Από: Στάμος Στίνης, ΠΑΔΙΣΥ
Ομιλία: 'Εγώ Ειμί Παρουσία
Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά, για τον απλούστατο λόγο, ότι όταν μιλάμε για υπαγορεύσεις, μιλάμε για τάσεις και το έχουμε ξεκαθαρίσει πολλές φορές, οι οποίες διαμορφώνονται και των οποίων η εξέλιξη εξαρτάται πρωτίστως από την συνολική ψυχόσφαιρα, εκείνων των πληθυσμών που τους αφορούν.
Έτσι, τόσο στα διεθνή ζητήματα, όσο και σ’ αυτά που μας αφορούν εμάς στενότερα εδώ στον ελλαδικό χώρο και σε όσα διαλαμβάνονται πέριξ της Ελλάδας, στη μέση Ανατολή, στην Τουρκία κλπ, πάλι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχική ατμόσφαιρα, η ψυχική στάση, την οποία τηρεί κατ’ εξοχήν ο πληθυσμός.
Έτσι λοιπόν, είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας, αλλά απ’ την άλλη καθοριστικός και γι αυτό το λόγο επιμένουμε ακριβώς απέναντι στη διανοητική και τη συναισθηματική στάση, που θα πρέπει να κρατάμε όλοι απέναντι σ’ όλες αυτές τις εξελίξεις.
Έτσι λοιπόν, ευτυχώς, μέχρι τώρα τα πράγματα δεν έχουνε οδηγηθεί σε κάποιο πολύ επικίνδυνο, ή ακραίο σημείο κι αυτό οφείλεται σε μια ευεργετική επίδραση κάποιων ανώτερων δυνάμεων, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται σε αντιπαράθεση, στον αντίποδα των όσων επιχειρούν κάποιοι άλλοι σκοτεινοί κύκλοι, τόσο πλανητικά, όσο και στο επίπεδο της Ελλάδας.
Ας πούμε, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, αναφέρθηκα πριν στα διεθνή, στα γεγονότα της Βοστόνης, στον αποκεφαλισμό που έγινε στο Λονδίνο, στα επεισόδια της Σουηδίας, της Γαλλίας κλπ.
Είναι φως-φανάρι ότι τέτοιου είδους περιστατικά είναι σ’ ένα βαθμό υποκινούμενα, για να μην πω οργανωμένα, ακριβώς για να χρησιμεύσουν ως αφορμή για μεγαλύτερες επεμβάσεις και ισχυρότερο έλεγχο, μέσα από συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα των πληθυσμών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν θες να περάσεις κάτι, ο πιο έξυπνος τρόπος είναι να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος το πρόβλημα, ώστε να έχεις μετά έτοιμη τη λύση του.
Έτσι λοιπόν, όταν μιλάω για μεθοδεύσεις, μιλάω ουσιαστικά για το Μεγάλο Αδερφό, ότι υπάρχει μια γραμμή, από κείνους τους σκοτεινούς κύκλους, που κινούν τη διαδικασία ελέγχου του πλανήτη, μέσα από τέτοιου είδους εντάσεις, με αφορμή την τρομοκρατία, αλλά και μέσα από περιφερειακές επιμέρους πολεμικές συρράξεις, να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν τους πληθυσμούς και να περάσουν τέτοιου είδους μέτρα, ώστε ο έλεγχος να γίνεται, όσο πιο ασφυκτικός μπορούν.
Απ’ την άλλη μεριά, στον αντίποδα, έχουμε κάποιες υπαρκτές και πολύ ισχυρές θετικές, φωτεινές πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται με ένταση, ποντάροντας ακριβώς σ’ αυτό το συνειδησιακό παράγοντα, ο οποίος καθορίζει και μπορεί εν τέλει ν’ ανατρέπει τα πάντα.
Αυτή ακριβώς είναι η έννοια της μεγάλης διάχυσης πνευματικών ενεργειών, αυτής της «εγώ ειμί παρουσίας», που αναφέρεται και στον τίτλο για τη σημερινή ομιλία και η οποία, όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα, διεισδύει με μεγάλη ένταση και μαζικά μέσα στο γήινο περιβάλλον, μέσα στο γήινο καρμικό κόσμο, μέσα σ’ ένα χρονικό παράθυρο, το οποίο άνοιξε περίπου από τα τέλη Μαρτίου 2013, δηλαδή από τον προηγούμενο οραματισμό για την Ελλάδα και η έντασή του θα συνεχιστεί αμείωτη, μέχρι και τον Ιούλιο, χωρίς να σημαίνει ότι μετά εξατμίζεται, εξαφανίζεται, αλλά μιλάω για το κύριο κύμα, του οποίου όμως τα αποτελέσματα θα έχουμε να τα δούμε μέσα σ’ όλα τα επόμενα χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί και παλιότερα, αλλά σας το θυμίζω, γιατί καλώς ή κακώς, η ιστορική πορεία των γεγονότων, δε βαδίζει ανάλογα με τις αγωνίες που έχει ο καθένας προσωπικά, οι χρόνοι δηλαδή και η εξέλιξη μετράει διαφορετικά. Μπορεί εμείς ν’ αγωνιούμε και να λέμε να γίνει κάτι εδώ και τώρα, αλλά αυτό το εδώ και τώρα υπό κοσμικούς όρους, μπορεί να σημαίνει κάποια αρκετά χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί, για να ξέρουμε τι μας γίνεται, ότι ευτυχώς οι περισσότεροι από μας εδώ, θα προφτάσουμε να δούμε τις αλλαγές, ωστόσο δεν είναι ότι όλες θα γίνουν εφέτος.
Η προσπάθεια και το σχέδιο των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων προβλέπουν έναν ορίζοντα δεκαπενταετίας, για να εδραιωθεί, κατά κάποιον τρόπο το σχέδιο των φωτεινών δυνάμεων, με οριστική επικράτησή τους την τριακονταετία.
Όταν λέμε για διάχυση πνευματικών ενεργειών, της «εγώ ειμί παρουσίας», η οποία θα έρθει με πολύ μεγάλη ένταση, μέχρι το τέλος του παρόντος Ιουλίου, μιλάμε για πνευματικές ενέργειες των οποίων η κρούση θα μεταστρέψει συνειδήσεις, μέσα στα επόμενα χρόνια και θα οργανώσει τα πράγματα σε πλανητικό επίπεδο, σ’ ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο.
Προσέξτε, έχουμε ήδη ένα δείγμα, το οποίο θα δείτε ότι πολλοί από σας το έχετε ήδη βιώσει, γιατί δεν αφορά μόνο στα ελληνικά πράγματα, έχουμε ανάδραση κι από το εξωτερικό που συντελούνται πολύ μεγάλες αλλαγές, σε συνειδησιακό επίπεδο.
Το πρώτο είναι ότι, με αυτή την κρούση της «εγώ ειμί παρουσίας», το νούμερο ένα χαρακτηριστικό των ευαίσθητων πνευματικά ανθρώπων είναι οι πολύ μεγάλες μεταπτώσεις. Δηλαδή είναι τέτοιο το σκαμπανέβασμα που γίνεται, καθώς ο φορέας της προσωπικότητας δέχεται αυτές τις ενέργειες, ώστε όλοι οι άνθρωποι αναφέρουν ότι τη μια μέρα βρίσκονται στον παράδεισο και την άλλη στην κόλαση και πάει λέγοντας.
Αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά έχει ενεργοποιήσει μια πολύ ταχεία, άμεση διαδικασία κάθαρσης και μετουσίωσης της προσωπικότητας του κόσμου. Γίνονται πολύ μεγάλες συνειδητοποιήσεις, ο κόσμος έρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με τις εκκρεμότητές του και τα προσωπικά του αδιέξοδα, διάφορα καρμικά χρωστούμενα, προκειμένου να καούν γρήγορα, εμφανίζονται με ένταση και ταχύτητα στη ζωή μας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλη αυτή τη μεγάλη ταλάντωση, αυτή τη μεγάλη δόνηση απ’ το ένα άκρο στο άλλο.
Αυτό είναι κάτι που το δέχεται ο κάθε άνθρωπος και είναι πολλοί που το έχουν δεχτεί το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, αναφέρεται σαν εμπειρία, αυτό είναι κάτι το οποίο όμως, μέσα σε ορίζοντα μηνών, ή ενός δυο ετών το πολύ, είναι κάτι που θα ισορροπήσει πλέον και θα βγει η καινούργια ποιότητα του κάθε ανθρώπου, ανάλογα με τη θέση του στο Θείο Σχέδιο και το ρόλο που έχει να παίξει.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό, το οποίο γίνεται πιο φανερό στην Ελλάδα, επειδή περνάμε κι αυτή την κρίση κι έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε στενοχωρημένοι, ζορισμένοι, ψυχοπλακωμένοι, είναι ότι παρόλα αυτά όλοι αναφέρουν, η μεγάλη πλειοψηφία τουλάχιστον, ότι παρά το μεγάλο ζόρι, τη στενοχώρια, το φόβο, που σε όλους υπάρχει, ότι μέσα τους νιώθουν καλά και μάλιστα πολλοί λένε ότι παρόλο που δεν έχω κανένα λόγο να νιώθω καλά, γιατί οικονομικά πηγαίνω κατά διαόλου, ζορίζομαι πάρα πολύ, στην οικογένεια αντιμετωπίζουμε προβλήματα, το ένα, το άλλο, εγώ σαν χαζοχαρούμενο, νιώθω μέσα μου μια ψυχική ανάταση, μια ψυχική ευφορία και δεν μπορώ να το ερμηνεύσω, αλλά μ’ αρέσει, γιατί είναι κάτι που με κρατάει, μέσα σ’ αυτή την κρίση με κρατάει στη ζωή, είμαι σε ζωντάνια. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό, γιατί η ψυχή παρόλα τα εξωτερικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε όλοι, η ψυχή αναγνωρίζει και χαιρετίζει αυτή την κρούση και η ψυχή γνωρίζει αυτό που έχουμε πει πολλές φορές ότι πολλές φορές τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής, σαν κι αυτά που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας, οι πνευματικές παραδόσεις λένε ότι είναι μεν διαβρωτικά για την εξωτερική μας ζωή, για την προσωπικότητά μας, αλλά όλα αυτά είναι ευεργετικά για την ψυχή μας, γιατί εκεί είναι το ακόνι, εκεί είναι η κρισάρα, το κόσκινο, που καθαρίζει πλέον τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας, όταν αυτή έχει να λειτουργήσει μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Όταν λοιπόν ξέρεις ότι από τη μια καλείσαι να επιβιώσεις, μέσα σε συνθήκες κρίσης, αλλά από την άλλη η ψυχή σου έρχεται σ’ επαφή με τον ανώτερο δρόμο της, με τον πνευματικό της προορισμό και γνωρίζεις ότι άρα αυτό είναι μια δυσκολία, την οποία, ούτως ή άλλως θα καταφέρεις να την περάσεις και θα βγεις κάποια στιγμή πιο δυνατός απ’ αυτήν, τότε πραγματικά μέσα μπορεί να νιώθεις μια ευφορία και μια αισιοδοξία, η οποία ακόμα κι αν πρακτικά δεν μπορεί να στηριχτεί σε κάποιες αντικειμενικές συνθήκες και να έχεις να επιχειρηματολογήσεις, γιατί έρχεται ο άλλος και σου λέει, βλέπεις να πηγαίνει τίποτα καλά, αφού το έλλειμμα αυτό, ο προϋπολογισμός εκείνο, οι μισθοί ετούτο, τι βλέπεις;
Όμως βλέπεις, γιατί τα πράγματα ποτέ δεν εξελίσσονται γραμμικά κι αυτό είναι και μια ιστορική παραδοχή, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι τα πράγματα δεν βαδίζουν έτσι όπως φαίνονται κοντόφθαλμα, όταν τα κοιτάζει κανείς εγκλωβισμένος, μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Πάρα πολλές φορές, οι εξελίξεις υπερβαίνουν αυτούς τους στενούς προγραμματισμούς και οδηγούν τα πράγματα σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Έχουμε δυο-τρεις, πέντε υπαγορεύσεις κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, που πρέπει να κρατήσουμε, σχετικά με το προς τα πού μπορεί ν’ αναπτυχθεί ολόκληρη αυτή η φωτεινή εισροή ενεργειών που συμβαίνει αυτή την περίοδο στον πλανήτη μας και αυτές οι υπαγορεύσεις που έχουμε, λένε ότι πρόκειται να κατευθυνθεί και να γεννήσει ορισμένες απλές πανανθρώπινες παραδοχές, οι οποίες ωστόσο για έναν λόγο καθαρά συσκότισης, από τις αντίπαλες αρνητικές δυνάμεις, ενώ πρόκειται για παραδοχές, οι οποίες είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο η συνείδηση των ανθρώπων είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ να τις αναγνωρίσει και να τις υποστηρίξει σθεναρά.
Να σας πω ένα παράδειγμα, το ρόλο της πολιτικής, που η έννοια της πολιτικής και της ενασχόλησης με τα κοινά για τους περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους, μέχρι τώρα στον πλανήτη, παρέπεμπαν σε κάτι αρνητικό, γιατί η τεράστια πλειοψηφία των πνευματικών ανθρώπων λέγανε ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι μεγάλο κακό, θα χάσεις την ψυχή σου, θα χάσεις την ψυχική σου ηρεμία, διότι τα κοινά και η πολιτική είναι για τα λαμόγια, για αυτούς που ενδιαφέρονται να μασήσουνε, γι αυτούς που θέλουν ν’ ασκούν εξουσία και άρα ήταν ένας τομέας, τον οποίο οι πνευματικοί άνθρωποι τον είχαν χαρίσει αποκλειστικά στις αρνητικές δυνάμεις. Έλεγε ο καθένας, εμένα μην με μπλέκετε μ’ αυτά είναι ότι χειρότερο υπάρχει, άρα πραγματικά τα λαμόγια έμπλεκαν μ’ αυτά, γιατί κανένας άλλος σωστός άνθρωπος δεν ήθελε ν’ ασχοληθεί.
Τι αναδύεται όμως, πίσω απ’ όλα αυτά;
Όταν λέω για κοινές παραδοχές, οι οποίες, ενώ είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο είχαν παραγνωριστεί κι είχαν συσκοτιστεί μέχρι τώρα. Η ίδια η έννοια της πολιτικής δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την άσκηση εξουσίας, ούτε με το οικονομικό βόλεμα και τη λαμογιά, ούτε με το καπέλωμα και τον έλεγχο των υπόλοιπων ανθρώπων.
Η άσκηση της πολιτικής είναι η νούμερο ένα μορφή υπηρεσίας, αν θέλουμε να το δούμε σαν ορισμό, απέναντι στους συνανθρώπους μας και σε όλα τα όντα, διότι ο ορισμός της πολιτικής σημαίνει, δραστηριοποίηση του καθενός, προκειμένου να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης και αφύπνισης, για τους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
Εάν δεν είναι αυτό υπηρεσία, τότε τι είναι;
Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι να εξασφαλίσει ουσιαστικά μόρφωση, ευημερία για όλους, ελευθερία, δημιουργικότητα, ειρήνη, ασφάλεια, πνευματική εξέλιξη, αυτό είναι το νόημα του ν’ ασχολείσαι με τα κοινά, δεν είναι πως θα βγεις εσύ και πώς θα πατήσεις τον άλλον κάτω και πώς θα φας τα λεφτά.
Αυτή είναι μια απ’ τις παραδοχές, οι οποίες θα δούμε μέσα στα επόμενα χρόνια όντως ν’ αρχίσει να εδραιώνεται και να αναδεικνύεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θ’ αναφέρω κι άλλη μια για παράδειγμα, πολλές φορές μπαίνουμε σ’ έναν παραλογισμό και πιστεύω ότι πάλι εσκεμμένα γίνεται και έχει εδραιωθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις, για το αν θα πρέπει η κοινωνία να είναι αλληλέγγυα απέναντι στα ασθενέστερα μέλη της, ή όχι. Κι εδώ έχεις διάφορα στρατόπεδα που ξεκινάς από το μαρξιστικό, λενινιστικό, κομμουνιστικό στρατόπεδο, που λέει ότι, όχι μόνο αλληλέγγυα, αλλά ότι κατά κάποιο τρόπο μέχρι τώρα υποστήριζε μια ισοπέδωση, ότι όλοι θα πρέπει να είναι το ίδιο, μέχρι το ακραίο νεοφιλελεύθερο, που λέει για όσους δεν αντέχουνε στην κοινωνία υπάρχει ο Καιάδας. Για ποιο λόγο ασφάλιση, για ποιο λόγο περίθαλψη, άστο να πεθάνει στο δρόμο. Έτσι είναι ο νόμος της ζούγκλας, έτσι είναι ο νόμος της εξέλιξης, τα πιο γέρικα ζώα απ’ το κοπάδι αφήνονται στο δρόμο να τα φάνε οι ύαινες, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο και με την ανθρώπινη κοινωνία;
Αν το εξετάσεις από πνευματική σκοπιά, πραγματικά, υπάρχει μια αναλλοίωτη, αναμφισβήτητη αξία- αξίωμα, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση, η οποία λέει ότι, κάθε μονάδα συνείδησης, όπως είναι ο καθένας από μας, δικαιούται απόλυτα να έχει όλες τις ευκαιρίες ν’ αναπτύξει τη μοναδικότητά του στο έπακρο, χωρίς να εμποδίζεται από κανένα, αλλά σε πλήρη αρμονία και αλληλεγγύη με το όλον, διότι αν η κάθε μονάδα αναπτύσσει τη μοναδικότητά της πάλι ανεξέλεγκτα και εις βάρος του συνόλου, γίνεται καρκίνωμα, άρα, πολύ απλά ο νόμος του μέτρου που δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο οποίος ακολουθείται κι απ’ όλες τις πνευματικές παραδόσεις, ουσιαστικά, γιατί μιλάνε για το δρόμο της μεσαίας στήλης, για το δρόμο της ευγενικής ατραπού, όλες αυτές αναφέρονται στο νόμο του μέτρου.
Πολύ απλά ο νόμος του μέτρου λέει, ότι και ευνοείς τη μονάδα να μπορέσει ν’ αναπτύξει ανεμπόδιστη τη δημιουργικότητά της, χωρίς να την ισοπεδώνεις, αλλά περιφρουρείς και το σύνολο, ώστε να μπορεί ν’ απολαμβάνει ένα σταθερό, ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, σύμφωνα με το οποίο να μπορεί να εξελιχθεί και να προοδεύσει πνευματικά.
Αυτό σημαίνει να μην πονάει, να μην λειτουργεί κάτω από συνθήκες φτώχειας, πείνας, στέρησης, να μην απειλείται η ζωή της, να μη στερείται η ελευθερία της, να μην απειλείται η μόρφωσή της, να μην τελεί σε άγνοια.
Άρα, αναδύεται αμέσως μια πανανθρώπινη αξία που λέει ότι, πολύ απλά μια κοινωνία αυτό που πρέπει να κάνει είναι, να μπορεί να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο ευνοϊκών συνθηκών και διαβίωσης για όλους, ακόμα και για τον πιο βλάκα, για τον πιο ηλίθιο, για τον πιο ανίκανο, γιατί είναι μέλος αυτής της κοινωνίας και από κει και πέρα ασφαλώς να υπάρχει ελευθερία, το ανοιχτό το τερέν της δημιουργικότητας, ο καθένας να μπορέσει να δημιουργήσει, κατά συνείδηση, να επιτύχει, αλλά με εξασφαλισμένο το υπόβαθρο από πίσω για όλους τους ανθρώπους, όχι πατώντας επί πτωμάτων.
Αυτό λοιπόν, είναι άλλη μια αξία, η οποία θα δούμε να παίζει μέσα στα επόμενα χρόνια.
Και μια τρίτη πολύ βασική, η οποία προφανώς σχετίζεται με τις δυο προηγούμενες, η οποία είναι, σας έχω αναφέρει τι σημαίνει διαχείριση της προσοχής και πώς κατ’ επέκταση εκείνοι, οι οποίοι μας κλέβουν την προσοχή μας, μας δεσμεύουν την προσοχή μας, ασκούν εξουσία επάνω μας, γιατί εκείνος, ο οποίος πάντα σου κλέβει την προσοχή, διαχειρίζεται την ενέργειά σου.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι του ταχυδακτυλουργού, του μάγου, ή του γόητα, ο οποίος με διάφορους τρόπους καταφέρνει και σου εγκλωβίζει την προσοχή, ενώ από πίσω κάνει τα ταχυδακτυλουργικά του, εκεί βασίζεται ο αποπροσανατολισμός, αλλά και σε καθαρά ενεργειακό επίπεδο ο ιδιόρρυθμος άνθρωπος, ή κάποιος ο οποίος θα σε βάλει να συζητάς γι αυτόν, εκείνη τη στιγμή σου ρουφάει ενέργεια, άρα χειρίζεται την ενέργειά σου, άρα σ’ ένα βαθμό σε ελέγχει, άλλωστε εκεί στηρίζεται κι όλο το σύγχρονο το μάρκετινγκ και η τέχνη της διαφήμισης, πώς θα σου τραβήξει την προσοχή, έτσι ακριβώς ώστε να σε ελέγχει.
Απ’ αυτό το κεφαλαιώδες θέμα του ελέγχου της προσοχής, κρίνεται όλη η παγκόσμια διακυβέρνηση και κρίνεται όλος ο χειρισμός των μαζών.
Ανθρωπόμαζα σημαίνει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων οι οποίοι μαθαίνουν υπνωτιστικά να εναποθέτουν την προσοχή τους και άρα την εμπιστοσύνη τους σε κάποιους άλλους για να χειρίζονται τα θέματά τους, αντί γι αυτούς, είναι πολύ απλό.
Ακριβώς εκεί πέρα οφείλεται και η έννοια του υπαλλήλου, δηλαδή το να είσαι κάτω από κάποιον άλλον, ετυμολογικά. Γιατί να έχω εγώ την ευθύνη στο κεφάλι μου, γιατί να έχω μπελάδες, αφού πολύ πιο εύκολα θα τη βγάλω με το να έχω κάποιον να μου λέει, εσύ θα παίρνεις αυτή τη βίδα και κάθε φορά που περνάει από μπροστά αυτό, θα κάνεις αυτή την κίνηση, έχω το κεφάλι μου ήσυχο, δεν είμαι υποχρεωμένος ν’ αναλάβω καμία ευθύνη του εαυτού μου κι επιπλέον τραβάω και μια διαδήλωση, όποτε είναι, ζητιανεύοντας, ρε αφεντικό δώσε κάτι παραπάνω, απέναντι στα κυκλώματα εξουσίας, σας παρακαλώ, ο ζήτουλας.
Καταλαβαίνετε πόσο οπισθοδρομική είναι αυτή η νοοτροπία, από πλευράς πνευματικής.
Γιατί στον πνευματικό δρόμο το νούμερο ένα χαρακτηριστικό είναι το να έχει κανείς παρουσία, το να έχει δηλαδή τη συνεχή εγρήγορση, ώστε να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο της προσοχής του, άρα να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο του πού εναποθέτει την ενέργειά του και κατ’ επέκταση την ύπαρξή του, σε ποιόν την εμπιστεύεται, σε ποιόν την εναποθέτει;
Ακόμα περισσότερο ο πνευματικός άνθρωπος δεν εναποθέτει σε κανέναν και άρα, αγωνίζεται, συμμετέχει σε μια κοινωνία, όπου ο καθένας είναι υπεύθυνος του εαυτού του και άρα για να είναι υπεύθυνος του εαυτού του, έχει λόγο και άποψη για όλα και τότε οδηγούμαστε σε καταστάσεις αμεσοδημοκρατικές, άρα ερχόμαστε πάλι στο γιατί η ελληνική παράδοση είναι το κόκκινο πανί και ο κύριος εχθρός αυτών των σκοτεινών δυνάμεων, οι οποίες κινούν την παγκοσμιοποίηση.
Ήδη, απ’ αυτά τα τρία παραδείγματα που σας είπα, βλέπετε πόσο συνδέεται η ελληνική παράδοση, γιατί είναι η έννοια του μέτρου και η συμμετοχή, το να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου, ως ανθρώπινο ον, που κινούν την ελληνική παράδοση.
Και γι αυτό ακριβώς στην αιχμή αυτής της παγκόσμιας αντιπαράθεσης η Ελλάδα επλήγη και πρώτη. Και γι αυτό μέσα απ’ αυτή τη διάχυση της «εγώ ειμί παρουσίας», από τον ελλαδικό χώρο μέσα στα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθεί σιγά-σιγά και θα πρωτοστατήσει, όχι μόνο απ’ την Ελλάδα, αλλά κι από άλλες εστίες παγκόσμια, αυτή η ανάδυση των διαφορετικών ποιοτήτων, όπως τα παραδείγματα που σας προανέφερα, οι οποίες ποιότητες δεν παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί και τα τρία που προανέφερα, έχουν άμεση αντανάκλαση στο κοινωνικό πεδίο, η ίδια η εξέλιξη ενός πνευματικού ανθρώπου, συνεπάγεται εν τέλει, τη συνειδητή ανάμειξή του στα κοινά, γιατί εύλογα εμφανίζεται η εσωτερική ανάγκη του για υπηρεσία.
Δεν υπάρχει πνευματική κατάσταση στην οποία ν’ αδιαφορεί κάποιος για το τι συμβαίνει γύρω του, ειδάλλως, αν αδιαφορεί είναι κίβδηλη, δεν είναι πνευματική κατάσταση.
Απ’ όλες λοιπόν αυτές τις αλλαγές, που πρόκειται να γίνουν σε συνειδησιακό επίπεδο, ο κοινός παρονομαστής είναι ότι θα οδηγήσουν σε διαφορετικούς κοινωνικούς θεσμούς και μέσα απ’ αυτούς φιλοδοξεί και το σχέδιο των δυνάμεων του φωτός να εγκαθιδρύσει τελικά, αυτή τη μετουσίωση της ανθρωπότητας, κατορθώνοντας επιτέλους να υπερνικήσει την εγκαθίδρυση, που υπάρχει αυτή τη στιγμή των αρνητικών δυνάμεων.
Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια στοιχεία επιπλέον, όλα όμως συνδέονται με την έννοια της ανεξαρτησίας και της δημιουργικότητας και της ευθύνης και του οράματος, που έχει ένας πνευματικός άνθρωπος και που αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις ιδιότητες πλέον μπορεί και όχι μόνο ως ευθύνη, αλλά ως αυθόρμητη εσωτερική ανάγκη, να μπολιάσει μ’ αυτές τον περίγυρό του, για να μπορέσει να υπηρετήσει σωστά όλους τους συνανθρώπους του, αλλά και εν γένει όλα τα όντα.
Θα ήθελα να κλείσω λοιπόν, όλη αυτή την επισήμανση που κάναμε σήμερα, πάλι με μια έκκληση, απέναντι σε ότι μπορεί να βιώσουμε μέσα στο καλοκαίρι και σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας χωριστά, αλλά και συνολικά ως κοινωνία, γιατί δεν ξέρουμε τι εξελίξεις μπορεί να έχουμε και στην Ελλάδα και στην κοντινή μας περιοχή, αλλά και διεθνώς.
Μην ξεχνάμε ποτέ αυτό που σας προανέφερα για τη διαχείριση της προσοχής, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και οφείλουμε, απέναντι σ’ αυτή την λαίλαπα της ψυχικής αρνητικότητας, την οποία καλλιεργούν μεθοδευμένα, μέσα από τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και απ’ όλα τα ΜΜΕ, που σκοπό έχουν πραγματικά να μας αρπάξουν την προσοχή μας, μέσω του φόβου και να μας κρατήσουν αιμοδότες μιας αρνητικής σκεπτομορφής, την οποία θέλουν να κρατάνε πάνω απ’ την Ελλάδα, εμείς πρέπει πάση θυσία, όχι μόνο σαν άτομα, αλλά και στον περίγυρό μας, να ξεσκεπάζουμε αυτή την τακτική και να κρατάμε μια σταθερή στάση θετικών εκπομπών, είναι πάρα πολύ σημαντικό, απ’ τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι αυτή η στάση είναι που διαμορφώνει την εξωτερική πραγματικότητα και πολλές φορές, ενώ το γνωρίζουμε και το έχουμε βιώσει στη ζωή μας, εντούτοις παρασυρόμαστε.
Αυτό πρέπει με νύχια και με δόντια, όσο μπορεί ο καθένας να το περιφρουρήσει και στην προσωπική του ζωή, αλλά ακόμα πόσο μάλλον στην κοινωνική του ζωή. Γιατί εκεί που ο καθένας μας ζει και κινείται, έρχεται σ’ επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους.
Να προσπαθήσουμε, όχι με το που θα βρεθούμε μέσα σε μια παρέα, ή σ’ ένα περιβάλλον όπου η κλάψα πηγαίνει σύννεφο και η απαισιοδοξία, να μπούμε κι εμείς για λόγους μιμητισμού, ναι ρε παιδιά, πω, πω, καλά τα λέτε, άστα να πάνε…κλπ, όχι εκεί πέρα μέσα να βοηθήσουμε ώστε ν’ ανατραπεί το κλίμα και να κάνουμε υπομονή, γιατί σύντομα θα δούμε τα πράγματα ν’ αλλάζουν.
Και όσον αφορά στο καθαρό πνευματικό κομμάτι, νομίζω ότι έχουμε δώσει τις οδηγίες, αλλά εν γένει η επαφή μας με την «εγώ ειμί παρουσία», που σημαίνει δηλαδή μια πολύ ανώτερη πνευματική διάσταση, η οποία αυτή τη στιγμή διαχέεται στον πλανήτη, περνάει από μερικά πολύ απλά πράγματα, δηλαδή να έχουμε κατά νου, εκτός από το θέμα που σας ανέφερα να μην παρασυρόμαστε σε αρνητικές εκπομπές, αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, από κει και πέρα να έχουμε το θέμα της προστασίας, δηλαδή της αλληλεγγύης απέναντι σε όποιον άνθρωπο, ή όποια κατάσταση μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, που μπορούμε να τη βοηθήσουμε, είτε είναι ένας άνθρωπος, είτε είναι ένα ζώο, είτε είναι μια κατάσταση, εκεί που μπορούμε να βοηθήσουμε, να μην αφήνουμε καμία περίπτωση, που μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, επιδεικνύοντας αδιαφορία.
Γιατί επιδεικνύοντας οι ίδιοι έλεος και λειτουργώντας προστατευτικά απέναντι στους υπολοίπους, συσσωρεύουμε αντίστοιχες ενέργειες και επάνω μας, αλλά και σ’ ολόκληρη την κοινωνία, άρα ευαισθησία και συμπόνια και βοήθεια και προστασία και επιπλέον, δεν ξέρω για τον διαχωρισμό που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους ανάμεσα στην προσευχή και τον διαλογισμό, αλλά για να μην παίζουμε με τις λέξεις, αυτή την περίοδο, όπως κι αν το εννοεί κανένας, πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε άνω θρώσκοντες, δηλαδή η προσοχή μας να είναι στραμμένη προς τα άνω και να επικαλούμαστε πραγματικά την παρουσία και την επέμβαση των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων στη γη.
Γιατί δεν είναι ότι οι πνευματικές δυνάμεις χρειάζονται την δικιά μας την παράκληση για να επέμβουν, δεν είναι ακριβώς αυτό, αλλά σας υπενθυμίζω ότι υπάρχει ένας συμπαντικός καρμικός κανόνας που λέει, ότι για να ευεργετηθεί πνευματικά μια οποιαδήποτε κοινωνία, ή ένα οποιοδήποτε επίπεδο, όπως είναι κι ο γήινος κόσμος που ζούμε, θα πρέπει το συνειδησιακό επίπεδο των όντων που τον κατοικούν να είναι ώριμο γι αυτή τη βοήθεια.
Δηλαδή συνειδητά τα όντα που κατοικούν έναν κόσμο να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται, απαιτείται η πνευματική αναβάθμιση του συγκεκριμένου κόσμου και αυτό το συμπέρασμά τους, να το δηλώνουν, να το ομολογούν.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πλέον με τη δυναμική του κέντρου του λόγου, που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του.
Η συνειδητή λοιπόν επικλητική προσευχή παίζει ακριβώς αυτό το ρόλο, όχι ότι έχουν ανάγκη κάποιες πνευματικές δυνάμεις την προσευχή μας, αλλά η επικλητική προσευχή για μια ανώτερη πνευματική επέμβαση, είτε στην προσωπική μας ζωή, είτε συνολικά, όπως εν προκειμένω συζητάμε, στα ανθρώπινα, είναι κάτι το οποίο δημιουργεί εκείνη τη δυναμική, εκείνη τη δόνηση, που λέει ότι, να, ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας αιτείται συνειδητά, διότι έχει κατασταλάξει στη συνείδησή της, ότι ο σημερινός τρόπος ζωής είναι ξεπερασμένος και άρα ότι, απαιτείται μια πνευματική αναβάθμιση.
Άρα, αφού υπάρχει το συγκεκριμένο υπόστρωμα, άρα κι εμείς δικαιούμαστε να επέμβουμε, μπορούμε να επέμβουμε και να βοηθήσουμε, γιατί διαφορετικά, αν το επίπεδο συνείδησης είναι χαμηλό, ο ίδιος ο Θεός να κατέβει εδώ και ν’ αλλάξει κάτι, αυτή η αλλαγή θα κρατήσει ένα δευτερόλεπτο και το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχει εκπέσει όλο το σύστημα στην πρότερη κατάστασή του.
Αυτό είναι και το νόημα του «αιτείται και δοθήσεται υμίν» και γι αυτό κρατείστε αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, που σας ανέφερα, όλο αυτό το διάστημα από δω και πέρα,
πρώτον προστασία απέναντι σ’ εκείνους που μπορούμε να την προσφέρουμε, και
δεύτερον επίκληση στις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις να επέμβουν,
όσο το δυνατόν εντονότερα και όσο το δυνατόν ταχύτερα, προκειμένου ν’ αποκατασταθεί αυτή η πνευματοποίηση της ανθρωπότητας και του πλανήτη.
ΠΗΓΗ
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Ομιλία: 'Εγώ Ειμί Παρουσία
Θα ξεκινήσουμε όπως πάντα, με την ομιλία και αν θυμάστε από την προηγούμενη φορά είχαμε ανακοινώσει ότι, σύμφωνα με τις πνευματικές υπαγορεύσεις που παίρνουμε, όχι μόνο εμείς αλλά κι από άλλες εστίες, ανά τον κόσμο, με τις οποίες συνδεόμαστε, είχαμε την εκτίμηση, ότι στο διάστημα αυτό από το Μάρτιο που μας πέρασε, μέχρι και τα μέσα Ιουλίου τουλάχιστον, ότι θα έχουμε κάποιες επιπλέον εντάσεις.
Είδατε πράγματι, γίναμε μάρτυρες σ’ αυτό το διάστημα των γεγονότων στη Βοστόνη, κατόπιν στο Λονδίνο, τις εντάσεις και τα επεισόδια στη Σουηδία και στη Γαλλία, αλλά κι εδώ στην περιοχή, στα δικά μας και πώς εντείνεται η αντιπαράθεση στο μέτωπο της Συρίας, πώς ξεκίνησε στην Τουρκία όλη αυτή η ένταση, η οποία συνεχίζεται αμείωτα, αλλά και τώρα στα δικά μας, με την ΕΡΤ επίσης, πώς τα πράγματα οδηγούν σε μια επιπλέον ένταση και μια επιπλέον σύγκρουση.
Είδατε πράγματι, γίναμε μάρτυρες σ’ αυτό το διάστημα των γεγονότων στη Βοστόνη, κατόπιν στο Λονδίνο, τις εντάσεις και τα επεισόδια στη Σουηδία και στη Γαλλία, αλλά κι εδώ στην περιοχή, στα δικά μας και πώς εντείνεται η αντιπαράθεση στο μέτωπο της Συρίας, πώς ξεκίνησε στην Τουρκία όλη αυτή η ένταση, η οποία συνεχίζεται αμείωτα, αλλά και τώρα στα δικά μας, με την ΕΡΤ επίσης, πώς τα πράγματα οδηγούν σε μια επιπλέον ένταση και μια επιπλέον σύγκρουση.
Κανείς δεν ξέρει πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά, για τον απλούστατο λόγο, ότι όταν μιλάμε για υπαγορεύσεις, μιλάμε για τάσεις και το έχουμε ξεκαθαρίσει πολλές φορές, οι οποίες διαμορφώνονται και των οποίων η εξέλιξη εξαρτάται πρωτίστως από την συνολική ψυχόσφαιρα, εκείνων των πληθυσμών που τους αφορούν.
Έτσι, τόσο στα διεθνή ζητήματα, όσο και σ’ αυτά που μας αφορούν εμάς στενότερα εδώ στον ελλαδικό χώρο και σε όσα διαλαμβάνονται πέριξ της Ελλάδας, στη μέση Ανατολή, στην Τουρκία κλπ, πάλι παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η ψυχική ατμόσφαιρα, η ψυχική στάση, την οποία τηρεί κατ’ εξοχήν ο πληθυσμός.
Έτσι λοιπόν, είναι ένας απρόβλεπτος παράγοντας, αλλά απ’ την άλλη καθοριστικός και γι αυτό το λόγο επιμένουμε ακριβώς απέναντι στη διανοητική και τη συναισθηματική στάση, που θα πρέπει να κρατάμε όλοι απέναντι σ’ όλες αυτές τις εξελίξεις.
Έτσι λοιπόν, ευτυχώς, μέχρι τώρα τα πράγματα δεν έχουνε οδηγηθεί σε κάποιο πολύ επικίνδυνο, ή ακραίο σημείο κι αυτό οφείλεται σε μια ευεργετική επίδραση κάποιων ανώτερων δυνάμεων, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται σε αντιπαράθεση, στον αντίποδα των όσων επιχειρούν κάποιοι άλλοι σκοτεινοί κύκλοι, τόσο πλανητικά, όσο και στο επίπεδο της Ελλάδας.
Ας πούμε, για να είμαστε πιο ξεκάθαροι, αναφέρθηκα πριν στα διεθνή, στα γεγονότα της Βοστόνης, στον αποκεφαλισμό που έγινε στο Λονδίνο, στα επεισόδια της Σουηδίας, της Γαλλίας κλπ.
Είναι φως-φανάρι ότι τέτοιου είδους περιστατικά είναι σ’ ένα βαθμό υποκινούμενα, για να μην πω οργανωμένα, ακριβώς για να χρησιμεύσουν ως αφορμή για μεγαλύτερες επεμβάσεις και ισχυρότερο έλεγχο, μέσα από συγκεκριμένα κυβερνητικά μέτρα των πληθυσμών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν θες να περάσεις κάτι, ο πιο έξυπνος τρόπος είναι να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος το πρόβλημα, ώστε να έχεις μετά έτοιμη τη λύση του.
Έτσι λοιπόν, όταν μιλάω για μεθοδεύσεις, μιλάω ουσιαστικά για το Μεγάλο Αδερφό, ότι υπάρχει μια γραμμή, από κείνους τους σκοτεινούς κύκλους, που κινούν τη διαδικασία ελέγχου του πλανήτη, μέσα από τέτοιου είδους εντάσεις, με αφορμή την τρομοκρατία, αλλά και μέσα από περιφερειακές επιμέρους πολεμικές συρράξεις, να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν τους πληθυσμούς και να περάσουν τέτοιου είδους μέτρα, ώστε ο έλεγχος να γίνεται, όσο πιο ασφυκτικός μπορούν.
Απ’ την άλλη μεριά, στον αντίποδα, έχουμε κάποιες υπαρκτές και πολύ ισχυρές θετικές, φωτεινές πνευματικές δυνάμεις, οι οποίες αυτή την περίοδο ενεργοποιούνται με ένταση, ποντάροντας ακριβώς σ’ αυτό το συνειδησιακό παράγοντα, ο οποίος καθορίζει και μπορεί εν τέλει ν’ ανατρέπει τα πάντα.
Αυτή ακριβώς είναι η έννοια της μεγάλης διάχυσης πνευματικών ενεργειών, αυτής της «εγώ ειμί παρουσίας», που αναφέρεται και στον τίτλο για τη σημερινή ομιλία και η οποία, όπως έχουμε εξηγήσει και παλιότερα, διεισδύει με μεγάλη ένταση και μαζικά μέσα στο γήινο περιβάλλον, μέσα στο γήινο καρμικό κόσμο, μέσα σ’ ένα χρονικό παράθυρο, το οποίο άνοιξε περίπου από τα τέλη Μαρτίου 2013, δηλαδή από τον προηγούμενο οραματισμό για την Ελλάδα και η έντασή του θα συνεχιστεί αμείωτη, μέχρι και τον Ιούλιο, χωρίς να σημαίνει ότι μετά εξατμίζεται, εξαφανίζεται, αλλά μιλάω για το κύριο κύμα, του οποίου όμως τα αποτελέσματα θα έχουμε να τα δούμε μέσα σ’ όλα τα επόμενα χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί και παλιότερα, αλλά σας το θυμίζω, γιατί καλώς ή κακώς, η ιστορική πορεία των γεγονότων, δε βαδίζει ανάλογα με τις αγωνίες που έχει ο καθένας προσωπικά, οι χρόνοι δηλαδή και η εξέλιξη μετράει διαφορετικά. Μπορεί εμείς ν’ αγωνιούμε και να λέμε να γίνει κάτι εδώ και τώρα, αλλά αυτό το εδώ και τώρα υπό κοσμικούς όρους, μπορεί να σημαίνει κάποια αρκετά χρόνια.
Έχουμε ξαναπεί, για να ξέρουμε τι μας γίνεται, ότι ευτυχώς οι περισσότεροι από μας εδώ, θα προφτάσουμε να δούμε τις αλλαγές, ωστόσο δεν είναι ότι όλες θα γίνουν εφέτος.
Η προσπάθεια και το σχέδιο των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων προβλέπουν έναν ορίζοντα δεκαπενταετίας, για να εδραιωθεί, κατά κάποιον τρόπο το σχέδιο των φωτεινών δυνάμεων, με οριστική επικράτησή τους την τριακονταετία.
Όταν λέμε για διάχυση πνευματικών ενεργειών, της «εγώ ειμί παρουσίας», η οποία θα έρθει με πολύ μεγάλη ένταση, μέχρι το τέλος του παρόντος Ιουλίου, μιλάμε για πνευματικές ενέργειες των οποίων η κρούση θα μεταστρέψει συνειδήσεις, μέσα στα επόμενα χρόνια και θα οργανώσει τα πράγματα σε πλανητικό επίπεδο, σ’ ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο.
Προσέξτε, έχουμε ήδη ένα δείγμα, το οποίο θα δείτε ότι πολλοί από σας το έχετε ήδη βιώσει, γιατί δεν αφορά μόνο στα ελληνικά πράγματα, έχουμε ανάδραση κι από το εξωτερικό που συντελούνται πολύ μεγάλες αλλαγές, σε συνειδησιακό επίπεδο.
Το πρώτο είναι ότι, με αυτή την κρούση της «εγώ ειμί παρουσίας», το νούμερο ένα χαρακτηριστικό των ευαίσθητων πνευματικά ανθρώπων είναι οι πολύ μεγάλες μεταπτώσεις. Δηλαδή είναι τέτοιο το σκαμπανέβασμα που γίνεται, καθώς ο φορέας της προσωπικότητας δέχεται αυτές τις ενέργειες, ώστε όλοι οι άνθρωποι αναφέρουν ότι τη μια μέρα βρίσκονται στον παράδεισο και την άλλη στην κόλαση και πάει λέγοντας.
Αυτό συμβαίνει γιατί ουσιαστικά έχει ενεργοποιήσει μια πολύ ταχεία, άμεση διαδικασία κάθαρσης και μετουσίωσης της προσωπικότητας του κόσμου. Γίνονται πολύ μεγάλες συνειδητοποιήσεις, ο κόσμος έρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα με τις εκκρεμότητές του και τα προσωπικά του αδιέξοδα, διάφορα καρμικά χρωστούμενα, προκειμένου να καούν γρήγορα, εμφανίζονται με ένταση και ταχύτητα στη ζωή μας και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα όλη αυτή τη μεγάλη ταλάντωση, αυτή τη μεγάλη δόνηση απ’ το ένα άκρο στο άλλο.
Αυτό είναι κάτι που το δέχεται ο κάθε άνθρωπος και είναι πολλοί που το έχουν δεχτεί το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, αναφέρεται σαν εμπειρία, αυτό είναι κάτι το οποίο όμως, μέσα σε ορίζοντα μηνών, ή ενός δυο ετών το πολύ, είναι κάτι που θα ισορροπήσει πλέον και θα βγει η καινούργια ποιότητα του κάθε ανθρώπου, ανάλογα με τη θέση του στο Θείο Σχέδιο και το ρόλο που έχει να παίξει.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό, το οποίο γίνεται πιο φανερό στην Ελλάδα, επειδή περνάμε κι αυτή την κρίση κι έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε στενοχωρημένοι, ζορισμένοι, ψυχοπλακωμένοι, είναι ότι παρόλα αυτά όλοι αναφέρουν, η μεγάλη πλειοψηφία τουλάχιστον, ότι παρά το μεγάλο ζόρι, τη στενοχώρια, το φόβο, που σε όλους υπάρχει, ότι μέσα τους νιώθουν καλά και μάλιστα πολλοί λένε ότι παρόλο που δεν έχω κανένα λόγο να νιώθω καλά, γιατί οικονομικά πηγαίνω κατά διαόλου, ζορίζομαι πάρα πολύ, στην οικογένεια αντιμετωπίζουμε προβλήματα, το ένα, το άλλο, εγώ σαν χαζοχαρούμενο, νιώθω μέσα μου μια ψυχική ανάταση, μια ψυχική ευφορία και δεν μπορώ να το ερμηνεύσω, αλλά μ’ αρέσει, γιατί είναι κάτι που με κρατάει, μέσα σ’ αυτή την κρίση με κρατάει στη ζωή, είμαι σε ζωντάνια. Και αυτό είναι χαρακτηριστικό, γιατί η ψυχή παρόλα τα εξωτερικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουμε όλοι, η ψυχή αναγνωρίζει και χαιρετίζει αυτή την κρούση και η ψυχή γνωρίζει αυτό που έχουμε πει πολλές φορές ότι πολλές φορές τα δυσάρεστα γεγονότα της ζωής, σαν κι αυτά που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας, οι πνευματικές παραδόσεις λένε ότι είναι μεν διαβρωτικά για την εξωτερική μας ζωή, για την προσωπικότητά μας, αλλά όλα αυτά είναι ευεργετικά για την ψυχή μας, γιατί εκεί είναι το ακόνι, εκεί είναι η κρισάρα, το κόσκινο, που καθαρίζει πλέον τα αρνητικά στοιχεία της προσωπικότητας, όταν αυτή έχει να λειτουργήσει μέσα σε δύσκολες συνθήκες.
Όταν λοιπόν ξέρεις ότι από τη μια καλείσαι να επιβιώσεις, μέσα σε συνθήκες κρίσης, αλλά από την άλλη η ψυχή σου έρχεται σ’ επαφή με τον ανώτερο δρόμο της, με τον πνευματικό της προορισμό και γνωρίζεις ότι άρα αυτό είναι μια δυσκολία, την οποία, ούτως ή άλλως θα καταφέρεις να την περάσεις και θα βγεις κάποια στιγμή πιο δυνατός απ’ αυτήν, τότε πραγματικά μέσα μπορεί να νιώθεις μια ευφορία και μια αισιοδοξία, η οποία ακόμα κι αν πρακτικά δεν μπορεί να στηριχτεί σε κάποιες αντικειμενικές συνθήκες και να έχεις να επιχειρηματολογήσεις, γιατί έρχεται ο άλλος και σου λέει, βλέπεις να πηγαίνει τίποτα καλά, αφού το έλλειμμα αυτό, ο προϋπολογισμός εκείνο, οι μισθοί ετούτο, τι βλέπεις;
Όμως βλέπεις, γιατί τα πράγματα ποτέ δεν εξελίσσονται γραμμικά κι αυτό είναι και μια ιστορική παραδοχή, είναι ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι τα πράγματα δεν βαδίζουν έτσι όπως φαίνονται κοντόφθαλμα, όταν τα κοιτάζει κανείς εγκλωβισμένος, μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Πάρα πολλές φορές, οι εξελίξεις υπερβαίνουν αυτούς τους στενούς προγραμματισμούς και οδηγούν τα πράγματα σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις. Έχουμε δυο-τρεις, πέντε υπαγορεύσεις κι αυτό είναι το πιο σημαντικό απ’ όλα, που πρέπει να κρατήσουμε, σχετικά με το προς τα πού μπορεί ν’ αναπτυχθεί ολόκληρη αυτή η φωτεινή εισροή ενεργειών που συμβαίνει αυτή την περίοδο στον πλανήτη μας και αυτές οι υπαγορεύσεις που έχουμε, λένε ότι πρόκειται να κατευθυνθεί και να γεννήσει ορισμένες απλές πανανθρώπινες παραδοχές, οι οποίες ωστόσο για έναν λόγο καθαρά συσκότισης, από τις αντίπαλες αρνητικές δυνάμεις, ενώ πρόκειται για παραδοχές, οι οποίες είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο η συνείδηση των ανθρώπων είχε δυσκολευτεί πάρα πολύ να τις αναγνωρίσει και να τις υποστηρίξει σθεναρά.
Να σας πω ένα παράδειγμα, το ρόλο της πολιτικής, που η έννοια της πολιτικής και της ενασχόλησης με τα κοινά για τους περισσότερους πνευματικούς ανθρώπους, μέχρι τώρα στον πλανήτη, παρέπεμπαν σε κάτι αρνητικό, γιατί η τεράστια πλειοψηφία των πνευματικών ανθρώπων λέγανε ότι η ενασχόληση με τα κοινά είναι μεγάλο κακό, θα χάσεις την ψυχή σου, θα χάσεις την ψυχική σου ηρεμία, διότι τα κοινά και η πολιτική είναι για τα λαμόγια, για αυτούς που ενδιαφέρονται να μασήσουνε, γι αυτούς που θέλουν ν’ ασκούν εξουσία και άρα ήταν ένας τομέας, τον οποίο οι πνευματικοί άνθρωποι τον είχαν χαρίσει αποκλειστικά στις αρνητικές δυνάμεις. Έλεγε ο καθένας, εμένα μην με μπλέκετε μ’ αυτά είναι ότι χειρότερο υπάρχει, άρα πραγματικά τα λαμόγια έμπλεκαν μ’ αυτά, γιατί κανένας άλλος σωστός άνθρωπος δεν ήθελε ν’ ασχοληθεί.
Τι αναδύεται όμως, πίσω απ’ όλα αυτά;
Όταν λέω για κοινές παραδοχές, οι οποίες, ενώ είναι ηλίου φαεινότερες, ωστόσο είχαν παραγνωριστεί κι είχαν συσκοτιστεί μέχρι τώρα. Η ίδια η έννοια της πολιτικής δεν έχει καμία σχέση, ούτε με την άσκηση εξουσίας, ούτε με το οικονομικό βόλεμα και τη λαμογιά, ούτε με το καπέλωμα και τον έλεγχο των υπόλοιπων ανθρώπων.
Η άσκηση της πολιτικής είναι η νούμερο ένα μορφή υπηρεσίας, αν θέλουμε να το δούμε σαν ορισμό, απέναντι στους συνανθρώπους μας και σε όλα τα όντα, διότι ο ορισμός της πολιτικής σημαίνει, δραστηριοποίηση του καθενός, προκειμένου να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης και αφύπνισης, για τους υπόλοιπους συνανθρώπους του.
Εάν δεν είναι αυτό υπηρεσία, τότε τι είναι;
Ο αντικειμενικός σκοπός της πολιτικής είναι να εξασφαλίσει ουσιαστικά μόρφωση, ευημερία για όλους, ελευθερία, δημιουργικότητα, ειρήνη, ασφάλεια, πνευματική εξέλιξη, αυτό είναι το νόημα του ν’ ασχολείσαι με τα κοινά, δεν είναι πως θα βγεις εσύ και πώς θα πατήσεις τον άλλον κάτω και πώς θα φας τα λεφτά.
Αυτή είναι μια απ’ τις παραδοχές, οι οποίες θα δούμε μέσα στα επόμενα χρόνια όντως ν’ αρχίσει να εδραιώνεται και να αναδεικνύεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θ’ αναφέρω κι άλλη μια για παράδειγμα, πολλές φορές μπαίνουμε σ’ έναν παραλογισμό και πιστεύω ότι πάλι εσκεμμένα γίνεται και έχει εδραιωθεί από τις σκοτεινές δυνάμεις, για το αν θα πρέπει η κοινωνία να είναι αλληλέγγυα απέναντι στα ασθενέστερα μέλη της, ή όχι. Κι εδώ έχεις διάφορα στρατόπεδα που ξεκινάς από το μαρξιστικό, λενινιστικό, κομμουνιστικό στρατόπεδο, που λέει ότι, όχι μόνο αλληλέγγυα, αλλά ότι κατά κάποιο τρόπο μέχρι τώρα υποστήριζε μια ισοπέδωση, ότι όλοι θα πρέπει να είναι το ίδιο, μέχρι το ακραίο νεοφιλελεύθερο, που λέει για όσους δεν αντέχουνε στην κοινωνία υπάρχει ο Καιάδας. Για ποιο λόγο ασφάλιση, για ποιο λόγο περίθαλψη, άστο να πεθάνει στο δρόμο. Έτσι είναι ο νόμος της ζούγκλας, έτσι είναι ο νόμος της εξέλιξης, τα πιο γέρικα ζώα απ’ το κοπάδι αφήνονται στο δρόμο να τα φάνε οι ύαινες, γιατί να μην κάνουμε κι εμείς το ίδιο και με την ανθρώπινη κοινωνία;
Αν το εξετάσεις από πνευματική σκοπιά, πραγματικά, υπάρχει μια αναλλοίωτη, αναμφισβήτητη αξία- αξίωμα, η οποία δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση, η οποία λέει ότι, κάθε μονάδα συνείδησης, όπως είναι ο καθένας από μας, δικαιούται απόλυτα να έχει όλες τις ευκαιρίες ν’ αναπτύξει τη μοναδικότητά του στο έπακρο, χωρίς να εμποδίζεται από κανένα, αλλά σε πλήρη αρμονία και αλληλεγγύη με το όλον, διότι αν η κάθε μονάδα αναπτύσσει τη μοναδικότητά της πάλι ανεξέλεγκτα και εις βάρος του συνόλου, γίνεται καρκίνωμα, άρα, πολύ απλά ο νόμος του μέτρου που δίδαξαν οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, ο οποίος ακολουθείται κι απ’ όλες τις πνευματικές παραδόσεις, ουσιαστικά, γιατί μιλάνε για το δρόμο της μεσαίας στήλης, για το δρόμο της ευγενικής ατραπού, όλες αυτές αναφέρονται στο νόμο του μέτρου.
Πολύ απλά ο νόμος του μέτρου λέει, ότι και ευνοείς τη μονάδα να μπορέσει ν’ αναπτύξει ανεμπόδιστη τη δημιουργικότητά της, χωρίς να την ισοπεδώνεις, αλλά περιφρουρείς και το σύνολο, ώστε να μπορεί ν’ απολαμβάνει ένα σταθερό, ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, σύμφωνα με το οποίο να μπορεί να εξελιχθεί και να προοδεύσει πνευματικά.
Αυτό σημαίνει να μην πονάει, να μην λειτουργεί κάτω από συνθήκες φτώχειας, πείνας, στέρησης, να μην απειλείται η ζωή της, να μη στερείται η ελευθερία της, να μην απειλείται η μόρφωσή της, να μην τελεί σε άγνοια.
Άρα, αναδύεται αμέσως μια πανανθρώπινη αξία που λέει ότι, πολύ απλά μια κοινωνία αυτό που πρέπει να κάνει είναι, να μπορεί να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επίπεδο ευνοϊκών συνθηκών και διαβίωσης για όλους, ακόμα και για τον πιο βλάκα, για τον πιο ηλίθιο, για τον πιο ανίκανο, γιατί είναι μέλος αυτής της κοινωνίας και από κει και πέρα ασφαλώς να υπάρχει ελευθερία, το ανοιχτό το τερέν της δημιουργικότητας, ο καθένας να μπορέσει να δημιουργήσει, κατά συνείδηση, να επιτύχει, αλλά με εξασφαλισμένο το υπόβαθρο από πίσω για όλους τους ανθρώπους, όχι πατώντας επί πτωμάτων.
Αυτό λοιπόν, είναι άλλη μια αξία, η οποία θα δούμε να παίζει μέσα στα επόμενα χρόνια.
Και μια τρίτη πολύ βασική, η οποία προφανώς σχετίζεται με τις δυο προηγούμενες, η οποία είναι, σας έχω αναφέρει τι σημαίνει διαχείριση της προσοχής και πώς κατ’ επέκταση εκείνοι, οι οποίοι μας κλέβουν την προσοχή μας, μας δεσμεύουν την προσοχή μας, ασκούν εξουσία επάνω μας, γιατί εκείνος, ο οποίος πάντα σου κλέβει την προσοχή, διαχειρίζεται την ενέργειά σου.
Ένα πολύ απλό παράδειγμα είναι του ταχυδακτυλουργού, του μάγου, ή του γόητα, ο οποίος με διάφορους τρόπους καταφέρνει και σου εγκλωβίζει την προσοχή, ενώ από πίσω κάνει τα ταχυδακτυλουργικά του, εκεί βασίζεται ο αποπροσανατολισμός, αλλά και σε καθαρά ενεργειακό επίπεδο ο ιδιόρρυθμος άνθρωπος, ή κάποιος ο οποίος θα σε βάλει να συζητάς γι αυτόν, εκείνη τη στιγμή σου ρουφάει ενέργεια, άρα χειρίζεται την ενέργειά σου, άρα σ’ ένα βαθμό σε ελέγχει, άλλωστε εκεί στηρίζεται κι όλο το σύγχρονο το μάρκετινγκ και η τέχνη της διαφήμισης, πώς θα σου τραβήξει την προσοχή, έτσι ακριβώς ώστε να σε ελέγχει.
Απ’ αυτό το κεφαλαιώδες θέμα του ελέγχου της προσοχής, κρίνεται όλη η παγκόσμια διακυβέρνηση και κρίνεται όλος ο χειρισμός των μαζών.
Ανθρωπόμαζα σημαίνει ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων οι οποίοι μαθαίνουν υπνωτιστικά να εναποθέτουν την προσοχή τους και άρα την εμπιστοσύνη τους σε κάποιους άλλους για να χειρίζονται τα θέματά τους, αντί γι αυτούς, είναι πολύ απλό.
Ακριβώς εκεί πέρα οφείλεται και η έννοια του υπαλλήλου, δηλαδή το να είσαι κάτω από κάποιον άλλον, ετυμολογικά. Γιατί να έχω εγώ την ευθύνη στο κεφάλι μου, γιατί να έχω μπελάδες, αφού πολύ πιο εύκολα θα τη βγάλω με το να έχω κάποιον να μου λέει, εσύ θα παίρνεις αυτή τη βίδα και κάθε φορά που περνάει από μπροστά αυτό, θα κάνεις αυτή την κίνηση, έχω το κεφάλι μου ήσυχο, δεν είμαι υποχρεωμένος ν’ αναλάβω καμία ευθύνη του εαυτού μου κι επιπλέον τραβάω και μια διαδήλωση, όποτε είναι, ζητιανεύοντας, ρε αφεντικό δώσε κάτι παραπάνω, απέναντι στα κυκλώματα εξουσίας, σας παρακαλώ, ο ζήτουλας.
Καταλαβαίνετε πόσο οπισθοδρομική είναι αυτή η νοοτροπία, από πλευράς πνευματικής.
Γιατί στον πνευματικό δρόμο το νούμερο ένα χαρακτηριστικό είναι το να έχει κανείς παρουσία, το να έχει δηλαδή τη συνεχή εγρήγορση, ώστε να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο της προσοχής του, άρα να έχει ανά πάσα στιγμή τον έλεγχο του πού εναποθέτει την ενέργειά του και κατ’ επέκταση την ύπαρξή του, σε ποιόν την εμπιστεύεται, σε ποιόν την εναποθέτει;
Ακόμα περισσότερο ο πνευματικός άνθρωπος δεν εναποθέτει σε κανέναν και άρα, αγωνίζεται, συμμετέχει σε μια κοινωνία, όπου ο καθένας είναι υπεύθυνος του εαυτού του και άρα για να είναι υπεύθυνος του εαυτού του, έχει λόγο και άποψη για όλα και τότε οδηγούμαστε σε καταστάσεις αμεσοδημοκρατικές, άρα ερχόμαστε πάλι στο γιατί η ελληνική παράδοση είναι το κόκκινο πανί και ο κύριος εχθρός αυτών των σκοτεινών δυνάμεων, οι οποίες κινούν την παγκοσμιοποίηση.
Ήδη, απ’ αυτά τα τρία παραδείγματα που σας είπα, βλέπετε πόσο συνδέεται η ελληνική παράδοση, γιατί είναι η έννοια του μέτρου και η συμμετοχή, το να έχεις την ευθύνη του εαυτού σου, ως ανθρώπινο ον, που κινούν την ελληνική παράδοση.
Και γι αυτό ακριβώς στην αιχμή αυτής της παγκόσμιας αντιπαράθεσης η Ελλάδα επλήγη και πρώτη. Και γι αυτό μέσα απ’ αυτή τη διάχυση της «εγώ ειμί παρουσίας», από τον ελλαδικό χώρο μέσα στα επόμενα χρόνια θα διαμορφωθεί σιγά-σιγά και θα πρωτοστατήσει, όχι μόνο απ’ την Ελλάδα, αλλά κι από άλλες εστίες παγκόσμια, αυτή η ανάδυση των διαφορετικών ποιοτήτων, όπως τα παραδείγματα που σας προανέφερα, οι οποίες ποιότητες δεν παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί και τα τρία που προανέφερα, έχουν άμεση αντανάκλαση στο κοινωνικό πεδίο, η ίδια η εξέλιξη ενός πνευματικού ανθρώπου, συνεπάγεται εν τέλει, τη συνειδητή ανάμειξή του στα κοινά, γιατί εύλογα εμφανίζεται η εσωτερική ανάγκη του για υπηρεσία.
Δεν υπάρχει πνευματική κατάσταση στην οποία ν’ αδιαφορεί κάποιος για το τι συμβαίνει γύρω του, ειδάλλως, αν αδιαφορεί είναι κίβδηλη, δεν είναι πνευματική κατάσταση.
Απ’ όλες λοιπόν αυτές τις αλλαγές, που πρόκειται να γίνουν σε συνειδησιακό επίπεδο, ο κοινός παρονομαστής είναι ότι θα οδηγήσουν σε διαφορετικούς κοινωνικούς θεσμούς και μέσα απ’ αυτούς φιλοδοξεί και το σχέδιο των δυνάμεων του φωτός να εγκαθιδρύσει τελικά, αυτή τη μετουσίωση της ανθρωπότητας, κατορθώνοντας επιτέλους να υπερνικήσει την εγκαθίδρυση, που υπάρχει αυτή τη στιγμή των αρνητικών δυνάμεων.
Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια στοιχεία επιπλέον, όλα όμως συνδέονται με την έννοια της ανεξαρτησίας και της δημιουργικότητας και της ευθύνης και του οράματος, που έχει ένας πνευματικός άνθρωπος και που αυτά τα χαρακτηριστικά, αυτές τις ιδιότητες πλέον μπορεί και όχι μόνο ως ευθύνη, αλλά ως αυθόρμητη εσωτερική ανάγκη, να μπολιάσει μ’ αυτές τον περίγυρό του, για να μπορέσει να υπηρετήσει σωστά όλους τους συνανθρώπους του, αλλά και εν γένει όλα τα όντα.
Θα ήθελα να κλείσω λοιπόν, όλη αυτή την επισήμανση που κάναμε σήμερα, πάλι με μια έκκληση, απέναντι σε ότι μπορεί να βιώσουμε μέσα στο καλοκαίρι και σε ατομικό επίπεδο, ο καθένας χωριστά, αλλά και συνολικά ως κοινωνία, γιατί δεν ξέρουμε τι εξελίξεις μπορεί να έχουμε και στην Ελλάδα και στην κοντινή μας περιοχή, αλλά και διεθνώς.
Μην ξεχνάμε ποτέ αυτό που σας προανέφερα για τη διαχείριση της προσοχής, εμείς είμαστε υποχρεωμένοι και οφείλουμε, απέναντι σ’ αυτή την λαίλαπα της ψυχικής αρνητικότητας, την οποία καλλιεργούν μεθοδευμένα, μέσα από τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις και απ’ όλα τα ΜΜΕ, που σκοπό έχουν πραγματικά να μας αρπάξουν την προσοχή μας, μέσω του φόβου και να μας κρατήσουν αιμοδότες μιας αρνητικής σκεπτομορφής, την οποία θέλουν να κρατάνε πάνω απ’ την Ελλάδα, εμείς πρέπει πάση θυσία, όχι μόνο σαν άτομα, αλλά και στον περίγυρό μας, να ξεσκεπάζουμε αυτή την τακτική και να κρατάμε μια σταθερή στάση θετικών εκπομπών, είναι πάρα πολύ σημαντικό, απ’ τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι αυτή η στάση είναι που διαμορφώνει την εξωτερική πραγματικότητα και πολλές φορές, ενώ το γνωρίζουμε και το έχουμε βιώσει στη ζωή μας, εντούτοις παρασυρόμαστε.
Αυτό πρέπει με νύχια και με δόντια, όσο μπορεί ο καθένας να το περιφρουρήσει και στην προσωπική του ζωή, αλλά ακόμα πόσο μάλλον στην κοινωνική του ζωή. Γιατί εκεί που ο καθένας μας ζει και κινείται, έρχεται σ’ επαφή με πάρα πολλούς ανθρώπους.
Να προσπαθήσουμε, όχι με το που θα βρεθούμε μέσα σε μια παρέα, ή σ’ ένα περιβάλλον όπου η κλάψα πηγαίνει σύννεφο και η απαισιοδοξία, να μπούμε κι εμείς για λόγους μιμητισμού, ναι ρε παιδιά, πω, πω, καλά τα λέτε, άστα να πάνε…κλπ, όχι εκεί πέρα μέσα να βοηθήσουμε ώστε ν’ ανατραπεί το κλίμα και να κάνουμε υπομονή, γιατί σύντομα θα δούμε τα πράγματα ν’ αλλάζουν.
Και όσον αφορά στο καθαρό πνευματικό κομμάτι, νομίζω ότι έχουμε δώσει τις οδηγίες, αλλά εν γένει η επαφή μας με την «εγώ ειμί παρουσία», που σημαίνει δηλαδή μια πολύ ανώτερη πνευματική διάσταση, η οποία αυτή τη στιγμή διαχέεται στον πλανήτη, περνάει από μερικά πολύ απλά πράγματα, δηλαδή να έχουμε κατά νου, εκτός από το θέμα που σας ανέφερα να μην παρασυρόμαστε σε αρνητικές εκπομπές, αρνητικές σκέψεις, αρνητικά συναισθήματα, από κει και πέρα να έχουμε το θέμα της προστασίας, δηλαδή της αλληλεγγύης απέναντι σε όποιον άνθρωπο, ή όποια κατάσταση μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, που μπορούμε να τη βοηθήσουμε, είτε είναι ένας άνθρωπος, είτε είναι ένα ζώο, είτε είναι μια κατάσταση, εκεί που μπορούμε να βοηθήσουμε, να μην αφήνουμε καμία περίπτωση, που μας φέρνει μπροστά μας η ζωή, επιδεικνύοντας αδιαφορία.
Γιατί επιδεικνύοντας οι ίδιοι έλεος και λειτουργώντας προστατευτικά απέναντι στους υπολοίπους, συσσωρεύουμε αντίστοιχες ενέργειες και επάνω μας, αλλά και σ’ ολόκληρη την κοινωνία, άρα ευαισθησία και συμπόνια και βοήθεια και προστασία και επιπλέον, δεν ξέρω για τον διαχωρισμό που έχουν κάποιοι στο μυαλό τους ανάμεσα στην προσευχή και τον διαλογισμό, αλλά για να μην παίζουμε με τις λέξεις, αυτή την περίοδο, όπως κι αν το εννοεί κανένας, πρέπει οπωσδήποτε να είμαστε άνω θρώσκοντες, δηλαδή η προσοχή μας να είναι στραμμένη προς τα άνω και να επικαλούμαστε πραγματικά την παρουσία και την επέμβαση των ανώτερων πνευματικών δυνάμεων στη γη.
Γιατί δεν είναι ότι οι πνευματικές δυνάμεις χρειάζονται την δικιά μας την παράκληση για να επέμβουν, δεν είναι ακριβώς αυτό, αλλά σας υπενθυμίζω ότι υπάρχει ένας συμπαντικός καρμικός κανόνας που λέει, ότι για να ευεργετηθεί πνευματικά μια οποιαδήποτε κοινωνία, ή ένα οποιοδήποτε επίπεδο, όπως είναι κι ο γήινος κόσμος που ζούμε, θα πρέπει το συνειδησιακό επίπεδο των όντων που τον κατοικούν να είναι ώριμο γι αυτή τη βοήθεια.
Δηλαδή συνειδητά τα όντα που κατοικούν έναν κόσμο να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι χρειάζεται, απαιτείται η πνευματική αναβάθμιση του συγκεκριμένου κόσμου και αυτό το συμπέρασμά τους, να το δηλώνουν, να το ομολογούν.
Εδώ έχουμε να κάνουμε πλέον με τη δυναμική του κέντρου του λόγου, που ακριβώς αυτός είναι ο ρόλος του.
Η συνειδητή λοιπόν επικλητική προσευχή παίζει ακριβώς αυτό το ρόλο, όχι ότι έχουν ανάγκη κάποιες πνευματικές δυνάμεις την προσευχή μας, αλλά η επικλητική προσευχή για μια ανώτερη πνευματική επέμβαση, είτε στην προσωπική μας ζωή, είτε συνολικά, όπως εν προκειμένω συζητάμε, στα ανθρώπινα, είναι κάτι το οποίο δημιουργεί εκείνη τη δυναμική, εκείνη τη δόνηση, που λέει ότι, να, ένα μεγάλο κομμάτι της ανθρωπότητας αιτείται συνειδητά, διότι έχει κατασταλάξει στη συνείδησή της, ότι ο σημερινός τρόπος ζωής είναι ξεπερασμένος και άρα ότι, απαιτείται μια πνευματική αναβάθμιση.
Άρα, αφού υπάρχει το συγκεκριμένο υπόστρωμα, άρα κι εμείς δικαιούμαστε να επέμβουμε, μπορούμε να επέμβουμε και να βοηθήσουμε, γιατί διαφορετικά, αν το επίπεδο συνείδησης είναι χαμηλό, ο ίδιος ο Θεός να κατέβει εδώ και ν’ αλλάξει κάτι, αυτή η αλλαγή θα κρατήσει ένα δευτερόλεπτο και το επόμενο δευτερόλεπτο θα έχει εκπέσει όλο το σύστημα στην πρότερη κατάστασή του.
Αυτό είναι και το νόημα του «αιτείται και δοθήσεται υμίν» και γι αυτό κρατείστε αυτά τα δυο χαρακτηριστικά, που σας ανέφερα, όλο αυτό το διάστημα από δω και πέρα,
πρώτον προστασία απέναντι σ’ εκείνους που μπορούμε να την προσφέρουμε, και
δεύτερον επίκληση στις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις να επέμβουν,
όσο το δυνατόν εντονότερα και όσο το δυνατόν ταχύτερα, προκειμένου ν’ αποκατασταθεί αυτή η πνευματοποίηση της ανθρωπότητας και του πλανήτη.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ
Σε κάποια σημεία συμφωνώ,αλλά δεν διακρίνω πολιτική στάση,με την έννοια της κοινωνικής ευθύνης του καθενός απέναντι στην κόλαση και τον ευτελισμό που ζούμε...Τα πράγματα είναι απλά.Το σύστημα αυτό καλλιέργησε την κατώτερη φύση του ανθρώπου και τις ποσοτικές αξίες.Σήμερα έφτασε στα όριά του και καταρρέει,ενώ το αίτημα για ποιότητα γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.Πρέπει απλά να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,για να ξαναβρούμε τον ανώτερό μας εαυτό,που "σκλάβωσαν"οι καιροσκόποι και οι φαύλοι.Η άποψή σου κάνει τις συνειδήσεις να εφησυχάζουν και να περιμένουν τη λύτρωση από αλλότριες δυνάμεις...Ο αυθαίρετος χρονικός προσδιορισμός της "αναγέννησής"μας κάνει το ίδιο...Τα πάντα είναι πολιτική στη ζωή και βέβαια τα πάντα μπορούν να αλλάξουν όταν κινητοποιηθούμε σαν ελεύθεροι άνθρωποι για το κοινό καλό...Μόνο έτσι θα ανακαλύψουμε μέσα μας δυνάμεις,που θα γιγαντώνονται από το συναγελασμό μας με τους άλλους.Στο μετερίζι του κοινού μας αγώνα όλοι θα κριθούμε...κι ο καιρός είναι πολύ κοντά...Οι καιροί απαιτούν πολιτική συνείδηση,που σημαίνει συνείδηση ότι ο αγώνας μας είναι κοινός και πρέπει να τον δώσουμε ως Ενιαίο Παλλαικό ΜΈΤΩΠΟ...
ΑπάντησηΔιαγραφή