Νικόλας Άσιμος

Τον πρόλαβα στη σχολή, στα δύσκολα χρόνια της χούντας, δεν κάναμε παρέα εκτός σχολής, αλλά καθώς όλα τα καλά παιδιά ήμασταν κλασικοί θαμώνες του κυλικείου της παλιάς Φιλοσοφικής, της Μεγάλης του Γένους Σχολής,

 

ο πρωινός καφές στο κυλικείο παρέα με το Νικόλα, τον κατοπινό γνωστό συγγραφέα Γιώργο Σκαμπαρδώνη, τον ποιητή Αργύρη Μαρνέρο (προσεχώς 
θα αφιερώσουμε αναρτήσεις και σ'αυτούς )και άλλους φίλους, ήταν πραγματική απόλαυση! Πνευματώδεις και οι τρεις, δεν άφηναν μύγα να περάσει, χωρίς να εκστομίσουν θεϊκή ατάκα!
 Τον Νικόλα τον ακούγαμε συχνά στην μπουάτ ψηλά στο Λευκό Πύργο, πολύ πριν γίνει γνωστός στην Αθήνα...

Εντονα σαρκαστικός προς τους πάντες, αλλά και αυτοσαρκαστικός, ο Νικόλας έδειχνε από τότε πως θα τραβήξει το δικό του δρόμο. Μετά τα γεγονότα στη ΦΜΣ και στο Χημείο, το Φλεβάρη του "73, τότε που στο πανεπιστημιο της Θεσσαλονίκης ακολούθησε μια βδομάδα τρόμου, έφαγε το ξύλο της χρονιάς του από τους ασφαλίτες έξω απ' τη σχολή και τον χάσαμε για αρκετό καιρό. Αργότερα μάθαμε τις περιπέτειές του, ασφάλεια και πάλι ξύλο. Τη συνέχεια
στην Αθήνα την ξέρετε..., ή τουλάχιστον ξέρουμε αυτά που ακούστηκαν
και γράφτηκαν κατά καιρούς, πάντως μόνο διαταραγμένη προσωπικότητα
δεν ήταν, όπως κάποιοι ήθελαν να τον παρουσιάσουν...,τι ακριβώς συνέβη
 και οδηγήθηκε στο τέλος, ακούγονται πολλά, εμένα μ'ενδιαφέρει ότι χάθηκε
ένα φωτεινό πνεύμα, ένας άνθρωπος ασυμβίβαστος, οφείλουμε να το παραδεχθούμε, ακόμα κι αν διαφωνούμε με το δρόμο που ακολούθησε...
Η καλή συν-μπλογκέρισσα eva neocleous μου έδωσε την ιδέα για την ανάρτηση και μου ζήτησε να γράψω εδώ  ατάκες και στίχους της "στιγμής" του Νικόλα, γνωστού για την ελευθεροστομία του...Δεν μπορώ, μας τους κόβει η...αυτολογοκρισία!

Ακούμε τον Μπαγάσα του Νικόλα, αφιερωμένο στους θαμώνες του κυλικείου της παλιάς Φιλοσοφικής, της καλής φοιτητικής εποχής...και φυσικά στην Εύα...

      

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ