![Οι τελευταίες φράσεις της τελευταίας Ομιλίας
Ο Κ τέλειωσε την τρίτη ομιλία στις 4 Ιανουαρίου του 1986, στο Μαντράς της Ινδίας -η τελευταία που θα έκανε ποτέ- με τις φράσεις:
Η Δημιουργία είναι κάτι πάρα πολύ ιερό. Είναι το πιο ιερό πράγμα στη ζωή κι αν έχετε κάνει μαντάρα τη ζωή σας, αλλάξτε τη. Αλλάξτε τη σήμερα, όχι αύριο. Αν είστε αβέβαιοι, ανακαλύψτε γιατί, και γίνετε βέβαιοι. Αν η σκέψη σας δεν έχει ευθύτητα, σκεφτείτε με ευθύτητα, λογικά. Αν δεν προετοιμαστούν όλα αυτά, αν όλα δεν τακτοποιηθούν, δεν μπορείτε να μπείτε στον κόσμο της δημιουργίας.
Τέλειωσε. [Αυτή η λέξη μόλις που ακούγεται, είναι μάλλον σαν μια εκπνοή παρά σαν λόγος. Μπορεί να την ακούσει κανείς μόνο στην κασέτα. Δε θα μπορούσε να είχε ακουστεί από το κοινό].
Έπειτα, ύστερα από μια μεγάλη παύση, πρόσθεσε: «Αυτή είναι η τελευταία ομιλία. Θέλετε να καθίσουμε για λίγο μαζί σιωπηλοί; Εντάξει, κύριοι, καθίστε για λίγο σιωπηλοί»
-------------------------------------------------------------------------
Το τελευταίο ηχητικό ντοκουμέντο
"Σήμερα το πρωί τους έλεγα: εδώ κι εβδομήντα χρόνια αυτή η υπερ-ενέργεια -όχι- αυτή η απέραντη ενέργεια, η απέραντη νοημοσύνη, χρησιμοποιούσε αυτό το σώμα. Δε νομίζω ότι οι άνθρωποι κατάλαβαν τι τρομακτική ενέργεια και νοημοσύνη πέρασε μέσα απ’ αυτό το σώμα -είναι μια δωδεκακύλινδρη μηχανή. Και για εβδομήντα χρόνια -ήταν πραγματικά πολύς καιρός- και τώρα το σώμα δεν μπορεί ν’ αντέξει άλλο. Κανείς, εκτός κι αν το σώμα προετοιμαστεί πολύ προσεκτικά και προστατευτεί κλπ... κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι πέρασε απ’ αυτό το σώμα. Κανείς. Ας μην υποκριθεί κανείς. Κανείς. Το επαναλαμβάνω: κανείς από μας ή από τον κόσμο, δεν ξέρει τι συνέβη. Το ξέρω. Και τώρα, ύστερα από εβδομήντα χρόνια έφτασε στο τέλος. Όχι αυτή η νοημοσύνη και η ενέργεια... με κάποιο τρόπο είναι εδώ, κάθε μέρα, και ιδιαίτερα τη νύχτα. Και ύστερα από εβδομήντα χρόνια το σώμα δεν μπορεί ν’ αντέξει... δεν μπορεί ν’ αντέξει άλλο. Δεν μπορεί. Οι Ινδοί έχουν ένα σωρό καταραμένες προλήψεις γι’ αυτό... ότι αρκεί να το θελήσεις και το σώμα φεύγει... κι όλες αυτές τις ανοησίες. Δε θα βρείτε άλλο σώμα σαν αυτό, ή εκείνη την υπέρτατη νοημοσύνη που δούλευε πάνω σ’ ένα σώμα εκατοντάδες χρόνια. Δε θα το ξαναδείτε. Όταν θα φύγει αυτός, θα φύγει κι εκείνη. Δεν υπάρχει συνείδηση που θα μείνει πίσω από εκείνη τη συνείδηση, από εκείνη την κατάσταση. Όλοι υποκρίνονται ή προσπαθούν να φανταστούν ότι μπορούν να έρθουν σε επαφή μ’ εκείνο. Ίσως να το κάνουν κάπως, αν ζήσουν τις διδασκαλίες. Όμως κανείς δεν τό ’χει κάνει. Κανείς. Αυτό είν’ όλο."
Το τελευταίο ηχητικό ντοκουμέντο του Κ, όπως το καταγράφει η Μαίρη Λάτιενς στη βιογραφία του: "Η ζωή και ο θάνατος του Κρισναμούρτι" από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Τζίντου Κρισναμούρτι ( 12 Μαίου 1895 - 17 Φεβρουαρίου 1986)](https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash3/t1/p296x100/1800382_713117348732812_908337869_n.jpg)
Η καθημερινή μας δραστηριότητα επικεντρώνεται στον εαυτό μας
Οι περισσότερες καθημερινές μας δραστηριότητες επικεντρώνονται γύρω από εμάς, βασίζονται στη δική μας συγκεκριμένη οπτική γωνία, στις δικές μας εμπειρίες και ιδιοσυγκρασίες.
Σκεπτόμαστε σε σχέση με την οικογένειά μας, την εργασία μας, με το τι θέλουμε να επιτύχουμε, κι επίσης σε σχέση με τους φόβους μας, τις ελπίδες μας και την απόγνωσή μας.
Όλα αυτά είναι προφανώς εγωκεντρικά και επιφέρουν μία κατάσταση αυτο-απομόνωσης, όπως βλέπουμε στη καθημερινή μας ζωή.
΄Εχουμε τις δικές μας κρυφές επιθυμίες, τις κρυμμένες μας επιδιώξεις και φιλοδοξίες, και δεν σχετιζόμαστε ποτέ βαθιά με κανέναν, ούτε με τους ή τις συζύγους μας, ούτε με τα παιδιά μας.
Αυτή η απομόνωση είναι το αποτέλεσμα της φυγής μας από τη καθημερινή ανία, από τις αγωνίες και τη μηδαμηνότητα της καθημερινής μας ζωής.
Προξενείται επίσης από τους διάφορους τρόπους απόδρασή μας από την περίεργη αίσθηση της μοναξιάς που μας διακατέχει, όταν ξαφνικά αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε σχέση με τίποτα, όταν όλα βρίσκονται σε απόσταση και δεν υπάρχει καμία επικοινωνία, καμία σχέση με κανέναν.
“Μπορώ να σας κάνω μία ερώτηση;” μία απ'όλες αυτές που'χουν τεθεί. “Με ποιό τρόπο θα έπρεπε να ζείτε τη ζωή σας;”
Σαν να ζούσατε για εκείνη μόνο την ημέρα, για εκείνη τη μοναδική ώρα.
“Πως?”
Αν είχατε μόνο μία ώρα ζωής, τι θα κάνατε;
“Πραγματικά δεν γνωρίζω,” απαντήσατε με αγωνία. Δεν θα τακτοποιούσατε ότι είναι απαραίτητο, τις υποθέσεις σας, τη διαθήκη σας, και λοιπά; Δεν θα καλούσατε την οικογένεια και τους φίλους σας κοντά, για να ζητήσετε τη συγχώρεσή τους για το κακό που πιθανόν τους κάνατε, και να τους συγχωρούσατε για οποιοδήποτε κακό να έκαναν πιθανόν εκείνοι σε εσάς; Δεν θα πεθαίνατε ολότελα ως προς τα πράγματα του νου, ως προς τις επιθυμίες και τον κόσμο;
Και αν μπορεί να γίνει αυτό για μία ώρα, μπορεί τότε να γίνει και για τις ημέρες και τα χρόνια που απομένουν.
“Είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, κύριε;”
Δοκιμάστε το και θα μάθετε.
Κρισναμούρτι
Στοχασμοί πάνω στη ζωή μας .
Giwrgos Zwtos
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.