Η λογική …των μνηστήρων

Η αρχή του τέλους!
Ο Οδυσσέας είναι μια πολύχρωμη πεταλούδα!
Λαμπερή, όμορφη, γοητευτική.
Ανοίγει τα φτερά της , περνώντας μέσα από την οδυνηρή διαδικασία

της μεταμόρφωσης της ‘κάμπιας’ και αγκαλιάζει όλο τον κόσμο, κατανοώντας την απεραντοσύνη του.

Ο εγγονός του Αυτόλυκου ταξιδεύει παντού
Συνήθως ξεγλιστράει και καθ’όλη την διάρκεια της πορείας του, δεν σκοτώνει ποτέ κανένα.
Μόνο τους μνηστήρες σκοτώνει στο τέλος και είχε πολύ σοβαρό λόγο να το κάνει αυτό.
Στη φάση της μνηστηροφονίας μπαίνει σε μια δραματική μάχη με τον εαυτό του,

που είναι και η πιο δύσκολη για όλη την ανθρωπότητα
Στην κρίσιμη νύχτα που περνάει στο παλάτι του, με τα ρούχα του ζητιάνου,

μεταλλάσσει τον εαυτό του σένα ‘άλλο εαυτό’, έχοντας αναμορφώσει

και αναδιατάξει το κάθε τι πάνω του.

Έχοντας αλλάξει την ‘πρόσοψη’ σ όλα τα ανθρώπινα δεδομένα.
Έχοντας φτιάξει τα πράγματα από την ‘αρχή”.!

Η αργή φάση της μετάλλαξης, συντελέστηκε μέσα από την συσσώρευση της Σιωπής, μιας Σιωπής που προέρχεται από τα βάθη του Απείρου.Σ’εκείνα τα βάθη, που συνελήφθηκε το Σχέδιο.
Ταυτόχρονα, με την κάθοδο της ενέργειας,΄συνοδευόμενο από την Πτώση, υλοποιήθηκε το ανθρώπινο ον ,μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τον Όφη.

Οι μνηστήρες είναι η αντανάκλαση του Όφεως στον φυσικό κόσμο , οι εκπρόσωποι του .
Γι’αυτό τους μισεί τόσο πολύ ο Οδυσσέας, και τον μισούν κι’αυτοί.
Γιατί, εμποδίζουν την Άνοδο και την Επιστροφή του.
Γιατί, εμποδίζουν την Θέωση του ανθρώπου.

Παρ’όλα αυτά οι μνηστήρες είναι και μέρος του Οδυσσέα, η ‘σκοτεινή’ του πλευρά..
Είναι η αρνητική’ του εξίσωση.
Εξ’αιτίας τούτου, ο Οδυσσέας τους πολεμά βαθιά μέσα από το Αόρατο και από εκεί τους εξοντώνει, μιας και ο φόνος στο φυσικό, δεν είναι ποτέ θεμιτός.Σ’αυτό το στάδιο είναι πολύ μόνος , πιο μόνος από ποτέ!

Ο Οδυσσέας έχει περάσει πολλά, δεν είναι άπειρος,

έχει κατεβεί σ’ένα Άδη και ξαναγύρισε.
Εκεί όμως δεν υπάρχει τίποτα.
Δεν έχει γεννηθεί ο χρόνος κ ο χώρος.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο μοναχικό από την αιωνιότητα!
Αποξηραίνοντας τον εαυτό του απ’όλα τα ανθρώπινα, κινδυνεύει θανάσιμα.

Μόνο Τηλέμαχος μπορεί να τον βοηθήσει, γιατί, η Πηνελόπη είναι μακριά

και δεν γνωρίζει τι σκέφτεται γι’αυτόν.
Ο Τηλέμαχος, είναι ο μόνος που μπορεί να εμπιστευθεί και ο μόνος που μπορεί να τον γαληνέψει.
Μόνο ο γιός του , κοιτώντας τον στα μάτια με σεβασμό, με αγάπη κι’ελπίδα ,

με το πρόσωπο και το χαμόγελο ενός νέου ανθρώπου ΄παρθένου,’ μπορεί να του δώσει την ενέργεια και το κίνητρο να προχωρήσει, να μην εγκαταλείψει αυτόν τον αγώνα.
Μαζί θα σχεδιάσουν και θα αμβλύνουν την ‘αιχμή του δόρατος’ .

Για χάρη του του, δεν μπορεί να ενδώσει στη προσφορά που θα του κάνουν

οι μνηστήρες και η επιλογή του, οδηγεί στην αυτοκαταστροφή τους.

Αυτοκαταστρέφονται, γιατί η κοσμοθεώρηση τους έχει γίνει πολύ μικρή, σχεδόν σημειακή και ‘καίγονται’.
Στην κρίσιμη μάχη που ακολουθήσει ο Οδυσσέας θα θυμηθεί τον ‘άλλο’ του εαυτό .
Κατεβαίνοντας στη κόλαση της ύλης, θα αναμετρηθεί και θα πολεμήσει με τον ίδιο τρόπο που πολέμησε και ο Απόλλων τον Πύθωνα και ο Ιησούς τον πειρασμό στη έρημο, κάνοντας τις ίδιες επιλογές .
Έτσι η ζυγαριά θα γείρει προς το μέρος τους.

Μετά τον τιτάνιο αυτό αγώνα, θα πετάξει τα ρούχα του ζητιάνου ,

μαζί με τα υπολείμματα της ‘νύμφης’ και το περίβλημα της’ ανθρώπινης μορφής’.
Χρησιμοποιώντας το τόξο του Απόλλωνα θα εισέλθει νικητής και θριαμβευτής στο Άπειρο.

Θα περάσει σε άλλο στάδιο ‘προσοχής’ και συνείδησης’ και θα υπογράψει ,

ύστερα από παρέμβαση της Αθηνάς, την καινούργια συνθήκη για τους ανθρώπους,
με την λέξη ΕΙΡΗΝΗ!
Πόσοι και ποιοι είναι οι μνηστήρες?

.

ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΛΑΪΟΝ
 ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ