Δεν μπορείς να ρυθμίσεις την κίνηση του δρόμου κι όμως βγαίνεις βόλτα

Η ζωή μας είναι μία βόλτα, μία βόλτα με γνώμονα το γνωστό άγνωστο. Δηλαδή έχουμε κάποια βασικά δεδομένα τα οποία όμως κάποιες φορές και σε κάποιες περιπτώσεις θα μετατραπούν τα δεδομένα σε ζητούμενα. Αλλά και καταστάσεις που θα έρθουν μπροστά μας τις οποίες τις αγνοούμε τελείως.

 Όμως όλο αυτό το κομμάτι είτε το πρώτο είτε το δεύτερο είναι η γοητεία της ζωής. Αυτό που οφείλουμε να καταλάβουμε απόλυτα είναι πως τίποτε δεν μας ανήκει, τίποτε δεν μας εξασφαλίζει τίποτε και πως ο θάνατος είναι το μόνο δεδομένο που δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε ή να το αμφισβητήσουμε.

Ας πούμε είχαμε κάποια δεδομένα μέχρι εχθές όλοι μας, τα οποία τελείωσαν και έγιναν ζητούμενα ή τελείωσαν για να τελειώσουν.

Κανείς σε αυτό το μονοπάτι που λέγεται ζωή δεν μπορεί να προβλέψει, ούτε να είναι σίγουρος για κάτι. 

Εμείς «στρώνουμε» το τραπέζι ευελπιστώντας ότι θα φάμε. Όμως η ζωή, δεν μας τα φέρνει όλα όπως τα περιμέναμε, τα θέλαμε, τα παρακαλούσαμε. Εκεί είναι που όλοι μας χάνουμε τη βασική μας πίστη σε εμάς κυρίως αλλά και στην ζωή μας. Αρχίζει να μας πιάνει στα πλοκάμια του ο φόβος. Ο φόβος δυστυχώς θα «μαγκώσει» τα βασικά μας κομμάτια και όσο περνάει ο καιρός θα μας ρίχνει και περισσότερο στο πάτωμα. Χάνουμε απόλυτα, αναλόγως τα χτυπήματα της ζωής, κομμάτια βασικά όπως  ο αυθορμητισμός και ο ενθουσιασμός. Τότε αρχίζει η βιολογική φθορά, χάνουμε την φυσικότητά μας, τη  χαρά μας, τη αισιοδοξία μας. Νιώθουμε ότι η μάχη είναι άνιση, ότι προσπαθούμε χωρίς αποτέλεσμα και όλο αυτό δυστυχώς έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο σε μας αλλά και στις βασικές μας σχέσεις μας.

Πώς μπορούμε όμως να τη ζήσουμε τη ζωή ? Πώς μπορούμε να αποφύγουμε ? Υπάρχει τρόπος άραγε να αποφύγουμε κάποια σημεία της ? Μπορούμε να προβλέψουμε, να αποτρέψουμε ? Το να σκέφτομαι θετικά βοηθάει ? 

Η ζωή μας λοιπόν είναι μία βόλτα με το αμάξι μας. Τα δεδομένα που εμείς γνωρίζουμε είναι το αμάξι που διαθέτουμε, πόσα χρήματα έχουμε για βενζίνη και φυσικά τις οδηγικές μας ικανότητες.  Όταν βγούμε για βόλτα η μία ιδέα είναι να έχουμε επιλογή του σημείου και η άλλη απλώς να πάμε βόλτα. Αυτό είναι το κομμάτι που μας αναλογεί εμάς. Όμως δεν έχουμε ιδέα αν θα έχει κίνηση ο δρόμος, ποια και πόσα φανάρια θα μας πιάσουν κόκκινα,  ποια και πόσα πράσινο. Αν θα συναντήσουμε μπλοκάρισμα από έργα στον δρόμο. Αυτά που υποτίθεται ότι θα συναντήσουμε στον δρόμο μας κατά βάση τα αγνοούμε. Αν για κάποιο λόγο τελικά καθυστερήσουμε ή αλλάξουμε πλάνο λόγο συγκυριών ή τύχει να μας πιάσει λάστιχο, όλο αυτό δεν θα μας κάνει να μην ξανά βγούμε ποτέ από το σπίτι για να πάμε βόλτα με το αμάξι. Ούτε θα μας κάνει να έχουμε προκατάληψη την άλλη φορά. Την επόμενη φορά θα βγούμε με τον ίδιο ενθουσιασμό με καινούργιο στόχο- δρόμο.   

Αυτή είναι η ζωή μας. Τα δεδομένα μας είναι λίγα, το αμάξι μας είναι το σώμα μας, οι δυνατότητές μας ως προς το σώμα αυτό είναι η βενζίνη μας  και στη συνέχεια οι γνώσεις που διαθέτουμε, οδηγικές μας ικανότητες. Κάθε μας στόχος δρόμος δεν έχουμε ιδέα πως θα είναι, γι αυτό καλό και συνετό είναι να μην βάζουμε όρια δέσμευσης. Να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας είτε να αλλάξουμε γνώμη, είτε να μην ξέρουμε το χρονικό διάστημα που θα χρειαστούμε για κάτι.

Δηλαδή να είμαστε πιο ελαστικοί και πιο ευέλικτοι και όχι κλειδωμένοι. Ακριβώς όπως με τη βόλτα μας και το αυτοκίνητο.

Όσο πιο ελαστικός είσαι με εσένα και όσο πιο πολύ ευελιξία σου επιτρέπεις, η ζωή σου θα απλοποιείται όλο και περισσότερο. Έτσι κάποια στιγμή θα την μετατρέψεις σε βόλτα. Ο Φόβος δεν έχει λόγο να υπάρχει όταν είμαστε ευέλικτοι και ελαστικοί. Γιατί αυτός που μας δημιουργεί τις εικόνες φρίκης και φόβου είναι το εγώ μας.

Βάλε στη ζωή σου τις φράσεις «θα δούμε», «δεν ξέρω», «εξαρτάται», «αναλόγως αν το επιτρέψουν οι συνθήκες», «αν θέλει ο Θεός». Αυτές οι φράσεις σου αποδεικνύουν ότι δεν είσαι εσύ ο Θεός και ότι μπορεί σήμερα να υποσχεθείς κάτι σε κάποιον και αύριο ανάλογα με τις συγκυρίες να μην μπορείς να το κάνεις.  Καλύτερα λοιπόν να ξαφνιάσεις ευχάριστα κάποιον λέγοντάς του «θα δούμε»  και να κάνεις κάτι, παρά να του πεις «και βέβαια μπορώ» και να έρθουν τα πάνω κάτω και να μη μπορείς, χωρίς απαραίτητα να φταις εσύ. 

Η ζωή όπως και να έχει είναι απρόβλεπτη, αυτό είναι ένα δεδομένο. Αν μάθεις να πορεύεσαι με αυτό το δεδομένο και να σταματήσεις να παριστάνεις τον Θεό «εγώ όταν υπόσχομαι», «εγώ πάντα τηρώ τον λόγο μου» κλπ φράσεις που σε δεσμεύουν και σε γεμίζουν τύψεις αν δεν καταφέρεις να είσαι κύριος ή κυρία του λόγου σου.

Επιτρέπω στον εαυτό μου να είναι άνθρωπος και αποδέχομαι ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη. Δύο «κανόνες» που αν τους εφαρμόσεις, ναι η ζωή είναι μία βόλτα έτσι απλά. 

Δωροθέα 

zefira21

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ