήθηκαν για να εξαλείψουν τη διαστημική βάση που υπήρχε τότε στη χερσόνησο του Σινά (και μερικές ακόμα “αμαρτωλές πόλεις”, όπως τα Σόδομα και τα Γόμορρα, που είχαν αναγνωρίσει ως αρχηγό τον Μαρδούκ – τον Βάαλ της Βίβλου – γιο της αντίπαλης οικογένειας). Το ραδιενεργό νέφος στη συνέχεια μεταφέρθηκε από τους ανέμους προς τα ανατολικά, προκαλώντας το θάνατο και την ερήμωση σε πόλεις που οι ίδιοι οι Ανουννάκι είχαν βοηθήσει να χτιστούν στα εδάφη μεταξύ των ποταμών(Μεσοποταμία) - η αυτοκρατορία Σουμερία και Ακκάδ.
Έτσι, τα πυρηνικά όπλα δεν χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στη Γη τη δεκαετία του 1940 στη Χιροσίμα, αλλά χιλιάδες χρόνια νωρίτερα στην Εγγύς Ανατολή, και ο Σίτσινεντόπισε επίσης την ημερομηνία: 2024 π.Χ.
(Συνεχίζεται)
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.