ΩΡΑ ΑΦΥΠΝΙΣΗΣ

Ομιλία του Στάμου Στίνη 23 Σεπτεμβρίου 2012

Σε κάθε οραματισμό υπάρχει κι ένα θέμα και τιτλοφορήσαμε αυτή την ομιλία με τη φράση 

ώρα αφύπνισης, όχι τυχαία, αλλά επειδή εκείνο που αναγνωρίζουμε πρωτίστως, είναι ότι 

στη σημερινή συγκυρία είναι το πιο απαραίτητο χαρακτηριστικό, το οποίο οφείλει να 

καλλιεργηθεί, μέσα στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας.

Θέλω να ξεκινήσω από μια παρατήρηση, την οποία φαντάζομαι και είμαι σίγουρος πως 

είναι κοινή διαπίστωση όλων μας, έστω και αν οι ερμηνείες τις οποίες επιδέχεται μπορεί να 

είναι ποικίλες και διαφορετικές μεταξύ τους. Αυτή η διαπίστωση λέει ότι βρισκόμαστε σε

μια

περίοδο, απ’ το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, ή ουσιαστικά μετά τις τελευταίες εκλογές, 

όπου όλοι παρατηρούν μια εικονική πτώση της ενέργειας στην Ελλάδα, μοιάζει σαν να μην 

έχει ο κόσμος όρεξη να το παλέψει, σαν να μην υπάρχει διάθεση για διαμαρτυρία, για 

κινητοποίηση, σαν να υπάρχει μια μοιραλατρεία, ότι εν πάση περιπτώσει κουραστήκαμε, τι 

να κάνουμε, κατεβήκαμε πέντε φορές στο δρόμο, διαμαρτυρηθήκαμε, θυμώσαμε, 

φωνάξαμε, στενοχωρηθήκαμε, από κει και πέρα τι άλλο να κάνουμε.

 Ενεργειακά αυτή η στάση μπορεί να επιδέχεται όλων των ειδών αυτές τις ερμηνείες, 

κάποιοι μιλούν και για την ηρεμία που υπάρχει πάντα πριν την καταιγίδα, οπότε μπορεί 

πράγματι αυτό το πάγωμα, που μοιάζει να υπάρχει μέσα στην ελληνική κοινωνία να είναι 

και προμήνυμα κάποιων πολύ έντονων στιγμών, οι οποίες επέρχονται μέσα στο επόμενο 

χρονικό διάστημα. Σημασία δεν έχει τόσο αυτό, όσο το να μπορέσουμε να ερμηνεύσουμε 

το γιατί και ποιά είναι η αναγκαιότητα που κρύβεται από πίσω του, εδώ έγκειται και ο 

τίτλος που βάλαμε στην ομιλία μας, το ώρα αφύπνισης.

Θα το ξέρετε φαντάζομαι οι περισσότεροι, αλλά καλό θα είναι να σας το θυμίσω, ότι όλες 

οι σημαντικές αλλαγές, είτε μιλάμε για κοινωνικές αλλαγές, είτε μιλάμε για 

αλλαγές στη ζωή του καθενός μας, καθημερινές, ουσιαστικές, όλες οι αλλαγές 

ξεκινάνε πάντα από μέσα προς τα έξω, δηλαδή όλες οι αλλαγές είναι απότοκος μιας 

αλλαγής που προηγείται στη νοοτροπία μας και όταν λέω νοοτροπία μας, εννοώ στις 

πεποιθήσεις μας, στον τρόπο με τον οποίο συναισθανόμαστε τα πράγματα, τα 

συναισθήματα δηλαδή που εκφράζουμε και στη στάση μας, απέναντι στη ζωή, στις πράξεις 

μας, στη συμπεριφορά μας.

Εάν δεν προηγηθεί μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας και στάσης ζωής και είναι κανόνας αυτός, 

ότι δεν μπορεί να επέλθει και κάποια θετική αλλαγή εξωτερικά. Αυτός είναι και ο λόγος που 

και στο πνευματικό επίπεδο, όλες οι πνευματικές διδασκαλίες και οι παραδόσεις μας λένε 

ότι, για να μπορέσουμε να πετύχουμε οτιδήποτε εξωτερικά, θα πρέπει πρώτα να έχουμε 

εξοικειωθεί μαζί του εσωτερικά, να το έχουμε πιστέψει, να έχουμε εστιασμένη την προσοχή 

μας σ’ αυτή την αλλαγή που θέλουμε να έρθει, να εκφράζουμε θετικά συναισθήματα, ως 

προς αυτήν την αλλαγή, αλλά και με τις πράξεις μας να συμπεριφερόμαστε ανάλογα, σαν 

να έχει ήδη επιτευχθεί η συγκεκριμένη αλλαγή, αν δεν εκπληρούνται αυτοί οι κανόνες, τότε 

η αλλαγή δεν μπορεί να συμβεί, γιατί εφ’ όσον το μέσα μας βλέπει τα πράγματα με την 

παλιά νοοτροπία, δεν μπορεί ν’ αλλάξει και το έξω.

Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το οποίο θεωρούμε ότι είναι το νούμερο ένα ζήτημα 

για την ελληνική κοινωνία σήμερα.

Έτσι λοιπόν, πράγματι, βρισκόμαστε σ’ ενεργειακό επίπεδο, στη φάση μιας παύσης, 

όπου το ομαδικό ασυνείδητο στην Ελλάδα αναδιοργανώνεται, προκειμένου να 

μπορέσει να ξεπεράσει αυτές τις νοοτροπίες, που μας οδήγησαν μέχρι εδώ 

σήμερα και να μπορέσει με την καινούργια αντίληψη, με το καινούργιο μάτι, με 

την καινούργια νοοτροπία, να δημιουργήσει ξανά, να χτίσει από τα μέσα προς τα 

έξω πάνω σε υγιείς βάσεις αυτή τη φορά, την ελληνική πραγματικότητα.

Έχουμε στην πλάτη μας ένα αρνητικό κάρμα, σαράντα χρόνων περίπου, απ’ το εβδομήντα 

κάτι μέχρι σήμερα, όπου αυτή την κατάσταση που βιώνουμε, τη δημιούργησαν αυτές οι 

εσφαλμένες νοοτροπίες που καλλιέργήθηκαν για όλη αυτή την σαρακονταετία. 

Σ’ όλα αυτά τα σαράντα χρόνια, επιτελέστηκε μια διάβρωση στην ελληνική 

συνείδηση κι αυτό πρέπει να το αποδεχτούμε, αν θέλουμε να το αλλάξουμε. 

Μια διάβρωση,η οποία προχώρησε και κάλυψε όλα τα επίπεδα, στο επάγγελμα, στον 

πολιτισμό, στην παιδεία, στη συμπεριφορά μας, στη νοοτροπία μας, στη διασκέδασή μας, 

στα πάντα.

Ξέρετε, υπάρχει μια λέξη που είναι δανεισμένη από τη μαρξιστική ορολογία, αλλά που είναι 

διεθνώς αποδεχτή πλέον, λέγεται λούμπεν, είναι πάρα πολύ χαρακτηριστική για τα ελληνικά 

πράγματα αυτή τη στιγμή. Βέβαια, ο Μάρξ όταν χρησιμοποιούσε αυτή τη λέξη κι έλεγε 

λούμπεν προλεταριάτο, εννοούσε την εξαθλιωμένη εργατική τάξη, αυτή η λέξη όμως πήρε 

πάνω της και άλλους χαρακτηρισμούς, γιατί μια εξαθλιωμένη εργατική τάξη σημαίνει 

παράλληλα και απαίδευτη, σημαίνει παράλληλα και χωρίς προσανατολισμό στη ζωή της και 

σημαίνει παράλληλα και φαινόμενα σαν αυτά που παρατηρούμε στην Ελλάδα, έλλειψη 

ηθικής, λαμογιά, ξεπεσμός κι όλα τα σχετικά.

Έτσι λοιπόν είναι μια λέξη που χαρακτηρίζει όλη αυτή τη νοοτροπία, η οποία 

εσκεμμένα,κατά τη γνώμη μου, εμφυτεύτηκε μέσα στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία 

σαράντα χρόνια.

Έτσι λοιπόν θα λέγαμε ότι εκείνο το οποίο ήταν το κυρίαρχο, ήταν μια λούμπεν 

νοοτροπία, η οποία αγκάλιασε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής, παράγαμε όλο 

αυτό το διάστημα λούμπεν πολιτικούς και πράγματι αν τους συγκρίνετε με το στυλ που 

είναι οι πολιτικοί σε άλλες χώρες του κόσμου, καταλαβαίνετε αμέσως ότι η δική μας η 

πολιτική τάξη αποπνέει ακριβώς αυτό το λούμπεν στοιχείο, δηλαδή μια μαγκιά, μια 

αναρρίχηση από το πουθενά, μια νοοτροπία να ξεγελάσουμε, να ελιχθούμε, να 

καταφέρουμε αυτό που θέλουμε, μια νοοτροπία αποκρύπτουμε για να μπορέσουμε να 

βγούμε από πίσω, η διαφθορά, τα πολλά τα λόγια χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, αυτά 

είναι τα χαρακτηριστικά του λούμπεν στοιχείου.

 Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, δείτε τους δημοσιογράφους, τα αστέρια της 

δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και συγκρίνετέ τους με τα αντίστοιχα αστέρια σε χώρες του 

εξωτερικού, δεν έχουνε καμία σχέση, οι άνθρωποι μοιάζουνε σαν να είναι πρώην 

θανατοποινίτες, που κατάφεραν να κάνουν καριέρα στο δημοσιογραφικό χώρο. Να πούμε 

για τους επιχειρηματίες στην Ελλάδα και πώς δημιουργήθηκαν και πώς αναρριχήθηκαν;

Να πούμε για το χώρο του πολιτισμού και της τέχνης;

Ποιά ήταν η λούμπεν κουλτούρα του σκυλάδικου, που έγινε κυρίαρχη όλα τα τελευταία 

χρόνια;

Να πούμε για τους συνδικαλιστές, οι οποίοι θυμίζουν ταλιμπάν με κοιλάρες, ανεπάγγελτοι;

Όλη η κοινωνία, σε όλο το φάσμα της κοινωνίας επικράτησε αυτή η διάβρωση κι αυτό το 

λούμπεν χαρακτηριστικό. Και τώρα έρχονται και μας λένε, τρόικα και συμπαρατρεχάμενοι, 

ότι κοιτάχτε να δείτε, αυτό το μοντέλο, πάνω στο οποίο είχε αναπτυχθεί η Ελλάδα, ήταν 

ένας κρατισμός, μας λένε, τύπου σοβιετίας, δεν μπορεί να βαδίσει τίποτα έτσι, πρέπει ν’ 

ανοίξουμε στην επιχειρηματικότητα, στο νεοφιλελευθερισμό.

Ναι, αλλά εκείνο που δεν μας λένε είναι ότι, θεωρώντας δεδομένη κι απαραίτητη να 

διατηρηθεί αυτή η διαβρωτική λούμπεν νοοτροπία, που μας έφερε μέχρι εδώ, εκείνο που 

επιδιώκουν είναι να κάνουν μια βίαιη μετάβαση απ’ το λούμπεν κρατισμό, στο λούμπεν 

νεοφιλελευθερισμό, γιατί αυτός ο φιλελευθερισμός τον οποίο επιδιώκουν να επιβάλλουν 

στην Ελλάδα, δεν έχει καμία σχέση πάλι με το φιλελελευθερισμό των σύγχρονων χωρών.

Το να μετατρέψεις την Ελλάδα σε χώρα ευκαιρίας για οποιονδήποτε τυχοδιώκτη της 

παγκόσμιας επιχειρηματικής σκηνής, για οποιοδήποτε τυχοδιώκτη του παγκόσμιου 

χρηματοπιστωτικού συστήματος, για την παγκόσμια μαφία, για τους παγκόσμιους 

εκμεταλλευτές της γης, δεν σημαίνει εκσυγχρονισμό, ούτε σημαίνει φιλελευθεροποίηση, 

σημαίνει ότι παίρνω από ένα διεφθαρμένο κράτος την εξουσία και την παραδίδω σ’ ένα 

κλαμπ διεφθαρμένων επιχειρηματιών, οι οποίοι δεν θα πήγαιναν σε καμία άλλη χώρα 

πολιτισμένη, αλλά ψάχνουν σαν τα κοράκια να βρουν σε ποιά χώρα επικρατεί αυτή η 

λούμπεν νοοτροπία, για να πάμε εκεί να καταλάβουμε τα πάντα.

Εκεί βρισκόμαστε σήμερα, από τη Σκύλα στη Χάρυβδη, γιατί εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία 

αυτή, η οποία έχει μπει βαθιά μέσα στην ελληνική πραγματικότητα, ότι σύστημα πολιτικό 

το καλύτερο του κόσμου να είχαμε, θα έβγαινε σ’ αυτή τη λούμπεν εκδοχή, είτε μιλάμε για 

προχωρημένο καπιταλισμό, είτε μιλάμε για σοσιαλισμό, είτε μιλάμε για ενδιάμεσο, δηλαδή 

το σύστημα της Σουηδίας να φέρνανε εδώ, περνώντας μέσα απ’ αυτή τη νοοτροπία, που 

υπάρχει στην ελληνική κοινωνία, θα έβγαινε λούμπεν σουηδικό μοντέλο.

Αυτό είναι κάτι το οποίο έχει χτιστεί για σαράντα χρόνια, μας το έχουν κάνει ένεση, από τα 

μέσα ενημέρωσης, απ’ την παιδεία, απ’ τον τρόπο με τον οποίο μας συμπεριφέρθηκε το 

κράτος, απ’ τον τρόπο που μας συμπεριφέρθηκαν οι πολιτικοί, απ’ τον τρόπο που μας 

συμπεριφέρθηκαν οι πνευματικοί μας ταγοί, οι καλλιτέχνες, τα στελέχη του πολιτισμού, 

εδώ σ’ αυτή τη χώρα και δεν το ξεφορτώνεσαι εύκολα χωρίς να πονέσεις και χωρίς 

ενδοσκόπηση.

Κι έτσι ακριβώς σ’ αυτή τη φάση είμαστε σήμερα, είναι η νοοτροπία, έχουμε καταλάβει 

σιγά-σιγά ότι η νοοτροπία και οι ηθικές αρχές είναι αυτές, που διαμορφώνουν την 

εξωτερική μας πραγματικότητα, γιατί, εμείς που ασχολούμαστε και με τα πνευματικά 

θέματα, ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι, η εξωτερική πραγματικότητα διαμορφώνεται μέσω 

σκεπτομορφών. Και όταν μιλάμε για ομαδική σκεπτομορφή για την Ελλάδα, σαν κι αυτή 

που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε μέσα απ’ τη διαδικασία του οραματισμού, μόνο μέσα 

από ομαδική σκεπτομορφή δομείται η εξωτερική πραγματικότητα, είτε συνειδητά, είτε 

ασυνείδητα.

Αυτή η πραγματικότητα που δομήσαμε ως αποτέλεσμα σαράντα ετών σκεπτομορφής κι 

είναι αυτή η λούμπεν πραγματικότητα, που βιώνουμε αυτή τη στιγμή, αυτή είναι και που 

πρέπει ν’ ανατραπεί, διαμορφώνοντας την απαραίτητη κρίσιμη μάζα αυτών των 

συνειδητών πολιτών, οι οποίοι αντιλαμβάνονται κι έχουν την απαραίτητη αυτογνωσία, να 

συνειδητοποιήσουν ότι, για ν’ αλλάξει εξωτερικά η Ελλάδα όποιο πολίτευμα και να έχει, 

εκείνο που απαιτείται είναι η εσωτερική αλλαγή, η αλλαγή της νοτροπίας και των ηθικών 

αρχών.

Καταλαβαίνετε ότι, μέσα από μια τέτοια αλλαγή νοοτροπίας, οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, 

θα ήταν διαφορετικό. Κάντε τη σύγκριση και δείτε πώς είναι τα σοσιαλιστικά κόμματα στην 

Ελλάδα και πώς είναι σ’ άλλες προηγμένες κοινωνίες, που υποτίθεται ότι πιστεύουν τα ίδια 

πράγματα. Ακόμα και τα ακροδεξιά κόμματα, κάντε μια σύγκριση τώρα μεταξύ της Χρυσής 

Αυγής εδώ και του Στράους και του Λεπέν, στο εξωτερικό, καμία σχέση, το λούμπεν 

στοιχείο στην Ελλάδα είναι έκδηλο, όποιο κόμμα κι αν αγκαλιάσει, όποια ιδεολογία κι αν 

αγκαλιάσει. Δηλαδή η Ελλάδα παράγει Μιχαλολιάκο, δεν μπορεί να παράξει Λεπέν και 

Στράους, επειδή είναι ακριβώς αυτή η σκεπτομορφή, που έχει επικρατήσει μέχρι σήμερα.

Αν λοιπόν συνειδητοποιήσουμε αυτά τα πράγματα, καταλαβαίνουμε ότι αυτή τη στιγμή, 

όπως είπα  βρισκόμαστε σε μια παύση και είναι πάρα πολύ σοφό εν τέλει αν το δείτε και 

θετικό για το επίπεδο που σιγά-σιγά αρχίζει και διαμορφώνεται, μέσα στην ελληνική 

κοινωνία, γιατί ακριβώς αυτή η παύση που βιώνουμε, όχι μόνο δεν δείχνει, κατά τη γνώμη 

μου, παθητικότητα και παραίτηση, άλλωστε το ξέρετε πολύ καλά όλοι σας, ότι μέσα σας 

δεν νιώθετε παραιτημένοι, όλοι μας νιώθουμε απλώς ότι δεν έχει ωριμάσει ακόμη το 

καινούργιο, για να μπορέσει να εκφραστεί και με εξωτερική  δράση, εκεί είναι όλο το 

ζήτημα και γι αυτό ακριβώς σας λέω ότι βρισκόμαστε σε παύση.

Παύση σημαίνει, έχω δανειστεί χάριν της ομιλίας τη συγκεκριμένη λέξη από την θεωρία του 

Γκεόργκι Γκουρτζίεφ, η οποία παίζει με τις μουσικές κλίμακες και θεωρεί κάθε μουσική 

κλίμακα σαν μια εξελικτική κλίμακα και πίστευε ότι σε κάποια κρίσιμα σημεία αλλαγών στη 

ζωή μας, ή στην κοινωνία, αντιστοιχούν σ’ αυτές τις παύσεις της μουσικής κλίμακας, 

δηλαδή εκεί που υπάρχουν τα ημίτονα, μεταξύ του μι και του φα και του σι με το ντο. Κι 

έλεγε ότι, όταν πρόκειται να περάσει μια κοινωνία, ή ένας άνθρωπος σε κάποιο άλλο 

εξελικτικό στάδιο, τότε συμβαίνει μια παύση, εκεί στη διάρκεια ενός ημιτόνου, από την 

οποία φεύγεις και περνάς σε μια άλλη μουσική κλίμακα.

Αυτή η εξελικτική κλίμακα, μπορεί να είναι καλύτερη, μπορεί να είναι και χειρότερη και 

ασφαλώς ευχόμαστε και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα είναι προς το καλύτερο, γιατί 

βλέπουμε ότι η νοοτροπία, που ωριμάζει μέσα στον κόσμο, ευτυχώς, δεν είναι για το 

χειρότερο, είναι για το καλύτερο.

Βλέπουμε ότι η νοοτροπία και η ωρίμανση που επέρχεται στον ελληνικό λαό δεν ευφορεί 

ιδέες, οι οποίες να τον πάνε προς τα κάτω, δεν βγαίνει δηλαδή στον Έλληνα πολίτη τάση 

αυτοκαταστροφής, ευτυχώς, εκείνη η τάση που του βγαίνει είναι ενδοσκόπησης, αποδοχής 

και έρευνας, για να μπορέσει να βρει τον τρόπο να προχωρήσει μπροστά, να ξεφύγει απ’ τη 

δυσάρεστη πραγματικότητα, που βιώνουμε σήμερα.

Έτσι λοιπόν, έχουμε όλους τους λόγους να πιστεύουμε ότι, αυτή η παύση που 

παρατηρούμε σήμερα, πρόκειται να μας οδηγήσει σ’ αυτή τη νέα εξελικτική κλίμακα, αυτό 

που θέλουμε να πιστεύουμε, ότι θα είναι μια εθνική αναγέννηση.

Έτσι λοιπόν, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μέσα απ’ την παλιά ματιά των πραγμάτων δεν 

μπορούμε να πιάσουμε το καινούργιο, έχουμε συνειδητοποιήσει ότι μέσα απ’ τους παλιούς 

τρόπους αντίδρασης, που είχαμε συνηθίσει να προσπαθούμε να διορθώσουμε τα πράγματα, 

ότι απλώς τα αναπαράγουμε κι έτσι αυτή τη στιγμή έχουμε κατεβάσει τους ρυθμούς, είναι 

σαν να κάνουμε έναν εμπνευστικό διαλογισμό, συνολικά ως έθνος, έχουμε χαλαρώσει, 

έχουμε κλείσει τα μάτια και βρισκόμαστε σε φάση ενόρασης, να μπορέσουμε να 

συλλάβουμε, να συλλέξουμε, να μπορέσουμε να εντυπωθούμε από ψηλά, να εμπνευστούμε 

τις επόμενες κινήσεις μας κι αυτό κάθε άλλο παρά αρνητικό είναι.

Θέλουμε να πιστεύουμε, απ’ τις ενδείξεις που έχουμε, ότι, αυτή η κρίσιμη μάζα που 

λέμε, είναι ήδη υπό διαμόρφωση, έχει αρχίσει ήδη εδώ και μια διετία να πλάθεται 

μέσα στην ελληνική κοινωνία και ήδη απ’ την επόμενη χρονιά κιόλας, απ’ τα τέλη 

του ’12 και μέσα στο ’13, πιστεύουμε ότι θ’ αρχίσει να αποκρυσταλλώνεται η νέα 

σκεπτομορφή, εννοώντας ότι θ’ αρχίσουν ν’ αποκρυσταλλώνονται αυτές οι νέες 

υγιείς αρχές, με βάση τις οποίες θα πρέπει να κινηθούμε ως έθνος, ως συνειδητοί 

πολίτες και ως χώρα, αρχές δηλαδή που θα ισχύουν σε μια υγιή κοινωνία, ουσιαστικά 

ασχέτως πολιτεύματος, γιατί η ακεραιότητα, η δικαιοσύνη, η έννοια της αλληλεγγύης, της 

τιμιότητας, της δημιουργικότητας, της αυτενέργειας, της συνεργασίας, της αυτογνωσίας, 

της συνειδητότητας, όλες αυτές οι έννοιες είναι απαραίτητα στοιχεία για ένα οποιοδήποτε 

προηγμένο πολιτισμένο έθνος και πάνω σε μια τέτοια γκάμα νοοτροπιών βλέπουμε ότι θα 

αποκρυσταλλωθεί η καινούργια σκεπτομορφή, που θα σπρώξει τα πράγματα, για να 

υλοποιήσει σιγά-σιγά την καινούργια πραγματικότητα, που έρχεται για την Ελλάδα.

Έτσι λοιπόν, λέμε ώρα αφύπνισης γιατί μπαίνουμε σε μια περίοδο αφύπνισης, στην οποία 

προφανώς πρέπει να συμβάλλουμε όλοι μας, προκειμένου να χτιστεί αυτό το νέο θετικό 

κάρμα, που θα ωθήσει τη χώρα προς τα μπρος και αυτή η περιόδος αφύπνισης είναι που θ’ 

ακολουθήσει αυτό το ισχυρό σοκ και τις διεργασίες αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης, που 

αυτή τη στιγμή συντελούνται μέσα στην ελληνική κοινωνία.

Έχουμε κάνει κι εμείς όλοι τα λάθη μας, γιατί αυτό το στοιχείο που είπα λούμπεν, γιατί 

υπάρχει και λούμπεν καταναλωτισμός, είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο, στο οποίο και 

οφείλουμε όλοι μας να κάνουμε την αυτοκριτική μας, ότι όλα αυτά τα χρόνια, πολλές 

φορές παρασυρθήκαμε και εκφύγαμε ακόμα κι απ’ τον πνευματικό δρόμο, πολλοί από μας, 

μπαίνοντας μέσα σ’ αυτή την φούσκα, τη χαρά του λούμπεν καταναλωτισμού, πάρε κι 

αυτό, χρεώσου να πάρεις κι εκείνο, πήγαινε δες κι αυτό, δηλαδή αυτό το κλέψιμο της 

προσοχής από τα πραγματικά ενδιαφέροντα κι από το πραγματικό νόημα ζωής, που πρέπει 

να έχει ο καθένας από μας, αυτό το κλέψιμο της προσοχής στα παροδικά, τα πιο χυδαία, 

εκείνα τα πράγματα, τα αντικείμενα και τις δραστηριότητες που αδειάζουν την ψυχή, αντί 

να τη γεμίζουν. Κι αυτό το άδειασμα ψυχής είναι δυστυχώς που χαρακτήρισε και όλους 

εκείνους τους Έλληνες στο μάξιμουμ, οι οποίοι προσπάθησαν ή επίτηδες, μας παρέδωσαν σ’ 

αυτή την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε σήμερα, ή μας παρέδωσαν, ή προσπάθησαν 

να την αποφύγουν δεν έχει σημασία, η ουσία είναι ότι αυτό το άδειασμα ψυχής, που είχε η 

συνολική σκεπτόσφαιρα της Ελλάδας, βρήκε κυρίως έκφραση και αντανάκλαση επάνω 

τους, για αυτό ακριβώς και αποδείχτηκαν τόσο λίγοι.

Έτσι λοιπόν, νέα Ελλάδα βασισμένη σε νέες υγιείς αρχές και είναι μοιραίο ότι, από τη 

στιγμή που οι νέες υγιείς αρχές θα μπορέσουν να διαμορφώσουν αυτή τη σκεπτομορφή 

που λέμε της αναγέννησης, μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, αργά ή γρήγορα αυτή η 

σκεπτομορφή, αυτή η νέα νοοτροπία θα βρει επαφή, έκφραση και διέξοδο και μέσα σ’ 

εκείνους τους χώρους, οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη και την κοινή νοοτροπία.

Θα δουλέψουμε ανάποδα δηλαδή, μέσα απ’ αυτή την κρίσιμη μάζα συνειδητών πολιτών και 

την νέα σκεπτομορφή για την Ελλάδα, νομοτελειακά σιγά-σιγά θα επηρεαστεί και η τάξη 

των πολιτικών και η τάξη των δημοσιογράφων και η τάξη του πολιτισμού, το στρώμα των 

δημιουργών του πολιτιμού στην Ελλάδα. Κι έτσι θα δούμε ανατροπές και φαινόμενα που 

πολλές φορές μπορεί να μην τα ονειρευόμασταν καν να συμβαίνουν, δεν ξέρουμε με ποιό 

τρόπο θα συμβούν, το σίγουρο όμως είναι ότι τέτοιου είδους ανακατατάξεις θα έχουμε κι 

έτσι αυτή η νέα σκεπτομορφή θα εκφραστεί στο επίπεδο της κοινωνίας και σε ιδεολογικό 

και σε πολιτικό επίπεδο.

Για μας, ας πούμε τους απλούς πολίτες, γιατί είναι ένας χαζός χαρακτηρισμός αυτός, γιατί 

στην ουσία δεν υπάρχει απλός και σημαίνων πολίτες, αλλά θέλω να πω για μας, που 

είμαστε έξω από τα πράγματα της λήψης αποφάσεων, εν πάση περιπτώσει, μπορούμε να 

κάνουμε πάρα πολλά για την καλλιέργεια αυτής της νέας σκεπτομορφής, μπορούμε να 

κάνουμε πάρα πολλά για την ώρα αφύπνισης, που πρέπει να έρθει και το κυριότερο, γιατί 

όλοι μας επηρεάζουμε πάρα πολύ κόσμο και μόνο όσοι είμαστε εδώ πέρα χωρίς υπερβολή 

επηρεάζουμε χιλιάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες.

Εκείνο που πρέπει να ξεκινήσουμε, όσο κι αν φαίνεται σε μερικούς περίεργο, είναι με τη 

συνειδητή διαχείριση της προσοχής μας, γιατί η αναπαραγωγή αυτού του αρνητικού 

λούμπεν στοιχείου, γίνεται κυρίως ασυνείδητα απ’ όλους, επειδή παρασυρόμαστε και η 

προσοχή μας υφαρπάζεται και ταυτίζεται ακριβώς με όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που 

συθέτουν το παλιό.

Ακούς τις ειδήσεις στην τηλεόραση, επηρεάζεσαι, καταπίνεις τη σκεπτομορφή, αρχίζεις και 

την αναπαράγεις και σε όποιον συναντάς και όποιον βλέπεις, τι γίνεται, άστα να πάνε στο 

διάολο, καταστρεφόμαστε, μα δεν βλέπεις τι γίνεται, που όλοι κάνουν αυτό, όλοι κλέβουν, 

δεν υπάρχει προοπτική, καήκαμε, όπου να είναι χρεωκοπούμε, ή δεν βαριέσαι, άμα δεν 

κλέψεις σήμερα είσαι μηδέν, το μόνο που κυριαρχεί είναι η δολιότητα κι η διαφθορά, άμα 

κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια κάηκες, όλα αυτά αναπαράγουν ακριβώς αυτή τη μαυρίλα 

και εδώ είναι όλο το μυστικό, το κατά πόσον άνθρωποι, οι οποίοι είναι καλών προθέσεων, 

συνειδητοί, έχουν καταλάβει τι γίνεται, να μην επιτρέπουμε το κλέψιο της προσοχής μας, 

είτε από τον άλλο που συζητάμε, είτε από τον άλλο που ακούμε μέσα στο λεωφορείο, μέσα 

στο τρένο, στην παρέα, να γκρινιάζει, είτε από τα μέσα ενημέρωσης, ν’ ανατρέψουμε αυτή 

τη σκεπτομορφή, καλλιέργώντας τη νέα, τη σκεπτομορφή της νέας Ελλάδας.

Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ, ώστε οι σκέψεις, τα συναισθήματα, η 

νοοτροπία μας και προπαντός η στάση μας κι η συμπεριφορά μας απέναντι στα 

πράγματα, να είναι σε αρμονία και σε συνέπεια με αυτά που πράγματι πιστεύουμε, 

γιατί εάν αυτά που πράττεις, είναι σε αναντιστοιχία μ’ αυτά που πιστεύεις, δεν 

έχει καμία σημασία τι πιστεύεις μέσα στο κεφάλι σου, αυτό το καταλαβαίνετε καλά 

όλοι σας.

Έτσι λοιπόν, συγχορδία σκέψης, συναισθήματος και συμπεριφοράς είναι αυτή που 

χτίζει τη νέα σκεπτομορφή και δημιουργεί την απαραίτητη κρίσιμη μάζα.

Έχουμε λοιπόν ένα στοίχημα να παλέψουμε, εάν απ’ αυτή την παύση, που βιώνουμε 

σήμερα θα μπορέσουμε όσοι άνθρωποι είμαστε δημιουργικοί και οραματιζόμαστε μια 

καινούργια Ελλάδα κι είμαστε πάρα πολλοί, αν θα μπορέσουμε να συντονιστούμε και να 

ελέγξουμε την προσοχή μας, προκειμένου να μπορέσουμε να τη στρέψουμε συνειδητά 

απέναντι στο καινούργιο, ή εάν τα λαμόγια θα μας περάσουνε σε μια νέα εξελικτική 

κλίμακα, η οποία θα είναι προς τα κάτω κι εκεί είναι όλη η πάλη, που διεξάγεται αυτή τη 

στιγμή στην Ελλάδα, γιατί όπως έχουμε πει πολλές φορές όσο κι αν φαίνεται περίεργο, 

αλλά δεν είναι καθόλου περίεργο, αν δείτε το σύστημα με το οποίο επιχείρησαν όλα αυτά 

τα χρόνια να διαβρώσουν την ελληνική κοινωνία, είναι ότι στην Ελλάδα παίζεται μια μάχη 

της Νορμανδίας για την παγκόσμια κατάσταση, είναι γιατί από την Ελλάδα αναμένεται να 

ξεκινήσουν πάρα πολύ σημαντικές εξελίξεις για το παγκόσμιο σκηνικό, για την παγκόσμια 

κατάσταση, έχουμε αφιερώσει ειδικές ομιλίες εδώ στον οραματισμό, ειδικά πάνω σ’ αυτό το 

θέμα κι οι ομιλίες είναι διαθέσιμες στο διαδίκτυο, μπορεί ο οποιοσδήποτε θέλει να μπει, να 

τις ακούσει, να τις διαβάσει.

Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε, ότι στην Ελλάδα παίζεται αυτή τη στιγμή ένα παιχνίδι, το 

οποίο είναι πολύ-πολύ περισσότερο ευρύτερης εμβέλειας απ’ ότι φαίνεται, για όσους δεν 

είναι υποψιασμένοι.

Έτσι λοιπόν, δεν είναι μόνο καθήκον μας στενά εθνικιστικό, ή επειδή κατοικούμε εδώ, που 

κι αυτό ασφαλώς θεμιτό και σεβαστό είναι, να θέλουμε να έχουμε μια χώρα η οποία να 

είναι σύγχρονη και υγιής και φιλάνθρωπη, να σέβεται, ν’ αγαπά τους πολίτες της, αλλά 

είναι και μια συνολικότερη υπηρεσία, απέναντι σ’ ένα πνευματικό σχέδιο που υπάρχει για 

την εξέλιξη της ανθρωπότητας, το να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε όλοι, ώστε η Ελλάδα, 

μέσα απ’ αυτή την παύση που παρατηρούμε σήμερα, να βγει προς μια ανώτερη εξελικτική 

κλίμακα.

Ας τα έχουμε αυτά κατά νου, ας προσπαθήσουμε να μείνουμε σταθεροί στις υγιείς αξίες, τις 

οποίες όλοι μας εκπροσωπούμε και να μην εμπιστευόμαστε, να μην εναποθέτουμε την 

προσοχή μας, γιατί όταν εναποθέτουμε την προσοχή μας, εναποθέτουμε και την εξουσία, 

σε όλους αυτούς τους κύκλους, οι οποίοι ευαγγελίζονται τα αντίθετα.

Θα δομήσουμε δυναμικά αυτή τη νέα σκεπτομορφή, έτσι ώστε μέσα στα επόμενα χρόνια 

να μπορέσουμε να είμαστε μάρτυρες αυτών των θετικών αλλαγών, τις οποίες όλοι μας 

προσδοκούμε.

ΠΗΓΗ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ