Αν μπορέσεις ν’ αφήσεις την αγάπη να συμβεί, δεν υπάρχει ανάγκη προσευχής, δεν υπάρχει ανάγκη διαλογισμού, δεν υπάρχει ανάγκη για εκκλησίες και ναούς.

Οι σχέσεις είναι ένα από τα μυστήρια της ζωής. Κι επειδή υπάρχουν ανάμεσα σε δύο
άτομα, εξαρτώνται και από τους δύο. 

Κάθε φορά που δύο άνθρωποι συναντιόνται, δημιουργείται ένας καινούριος κόσμος. 
Η συνάντησή τους και μόνο, φέρνει ένα καινούριο φαινόμενο στη ζωή, που δεν υπήρξε
πριν. Και μέσα από αυτό το καινούριο φαινόμενο, τα δύο άτομα αλλάζουν και
μεταμορφώνονται. 

Είσαι διαφορετικός όταν δεν σχετίζεσαι και όταν σχετίζεσαι, ξαφνικά γίνεσαι κάτι
άλλο. Κάτι καινούριο συνέβη. Όταν μία γυναίκα γίνεται η αγαπημένη κάποιου, παύει να
είναι η ίδια γυναίκα. Όταν ένας άντρας γίνεται πατέρας, παύει να είναι ο ίδιος άντρας. 



Όταν ένα παιδί γεννιέται, μας ξεφεύγει εντελώς ότι την ίδια στιγμή γεννιέται και η
μητέρα. Η γυναίκα υπήρχε, αλλά όχι και η μητέρα. Η μητέρα είναι κάτι απόλυτα καινούριο. 
Δημιουργείς τη σχέση και ύστερα η σχέση δημιουργεί εσένα. 

Όταν δύο άνθρωποι συναντιόνται, σημαίνει ότι συναντιόνται δύο κόσμοι. Το πράγμα
δεν είναι απλό, είναι περίπλοκο. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του κόσμο, ένα σύνθετο
μυστήριο, με ένα μεγάλο παρελθόν και ένα αιώνιο μέλλον. 

Στην αρχή, συναντιόνται στην περιφέρεια. Αν η σχέση γίνει στενή, αν βαθύνει
περισσότερο, τότε σιγά σιγά, τα δύο κέντρα θ’ αρχίσουν να συναντιόνται. Η συνάντηση των κέντρων λέγεται αγάπη. 

Η συνάντηση των περιφερειών είναι η γνωριμία. Το να αγγίζεις τον άλλο εξωτερικά, 
στα σύνορά του, αυτό είναι σχέση. Πολλές φορές, ονομάζετε την γνωριμία σας αγάπη, αλλά αυταπατάστε. Η γνωριμία δεν είναι αγάπη. Η αγάπη είναι πολύ σπάνια.

 Για να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, πρέπει να περάσεις ο ίδιος από μία επανάσταση, επειδή, αν θέλεις να συναντήσεις έναν άνθρωπο στο κέντρο του, θα πρέπει ν’ αφήσεις εκείνον τον άνθρωπο να φράσει στο δικό σου κέντρο. Θα πρέπει να γίνεις ευάλωτος, απόλυτα ευάλωτος, ανοιχτός.
 
Είναι επικίνδυνο. Είναι επικίνδυνο και ριψοκίνδυνο το ν’ αφήσεις κάποιον να φτάσει
στο κέντρο σου, επειδή ποτέ δεν ξέρεις τι θα κάνει μαζί σου όταν μάθει όλα σου τα μυστικά,  όταν φανερωθεί αυτό που είχες κρυφό και βρεθείς απόλυτα εκτεθειμένος. Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα κάνει ο άλλος. 


Ο φόβος υπάρχει. Γι’ αυτό δεν ανοιγόμαστε ποτέ. Μία απλή γνωριμία και νομίζουμε
πως είναι αγάπη. Οι περιφέρειες συναντιόνται και νομίζουμε πως συναντιόμαστε εμείς. Εσύ
είσαι κάτι άλλο από την περιφέρεια σου. Μάλιστα, η περιφέρεια είναι τα όρια όπου εσύ
τελειώνεις, είναι μόνο ένας φράκτης γύρω σου. Δεν πρόκειται για σένα. Η περιφέρεια είναι
το μέρος όπου τελειώνεις εσύ κι αρχίζει ο κόσμος.
 
Ακόμα και οι σύζυγοι, που μπορεί να έζησαν μαζί για πολλά χρόνια, μπορεί να είναι
απλώς γνωστοί. Μπορεί να μην έχουν γνωρίσει ο ένας τον άλλον. Και όσο περισσότερο ζεις
με κάποιον, τόσο ξεχνάς τελείως ότι τα κέντρα παρέμειναν άγνωστα. 

Γι’ αυτό κατάλαβέ το: Μην περνάς τη γνωριμία για αγάπη. Μπορεί να κάνετε έρωτα
μαζί, μπορεί να έχετε σεξουαλικές σχέσεις, αλλά και το σεξ είναι περιφερειακό. Αν τα
κέντρα δεν συναντηθούν, το σεξ δεν είναι παρά η συνάντηση δύο σωμάτων. Και η
συνάντηση δύο σωμάτων δεν είναι η δική σας συνάντηση. Το σεξ είναι μία γνωριμία, μία
φυσική, σωματική σχέση, αλλά οπωσδήποτε μία γνωριμία. 

Μπορείς ν’ αφήσεις κάποιον να μπει στο κέντρο σου, μόνο όταν δεν φοβάσαι, όταν
δεν είσαι τρομοκρατημένος. 

Γι’ αυτό σας λέω, ότι υπάρχουν δύο τρόποι να ζήσει κανείς. Ο ένας είναι να
φοβάσαι, κι ο άλλος είναι ν’ αγαπάς. Όταν ζεις με το φόβο δεν θα μπορέσεις να πας ποτέ
βαθιά σε μία σχέση. Παραμένεις φοβισμένος και δεν μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλον, δεν
μπορείς ν’ αφήσεις τον άλλο να σε διαπεράσει μέχρι τον πιο βαθύ σου πυρήνα. Αφήνεις τον
άλλο μέχρι ενός σημείου, ύστερα μπαίνει στη μέση ο τοίχος και όλα σταματούν. 

Ο άνθρωπος που αγαπά είναι άνθρωπος της «θρησκείας». Ο άνθρωπος που
αγαπά είναι ο άνθρωπος που δεν φοβάται το μέλλον, ο άνθρωπος που δεν φοβάται τα
αποτελέσματα και τις επιπτώσεις, που ζει στο εδώ και τώρα. 

Ο άνθρωπος που φοβάται υπολογίζει πάντα, κάνει σχέδια, κανονίζει, σιγουρεύει. 
Ολόκληρη η ζωή του χάνεται μ’ αυτό τον τρόπο. 

Αν μπορείς να βρίσκεσαι σ’ ετούτη τη στιγμή, στην παρούσα στιγμή, σ’ αυτό το
παρόν, σ’ αυτή την πληρότητα, τότε μόνο θα μπορέσεις ν’ αγαπήσεις. Η αγάπη είναι ένα
σπάνιο λουλούδι. Συμβαίνει μόνο μερικές φορές. Εκατομμύρια εκατομμυρίων ανθρώπων
ζουν με την αυταπάτη ότι αγαπιόνται, νομίζουν ότι αγαπούν, αλλά πρόκειται μόνο για την
ιδέα τους. 

Η αγάπη είναι ένα σπάνιο λουλούδι. Είναι σπάνιο, επειδή μπορεί να συμβεί μόνο
όντα δεν υπάρχει φόβος. Ποτέ πριν. Αυτό σημαίνει ότι η αγάπη μπορεί να συμβεί μόνο σ’ ένα βαθειά πνευματικό άτομο. Το σεξ γίνεται με όλους. Οι γνωριμίες γίνονται με όλους. Όχι όμως και η αγάπη. 

Όταν δεν φοβάσαι, όταν δεν έχεις τίποτα να κρύψεις, τότε μπορείς ν’ ανοιχτείς, 
τότε μπορείς ν’ αποσύρεις όλα τα σύνορα. Και τότε μπορείς να προσκαλέσεις τον άλλο να
μπει μέσα σου, μέχρι το μεδούλι σου. Και μην ξεχνάς ότι, αν αφήσεις κάποιον να σε
διαπεράσει βαθειά, τότε και εκείνος θα σ’ αφήσει να τον διαπεράσεις, επειδή όταν αφήνεις
κάποιον να μπει μέσα σου, δημιουργείται εμπιστοσύνη. 

Όταν δεν φοβάσαι, χάνει και ο άλλος το φόβο του. 

Στη δική σου αγάπη, υπάρχει πάντα ο φόβος. Ο άντρας φοβάται τη γυναίκα, και η
γυναίκα φοβάται τον άντρα. Οι εραστές φοβούνται πάντα. Αυτή όμως δεν είναι αγάπη. 

Είναι απλώς η συμφωνία δύο ανθρώπων που φοβούνται και που ο ένας εξαρτάται από τον άλλο, εκμεταλλευόμενοι ο ένας τον άλλον, ελέγχοντας κατακτώντας ο ένας τον άλλον, αλλά δεν πρόκειται για αγάπη. Αν μπορέσεις ν’ αφήσεις την αγάπη να συμβεί, δεν υπάρχει ανάγκη προσευχής, δεν υπάρχει ανάγκη διαλογισμού, δεν υπάρχει ανάγκη για εκκλησίες και ναούς. 


Αν μπορέσεις ν’ αγαπήσεις, μπορείς να ξεχάσεις το Θεό τελείως, επειδή με την αγάπη σου
συμβαίνουν τα πάντα: διαλογισμός, προσευχή, θεός. Σου συμβαίνουν τα πάντα. Αυτό εννοείο Ιησούς όταν λέει: Η αγάπη είναι Θεός. 

Αλλά η αγάπη είναι δύσκολη. Ο φόβος πρέπει να πέσει. Και το περίεργο είναι ότι αν
και φοβάσαι τόσο, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Fotini Kakogiannoy

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ