Η ψυχική ισορροπία και πως επιτυγχάνεται

Toυ Τάσου Δαφνομήλη, Συνθετική Συμβουλευτική

Καθώς ακούμε ανθρώπους να μιλάνε για τις ανάγκες τους, ο νους έχει την τάση να σκέφτεται τις σωματικές και τις βιολογικές ανάγκες. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και επόμενο διότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τις ψυχικές ανάγκες τους.

Τι εννοούμε όμως λέγοντας ψυχικές ανάγκες;

Ως ψυχική ανάγκη ορίζουμε τη συναισθηματική και πνευματική τροφή που έχει ανάγκη ο κάθε ανθρώπινος οργανισμός για να μπορεί να διατηρήσει τόσο την ψυχική του ευεξία όσο και την λειτουργικότητα του ως άτομο. Η συναισθηματική τροφή παρέχεται μέσω της αλληλεξάρτησης δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων. Η αμοιβαία έκφραση και φανέρωση του συναισθηματικού κόσμου είναι η αμβροσία της ψυχικής ευεξίας καθώς τα συναισθήματα συναντιούνται δίχως να ταυτιστούν. Οι ουσιαστικές φιλοσοφικές συζητήσεις όπως και το επιλεκτικό διάβασμα συμβάλλουν στην εξασφάλιση της  πνευματικής τροφής. Η σύνθεση των δύο παραπάνω άυλων τροφών δημιουργεί και διατηρεί την λειτουργικότητα.

Ένα εύλογο και απαραίτητο ερώτημα είναι, πως γίνεται να διακοπεί η μία ή η άλλη τροφοδότηση; Τι επιπτώσεις έχει στον άνθρωπο;

Δεν είναι δύσκολο να ατροφήσει το σύστημα σίτισης, αντίθετα γίνεται με έναν μεθοδευμένο μηχανικό τρόπο.

Ποιον τρόπο;

Όταν ένας άνθρωπος έχει την τάση να σχετίζεται επιφανειακά δίχως να επιδιώκει συναισθηματικό μοίρασμα τότε σε σύντομο χρονικό διάστημα οι δεξαμενές του θα αδειάσουνε και θα αρχίσουνε οι πρώτες επιπλοκές στη συμπεριφορά του. Συνήθως άνθρωποι που πορεύονται με αυτή τη στάση αναζητούν άλλους ανθρώπους να γεμίσουν τις «μπαταρίες τους». Όπως οι σχέσεις αλληλεξάρτησης είναι μία απαραίτητη πηγή τροφής εξίσου είναι τα ταξίδια ,η άθληση, ο έρωτας, το διάβασμα. Η άθληση και ο έρωτας παράγουν τις ενδορφίνες οι οποίες δρουν ως αναλγητικό στο σώμα και αφήνουν μία ευχάριστη αίσθηση ανακούφισης και απόλαυσης. Το διάβασμα και η άθληση προάγουν την σύνθεση του νου, την ελευθερία να αφεθεί στη γνώση έτσι ώστε να γνωρίζει τι είναι πραγματικό και τι όχι.

Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Άλλοι πάλι τα περιγράφουν αντί να τα ονοματίσουν, κάποιοι άλλοι δεν γνωρίζουν  ποια είναι τα συναισθήματα. Οι συνέπειες της παραπάνω δυσκολίας είναι  ότι παραμένουν ανέκφραστα, καταπιεσμένα και  κοχλάζουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα. Με το πέρασμα του χρόνου τα απωθημένα αυτά συναισθήματα λιμνάζουν μπλοκάροντας τη ροή και στρέφουν τη δυναμική τους προς το σώμα, αυτοκαταστροφικά δηλαδή. Αυτά είναι τα λεγόμενα «ψυχοσωματικά». Η άλλη πιθανή εκδοχή είναι να μπλεχτεί το ένα συναίσθημα με το άλλο και το άτομο να εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά. Στην πραγματικότητα ένα άτομο με επιθετική συμπεριφορά υποφέρει από την έλλειψη διαχείρισης και αναγνώρισης των συναισθημάτων του.

Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τις ανάγκες μας  και με το χρόνο να μάθουμε να διακρίνουμε και να επιλέγουμε αυθεντικές «τροφές» έτσι ώστε να διατηρούμε ακμαία τόσο την ψυχική μας ευεξία όσο και τη λειτουργικότητά μας.

Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τον κόπο της διαδικασίας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι:

ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ.

psychopedia

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ