ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ… ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΔΙΔΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ 16ο

H Ελληνική γλώσσα είναι η ανώτερη μορφή γλώσσας… που έχει επινοήσει ποτέ το ανθρώπινο Πνεύμα. Η Ελληνική γλώσσα με την μαθηματική της δομή… και τη θέασή της στον αριθμό ΕΝΝΕΑ… ίσως και να γίνει… ποιος ξέρει… στο μέλλον… η γλώσσα της Πληροφορικής… αλλά και της νέας γενιάς των εξελιγμένων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών… διότι μόνον σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια.

Η Ελληνική γλώσσα έχει πολλές λέξεις για έννοιες… οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες. Η Ελληνική γλώσσα μέσω της ετυμολογίας… μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής…. ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Η Ελληνική γλώσσα έχει πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο π.χ. «η, ι, υ, ει, οι» κτλ… όχι μόνον αυτό δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει… αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς… πώς να γράφουμε σωστά. Η Ελληνική γλώσσα έχει ορθογραφία.. που με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία… αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας Νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

Η Ελληνική γλώσσα έχει ομιλία και όταν μιλάς… ταυτόχρονα συνειδητοποιείς το τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς και εκστομίζεις συγχρόνως την κάθε λέξη ταυτόχρονα και σκέφτεσαι την σημασία της. Η Ελληνική γλώσσα διαχωρίζει διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα όπως… το ατύχημα από το δυστύχημα… το συμφέρον από το ενδιαφέρον. Η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από το βίο… την αγάπη από τον έρωτα. Στη Ελληνική γλώσσα έχει το σημαίνον: (την λέξη) και το σημαινόμενον: (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα… όπως π.χ. στα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο: car και το αυτοκίνητο: cloud και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε… αυτό να ισχύει. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο φυσικά είναι αδύνατον. Γι αυτό το λόγο και πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά… σαν «εννοιολογική» γλώσσα… από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

Στην Ελληνική γλώσσα υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο»…. π.χ. αν για παράδειγμα πάρουμε τη λέξη: ο «άρχων»… δηλαδή… είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων)… και πράγματι ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική σου γη και το δικό σου σπίτι…. αλλά βλέπεις αυτό το σπίτι έρχονται να στο πάρουν σήμερα…. με ότι συνέπειες αυτό έχει…!.. κι εσύ Έλληνα Πολίτη κοιμάσαι… του καλού καιρού…. π.χ. η λέξη «βοηθός»… σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει… βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για τη σκέψη. π.χ. η λέξη «φθόνος»… ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι…. και πράγματι ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει»… δηλαδή μας ελαττώνει ως ανθρώπους και μας φθίνει συνεχώς… μέχρι να καταρρεύσει η υγεία μας. Κι όταν πάλι αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει… πως το λέμε; Μα, φυσικά… «άφθονο». Η Ελληνική γλώσσα όμως μας λέει ακόμη και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι.

Ας πάρουμε για παράδειγμα π.χ. τη λέξη το… «άγαλμα» που ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι)… επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί-οι Θεές) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα… η Ψυχή μας ευχαριστείται… αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό… επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη λέξη από το… αγάλλομαι + ίαση (=γιατρειά). Έτσι όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η Ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε. Και φυσικά γνωρίζουμε όλοι μας… ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία. Στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που μόνο Λατινική δεν είναι)… οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα.. «statua» από το Ελληνικό «ίστημι» και το ονόμασαν έτσι… επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε όμως την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο αυτών γλωσσών. Αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά… για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Είναι λοιπόν προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη Σκέψη του Ανθρώπου. Απλή γλώσσα… σημαίνει και απλή σκέψη. Καθεστώτα που προσπαθούν να περιορίσουν την γλώσσα… περιορίζουν και την σκέψη των ανθρώπων… καταργώντας συνεχώς λέξεις. «Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση». Μια πολύπλοκη γλώσσα… όπως η Ελληνική… αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου Πνευματικά Πολιτισμού. «Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει»… λέγει μία παροιμία… που με τη φράση αυτή… δηλώνεται κάτι το πασιφανές. Το τόσο φανερό, που δεν χρειάζεται αναλύσεις και διευκρινίσεις. Το Κολαούζος (kilavuz) στα τουρκικά σημαίνει ο «οδηγός»…. κι από εκεί η λέξη. Η έκφραση σήμερα είναι σχεδόν κυριολεκτική. Αρχικά τη χρησιμοποιούσαν, για να δηλώσουν αυτό ακριβώς που λέει, ότι δηλαδή… κάποιο χωριό ήταν τόσο φανερό, που δεν καν χρειαζόταν ο οδηγός, για να δείξει τον δρόμο.... έτσι ακριβώς συμβαίνει και με την Ελληνική γλώσσα… που είναι τόσο φανερή η ομορφιά της και η αξία της… που πρέπει να είσαι τυφλός για να μην την βλέπεις… ή εκτός και εάν αποσκοπείς κάπου αλλού…!!!

Πρόσεξε… το να μπορείς να μιλάς σωστά… σημαίνει ότι ήδη είσαι σε θέση να σκέφτεσαι και σωστά και να γεννάς διαρκώς λόγο…. και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις ή φράσεις.

Συμπέρασμα: Εάν δεν παινέψεις το σπίτι σου… θα πέσει να σε πλακώσει… λέει μια παροιμία… κι αυτό οφείλουμε να το έχουμε υπ’ όψιν μας… διότι μόνοι μας τα τελευταία χρόνια δεν ενισχύουμε τη γλώσσα μας… αλλά και τον Πολιτισμό μας… ξεκινώντας από το παρελθόν και ανακαλύπτοντας στο παρόν το τι έχουμε να δώσουμε… και να τα μεταδώσουμε και στις άλλες κοινωνίες και χώρες. Εάν κάποτε οι Πρόγονοί μας έδωσαν τα «φώτα»… δηλαδή τη «γνώση»… κι εμείς σήμερα μείναμε με την «γκαζόλαμπα»… είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Κι αν αυτό δεν το συνειδητοποιήσουμε πολύ γρήγορα… ίσως… θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ας αλλάξουμε επιτέλους πορεία και ρότα προς το καλύτερο. Ας κάνουμε όμως κάτι.

ΠΡΟΤΑΣΗ: (Να απαιτήσουμε από το Ελληνικό Κράτος… να φτιάξουν ένα ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ (ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ) ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ και να διδάσκεται επίσης η Ελληνική Γλώσσα σε όλες τις Πρωτεύουσες των χωρών της Ευρώπης. )

ΕΛΛΑΝΙΟΣ ΙΦΙΓΕΝΗΣ=Ε.Ι.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ