Η επιστροφή του λύκου στην Ευρώπη

Αγέλες και μεμονωμένα ζώα εντοπίζονται σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης ύστερα από έναν αιώνα

Ο «τελευταίος λύκος» της Γερμανίας έπεσε από τα πυρά ενός βοσκού το 1904. Οι ελάχιστοι που είχαν απομείνει στο γερμανικό έδαφος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν περίπου την ίδια μοίρα. Σήμερα, περίπου 150 χρόνια μετά, ο θηρευτής επιστρέφει για να πάρει την εκδίκησή του∙ όχι μόνο στις τεράστιες εκτάσεις της Γερμανίας, αλλά και σε μεγάλο μέρος της Δυτικής Ευρώπης.

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ένα ζώο που οι βιολόγοι είναι σχεδόν βέβαιοι ότι ήταν λύκος, παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο κοντά στην ολλανδική κωμόπολη Λούτελγκιστ, καμία τριανταριά χιλιόμετρα από τις πυκνοκατοικημένες ακτές της Βόρειας Θάλασσας. Οι φυσιοδίφες υποστηρίζουν ότι το πιθανότερο είναι πως το ζώο ήταν μέλος αγέλης που ξεκίνησε από τη Γερμανία αναζητώντας την κατάλληλη τοποθεσία για να δημιουργήσει μια νέα αγέλη. Οι βιολόγοι διεξάγουν ακόμη έρευνες. Εάν οι υποψίες τους επιβεβαιωθούν, τότε το σκοτωμένο ζώο θα είναι ο πρώτος λύκος που βρέθηκε στην Ολλανδία από το 1869.
Η επιστροφή του λύκου στη Δυτική Ευρώπη συνδέεται με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, το 1989∙ μετά την επανένωση της Γερμανίας ο λύκος έγινε προστατευόμενο είδος σε όλη τη χώρα. Ηταν μια ριζική αλλαγή πολιτικής, η οποία έφερε τη σχεδόν βέβαιη - και για πολλούς ανησυχητική - επιστροφή του λύκου σε μέρη της Ευρώπης που για περισσότερο από έναν αιώνα κοσμούσε μόνο τις σελίδες των παραμυθιών.

 «Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν υπογράψει τη Σύμβαση της Βέρνης του 1979, βάσει της οποίας απαγορεύεται η θανάτωση του λύκου», επισημαίνει στην «Ιντιπέντεντ» η βιολόγος Βανέσα Λούντβιχ, η οποία παρακολουθεί τον συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό των λύκων στην περιοχή τού Λάουζιτς της Γερμανίας, κοντά στα σύνορα με την Πολωνία. Στο γραφείο της, το οποίο βρίσκεται στο λεγόμενο «χωριό του λύκου», στο Ρίετσεν, οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με χάρτες - οι μπλε κύκλοι δηλώνουν τις περιοχές όπου αγέλες λύκων εγκαταστάθηκαν πρόσφατα. «Στην Ευρώπη, ο λύκος είναι στην κορυφή της αλυσίδας των επιθετικών ζώων. Δεν έχει εχθρούς εκτός από τον άνθρωπο. Δεν έχουμε φθάσει στο όριο που ορίζει ο νόμος ότι επιτρέπεται η θανάτωσή του, οπότε από τη φύση του το είδος είναι προορισμένο να εξαπλώνεται σε όλη τη Γηραιά Ηπειρο», εξηγεί.

Οι λύκοι άρχισαν να κατεβαίνουν στο Λάουζιτς από την Πολωνία τη δεκαετία του 1990. Τα απομεινάρια του Ψυχρού Πολέμου είχαν μετατρέψει την περιοχή σε ιδανική αποικία για τους λύκους. Οι περιοχές όπου εκπαιδευόταν ο σοβιετικός Στρατός κατοχής σήμερα ελάχιστα χρησιμοποιούνται από τα γερμανικά στρατεύματα. Ο τεράστιος έρημος δρόμος καλύπτεται από πεύκα και σημύδες ενώ ταμπέλες σε όλο το μήκος του δρόμου προειδοποιούν το κοινό για τον κίνδυνο.

Αρχικά η παρουσία τους προκάλεσε φόβο. «Κάποιοι ανησύχησαν μήπως οι λύκοι αρχίσουν να επιτίθενται σε ανθρώπους», σχολιάζει η Λούντβιχ. «Οι λύκοι όμως είναι ντροπαλοί και συνήθως το βάζουν στα πόδια όταν βλέπουν ανθρώπους», προσθέτει.

Στο Λάουζιτς, την παρουσία τους μαρτυρούν μονάχα τα χνάρια τους στο αμμώδες έδαφος, καθώς και τα περιττώματά τους που λένε πολλά και για τη διατροφή τους:  εάν έχουν φάει αγριογούρουνο, τα περιττώματά τους είναι καλυμμένα με τρίχες, εάν έχουν κατασπαράξει ελάφι περιέχουν γούνα και κομμάτια από τις οπλές.

Οι λύκοι ζουν με τα μικρά τους για περίπου δύο χρόνια έως ότου εκείνα μεγαλώσουν αρκετά για να δημιουργήσουν τη δική τους αγέλη. Υπάρχουν μαρτυρίες για νεαρούς λύκους τόσο στο Βέλγιο όσο και στην Ολλανδία αλλά και τη Γερμανία. Το πόσο μακριά όμως μπορούν να φθάσουν οι λύκοι σε αναζήτηση νέων βοσκοτόπων φάνηκε πέρσι, όταν ένας λύκος από το Λάουζιτς βρέθηκε στη Βόρεια Δανία - ο πρώτος λύκος σε δανέζικο έδαφος εδώ και 199 χρόνια. Ο λύκος δεν έχει απλώς επιστρέψει στη Δυτική Ευρώπη. Εχει έρθει για να μείνει.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ