ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΡΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)

Ο σπουδαίος, πανάρχαιος πολιτισμός του Ιράν, δεν θα μπορούσε παρά να αντλεί τις πηγές του από μια ξεχωριστή μυθολογία η οποία βρίθει από ήρωες, βασιλιάδες και βέβαια θεούς του καλού και του κακού που μάχεται λυσσαλέα για την επικράτειά του. Μια πάλη σε αναλογία θα λέγαμε με αυτήν του ανθρώπου εσωτερικά. Σ΄ αυτή την ενότητα θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε ένα τμήμα αυτής της υπέροχης παράδοσης.

ΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΙΡΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΜΕΡΟΣ Α)

ΒΑΣΩ ΔΕΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ

Οι περσικοί μύθοι είναι παραδόσεις και ιστορίες που η γένεσή τους ανάγεται στην αρχαιότητα, και αφορούν φανταστικά ή υπερφυσικά όντα. Προερχόμενοι από το θρυλικό παρελθόν της Περσίας αντανακλούν τις αντιλήψεις της κοινωνίας στην οποία αρχικά ανήκαν – αντιλήψεις σχετικές με την αντιμετώπιση του καλού και του κακού, τις ενέργειες των θεών και τους άθλους ηρώων και μυθικών πλασμάτων.

Πολλές πληροφορίες σχετικά με τους αρχαίους Ιράνιους, τους θεούς τους και τη δημιουργία του κόσμου μπορούμε να βρούμε στα θρησκευτικά κείμενα των οπαδών του Ζωροάστρη, συμπεριλαμβανομένων της Αβέστα και μεταγενέστερων πηγών, όπως το Μπουντασίσν και το Ντένκαρτ. Το Μπουνταχίσν ή Δημιουργία περιέχει μεταφράσεις στα παχλεβί (γλώσσα της Μέσης Περσίας) αποσπασμάτων της Αβέστα που δεν υπάρχουν πια, μαζί με τα ερμηνευτικά τους σχόλια Ζαντ. Τα Ντένκαρτ είναι μια περίληψη της Αβέστα στη γλώσσα παχλεβί.

Η λέξη Αβέστα σημαίνει κατά γράμμα "κείμενο", παρόλο ότι πολλοί απέδωσαν σ΄ αυτήν, την έννοια "γνώση" και άλλοι την έννοια "νόμος" συσχετίζοντας, τα κείμενα του Ιουδαϊσμού. Πρόκειται προφανώς περί επέκτασης της αρχικής έννοιας, αφού στα κείμενα αυτά περιλαμβάνεται το σύνολο σχεδόν των πυρολατρικών γνώσεων καθώς επίσης και ο "νόμος" (ηθικός και διοικητικός) των περσικών φυλών όταν αυτές βρίσκονταν ακόμα σε πρωτόγονη ανάπτυξη.

Οι αρχαίοι Ιρανοί πίστευαν ότι ο ουρανός ήταν το πρώτο τμήμα του κόσμου που δημιουργήθηκε. Είχε αρχικά περιγραφεί ως ένα στρογγυλό άδειο κέλυφος, από ορεία κρύσταλλο, που περνούσε πάνω και κάτω από τη γη. Το επόμενο δημιούργημα ήταν το το νερό και ακολούθησε η γη. Ύστερα ήρθαν τα φυτά και τα ζώα. Τα ανθρώπινα όντα ήταν το έκτο δημιούργημα και η φωτιά το έβδομο και τελευταίο.

Τα βουνά θεωρείτο ότι ξεφύτρωσαν από την επιφάνεια της γης, που αρχικά ήταν ένας επίπεδος δίσκος που περιέβαλλε τόσο τον δυτικό όσο και τον ανατολικό κόσμο.
Για παράδειγμα το όρος Χάρα περιγράφεται στην Αβέστα σαν το πρώτο βουνό του κόσμου, που χρειάστηκε οκτακόσια χρόνια για να δημιουργηθεί, και του οποίου οι ρίζες έφταναν βαθιά μέσα στο έδαφος και η κορυφή του ακουμπούσε τον ουρανό.

ΠΗΓΕΣ: VESTA SARKHOSH CURTIS “Μύθοι των Περσών», Wikipedia

The Mythologists

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ