Πολλοί άνθρωποι-και κυρίως νέοι- έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι αρκετές φορές με τη σοβαρή αυτή πάθηση που ονομάζεται ανεργία: πρόκειται πραγματικά περί πάθησης καθώς αν τη βιώνει κάποιος σε δύσκολη μορφή προκαλεί από ψυχοσωματικά μέχρι παθολογικά προβλήματα, τα οποία μάλιστα επιδεινώνονται με το πέρασμα του χρόνου.
Είναι μια πάρα πολλή σοβαρή κατάσταση η οποία δυστυχώς αφορά όλο και περισσότερους ενώ επίσης δυστυχώς περιβάλλεται και με πολλούς μύθους που επιδεινώνουν την ήδη ευάλωτη κατάσταση του παθόντα. Σύντομα 5 εκ των πλέον δημοφιλών:
Μύθος 1: Όποιος θέλει, βρίσκει δουλειά
Μια ατάκα που όλως τυχαίως ειπώνεται είτε από βολεμένους εισοδηματίες, είτε από διορισμένους του μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Περίπου γύρω στο 80% των αγγελιών εργασίας που δημοσιεύονται είναι για να ασχοληθεί μαζί τους η Δικαιοσύνη, όχι κάποιος που αναζητά εργασία. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός απατεώνων που εκμεταλλεύεται νέα παιδιά στην ανάγκη για εργασία, χωρίς κανείς να τους διώκει για την αθλιότητα τους. Η ποσότητα των αγγελιών εργασίας που θα δει κανείς δεν αντιστοιχεί σε πραγματική προσφορά θέσης: ένα πολύ μικρό ποσοστό πληροί τις προδιαγραφές της νομιμότητας και είναι εντελώς δυσανάλογο με τη ζήτηση που υπάρχει. Δουλειές προκύπτουν αλλά είναι πολύ λίγες σε σχέση με όσους αναζητούν.
Μύθος 2: Φταίνε τα μυαλά που κουβαλάς
Όχι απαραίτητα. Μπορεί να είσαι θύμα της εποχής, μπορεί να προέκυψε ατυχία, μπορεί να υπάρχουν καλύτεροι στη δεδομένη συγκυρία, δεν είναι απαραίτητο ότι ο κάθε άνεργος κάτι έχει κάνει λάθος. Σε τελική ανάλυση ελάχιστοι εν Ελλάδι μπορεί να κρίνουν έτσι σκληρά κάποιον: οι περισσότεροι την λέξη αξιοκρατία την ψάχνουν στα λεξικά να δουν τι σημαίνει, καθώς την κρίσιμη στιγμή απευθύνθηκαν, αξιοπρεπέστατα πάντα, στον δικομματισμό του 90% για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Μύθος 3: Όλα είναι δουλειά
Και πάλι όχι. Άλλο η εργασία, άλλο η απασχόληση. Η εργασία είναι θεμέλιο, η απασχόληση αρπαχτή και με την αρπαχτή απλά επιβιώνεις. Σαφώς και είναι προτιμότερη από το απόλυτο μηδέν, αλλά η προσωρινότητα της απασχόλησης έχει το κοινό με την ανεργία του εγκλωβισμού: η εργασία πρέπει να απελευθερώνει και να ανεξαρτητοποιεί, όχι να ανακυκλώνει το πρόβλημα.
Μύθος 4: Οι άξιοι θα βρουν το δρόμο τους
Μύθος και πάλι. Σε μια τέτοια φαιδρή κατάσταση αναρχοκαπιταλισμού, πολλά σπουδαία μυαλά και ταλέντα χάνονται στον παραλογισμό και τελικώς πολτοποιούνται σε ένα πλειοψηφικό σύστημα γελοιότητας που βασίζεται στην ατιμωρησία. Απτά παραδείγματα, το ποιοι επιβιώνουν σε τομείς με μεγάλη κοινωνική βαρύτητα όπως η πολιτική, η δημοσιογραφία, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, η εκπαίδευση και πολλοί άλλοι. Για να είναι άξιος κάποιος πρέπει να έχει κυρίως ένα αξιόλογο σύστημα αξιών, το οποίο η πλειοψηφία θα του ζητήσει να καταπατήσει ώστε να ανέλθει. Αν το καταπατήσει παύει να είναι άξιος, αν δεν, τότε είναι άθλος να βγει στην επιφάνεια.
Μύθος 5: Όλοι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα
Ελάχιστοι νοιάζονται: η οικογένεια, ορισμένοι φίλοι και ως εκεί συμπάσχουν σε αυτό το Γολγοθά. Οι περισσότεροι αποφεύγουν καν να ασχοληθούν, φοβούμενοι ότι είναι μεταδοτική ασθένεια και θα τους αγγίξει και αυτούς. Συνήθως είναι οι άνθρωποι που θα πετάξουν ένα άνετο '' ντάξει μωρέ θα τη βρεις την άκρη σου'' ώστε να κλείσει γρήγορα το θέμα. Από την οργανωμένη Πολιτεία μέχρι τις ρίζες της κοινωνίας, η ανεργία δεν λειτουργεί ως πρόβλημα αλλά ως κίνητρο για να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης οι εργαζόμενοι.
Το συγκεκριμένο κείμενο φυσικά και δεν αποτελεί καμία λύση στο πρόβλημα όσων είναι άνεργοι: δεν τρώγεται, δεν πληρώνει λογαριασμούς, δεν παρέχει το αίσθημα ασφάλειας που είναι απαραίτητο για μια ισορροπημένη ζωή. Είναι όμως μια κατάθεση απόψεων να υπενθυμίζει ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται σαν εσένα και αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες με εσένα.
antinoikokuraios
Είναι μια πάρα πολλή σοβαρή κατάσταση η οποία δυστυχώς αφορά όλο και περισσότερους ενώ επίσης δυστυχώς περιβάλλεται και με πολλούς μύθους που επιδεινώνουν την ήδη ευάλωτη κατάσταση του παθόντα. Σύντομα 5 εκ των πλέον δημοφιλών:
Μύθος 1: Όποιος θέλει, βρίσκει δουλειά
Μια ατάκα που όλως τυχαίως ειπώνεται είτε από βολεμένους εισοδηματίες, είτε από διορισμένους του μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει. Περίπου γύρω στο 80% των αγγελιών εργασίας που δημοσιεύονται είναι για να ασχοληθεί μαζί τους η Δικαιοσύνη, όχι κάποιος που αναζητά εργασία. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός απατεώνων που εκμεταλλεύεται νέα παιδιά στην ανάγκη για εργασία, χωρίς κανείς να τους διώκει για την αθλιότητα τους. Η ποσότητα των αγγελιών εργασίας που θα δει κανείς δεν αντιστοιχεί σε πραγματική προσφορά θέσης: ένα πολύ μικρό ποσοστό πληροί τις προδιαγραφές της νομιμότητας και είναι εντελώς δυσανάλογο με τη ζήτηση που υπάρχει. Δουλειές προκύπτουν αλλά είναι πολύ λίγες σε σχέση με όσους αναζητούν.
Μύθος 2: Φταίνε τα μυαλά που κουβαλάς
Όχι απαραίτητα. Μπορεί να είσαι θύμα της εποχής, μπορεί να προέκυψε ατυχία, μπορεί να υπάρχουν καλύτεροι στη δεδομένη συγκυρία, δεν είναι απαραίτητο ότι ο κάθε άνεργος κάτι έχει κάνει λάθος. Σε τελική ανάλυση ελάχιστοι εν Ελλάδι μπορεί να κρίνουν έτσι σκληρά κάποιον: οι περισσότεροι την λέξη αξιοκρατία την ψάχνουν στα λεξικά να δουν τι σημαίνει, καθώς την κρίσιμη στιγμή απευθύνθηκαν, αξιοπρεπέστατα πάντα, στον δικομματισμό του 90% για να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον.
Μύθος 3: Όλα είναι δουλειά
Και πάλι όχι. Άλλο η εργασία, άλλο η απασχόληση. Η εργασία είναι θεμέλιο, η απασχόληση αρπαχτή και με την αρπαχτή απλά επιβιώνεις. Σαφώς και είναι προτιμότερη από το απόλυτο μηδέν, αλλά η προσωρινότητα της απασχόλησης έχει το κοινό με την ανεργία του εγκλωβισμού: η εργασία πρέπει να απελευθερώνει και να ανεξαρτητοποιεί, όχι να ανακυκλώνει το πρόβλημα.
Μύθος 4: Οι άξιοι θα βρουν το δρόμο τους
Μύθος και πάλι. Σε μια τέτοια φαιδρή κατάσταση αναρχοκαπιταλισμού, πολλά σπουδαία μυαλά και ταλέντα χάνονται στον παραλογισμό και τελικώς πολτοποιούνται σε ένα πλειοψηφικό σύστημα γελοιότητας που βασίζεται στην ατιμωρησία. Απτά παραδείγματα, το ποιοι επιβιώνουν σε τομείς με μεγάλη κοινωνική βαρύτητα όπως η πολιτική, η δημοσιογραφία, ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, η εκπαίδευση και πολλοί άλλοι. Για να είναι άξιος κάποιος πρέπει να έχει κυρίως ένα αξιόλογο σύστημα αξιών, το οποίο η πλειοψηφία θα του ζητήσει να καταπατήσει ώστε να ανέλθει. Αν το καταπατήσει παύει να είναι άξιος, αν δεν, τότε είναι άθλος να βγει στην επιφάνεια.
Μύθος 5: Όλοι αντιλαμβάνονται το πρόβλημα
Ελάχιστοι νοιάζονται: η οικογένεια, ορισμένοι φίλοι και ως εκεί συμπάσχουν σε αυτό το Γολγοθά. Οι περισσότεροι αποφεύγουν καν να ασχοληθούν, φοβούμενοι ότι είναι μεταδοτική ασθένεια και θα τους αγγίξει και αυτούς. Συνήθως είναι οι άνθρωποι που θα πετάξουν ένα άνετο '' ντάξει μωρέ θα τη βρεις την άκρη σου'' ώστε να κλείσει γρήγορα το θέμα. Από την οργανωμένη Πολιτεία μέχρι τις ρίζες της κοινωνίας, η ανεργία δεν λειτουργεί ως πρόβλημα αλλά ως κίνητρο για να γίνονται θύματα εκμετάλλευσης οι εργαζόμενοι.
Το συγκεκριμένο κείμενο φυσικά και δεν αποτελεί καμία λύση στο πρόβλημα όσων είναι άνεργοι: δεν τρώγεται, δεν πληρώνει λογαριασμούς, δεν παρέχει το αίσθημα ασφάλειας που είναι απαραίτητο για μια ισορροπημένη ζωή. Είναι όμως μια κατάθεση απόψεων να υπενθυμίζει ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται σαν εσένα και αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες με εσένα.
antinoikokuraios
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Επειδη Η Ανθρωπινη Ιστορια Δεν Εχει Ειπωθει Ποτε.....Ειπαμε κι εμεις να βαλουμε το χερακι μας!
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.