Ένα φιλμ μικρού μήκους μου τράβηξε την προσοχή και θεωρώ πως από τα 7 λεπτά διάρκειας του ξεφυτρώνουν αρκετές σκέψεις και προβληματισμοί.
( σκηνοθεσία: Daniel Υam)
Είναι κάποιοι άνθρωποι, αφανείς ήρωες, που αποκρύπτουν το βαρύ φορτίο που κουβαλούν και επικεντρώνονται στην θετική πλευρά της ζωής, στην ουσιώδη. Προτιμούν από το να μεταφέρουν τα βάσανά τους, την λύπη τους, να τα μεταμορφώσουν σε δύναμη, ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Το γνωρίζουν εκείνοι που μπορούν να το εκτιμήσουν και το βλέπουν αυτοί που αληθινά ενδιαφέρονται και έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους.
Όπως βλέπουμε αρχικά στην αφήγηση το παιδί θεωρούσε αποτυχημένο τον πατέρα του γιατί δεν ήταν πλούσιος και δεν είχε μια δουλειά που να εκπέμπει την αύρα της επιτυχίας, της αναγνώρισης από τον κόσμο έτσι όπως την φανταζόταν εκείνος. Οι κινήσεις του πατέρα ήταν δυσνόητες για τον γιο του, όπως και η φράση " Το να είσαι πλούσιος δεν έχει να κάνει με το πόσα έχεις. Αλλά με το πόσα δίνεις."
Στο φιλμ παρουσιάζεται με βαρύ τρόπο το ταρακούνημα στον γιο. Κι εκεί είναι που εισχωρεί ο μεγαλύτερος προβληματισμός. Πόσο εγωϊστικό είναι να κάνεις την καριέρα σου αδιαφορώντας για τον άνθρωπο που σε μεγάλωσε; Να μη δίνεις καν χρόνο για να υπάρχουν σχέσεις, από την στιγμή που σε μεγάλωσε με αγάπη; Δεν μιλώ φυσικά για τις περιπτώσεις εκείνες που παιδιά κακοποιήθηκαν με κάθε τρόπο από τους γονείς τους. Εκεί είναι διαφορετικά. Σε περίπτωση ανάλογη σαν αυτή του φιλμ που αναφέρομαι είναι άδικο να αδιαφορείς και μάλιστα στον μέγιστο βαθμό.
Το ξύπνημα του γιου παρουσιάζεται βέβαια ιδανικό μιας και συνεχίζει το έργο του πατέρα του προς τιμήν του. Στην πραγματικότητα σπανίζει αυτό. Κι επειδή προσπαθώ να είμαι δίκαιη, αν εξετάσουμε και τις δύο πλευρές το μόνο ελαφρυντικό που του δίνω είναι ότι ποτέ δεν του εξήγησε ο πατέρας του που έδιναν αυτά τα χρήματα τα οποία συγκέντρωναν στο βαζάκι. Σκέφτομαι όμως ότι δεν ήταν έτοιμος ακόμη για να μάθει και ίσως να του το έλεγε όταν υποτίθεται θα ωρίμαζε.. Τότε όμως δεν αφιέρωνε χρόνο ούτε για να τον δει. Καθώς μεγαλώνουμε, είναι απαραίτητο να θυμόμαστε πως δεν είμαστε το επίκεντρο του κόσμου, να μην κρίνουμε από τα φαινόμενα και να δίνουμε ευκαιρίες, ουσιαστικό χρόνο σε εκείνους που μας αγαπούν και μας φροντίζουν.
Κάθε γονιός πρέπει να θυμάται πως μια μέρα
το παιδί του θα ακολουθήσει το παράδειγμά του
και όχι την συμβουλή του.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.