Το ιδανικό πολίτευμα και η σύγχρονη πραγματικότητα

Η εξέλιξη των πολιτευμάτων στην αρχαία Ελλάδα

Από τον 8ο αιώνα π.Χ. τα πολιτεύματα των ελληνικών πόλεων μεταβλήθηκαν. Η μεταβολή δεν έγινε με τον ίδιο τρόπο ή σειρά και έχει ως ακολούθως:

Η βασιλεία: `Ηταν το αρχαιότερο πολίτευμα, με ανώτατο άρχοντα το βασιλιά, που ήταν κληρονομικός. Στη διακυβέρνηση βοηθούσε το συμβούλιο των ευγενών, που μετείχαν οι “άριστοι”. Η δύναμη του βασιλιά αρχίζει να μειώνεται από τον 8ο αιώνα π.Χ. και να αυξάνεται η δύναμη των ευγενών. Σ’ αυτό συνέβαλε ο σχηματισμός των πόλεων-κρατών, οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές και η αυθαιρεσία ή ανικανότητα των βασιλιάδων. Κατά το Β' Αποικισμό η βασιλεία καταργήθηκε, εκτός από τη Μακεδονία και την `Ηπειρο. Στα άλλα κράτη την εξουσία πήραν οι ευγενείς και το νέο πολίτευμα ονομάστηκε αριστοκρατικό. Η κατάργηση της βασιλείας έγινε με τρόπο ειρηνικό. Το αξίωμα του βασιλιά δεν καταργήθηκε, αλλά ο ίδιος έγινε ένας από τους άρχοντες. Η μεταβολή του πολιτεύματος από βασιλεία σε αριστοκρατία έγινε πρώτα στις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας.

Η αριστοκρατία: Η κρατική εξουσία πέρασε στους ευγενείς, που ήταν τάξη “κλειστή”. Στήριζε τη δύναμη της στον πλούτο και κυβερνούσε για τα δικά της συμφέροντα. Την εξουσία ασκούσαν μόνο οι ευγενείς. Με την ανάπτυξη του εμπορίου και της βιοτεχνίας άρχισε η αντίδραση κατά του αριστοκρατικού πολιτεύματος. Η αστική τάξη ζητούσε να πάρει μέρος στη διοίκηση του κράτους και ερχόταν σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των ευγενών.

Η ολιγαρχία: Οι ευγενείς μοιράστηκαν την εξουσία με τη νέα αστική τάξη των πλουσίων και στη διακυβέρνηση του κράτους έπαιρναν μέρος και πολίτες, που δεν ανήκαν σε αριστοκρατικά γένη και ο πλούτος τους δεν προερχόταν από την ιδιοκτησία της γης. Το πολίτευμα αυτό ονομάστηκε ολιγαρχία γιατί την εξουσία ασκούσαν οι λίγοι. Τώρα η εξουσία δεν είναι προνόμιο των ευγενών, αλλά όσοι είχαν ψηλά εισοδήματα έπαιρναν μέρος στην διακυβέρνηση του κράτους. Οι πολίτες κατατάχτηκαν σε κατηγορίες, ανάλογα με το εισόδημα τους. `Οσοι είχαν ψηλά εισοδήματα έπαιρναν μέρος στην εξουσία και είχαν περισσότερα προνόμια. Το σύστημα αυτό της κατάταξης των πολιτών σε κατηγορίες ανάλογα με το εισόδημα τους ονομάστηκε “τιμοκρατικό σύστημα” ή “τιμοκρατία”.


Η τυραννίδα: Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις φτωχές και πλούσιες τάξεις συνέχισαν να υπάρχουν και εξελίχτηκαν σε ανοιχτές συγκρούσεις. Σε μερικές πόλεις, φιλόδοξοι και δυναμικοί πολίτες από την τάξη των ευγενών, πήραν με το μέρος τους το “δήμο” και κατέλαβαν με τη βία την εξουσία. `Εγιναν τύραννοι και το καθεστώς τους ονομάστηκε τυραννίδα. Οι τύραννοι κυβέρνησαν τις πόλεις-κράτη ως απόλυτοι μονάρχες και έγιναν μισητοί στους πολίτες, γιατί η εξουσία τους στηριζόταν στη βία.

Η δημοκρατία: Μετά το θάνατο των τυράννων, οι πόλεις ξαναγύρισαν στην ολιγαρχία ή προχώρησαν στο πολίτευμα της δημοκρατίας. Στη δημοκρατία όλοι οι πολίτες είχαν ίσα δικαιώματα και συμμετείχαν όλοι στα διάφορα αξιώματα της πολιτείας. Η γενική συνέλευση των ελεύθερων πολιτών, η “Εκκλησία του δήμου” είχε την ανώτατη εξουσία στην πόλη-κράτος.

via odyssey 

 Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  

- Ο Θεσμός της Βασιλείας είναι αναχρονιστικός;
- Όχι αναχρονιστικός, είναι διαχρονικός. Οι ρίζες της Βασιλείας ξεκινούν πριν από 4.500 χρόνια. Αυτό ερεθίζει τους αριστερούς επειδή θεωρούν τον εαυτό τους "προοδευτικό" και "δημοκρατικό". Στην Ελλάδα επειδή οι Βασιλείς αποτελούσαν εμπόδιο στα σχέδια των σλαβόλαγνων και σταλινοκίνητων κομμουνιστών, ιδίως η αείμνηστη Βασίλισσα Φρειδερίκη, μας παρουσιάζουν τον θεσμό της Βασιλείας, και συγκεκριμένα τον θεσμό της Βασιλείας στην Ελλάδα, ως κάτι το αναχρονιστικό κάτι το διχαστικό.

Κράτη με Βασιλευομένη Δημοκρατία παρουσιάζουν την μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη και τεχνολογική και βιομηχανική πρόοδο. Ο Βασιλιάς αποτελεί την εγγύηση για την περαιτέρω ανάπτυξη και σταθεροποίηση της χώρας. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να κλέψουν. Τέτοιες λοβιτούρες και κομπίνες δεν θα μπορούσαν να στήσουν.

Βασιλεία και αναχρονισμός δεν συνδέονται μεταξύ τους εκτός από κάποια κράτη της Ασίας και της Αφρικής που είναι προσκολλημένα σε δοξασίες και είναι διαμορφωμένα έτσι τα έθιμα τους και οι παραδόσεις τους.

- Η Ιστορική παράδοση της Βασιλείας.
Ο θεσμός της Βασιλείας εμφανίστηκε και αναπτύχθηκε στην Ελλάδα από πανάρχαια χρόνια, κυρίως στην Αρχαία Ελλάδα. Ιστορικά αποδεικνύεται, ότι οι Έλληνες με Βασιλικό καθεστώς παρουσίασαν λαμπρούς πολιτισμούς (Μυκήνες, Κρήτη κλπ) και δημιούργησαν Αυτοκρατορίες και Κοσμοκρατορίες (Μινωική, Μυκηναϊκή, Αλεξανδρινή, Ελληνιστική, Βυζαντινή). Στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος θα δούμε πως η Ελλάδα γινόταν όλο και μεγαλύτερη, η εθνική της οικονομία παρουσίαζε πρόοδο, ο Στρατός της ήταν ισχυρός και εδαφικά όλο και επεκτεινόταν.
Συνοψισμένα: Το Ελληνικό Έθνος με Βασιλεία μεγαλούργησε!

Πλάτων και Αριστοτέλης: γίγαντες της παγκόσμιας διανόησης τάσσονται υπέρ της Βασιλείας! Όπως και ο μέγας πολιτικός νους Ισοκράτης, οι νομοθέτες Λυκούργος και Σόλων, οι διάσημοι λογοτέχνες Σοφοκλής και Ευριπίδης!

Π.χ. χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Αθήνα στην Αρχαία Ελλάδα. Η Αθήνα δοξάστηκε από επιφανείς Βασιλείς όπως Πανδίων, Ερεχθεύς, Θησεύς, Κόδρος ενώ επί "δημοκρατίας" η Αθήνα κατάφερε να καταστραφεί και να υποδουλωθεί στην Σπάρτη!

Οι Έλληνες ενώθηκαν υπό Βασιλέα, τον Φίλιππο, και με Βασιλιά τον Αλέξανδρο έγιναν κοσμοκράτορες. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία επί 1100 κυβερνείτο από Βασιλείς και πολλάκις κατέστη κοσμοκρατορία. Βασιλείς όπως Λεωνίδας, Παλαιολόγος θυσιάστηκαν για την Ελλάδα με τον προσωπικό τους ηρωισμό. Στην σύγχρονη Ελλάδα ο εδαφικός υπερδιπλασιασμός της Ελλάδος οφείλεται στον Στρατηλάτη Κωνσταντίνο ΙΒ΄!

Οι Έλληνες με Βασιλεία ενώθηκαν, έγιναν κοσμοκράτορες, μεγαλούργησαν! Λαός και Βασιλεία είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι. Στο πρόσωπο του Βασιλέως ενσαρκώνεται η ιστορία αυτού του τόπου. Είναι ένα διαχρονικό σύμβολο πολιτισμού, ιστορίας και θυσιαστικού ηρωϊσμού.

- Η πολιτική βάση της Βασιλείας.
Ο Βασιλεύς ίσταται πέραν και μακράν κομμάτων αποτελώντας έτσι φυσικό κέντρο ενώσεως του λαού. Συνεπώς  δεν μπορούν πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα και κίνητρα να τον κατευθύνουν, να τον διατάσσουν, να τον ελέγχουν γιατί δεν εξαρτάται απ΄ αυτά. Δεν πέφτει θύμα ψηφοθηριών και υποσχέσεων για να επανεκλεγεί, όπως γίνεται με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Ο Βασιλεύς δεν ανήκει σε κόμμα, επομένως ο λαός μπορεί να τον εμπιστεύεται ως ρυθμιστή μεταξύ των κομμάτων, δηλ. του πολιτικού βίου. Συνεπώς αφού δεν προέρχεται, ούτε ανήκει, ούτε ελέγχεται απ΄ αυτά μπορεί να ασκήσει τον "Ανώτατο Έλεγχο" δηλ. να εποπτεύει επί του πολιτικού βίου.

Ο Βασιλεύς δεν έχει την ανάγκη να κλέψει ούτε χρυσό, ούτε το δημόσιο χρήμα. Έχει μεγαλώσει σε μια οικογένεια που δεν έλειπε ούτε το χρήμα, ούτε και το ήθος και οι αρχές όμως. Όταν ο πολιτικός εκπονούσε ένα νομοσχέδιο, το πήγαινε στο παλάτι για έγκριση. Ο Βασιλιάς τότε το διάβαζε γιατί αφορούσε τον λαό του (όχι σαν τους σημερινούς που υπογράφουν μνημόνια άνευ μελέτης). Αν έβρισκε ο Βασιλιάς ότι το νομοσχέδιο θα επιβαρύνει τον λαό δεν το ενέκρινε, άρα και ο πολιτικός δεν θα μπορούσε να "φάει". Και δεν υπήρχε δεύτερη κουβέντα, γιατί ο Υπασπιστής έπιανε τον πολιτικό και τον πέταγε με τις κλωτσιές έξω. Τηρεί το Σύνταγμα έτσι και δεν γίνεται συνένοχος στην δυστυχία και την μιζέρια του Ελληνικού λαού.

Το Στέμμα ενώνει τον λαό, οι πολιτικοί δια των ΜΜΕ τον διχάζουν σε ταξικές μάζες. Η Βασιλεία είναι θεσμός Ελληνοκεντρικός, υπερασπιστής των Εθνικών Δικαίων και εκφραστής των θρύλων του Έθνους και των πεπρωμένων της φυλής και ο Βασιλιάς θεματοφύλακας του Ελληνοορθοδόξου πολιτισμού μας. Μπορεί να εξασφαλίσει την συνεκτικότητα του Έθνους την ιδιότητα δηλ. του συγκρατείν και αυτό επιτυγχάνεται όταν υπάρχουν πρόσωπα υπεροχής, που ο λαός τα σέβεται, εκτιμά, θαυμάζει, πιστεύει και ακολουθεί.

- Το ήθος και η ιδεολογία της Βασιλείας.
- To ήθος είναι ο ηθικός χαρακτήρας του ανθρώπου ο οποίος διαμορφώνεται εκ φύσεως (κληρονομικά) και παιδείας (επικτήτως) όπως υποστηρίζει και ο Αριστοτέλης. Οι Βασιλείς διέθεταν υπερέχον ήθος και αυτό οφείλεται στην καταγωγή και στην εκπαίδευση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πόλεις της Αρχαίας Ελλάδος όπου εφαρμόστηκε το πολίτευμα της Βασιλείας (Μυκήνες, Αθήνα, Σπάρτη, Πέλλα, Άργος κλπ).

Διαχρονικά, θα δούμε πως ο Βασιλιάς παρουσιάζει ένα αγωνιστικό πνεύμα. Σ΄ ολόκληρη την Ελληνική Ιστορία. Δίπλα στον λαό, μαζί με τον λαό, όχι απέναντι του! Η μονιμότητα της Βασιλείας και η συνέχεια του θεσμού προσδίδουν στον Βασιλέα εθνική ιδιότητα, την οποία δεν μπορεί να έχει κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά διαπίστωσιν και δήλωσιν διακεκριμένων ιστορικών και κοινωνιολόγων! Ένας Πρόεδρος Δημοκρατίας δεν εμπνέει ενότητα στο Έθνος, αφού προέρχεται από μερίδα λαού ή πολιτικού κόμματος, εν αντιθέσει με τον Βασιλιά που δεν προέρχεται από μειοψηφίες και συμφέροντα ούτε εξαρτάται από κόμματα, χρηματοδότες, παράγοντες, ξένες δυνάμεις κλπ!

Οι Βασιλείες αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια περί "Σιωνιστικής παγκόσμιας κυριαρχίας" δηλ. της Νέας Τάξης Πραγμάτων! Αφού "αλώθηκε" αυτός ο ζωτικός θεσμός από τον άθλιο καραμανλισμό με ένα άνισο και νόθο δημοψήφισμα, η χώρα μας έγινε υποχείριο των λεσχών και των στοών που κυβερνούν τον κόσμο!

- Η λαϊκή βάση της Βασιλείας.

- Ετυμολογικά η λέξη "Βασιλεία" προέρχεται από την σύνθεση βάσις+λαός και εννοεί αυτόν που βασίζεται στον λαό κατ΄ επέκτασιν τον εξουσιάζοντα με βάσιν τον λαό. Ιστορικά, ο Βασιλεύς απάλλαξε τον λαό από την εξουσία των Αριστοκρατών, των Φεουδαρχών και άλλων Ολιγαρχικών.Γύρω από τον Βασιλέα συσπειρώθηκαν λαοί για να αποτινάξουν τυραννικούς ζυγούς. Οι Βασιλείς συγκρούστηκαν, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε ανεπιτυχώς με ολιγαρχίες εξουσιαστών, ένεκεν της λαϊκής ολότητας. Η Βασιλεία λοιπόν αποβλέπει στο συμφέρον της ολότητος, όχι στα συμφέροντα ολίγων ή μίας τάξης, εξυπηρετώντας έτσι το κοινόν συμφέρον δηλ. το γενικό καλό.

Εχθρός του Έθνους είναι όποιος αντιτίθεται στην Βασιλεία. Διότι αρνείται τους θρύλους του Έθνους και τα πεπρωμένα της Φυλής τα οποία υλοποιούνται μόνο από Βασιλέα όπως οι εθνικοί θρύλοι της Κόκκινης Μηλιάς, του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, του "πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικιά μας θάναι". Το θέμα της Βασιλείας πέρα από πολιτειακό ζήτημα είναι καθαρά πνευματικό και διαχρονικό. 

Η παρουσία του Βασιλέως είναι καταλυτική. Η Μεγάλη Ιδέα το όνειρο μίας Μεγάλης Ελλάδας και εδαφικά αλλά και πολιτισμικά ήταν εκείνη που παρακίνησε την Ελληνική Νεότητα να ορμήσει στους πολέμους και την ενσάρκωσε, την πραγμάτωσε, την υλοποίησε ένας μέγας σώφρων Στρατηλάτης ο Κωνσταντίνος ΙΒ΄.

via Βασιλεία Ελλάδα

 Το καλύτερο πολίτευμα και η πρέπουσα αγωγή των πολιτών κατά Αριστοτέλη

«Η ασφαλέστερη εγγύηση για τη σταθερότητα ενός κράτους, η οποία γενικώς παραμελείται, είναι η αγωγή των πολιτών σύμφωνα με το πνεύμα του πολιτεύματος. Γιατί ακόμη και οι χειρότεροι νόμοι, οι οποίοι ίσως και να θεσπίστηκαν με συμφωνία όλων των πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, είναι εντελώς άχρηστοι, αν οι πολίτες δεν έχουν εξοικειωθεί με το πολίτευμα μέσα από εθισμό και αγωγή. Ο νομοθέτης επιδιώκει να εξευγενίσει τους πολίτες εθίζοντας τους· αν δεν ακολουθήσει τη σωστή μέθοδο γι’ αυτό, αποτυγχάνει· αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στο καλό και στο λαθεμένο πολίτευμα».

«Εκείνοι οι οποίοι έχουν πολλά αγαθά, είτε δύναμη είτε πλούτο είτε οπαδούς, δεν θέλουν ούτε μπορούν να υποταχτούν στην εξουσία του κράτους. Αυτό αρχίζει από το σπίτι, γιατί όταν τα παιδιά έχουν μεγαλώσει στην πολυτέλεια, στο σχολείο μαθαίνουν να μην υπακούν πια». Σημαντικότερη όμως από την περιουσιακή ισότητα είναι η ισότητα των πολιτών στην προσπάθεια απόκτησης εξουσίας· μια τέτοια ισότητα δεν είναι δυνατή, αν οι άνθρωποι δεν διαπαιδαγωγηθούν επαρκώς από τους νόμους.  Για τούτο το κράτος πρέπει να φροντίζει οπωσδήποτε για τη δημόσια
ηθική· όποιος την έχει συνηθίσει από παιδί θα την υπομείνει ατάραχος.

«Είναι δύσκολο να τηρήσει κανείς από νέος σωστή πορεία προς την ηθική αρετή, αν δεν μεγαλώσει σε ανάλογο σύστημα αγωγής. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θεωρούν ευχάριστη μια ζωή με σωφροσύνη και σκληρή επιμονή, ιδίως οι νέοι. Για τούτο η αγωγή και οι ασχολίες της νεολαίας πρέπει να ορίζονται από το νόμο· γιατί αυτό με το οποίο εξοικειώνεται κανείς δεν το αισθάνεται ως κάτι καταπιεστικό».

via Ιστορικά Θέματα

 Οί Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι Ήταν Κατά Τής Δημοκρατίας  

 Ένας από τους συνήθεις ισχυρισμούς των σημερινών «προοδευτικών» και λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων», είναι ότι ο Κοινοβουλευτισμός, αυτή η πλουτοκρατική ολιγαρχία αγγλοσαξονικού τύπου, δεν είναι τίποτε άλλο από την μετεξέλιξη του αθηναϊκού πολιτεύματος του 5ου π.Χ. αιώνος, δεν είναι δηλαδή παρά μία «σύγχρονη μορφή» -καίτοι ατελής- της αρχαίας Αθηναϊκής δημοκρατίας…

Πρόκειται περί καταφανούς ψεύδους, αλλά εδώ δεν θα εξετάσουμε για ποιους λόγους ο σημερινός Κοινοβουλευτισμός ουδεμία σχέση δύναται να έχει με την δημοκρατία των Αθηνών του «Χρυσού Αιώνος», γιατί οποιαδήποτε προσπάθεια συγκρίσεως μεταξύ των δύο αυτών πολιτευμάτων θα προσέβαλλε βάναυσα την νοημοσύνη των αναγνωστών μας.

Θα επιχειρήσουμε όμως μία συνοπτική παράθεση των απόψεων που είχαν οι ίδιοι οι πρόγονοί μας για την λεγομένη «δημοκρατία», καθώς και για την ιδέα της «ισότητος» κι αυτό θα γίνει για τον εξής λόγο: Από τα σχολεία ήδη μας μάθαιναν ότι η δημοκρατία είναι το ύψιστο πολίτευμα που μόνο απ’ όλα τα άλλα κατοχυρώνει την ελευθερία εκφράσεως, γνώμης και την ατομική ελευθερία. Μας έλεγαν δε, ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δημιούργησαν την έννοια της δημοκρατίας -δηλαδή την κυριαρχία του λαού- και την εφήρμοσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (χωρίς βεβαίως να μας διευκρινίζουν για ποιους Αρχαίους Έλληνες ομιλούν, ποιας εποχής, ποιου αιώνος και ποιας περιοχής…).
Επομένως, σύμφωνα με την μανιχαϊστική λογική τους, κάθε κριτική απέναντι στο κοινοβουλευτικό καθεστώς τους, ανάγεται σε… ανθελληνισμό, καθώς, όπως προαναφέραμε, «η δημοκρατία είναι δημιούργημα των Αρχαίων Ελλήνων»!

Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Κατ’ αρχάς, το να ταυτίζουμε μία συνιστώσα του Ελληνισμού, ένα από τα πολλά δημιουργήματά του, με τον ίδιο τον Ελληνισμό, δηλ. το να ταυτίζουμε την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία με το σύνολον της Ελληνικής Ιστορίας, αποτελεί μία μορφή κατάφορης ισοπεδώσεως και αντιεπιστημονικής εξισώσεως.

 Ποτέ η δημοκρατία δεν απετέλεσε πολίτευμα συνυφασμένο με την Ιστορία και τους αγώνες του Έθνους μας. Στην πραγματικότητα, όλα τα μεγάλα πνεύματα του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού είχαν σαφέστατες αντιδημοκρατικές αντιλήψεις και με την σημερινή «πολιτικά ορθή» ορολογία, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «φασιστικά». Όσον αφορά την αρχαία Αθηναϊκή δημοκρατία, αυτή υπήρξε ένα φαινόμενο περιθωριακό, τόσο χρονικώς (μερικές δεκαετίες του 5ου π.Χ. αι.), όσο και τοπικώς (μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα στο λεκανοπέδιο της Αττικής). Συνεπώς, η δημοκρατία ήταν η εξαίρεση του κανόνος και τίποτε παραπάνω.

Όπως εύστοχα είχε παρατηρήσει ο μεγάλος λογοτέχνης Μ. Καραγάτσης στον «Κίτρινο Φάκελο»: «Η Αθηναϊκή Δημοκρατία ήταν η δικτατορία πενήντα χιλιάδων ομοτίμων πολιτών επί τριών εκατομμυρίων συμμάχων, μετοίκων και δούλων. Επί πενήντα χρόνια έτυχε οι 25.001 από αυτές τις πενήντα χιλιάδες να είναι άνθρωποι έξυπνοι. Βιολογικό φαινόμενο καταπληχτικό και ανεπανάληπτο στην ιστορία. Από την στιγμή όμως που οι 25.001 έξυπνοι έγιναν 24.999, οι 25.001 ηλίθιοι έφεραν στην αρχή τον Κλέωνα, άνθρωπο στα μέτρα τους ακριβώς, κι η δημοκρατία ξαναβρήκε τον συνεπή εαυτό της».

Το Ελληνικό Έθνος μεγαλούργησε όχι με δημοκρατικό καθεστώς, αλλά υπό βασιλικά, μοναρχικά και αριστοκρατικά πολιτεύματα. 

***

 γράφει ο Legion

 Για εμένα ως αντιδημοκράτη, η Βασιλεία πράγματι, είναι το ανώτερο των πολιτευμάτων και εκείνο το πολίτευμα κατά το οποίο το Ελληνικό Έθνος μπορεί να αναστηθεί και να μεγαλουργήσει. 

 Υπο ορισμένες ομως θεμελιακές προϋποθέσεις και "σταθερές". 

 Ο σύγχρονος κόσμος, είναι δομημένος πάνω στην λογική της λερναίας ύδρας. Το παγκόσμιο σύστημα που διοικεί και ορίζει τα των κοινωνικών και πολιτικών ζητημάτων των περισσοτέρων χωρών της οικουμένης, έχοντας στην κατοχή του τα πάντα, οντας αυτό το οποίο "ρυθμίζει" ολοκληρωτικά την παγκόσμια οικονομία και ως εκείνο το οποίο κυριολεκτικά "κόβει" το χρήμα με οτι αυτό συνεπάγεται, διαρκώς προβλέπει, χρηματοδοτεί και "εκτελεί" κάθε παράγοντα που μπορεί να κλονήσει την εξουσία του.

Δεν συνεπάγεται δηλαδή, πως η επιστροφή στο πολίτευμα και τον θεσμό της βασιλείας θα σώσει το Έθνος, η το οποιοδήποτε Έθνος. Κάθε άλλο.

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια παγκόσμια δικτατορία ολίγων, μια πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά ολιγαρχία, η οποία πέτυχε , να εξουσιάζει απόλυτα τα πλέον ισχυρά και ανεπτυγμένα κράτη της γης. 

Η παγκοσμιοποίηση δεν υφίσταται τις τελευταίες δεκαετίες οπως θα νόμιζαν οι περισσότεροι. Η παγκοσμιοποίηση είναι ο "κανόνας" του κόσμου εδώ και ενάμιση αιώνα. Οι λαοί απλά το "κατάλαβαν" αργά , η το βίωσαν και προσαρμόστηκαν καθυστερημένα.

Ακόμα και σήμερα, το 2016, πολλοί Έλληνες δεν εχουν καταλάβει πως δεν υφίσταται Έθνος/Κράτος και επίσημα εδώ και πολλές δεκαετίες. Απλά την τηλεόραση να ανοίξει κανείς, μέσα σε 10 λεπτά καταλαβαίνει πως το μόνο "Εθνικό" συστατικό είναι η γλώσσα, κι αυτή για τα Ελληνόφωνα προγράμματα . Όλα τα υπόλοιπα προδίδουν χώρα προτεκτοράτο, χώρα πνευματικά και οικονομικά αφομοιωμένη σε ενα ευρύτερο πλαίσιο διοίκησης (Ε.Ε-ΝΑΤΟ-Η.Π.Α) .

Ο Στρατός του κράτους υφίσταται για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και μελλοντικά του Ευρωστρατού -και μόνο-, οι πολιτικοί και το "πολίτευμα" για διαχείριση της μάζας και της καθυστερημένης προσαρμογής της στην "πραγματικότητα" . Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες και η πραγματικότητα που θεμελιώθηκε αργά και σταθερά απο το 1900 και ύστερα.

 Όλα είναι απόλυτα ελεγχόμενα και το σύστημα απλά περιμένει να προσαρμοστούν οι μάζες των Εθνών στα θέλω του και η μέχρι τώρα απόκρυφη-φανερή εξουσία να λάβει απόλυτα σάρκα και οστά σε ολο τον δυτικό -τουλάχιστον- κόσμο κατά τα πρότυπα των Η.Π.Α . 

 Αυτονόητο είναι πως ο στρατός είναι ελεγχόμενος, οχι στο επίπεδο της πίστης των μελών του, των απλών στρατιωτών η των ειδικών δυνάμεων, αλλά σε επίπεδο αξιωματικών και διοίκησης. Αυτονόητο είναι πως οι πολιτικοί κοροιδεϋουν απόλυτα τον κόσμο που τάχα "εκπροσωπούν". Αυτονόητο είναι πως ζούμε ενα απόλυτο θέατρο διαχείρισης των μαζών και των κοινωνιών .

Αυτή η πραγματικότητα δίχως νέους ηγέτες, εκτός συστήματος και δίχως οργάνωση απόλυταριζοσπαστική, δεν μπορεί να αλλάξει. 

Με απλά λόγια, αν τυχόν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι πραγματικά, θα ήταν παράνομες.

Κάθε κράτος για οσο θα υφίσταται στα χαρτιά και μόνο, δεν είναι παρά ενα μαγαζί διαχείρισηςπληθυσμών και τίποτα περισσότερο.

Ακριβώς οπως διοικούνται οι πολυεθνικές εταιρείες, διοικούνται και τα κράτη.

 Το μόνο που δεν εχει γίνει ακόμα κατανοητό για παράδειγμα, είναι ποιές δυνάμεις που διοικούν την παγκόσμια τάξη θα επικρατήσουν στο τέλος του έργου, κι οχι το αν θα συνεχίσει να υφίσταται η οχι αυτή.

 Ένα απλό παράδειγμα είναι το ακόλουθο. Όλοι οι πατριώτες , είτε οι μετριοπαθείς, είτε οι πλέον ακραίοι, φοβούνται και κρούουν διαρκώς και με ανυπόφορες τάσεις υστερίας, τον κώδωνα του κινδύνου για απώλεια Εθνικής κυριαρχίας, η εδαφών. 

Δεν καταλαβαίνουν για κανένα λόγο, πως ηδη η χώρα στην οποία ζούν και κατοικούν ΔΕΝ τους ανήκει. Η χώρα ανήκει σε παγκόσμια συμφέροντα , οπως και ΚΑΘΕ χώρα της γης.

Τι σημασία εχει δηλαδή, αν αποφασιστεί απο τα κέντρα εξουσίας να χάσεις την Θράκη, η κάποια νησιά του αιγαίου, απο την στιγμή που ούτε καν η γειτονιά σου δεν σου "ανήκει". 

Το οτι δεν μειώθηκε η κρατική οντότητα που λέγεται Ελλάδα, οφείλεται εξ' ολοκλήρου στις θελήσεις των παγκόσμιων κέντρων αποφάσεων και των αναγκών τους. Μπορεί να οφείλεται σε εναν μικρότερο βαθμό και στις παρεμβάσεις Ελλήνων σε αυτά τα κέντρα αποφάσεων, αλλά με σαφώς μικρότερο "ρόλο"  και ουσία απο οτι ισως νομίζουν κι αυτοί οι ίδιοι.

Πόσες δεκαετίες πρέπει να περάσουν για να γίνει κατανοητό πως οι νόμοι, τα δικαστήρια, διεθνή και τοπικά ελέγχονται απόλυτα οταν πρόκειται για τα σοβαρά και θεμελιώδη ; 

Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν εως ότου αντιληφθεί και ο πλέον απαίδευτος κάτοικος , πως το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας δεν περνάει καμία κρίση , αλλά πως αυτό το ίδιο δημιουργεί επιλεκτικά όποια κρίση θέλει και όπου θέλει αυτό να υφίσταται ; 

Το μόνο που σου επιτρέπει το σύστημα εξουσίας , σαν "χώρα" είναι το αν θα αγωνιστείς , στα πλαϊσια που εκείνο ορίζει και επιτάσσει, για το αν θα ζεις με υλιστική ευημερία, μέσω της επιχειρηματικότητας, η αν θα είσαι μια τριτοκοσμική μπανανία οπως είμαστε σήμερα, επειδή τα τοπικά κρατικοδίαιτα οικονομικά συμφέροντα αρνούνται να παραδώσουν ολοκληρωτικά τα σκήπτρα στα παγκόσμια συμφέροντα, η να επιτρέψουν σε κάθε πολίτη να εχει την "ευκαιρία" στο επιχειρείν.

Αυτό είναι το διακύβευμα κι οχι το "χρέος". Η απειλή της δραχμής και του χρέους θα υφίσταται για όσο τα ντόπια συμφέροντα αρνούνται να υποταχθούν ολοκληρωτικά. Όλα τα άλλα είναι ιστορίες για αγρίους.

Ωμό ; κυνικό ; Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η παγκόσμια Cabal εξουσίας επιθυμεί τεράστια πολυεθνικά κράτη (Η.Π.Α-Ε.Ε-ΕΥΡΩΣΙΑ κ.α) στα οποία θα κυριαρχούν εταιρείες και φυσικά το δαιδαλώδες τραπεζικό σύστημα. 

Το μόνο εμπόδιο είναι η προσαρμοστικότητα των μαζών και των λαών και οχι το αν αυτό ηδη υφίσταται η το κατα πόσο υφίσταται. 

 Τον Ελληνισμό στην παρούσα ιστορική "φάση", το μόνο που θα μπορούσε να τον σώσει θα ήταν η προσπάθεια αναβίωσης και δημιουργίας ενός γιγάντιου μεσογειακού κράτους . Μια ενοποίηση των Βαλκανίων , της Ιταλίας και οχι μόνο και η δημιουργία ενός αντίστοιχου κράτους, θα μπορούσε να διασφαλίσει την ιστορική επιβίωση του Ελληνισμού και των υπολοίπων λαών της περιοχής, διότι στα πλαίσια μιας Γερμανικής Ευρώπης, ο Ελληνισμός δυστυχώς δεν θα εχει ιδιαίτερη "τύχη". 

Ο Ελληνισμός μόνο με υψηλή παιδεία και εξαγωγή της παιδείας αυτής γιατί όχι σε πλανητικό επίπεδο, θα επιβιώσει και ενδεχομένως να μεγαλουργήσει στο μέλλον. 

Το χαζαρο-αγγλοσαξονικό παγκόσμιο σύστημα είναι εξ ορισμού βάρβαρο, αλλά μόνο ο Ελληνισμός μπορεί να το μεταμορφώσει σε "ανθρώπινο". 

Κι αυτό είναι το ΜΟΝΟ διακύβευμα πλέον. Αλεξανδρινός Οικουμενισμός και Ελληνικότητα, η παγκοσμιοποίηση και Βαρβαρότητα ; 

Ο Ελληνισμός πρέπει να εργαστεί στην κατεύθυνση της δημιουργίας μεσογειακού κράτους, με πολίτευμα την Βασιλεία και με την αιγίδα της Ελληνικής παιδείας κι οχι σε οποιοδήποτε άλλο πλαίσιο η επίπεδο. 

Αλλά μια τέτοια μεταστροφή κρατική και πολιτειακή, μπορεί εύκολα να γίνει ειρηνικά στην εποχή μας , αρκεί να υπάρξει συλλογικός στόχος και σκοπός. Μια τέτοια μεταστροφή θα καρποφορούσε μόνο εαν ο μελλοντικός βασιλεύς θα ήταν κάποιος απο τα σπλάχνα του λαού και οχι κάποιος "φυτευτός" απο ξένα κέντρα εξουσίας οπως συνέβη μετά την επανάσταση του 21 με τον Όθωνα.

Μόνο ενας Μονάρχης μπορεί να αντιπαρατεθεί και να "διαπραγματευτεί" στα σοβαρά με την λερναία ύδρα της παγκόσμιας ολιγαρχίας. Όλα τα άλλα είναι αστείες υποθέσεις.

Ο τόπος χρειάζεται ωμό ρεαλισμό, προσαρμοστικότητα μα πάνω απο όλα ΟΡΑΜΑ για να επιβιώσει.

Σε διαφορετική περίπτωση, είτε θα αφομοιωθεί και θα αφανιστεί στα πλαίσια μιας Γερμανικής Ευρώπης, είτε θα απομονωθεί και θα εξολοθρευτεί στα πλαίσια μιας ΒορειοΚορεοποίησης, είτε θα τριχοτομηθεί σε νέα κρατίδια βολικότερα και προσαρμοστικότερα για τα παγκόσμια κέντρα εξουσίας.

Η μάχη είναι μεταξύ εκφυλισμού και ανθρωπισμού. Μεταξύ Ελληνισμού και βαρβαρότητας.

Η Ελληνική γλώσσα και παιδεία με κάποιον τρόπο πρέπει να διαδωθεί σε ολη την Βαλκανική και σε ολη την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Η απόλυτη ένωση με τα αδέρφια των Λατίνων Ιταλών είναι επιτακτική ανάγκη σε αυτή την κατεύθυνση . Το ίδιο και με ολα τα κράτη της μεσογείου σε αυτή την κατεύθυνση.

Το Ελληνικό πνεύμα πρέπει να επιστρέψει δριμύτερο στα σπλάχνα των Η.Π.Α , στην Ρωσική Ομοσπονδία , στην βόρεια Ευρώπη . 

Αλλά αυτό προϋποθέτει μια τοπική μετάλλαξη και μεταμόρφωση Ελληνοκεντρική προσαρμοσμένη στα σύγχρονα δεδομένα. Είναι ουτοπία απόλυτη στην παρούσα φάση να φαντάζεται κανείς πως θα "εκθρονίσει" τους Κυρίους του Χρήματος που κατέχουν τις ισχυρότερες βιομηχανίες όπλων, ναρκωτικών, media, χρυσού, πετρελαίου κ.α . 

Ο Ελληνισμός οφείλει να γίνει ο σύγχρονος δούρειος Ίππος Φωτός σε εναν κόσμο βαρβαρότητας και ανηθικότητας. 

Μόνο έτσι θα αναστηθεί.

Αλλιώς θα εξαφανιστεί στους αιώνες των αιώνων, όπως επιθυμούν αρκετοί εξουσιαστικοί εχθροί του.

Ζητούνται Ηγέτες. Ζητείται Ελπίς.

world-legion

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ