Η σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, το οποίο πλήττει τόσο ενήλικες όσο και παιδιά, τόσο γυναίκες όσο και άνδρες. Παρόλα αυτά, οι περισσότερες θυματολογικές μελέτες με θέμα τις επιδράσεις της τραυματικής εμπειρίας της σεξουαλικής κακοποίησης επικεντρώνονται ως επί το πλείστον στις γυναίκες και παιδιά θύματα.
Τα ευρήματα των ελάχιστων ερευνών που έχουν γίνει στο πλαίσιο μελέτης του ανδρικού βιασμού, δείχνουν πως οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν εντελώς διαφορετική αντίδραση καθώς και αναπτύσσουν διαφορετικές στρατηγικές αντιμετώπισης του γεγονότος. Η βιβλιογραφία που αφορά στην ανδρική σεξουαλική κακοποίηση έχει ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα, το γεγονός ότι έχει προκύψει συμπεριλαμβάνοντας πολύ ειδικά δείγματα ατόμων. Τέτοια είναι κλινικοί πληθυσμοί ή μεμονωμένα άτομα τα οποία ζήτησαν βοήθεια από υπηρεσίες συμβουλευτικής είτε από τα επείγοντα περιστατικά των γενικών νοσοκομείων. Εξαιτίας της εν λόγο κατάστασης είναι πολύ δύσκολο να έχουμε μια γενικευμένη εικόνα του τι ακριβώς συμβαίνει στη περίπτωση του ανδρικού βιασμού.
Έπειτα του βιασμού, τα περισσότερα θύματα έρχονται αντιμέτωπα με μια σειρά από πιθανές συνέπειες οι οποίες διακρίνονται τόσο σε ψυχολογικές όσο και σε συνέπειες στη σωματική τους υγεία.
Ψυχολογικές συνέπειες βιασμού
Όσον αφορά στις ψυχολογικές συνέπειες, ακόμη και αν ο λαός πιστεύει πως οι άνδρες πλήττονται από καθόλου έως λίγο από ένα περιστατικό σεξουαλικής κακοποίησης, σε αντίθεση με τις γυναίκες στις οποίες αναγνωρίζεται η ψυχολογική τους καταρράκωση, έρευνες αποδεικνύουν πως αυτή είναι μια λανθασμένη άποψη. Οι άνδρες υποφέρουν εξίσου με τις γυναίκες και η ψυχολογική τους καταπόνηση και δυσφορία είναι δυνατό να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι επιζώντες σεξουαλικής κακοποίησης βιώνουν μια αυξημένη αίσθηση ευπάθειας ενώ στη πλειοψηφία τους γίνονται ιδιαίτερα προσεχτικοί με θέματα της προσωπικής τους προφύλαξης από οποιοδήποτε περιστατικό πιθανής μελλοντικής επίθεσης. Επιπλέον, συχνό φαινόμενο είναι τα θύματα να αλλάζουν την εικόνα και τις πεποιθήσεις που έχουν για τον εαυτό τους έπειτα από την σεξουαλική κακοποίηση. Είναι πιθανό να νιώθουν ντροπή ή να κατηγορούν τους εαυτούς τους για την προσβολή που δέχτηκαν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προκειμένου τα άτομα να επανακτήσουν την αίσθηση έλεγχου του εαυτού τους αλλά και της πραγματικότητας, δημιουργούν τις λεγόμενες ως ‘διαστρεβλωμένες σκέψεις’, όπως παραδείγματος χάριν να πιστεύουν πως οι δικές τους πράξεις προκάλεσαν και οδήγησαν στη σεξουαλική τους κακοποίηση.
Ακόμη, πολλοί άνδρες που υπέστησαν βιασμό, βιώνουν χρονικά μεγάλες περιόδους κρίσης του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Αυτό το φαινόμενο είναι κυρίως έκδηλο στου ετεροφυλόφιλους άνδρες οι οποίοι έπειτα του βιασμού, τείνουν να χάνουν κομμάτι του ανδρισμού τους και να νιώθουν ‘λιγότερο άνδρες’.
Αυτό το γεγονός σχετίζεται με προβλήματα που αφορούν τη σεξουαλική τους ταυτότητα καθώς και τη σεξουαλική δυσλειτουργία που μπορεί να προκύψει. Η σεξουαλική δυσλειτουργία είναι πολύ συχνό φαινόμενο στους άνδρες που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση και είναι δυνατό να συνεχιστεί ακόμη και αρκετά χρόνια έπειτα του βιασμού προκαλώντας πολλά προβλήματα στις υπάρχουσες σεξουαλικές σχέσεις. Από την άλλη πλευρά, τα ομοφυλόφιλα θύματα δέχονται το βιασμό ως τιμωρία για την σεξουαλικότητα τους.
Σε επόμενο άρθρο θα συζητηθούν περαιτέρω συνέπειες το βιασμού στον ανδρικό πληθυσμό.
Διαβάστε ακόμη το 1ο μέρος της ενότητας Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι γένους θηλυκού
καθώς και το 2ο μέρος της ενότητας: Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι γένους θηλυκού - 2ο μέρος
καθώς και το 2ο μέρος της ενότητας: Η σεξουαλική κακοποίηση δεν είναι γένους θηλυκού - 2ο μέρος
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία
1. Frazier, P. A. (1993). A comparative study of male and female rape victims seen at a hospital-based rape crisis program. Journal of Interpersonal Violence, 8, 64–76.2. Walker, J., Archer, J., & Davies, M. (2005). Effects of rape on male survivors: A descriptive analysis. Archives of Sexual Behavior, 34, 69−80.
3. Rogers, P. (1998). Call for research into male rape. Mental Health Practice, 1 (34).
3. Rogers, P. (1998). Call for research into male rape. Mental Health Practice, 1 (34).
Αρθρογράφος: Λυδία Μυλωνάκη
Ψυχολόγος - MSc Forensic Mental Health.
Απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Απόφοιτος του Τμήματος Ψυχολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.