Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ.... ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

 

Ποια είναι η «ταυτότητα»... του εγκεφάλου μας;

Γνωρίζουμε καλά.... ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος... έχει βάρος περίπου 1,5 κιλό και αποτελείται από δισεκατομμύρια μικροσκοπικά κύτταρα... που αυτά συνδέονται αναμεταξύ τους σε δίκτυα... τα οποία βρίσκονται σε μία διαρκή κατάσταση... είναι σαν τα λεγόμενα «μάτια» του νου... που είναι πολύ πιο ισχυρά.... από τα πραγματικά μάτια.
Και μάλιστα η λεγόμενη «τυφλή όραση».... λειτουργεί πολύ καλύτερα από την πραγματική... διότι υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις ανθρώπων.... που υποφέρουν από πλήρη ή μερική τύφλωση και τα οποία ωστόσο είναι... δημιουργικά.
Τελικά μήπως βλέπουμε αυτό που υπάρχει ή αυτό που σκεφτόμαστε;
Μήπως αυτό που βλέπουμε.... πόσο τελικά ταυτίζεται με αυτό που όντως υπάρχει;
Μπορούν οι αυστηρά καθορισμένες γραμμές... να ξεφύγουν από την πορεία τους, τουλάχιστον στα μάτια μας;
Εμείς κοιτάζοντας γύρω μας... έχουμε πάντα τη βεβαιότητα ότι αυτό που βλέπουμε.... είναι μια πιστή αποτύπωση του πραγματικού κόσμου που μας περιβάλλει. Στην ουσία δεν βλέπουμε αυτό που υπάρχει.... βλέπουμε αυτό που σκεφτόμαστε.

Μήπως τελικά.... «στην πραγματικότητα είμαστε φυλακισμένοι μέσα σε έναν εγκέφαλο και η μόνη μας επικοινωνία με τον έξω κόσμο.... γίνεται με κάποιους διαύλους επικοινωνίας, τις αισθήσεις μας, που μεταφέρουν ένα πολύ μικρό κομμάτι πληροφοριών.... για το τι συμβαίνει εκεί έξω»....!
Ερωτήματα και προβληματισμοί... που σε κάνουν να μην κοιμάσαι... διότι ψάχνεις την αλήθεια.
Σε όλη αυτή τη φιλτραρισμένη αναπαράσταση του κόσμου μας... ίσως θα πρέπει να προσθέσουμε και τη... διαστρέβλωση που υπάρχει, τη μεγέθυνση ή τη σμίκρυνση του ποσού των πληροφοριών που δεχόμαστε και που γίνεται σε όλα τα επίπεδα της επεξεργασίας του εγκεφάλου μας... καθώς οι πληροφορίες αυτές.... οδεύουν μέσα στο Κεντρικό Νευρικό μας Σύστημα. Μήπως θα μπορούσε να πει κάποιος.... ότι όλο αυτό που βλέπουμε.... δεν είναι τελικά παρά το αποτέλεσμα μιας πολλαπλής σύνθετης και επιλεκτικής επεξεργασίας του σήματος.... που διεγείρει την όραση μας, δηλαδή.... της φωτεινής ακτινοβολίας που έρχεται από τον κόσμο που βρίσκεται έξω από εμάς....!
Για να δούμε λοιπόν αυτά τα βήματα της επεξεργασίας αυτής... καθώς η φωτεινή ακτινοβολία... από το περιβάλλον.... διεγείρει το όργανο της όρασης μας, δηλαδή.... τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού μας. Τα κύτταρα λοιπόν του χιτώνα αυτού.... είναι ευαίσθητα στην ένταση της ακτινοβολίας και στο μήκος κύματος της ακτινοβολίας που είναι και τα χαρακτηριστικά που την καθορίζουν. Από το σημείο αυτό και πέρα.... το σύστημα αρχίζει να γίνεται επιλεκτικό. Ενώ το μήκος κύματος της φωτεινής ακτινοβολίας.... είναι συνεχές στο ορατό φάσμα, βλέπουμε ότι οι φωτοϋποδοχείς, δηλαδή τα φωτοευαίσθητα αυτά κύτταρα του ματιού μας... απαντούνε επιλεκτικά σε τρεις ζώνες μήκους κύματος... που αντιστοιχούν στο χρώμα μπλε, πράσινο, κίτρινο/κόκκινο. Έτσι το συνεχές φάσμα... μετατρέπεται σε έναν συνδυασμό τριών βασικών στοιχείων και με το συνδυασμό αυτό... αντιλαμβανόμαστε το μήκος κύματος της φωτεινής ακτινοβολίας και το «κωδικοποιούμε»... σε κατηγορίες, τα....χρώματα.
Μήπως στην τελική αυτό που βλέπουμε... είναι αυτό που σκεπτόμαστε; Μήπως κάποιοι παίζουνε με τον εγκέφαλο μας;
Συνοψίζοντας λοιπόν... μπορώ να γράψω... ότι αυτό που περιγράφουμε σαν «οπτική αναγνώριση».... είναι τελικά ένα σύνολο διεργασιών επεξεργασίας πληροφορίας... σε πολλαπλές περιοχές του Νευρικού μας Συστήματος. Οι διεργασίες αυτές... που ακόμα δεν έχουν κατανοηθεί πλήρως από την επιστήμη.... οδηγούν σε μια επιλεκτική αναγνώριση συγκεκριμένων δομών.... στην οπτική εικόνα... ενώ η επιλογή.... του τι θα δούμε και πότε.... γίνεται πάλι με τη συμμετοχή.... πολλών περιοχών του φλοιού. Στο τέλος... το τι βλέπουμε συνειδητά και τι ασυνείδητα στην οπτική εικόνα.... φαίνεται να αποτυπώνεται επίσης στα χαρακτηριστικά λειτουργίας του πολύπλοκου αυτού συστήματος.
Είναι η οπτική αναγνώριση... μια διαδικασία αποτύπωσης του οπτικού ερεθίσματος....που έρχεται από τον κόσμο που μας περιβάλλει... ή είναι μια πολύπλοκη νοητική επεξεργασία συγκεκριμένων και πολύ περιορισμένων πληροφοριών του οπτικού μας κόσμου.... που γίνεται με τέτοιο τρόπο... ώστε να μας επιτρέπει να ερμηνεύουμε τον κόσμο που μας περιβάλλει... και όχι απλά να τον βλέπουμε.... ή για να το πούμε αλλιώτικα, αυτό που βλέπουμε... είναι τελικά αυτό που σκεπτόμαστε;

Η απάντηση δική σας....!

(Ε.Ι.)

Ioannis Stogiannos

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ