Πώς αντιμετωπίζουμε τα κακά σχόλια εναντίον μας;

Πού αναλώνουμε πολύ χρόνο; Σίγουρα στο πώς μας χαρακτηρίζουν άλλοι άνθρωποι. Δεν έχει σημασία σε ποιό μέρος είμαστε και αν διακυβεύονται επαγγελματικά ή προσωπικά μας ζητήματα. Δίνουμε σημασία στην αλληλεπίδρασή μας με άλλους ανθρώπους και οι δραστηριότητές μας και η αποτελεσματικότητά τους, επηρεάζονται από σχόλια. Αυτά είναι αρκετές φορές, αρνητικά σχόλια. Να θυμώσουμε ή όχι;

Σημασία για την υγεία και την καλή μας διάθεση έχει το πώς αντιμετωπίζουμε τα άσχημα και κακά σχόλια, όταν ενώνονται απέναντί μας, με σκοπό ακριβώς αυτό: να μας χαλάσουν τη διάθεση.

Αν χαλάσει η διάθεσή σου, θες να σταματήσεις ό,τι ήδη κάνεις. Να βυθιστείς σε σκέψεις μάταιες που αφορούν το ”γιατί” να λένε τέτοια λόγια για σένα. Δε μιλάμε για κριτική που θα δεχτείς και ξέρεις ότι σε πολλά που θα σου ασκηθεί, έχει βάση. Μιλάμε για πικρόχολα σχόλια και για χαρακτηρισμούς που ψάχνεις από πού ήρθαν. Είναι πολύ εύκολο να βγει από μέσα μας οργή ή θυμός, όταν ακούμε πράγματα άσχημα για μας και δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Η οργή βγαίνει μαζί με παράπονο, όμως πριν θυμώσουμε, καλό είναι να δούμε κάποια πράγματα για τις πιθανές πηγές όσων κακών σχολίων ακούμε.

Βαρεμάρα

Τις περισσότερες φορές τα κακά σχόλια προκύπτουν από ένα απλό πράγμα. Τη βαρεμάρα. Τόσο απλουστευμένα; Ναι. Αυτούς που εμείς ονομάζουμε “κακεντρεχείς”, δεν είναι ότι γεννήθηκαν “κακοί” και “κακιασμένοι”. Το να σχολιάζεις αρνητικά πολλές φορές υποδηλώνει ότι απλώς βαριέσαι και θες κάτι να κάνεις. “Γιατί τότε δε λένε καλά λόγια;” θα σκεφτείς. Γιατί το καλό είναι αυταπόδεικτο. Είναι διαπίστωση. Το ”κακό” σχόλιο, έχει ίντριγκα και ανάλυση. Βέβαια, πριν θυμώσεις, μπορείς να βρεις και άλλες πηγές για τα πικρόχολα σχόλια που σου εκτοξεύουν.

Φθόνος

Έχεις αναρωτηθεί αν κάνεις πολύ καλά κάποια πράγματα για τα οποία δέχεσαι κακίες; Μήπως έχεις ικανότητες; Ο πιο συνηθισμένος λόγος για τον οποίον κάποιοι άνθρωποι στήνουν πηγαδάκια πίκρας απέναντι σε άλλους, είναι ο φθόνος. Ο φθόνος δε γεννήθηκε χθες, υπάρχει εδώ και χιλιάδες χρόνια. Κάτι που δεν έχει κάποιος, δε θα κάνει ό,τι κάνουν άλλοι άνθρωποι, να προσπαθήσει και να το κατακτήσει δηλαδή. Θεωρεί πως πρέπει να το κατηγορεί αυτό που θα ήθελε, όπου το δει σε άλλον άνθρωπο. Αν είσαι εσύ αυτός που το έχει, του δίνει το δικό σου πρόσωπο και το γεμίζει με πίκρα. Γιατί να θυμώσεις γι’ αυτό; Δε μας νοιάζει αν υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται έτσι.

Πικρία

Ο τρίτος σημαντικός λόγος που μας κάνει τελικά να αποφασίσουμε να μη θυμώσουμε, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, βγάζουν κακία επειδή κατά βάθος είναι στεναχωρημένοι. Δεν άντεξαν να κουβαλήσουν τις στεναχώριες τους, δε βρήκαν δύναμη και κουράγιο για να λύσουν όλα όσα τους στεναχωρούν. Αυτός ο συνδυασμός, τους έβγαλε οργή και θυμό και τελικά, ζήλεια σε ό,τι βλέπουν ότι γίνεται και δεν προσπάθησαν. Μάλλον όχι μόνο δεν πρέπει να θυμώνουμε όταν ισχύουν τέτοια πράγματα, αλλά να συμπονούμε. Όσο κοιτάμε την επιφάνεια όλων των συμπεριφορών, τόσο θα έχουμε οργή. Αν κοιτάξουμε όμως βαθιά σε αυτούς τους ανθρώπους, θα γεμίσουμε με λύπη καθώς δεν μπορούν να δουν κάτι καλό.

Φωτό από: Delfi

tsemperlidou

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ